فصلِ هشتُم
نان دَدو دَ چار هزار نفر
1 دَ امزُو روزا بسم یگ جمعیَتِ کٹه جم شُد و ازی که بَلدِه خوردو چِیز نَدَشت عیسیٰ یارای خُو ره کُوی کده دَزوا گُفت: 2 ”دِل مه دَ حالِ امزی جمعیَت مُوسوزه، چُون سِه روز شُده که قد ازمه اَسته و هیچ چِیز بَلدِه خوردو نَدره. 3 اگه اُونا ره گُشنه دَ خانه_های شی رَیی کنُم، اُونا دَ بَینِ راه از حال موره، چراکه بعضی ازوا از راهِ دُور اَمَده.“ 4 یارای شی دَ جوابِ ازُو گُفت: ”کِی مِیتنه اَمیا ره دَمزی بیابو از نان سیر کُنه؟“ 5 عیسیٰ ازوا پُرسان کد: ”چند نان دَرِید؟“ اُونا گُفت: ”هفت نان.“ 6 پس دَ جمعیَتِ مردُم اَمر کد که دَ رُوی زمی بِشِینه. اوخته امُو هفت نان ره گِرِفته شُکرگُزاری کد و ٹوٹه کده دَ یارای خُو دَد تا دَ پیشِ جمعیَتِ مردُم بیله؛ و اُونا ایشت. 7 اُونا چند ماهی ریزه ام دَشت. عیسیٰ اُونا ره ام بَرکت دَد و اَمر کد که دَ پیشِ مردُم بیله. 8 پگِ ازوا خورده سیر شُد و اُونا ٹوٹه-و-پرچِه باقی‌مَنده ره که جم کد، هفت سَبَد پُر شُد. 9 تعدادِ ازوا تقرِیباً چار هزار نفر بُود. بعد ازُو عیسیٰ اُونا ره رُخصَت کد 10 و خود شی دِستی قد یارای خُو دَ کِشتی سوار شُد و دَ منطقِه دَلمانُوته رفت.
فرِیسیا مُعجزه طلب مُونه
11 اوخته فرِیسیا اَمَد و جَر-و-بَحث ره قد عیسیٰ شُروع کد و از رُوی آزمایش تقاضای مُعجزِه آسمانی کد. 12 اُو از دِل خُو یگ آه کشِید و گُفت: ”چرا اِی نسل مُعجزه طلب مُونه؟ ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، هیچ مُعجزه بَلدِه امزی نسل نِشو دَده نَمُوشه.“ 13 و اُونا ره ایله کده پس دَ کِشتی شِشت و دَ اُو طرفِ دریا رفت.
خمِیرمایِه فرِیسیا و هیرودیس
14 دَ امزُو غَیت یارا پُرمُشت کدُد که نان بِگِیره و دَ کِشتی ام کَلوتر از یگ نان قد خُو نَدَشت. 15 اوخته عیسیٰ اُونا ره باخبر کده گُفت: ”باخبر بَشِید که از خمِیرمایِه فرِیسیا و خمِیرمایِه هیرودیس اِحتیاط کُنِید.“ 16 پس اُونا قد یگدِیگِه خُو گُفت: ”اِی ره از خاطری گُفت که نان نَدَرے.“ 17 عیسیٰ اِی ره پَی بُرده دَزوا گُفت: ”چرا دَ بارِه ازی که نان نَدرِید دَ بَین خُو توره مُوگِید؟ آیا هنوز ام پَی نَمُوبرِید و نَمُوفامِید؟ آیا دِل_های شُمو سخت اَسته؟ 18 آیا شُمو چِیم دَرِید ولے نَمِینگرِید و گوش دَرِید ولے نَمِیشنَوِید؟ آیا دَ یاد شُمو نِییه؟ 19 وختِیکه امُو پَنج نان ره بَلدِه پَنج هزار نفر ٹوٹه کدُم، از ٹوٹه-و-پَرچِه که جَم کدِید چند سَبَد پُر شُد؟“ اُونا گُفت: ”دوازده سَبَد.“ 20 اُو گُفت: ”وختِیکه هفت نان ره بَلدِه چار هزار نفر ٹوٹه کدُم، از ٹوٹه-و-پرچِه که جَم کدِید چند سَبَد ره پُر کدِید؟“ اُونا گُفت: ”هفت سَبَد.“ 21 پس عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا تا هنوز ام نَمُوفامِید؟“
