فصلِ نُهم
1 اُو دَزوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، بعضی کسای که دَ اِینجی ایسته یَه تا پادشاهی خُدا ره که قد قُدرت مییه نَنگره، مَزِه مَرگ ره نَمِیچَشه.“
تبدِیلی شکلِ عیسیٰ
2 بعد از شَش روز عیسیٰ پِترُس، یعقُوب و یوحَنّا ره گِرِفت و تنها اُونا ره قد خُو دَ بَلِه یگ کوهِ قِیل بُرد. دَ اُونجی شکلِ عیسیٰ دَ پیشِ رُوی ازوا تبدِیل شُد 3 و کالای شی رقمِ بَرف وَری بیخی سفید شُد، دَ اندازِه که هیچ کس دَ رُوی زمی نَمِیتنه کالا ره اُوقَس سفید کُنه. 4 اوخته اِلیاس قد مُوسیٰ بَلدِه ازوا ظاهِر شُد و اُونا قد عیسیٰ توره مُوگُفت. 5 پس پِترُس دَ عیسیٰ گُفت: ”اُستاد، کَلو خُوب اَسته که مو دَ اِینجی اَستی. اِجازه بِدی که سِه سایَبان جور کنی: یگ بَلدِه ازتُو، یگ بَلدِه مُوسیٰ و یگ بَلدِه اِلیاس.“ 6 اُو نَمِیدَنِست که چِیزخیل بُگیه، چراکه اُونا غَدر ترس خوردُد. 7 اوخته یگ آوُر دَ بَلِه ازوا سایه کد و از آوُر یگ آواز اَمَده گُفت: ”اینَمی باچِه دوست دَشتنی مه اَسته، از اَید شی شُنِید.“ 8 بےبلغه وختی اُونا چار طرف خُو ره توخ کد، هیچ کس ره قد خُو نَدِید بغَیر از عیسیٰ و بس.
9 وختِیکه اُونا از کوه تاه میمَد، عیسیٰ دَزوا اَمر کد که دَ بارِه چِیزی که اُونا دِیده دَ هیچ کس نقل نَکُنه تا زمانی که «باچِه اِنسان» از مُرده_ها دُوباره زِنده نَشُده. 10 پس اُونا امی توره ره دَ پیشِ خودون خُو نِگاه کد و از یگدِیگِه خُو سوال مُوکد که امی «از مُرده_ها دُوباره زِنده شُدو» چی معنیٰ دَشته بَشه.
11 اوخته اُونا از عیسیٰ پُرسان کده گُفت: ”چرا عالِمای دِین مُوگیه که اِلیاس باید اوّل بییه؟“ 12 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”دُرُست اَسته که اِلیاس اوّل مییه تا تمامِ چِیزا ره اِصلاح کُنه. ولے دَ بارِه «باچِه اِنسان» چِطور نوِشته شُده که اُو باید غَدر رَنج بِنگره و تحقِیر-و-تَوهِین شُنه؟ 13 مگم ما دَز شُمو مُوگُم که اِلیاس گاه اَمَد و اُونا هر چِیزی که خاست دَ حقِ ازُو کد، امُو رقم که دَ بارِه شی نوِشته شُدُد.“
باچِه جِندی شفا پَیدا مُونه
14 وختِیکه اُونا دَ پیشِ دِیگه یارا رسِید، یگ جمعیَتِ کٹه ره دَ گِردِ ازوا دِید و بعضی عالِمای دِین قد ازوا جَر-و-بَحث مُوکد. 15 امی که مردُم عیسیٰ ره دِید، پگ شی غَرقِ حَیرَت شُد و دَوِیده دَوِیده اَمَد تا قد ازُو مَنده نَشی کُنه. 16 اوخته عیسیٰ ازوا پُرسان کد: ”دَ بارِه چِیزخیل قد ازوا جَر-و-بَحث مُونِید؟