شفا دَدونِ یگ آدمِ کور دَ بَیت صَیدا
22 وختی اُونا دَ بَیت صَیدا اَمَد، مردُم یگ آدمِ کور ره دَ دِیرِ عیسیٰ اَوُرد و دَ پیش شی عُذر-و-زاری کد که دِست خُو ره دَ بَلِه ازُو بیله. 23 اُو از دِستِ امزُو آدمِ کور گِرِفت و اُو ره از آغِیل بُرو بُرد. بعد ازُو چِیمای شی ره لُعابِ دان کد و دِستای خُو ره دَ بَلِه ازُو ایشته از شی پُرسان کد: ”آیا کُدَم چِیز مِینگری؟“ 24 اُو باله توخ کده گُفت: ”مردُم ره مِینگرُم که مِثلِ دِرختا وَری معلُوم مُوشه و راه مِیگرده.“ 25 عیسیٰ بسم دِستای خُو ره دَ بَلِه چِیمای ازُو ایشت. اوخته اُو دقِیق توخ کد و بِینایی شی پس اَمَد و اُو تمامِ چِیزا ره روشو-و-واضِح دِید. 26 پس عیسیٰ اُو ره دَ خانِه شی رَیی کده گُفت: ”دَ امزُو آغِیل نَرو.“
اِقرارِ پِترُس دَ بارِه مسیح
27 عیسیٰ و یارای شی دَ آغِیلای منطقِه قَیصَریِه فِیلِیپُس رفت. اُو دَ بَینِ راه از یارای خُو پُرسان کده گُفت: ”مردُم مَره کِی مِیدَنه؟“ 28 اُونا دَ جواب شی گُفت: ”بعضی_ها مُوگیه یحیای تعمِید دِهِنده؛ و بعضی_های دِیگه مُوگیه اِلیاس پَیغمبر و بعضی_های دِیگه یکی از پَیغمبرا.“ 29 اُو ازوا پُرسان کد: ”شُمو مَره کِی مِیدَنِید؟“ پِترُس دَ جواب شی گُفت: ”تُو مسیح اَستی.“ 30 پس عیسیٰ دَزوا اَمر کد که دَ بارِه ازُو دَ هیچ کس چِیز نَگیه.
عیسیٰ دَ بارِه مَرگ خُو پیشگویی مُونه
31 اوخته اُو شُروع دَ تعلِیم دَدونِ ازوا کد و گُفت: ”لازِم اَسته که «باچِه اِنسان» رَنج-و-عذابِ کَلو بِنگره و دَ وسِیلِه رِیش سفیدا، پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین رَد شُده کُشته شُنه و بعد از سِه روز دُوباره زِنده شُنه.“ 32 عیسیٰ امی توره ره واضِح گُفت؛ و پِترُس اُو ره دَ یگ گوشه بُرد و شُروع کد که اُو ره مَنع کنه. 33 مگم عیسیٰ پس دَور خورد و سُون یارای خُو توخ کده پِترُس ره سرزنِش کد و گُفت: ”از مه دُور شُو، اَی شَیطو! چراکه فِکر تُو دَ چِیزای اِلٰهی نِییه، بَلکِه دَ چِیزای اِنسانی اَسته.“
34 اوخته عیسیٰ جمعیَتِ مردُم ره قد یارای خُو کُوی کد و دَزوا گُفت: ”اگه کسی میخایه که از مه پَیرَوی کُنه، باید خود ره اِنکار کُنه و صلِیب خُو ره باله کده از پُشتِ ازمه بییه.“ 35 چُون هر کسی که بِخایه جان خُو ره نِجات بِدیه، اُو ره از دِست مِیدیه؛ مگم هر کسی که جان خُو ره بخاطرِ ازمه و خوشخبری از دِست بِدیه، اُو ره نِجات مِیدیه. 36 بَلدِه اِنسان چی فایده دَره که تمامِ دُنیا ره دَ دِست بیره، مگم جان خُو ره از دِست بِدیه؟ 37 یا اِنسان دَ عِوَضِ جان خُو چِیزخیل دَده مِیتنه؟ 38 پس هر کسی که از مه و از تورای مه دَ مینکلِ امزی نسلِ زِناکار و گُناهکار نَنگ دَشته بَشه، «باچِه اِنسان» ام وختِیکه دَ بُزُرگی-و-جلالِ آتِه خُو قد ملایکه_های مُقَدَّس مییه ازُو نَنگ مُونه.