“ 17 یگ آدم از مینکلِ جمعیَتِ مردُم دَ جواب شی گُفت: ”اُستاد، ما باچِه خُو ره دَ پیشِ ازتُو اَوُردیم؛ اُو گِرِفتارِ یگ روحِ ناپاک اَسته که اُو ره گُنگه کده. 18 هر وختِیکه اُو ره مِیگِیره، اُو ره دَ زمی مِیندَزه و از دان شی قف بُر مُوشه و اُو دَندونای خُو ره میخَیه و شَخَک مُومَنه. ما از یارای تُو خاهِش کدُم که روحِ ناپاک ره بُر کُنه، مگم اُونا نَتنِست.“ 19 عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اَی نسلِ بےایمان! تا کَی ما قد شُمو بَشُم و تا کَی شُمو ره تَحَمُل کنُم؟ اُو ره پیشِ ازمه بیرِید.“ 20 اُونا اُو ره دَ پیشِ عیسیٰ اَوُرد. امی که روحِ ناپاک عیسیٰ ره دِید، فَوری دَ بَلِه امزُو باچه حَمله اَوُرد و اُو دَ زمی اُفتَده تُو-و-پیچ خورد و از دان شی قف بُر شُد. 21 عیسیٰ از آتِه شی پُرسان کد: ”چِیقَس دیر شُده که امی تکلِیف ره دَره؟“ اُو گُفت: ”از ریزَگی. 22 امی روحِ ناپاک غَدر وختا اُو ره دَ آتِش و آو مِیندَزه تا اُو ره نابُود کُنه. آلی اگه یَگو کار مِیتنی، دَ حالِ ازمو رَحم کده مو ره کومَک کُو.“ 23 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”اگه بِتنی ایمان بیری، بَلدِه کسی که ایمان دَره تمامِ چِیزا مُمکِن اَسته.“ 24 آتِه امزُو باچه فَوری چِیغ زَده گُفت: ”ما ایمان میرُم؛ دَ بارِه بےایمانی مه دَز مه کومَک کُو!“ 25 وختی عیسیٰ دِید که جمعیَتِ مردُم دَ گِردِ ازُو دَ زُودی جَم مُوشه، اُو دَ بَلِه روحِ ناپاک هَیبَت کده دَز شی گُفت: ”اَی روحِ کَر و گُنگه، دَز تُو حُکم مُونُم که ازُو بُر شُو و دِیگه هرگِز دَ پوستِ ازُو داخِل نَشُو.“ 26 اوخته روحِ ناپاک چِیغ زَد و باچه ره یگ تکانِ سخت دَده بُر شُد و امُو باچه مِثلِ مُرده جور شُد، دَ اندازِه که غَدر کسا گُفت: ”اُو مُرده.“ 27 مگم عیسیٰ از دِست شی گِرِفته اُو ره باله کد و اُو سرِ پای خُو ایسته شُد.
28 وختی عیسیٰ دَ خانه داخِل شُد، یارای شی دَ تنهایی ازُو پُرسان کد: ”چرا مو نَتنِستی اُو ره بُر کُنی؟“ 29 اُو دَزوا گُفت: ”اِی رقم روح دَ وسِیلِه هیچ چِیز بُر نَمُوشه، جُز دَ وسِیلِه دُعا.“
عیسیٰ بسم دَ بارِه مَرگ خُو پیشگویی مُونه
30 عیسیٰ و یارای شی ازُونجی بُر شُده رفت و از جلِیلیه تیر شُد. اُو نَمیخاست که کس خبر شُنه، 31 چُون اُو دَ یارای خُو تعلِیم مِیدَد و دَزوا مُوگُفت: ”«باچِه اِنسان» دَ دِستِ مردُم تسلِیم مُوشه و اُونا اُو ره مُوکُشه و سِه روز بعد از کُشته شُدو دُوباره زِنده مُوشه.“ 32 مگم اُونا مقصدِ تورِه شی ره نَفامِید و ترس خورد که ازُو پُرسان کُنه.
بحث دَ بارِه بُزُرگی
33 اوخته اُونا دَ کَفرناحُوم اَمَد و غَیتِیکه اُونا دَ خانه بُود، عیسیٰ از یارای خُو پُرسان کد: ”دَ بَینِ راه دَ بارِه چِیزخیل قد یگدِیگه خُو جَر-و-بَحث مُوکدِید؟“ 34 اُونا چُپ مَند، چراکه دَ راه قد یگدِیگِه خُو جَر-و-بَحث مُوکد که دَ مینکلِ ازوا کِی بُزُرگتَر اَسته. 35 عیسیٰ شِشت و امُو دوازده یار ره کُوی کده دَزوا گُفت: ”هر کسی که میخایه اوّل بَشه، اُو باید آخِرِ پگ و غُلامِ پگ بَشه.“ 36 اوخته اُو یگ بچکِیچه ره گِرِفت و اُو ره دَ مینکلِ ازوا ایستَلجی کد و اُو ره دَ بَغل خُو گِرِفته دَزوا گُفت: 37 ”هر کسی که یکی امزی بچکِیچا ره دَ نامِ ازمه قبُول کُنه، مَره قبُول کده و هر کسی که مَره قبُول کده، نَه مَره، بَلکِه امُو ره قبُول کده که مَره رَیی کده.“
هر کسی که مُخالِف مو نِییه قد ازمو اَسته
38 یوحَنّا گُفت: ”اُستاد، مو یگ نفر ره دِیدی که دَ نامِ ازتُو جِنیات ره بُر مُوکد و مو اُو ره مَنع کدی، چراکه اُو از جمِ ازمو نَبُود.“ 39 لیکِن عیسیٰ گُفت: ”اُو ره مَنع نَکُنِید، چُون هیچ کس نَمِیتنه که دَ نامِ ازمه یگ مُعجزه کُنه و یگ لحظه بعد دَ بارِه ازمه بَد بُگیه. 40 چُون کسی که دَ ضِد مو نِییه، اُو قد ازمو یَه.
41 هر کسی که دَز شُمو دَ نامِ ازمه یگ پیله آو بِدیه که وُچی کُنِید فقط بخاطری که دَ مسیح تعلُق دَرِید، ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم که اُو بےاَجر نَمُومَنه.
اخطار دَ وَسوَسه کُنِنده_ها
42 هر کسی که باعِثِ گُمراهی یکی امزی ریزه‌گِینا شُنه که دَز مه ایمان دَره، بَلدِه ازُو بِهتر اَسته که یگ سنگِ آسیا دَ گردون شی اَوزو شُده دَ دریا پورته شُنه. 43 پس اگه دِست تُو باعِث مُوشه که تُو گُمراه شُنی اُو ره قَطع کُو، چُون بَلدِه تُو بِهتر اَسته که چُنٹه دَ زِندگی اَبَدی داخِل شُنی نِسبَت دَزی که قد دُو دِست دَ دوزَخ بُفتی، دَ آتِشِ گُل ناشُدَنی، 44 [دَ جایی که کِرم شی نَمُومُره و آتِش گُل نَمُوشه.]a 45 اگه پای تُو باعِث مُوشه که تُو گُمراه شُنی، اُو ره قَطع کُو، چُون بَلدِه تُو بِهتر اَسته که لَنگ دَ زِندگی اَبَدی داخِل شُنی نِسبَت دَزی که قد دُو پای دَ دوزَخ پورته شُنی، 46 [دَ جایی که کِرم شی نَمُومُره و آتِش گُل نَمُوشه.]b 47 اگه چِیم تُو باعِث مُوشه که تُو گُمراه شُنی، اُو ره بُر کُو، چُون بَلدِه تُو بِهتر اَسته که قد یگ چِیم دَ پادشاهی خُدا داخِل شُنی، نِسبَت دَزی که قد دُو چِیم دَ دوزَخ پورته شُنی، 48 دَ جایی که کِرم شی نَمُومُره و آتِش گُل نَمُوشه.