فصلِ شَشُم
مردُمِ ناصِره عیسیٰ ره رَد مُونه
1 عیسیٰ اُونجی ره ایله کده دَ شارِ خود خُو اَمَد و یارای شی ام از پُشتِ ازُو اَمَد. 2 وختِیکه روزِ آرام رسِید، اُو دَ عِبادت خانه دَ تعلِیم دَدو شُروع کد و غَدر کسا وختی تعلِیم شی ره شِنِید، حَیرو مَنده گُفت: ”اِی آدم اِی چِیزا ره از کُجا یاد گِرِفته؟ اِی چی رقم حِکمت اَسته که بَلدِه ازُو دَده شُده؟ چی مُعجزه_های از دِستِ ازُو انجام مُوشه! 3 آیا اِی امُو نجار باچِه مریَم و بِرارِ یعقُوب، یوشا،a یهُودا و شِمعون نِییه؟ آیا خوارون شی دَ امِینجی قد ازمو نِییه؟“ و اُونا قد ازُو مُخالِفَت کد. 4 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”دَ یگ پَیغمبر دَ هیچ جای بےاِحتِرامی نَمُوشه، جُز دَ منطقِه خود شی و دَ بَینِ قَوما و خانِه خود شی.“ 5 اُو دَ اُونجی هیچ مُعجزه انجام دَده نَتنِست بغَیرِ ازی که دِست خُو ره دَ بَلِه چند ناجور ایشت و اُونا ره شفا دَد. 6 و اُو از بےایمانی ازوا حَیرو مَند.
بعد ازُو عیسیٰ دَ آغِیلای گِرد-و-بَر مِیگشت و تعلِیم مِیدَد. 7 اُو دوازده یار خُو ره کُوی کد و اُونا ره دُو دُو نفر رَیی کد و اُونا ره دَ بَلِه ارواحِ ناپاک اِختیار-و-قُدرت دَد 8 و دَزوا اَمر کد که بغَیر از یگ تَیاق بَلدِه سَفر خُو هیچ چِیز نَگِیره: نَه نان، نَه خُرجِین و نَه پَیسه دَ کمربَند خُو؛ 9 فقط چپلی دَ پای خُو کُنه و دُو کالا نَپوشه. 10 اُو امچُنان دَزوا گُفت: ”هر وختِیکه دَ یگ خانه داخِل مُوشِید، دَ امُونجی بُمنِید تا وختِیکه امزُو جای بُر نَشُدِید. 11 و دَ هر جای که قد شُمو خوش‌آمَد نَکد و دَ تورِه شُمو گوش نَدَد، وختِیکه امزُو جای بُر مُوشِید، خاکِ پایای خُو ره ٹَک بِزنِید تا دَ خِلافِ ازوا یگ شاهِدی بَشه.“ 12 پس اُونا رَیی شُد و دَ مردُم اِعلان کد که توبه کُنه. 13 اُونا غَدر جِنیات ره از مردُم بُر کد و ناجورای کَلو ره قد روغو مَسَح کده شفا دَد.
مَرگِ یحیای تعمِید دِهِنده
14 هیرودیس پادشاه دَزی باره خبر شُد، چراکه نامِ عیسیٰ مشهُور شُدُد. بعضی مردُم مُوگُفت: ”یَحیای تعمِید دِهِنده از مُرده_ها دُوباره زِنده شُده و امزی خاطر اِی مُعجزه_ها دَ وسِیلِه ازُو ظاهِر مُوشه.“ 15 مگم کسای دِیگه مُوگُفت: ”اُو اِلیاس پَیغمبر اَسته.“ یگ تِعدادِ دِیگه مُوگُفت که: ”اُو یگ پَیغمبر اَسته، رقمِ یکی از پَیغمبرا.“ 16 مگم وختِیکه هیرودیس اِی توره ره شِنِید، اُو گُفت: ”اِی امُو یحییٰ اَسته که ما سر زَدُم؛ آلی اُو از مُرده_ها دُوباره زِنده شُده.“
17 چُون هیرودیس خود شی نفر رَیی کده یحییٰ ره دِستگِیر کدُد و اُو ره دَ بَندی‌خانه اَندختُد. اُو بخاطرِ هیرودیا خاتُونِ فِیلِیپُس بِرار خُو اِی کار ره کدُد، چراکه هیرودیس قد ازُو توی کدُد. 18 چُون یحییٰ دَ هیرودیس گُفتُد: ”بَلدِه تُو رَوا نِییه که خاتُونِ بِرار خُو ره بِگِیری.“ 19 امزی خاطر هیرودیا دَ برابرِ یحییٰ کِینه گِرِفتُد و میخاست که اُو ره بُکُشه مگم نَمِیتنِست، 20 چراکه هیرودیس از یحییٰ ترس مُوخورد، چُون اُو مِیدَنِست که یحییٰ یگ مردِ عادِل و مُقَدَّس اَسته و ازُو مُحافِظَت مُوکد. هر وختِیکه اُو تورِه یحییٰ ره مِیشِنِید، بیخی گِیج-و-حَیرو مُوشُد، ولے باز ام خوش دَشت که تورای شی ره گوش کُنه.
21 بِلآخِره یگ فرصت بَلدِه هیرودیا برابر شُد. وختِیکه هیرودیس دَ روزِ سالگِیرِه خُو بَلدِه نفرای دَربار و قومَندانای نِظامی و کٹه کَلونای جلِیلیه یگ مِهمانی ترتِیب دَد، 22 دُخترِ هیرودیا دَ مجلِس دَر اَمَده رَقص کد و هیرودیس و مِهمونای شی ره خوشحال کد. پس پادشاه دَ امزُو دُختر گُفت: ”هر چِیزی که میخاهی از مه طلب کُو و ما دَز تُو مِیدیُم.“ 23 اُو بَلدِه شی قَسم خورده گُفت: ”هر چِیزی که از مه طلب کُنی، ما دَز تُو مِیدیُم حتیٰ اگه نِیمِ مَملَکَت مه ام بَشه.“ 24 دُختر بُرو رفته دَ آبِه خُو گُفت: ”چِیزخیل طلب کنُم؟“ آبِه شی گُفت: ”سرِ یحیای تعمِید دِهِنده ره.“ 25 فَوری دُختر دَوِیده دَ پیشِ پادشاه اَمَد و خاهِش کده گُفت: ”ما میخایُم که امی‌آلی سرِ یحیای تعمِید دِهِنده ره دَ یگ پطنُوس دَز مه بِدی.“ 26 پادشاه غَدر غَمگی شُد، ولے بخاطرِ اِحترام دَ قَسم خُو و ام بخاطرِ مِهمونا نَخاست که خاهِشِ دُختر ره رَد کنه. 27 دِستی پادشاه جَلاد ره رَیی کد و اَمر کد که سرِ یحییٰ ره بیره. اُو رفته دَ بَندی‌خانه سرِ یحییٰ ره از تَن شی جدا کد 28 و سر شی ره دَ یگ پطنُوس اَوُرده دَ دُختر دَد و دُختر اُو ره دَ آبِه خُو دَد. 29 وختِیکه شاگِردای یحییٰ اِی خبر ره شِنِید، اُونا اَمَد و جَسَد شی ره بُرده دَ یگ قبر دَفن کد.
نان دَدو دَ پَنج هزار نفر
30 رسُولا دُوباره دَ گِردِ عیسیٰ جم شُد و پگِ چِیزای ره که کدُد و تعلِیمی ره که دَدُد دَزُو نقل کد. 31 اُو دَزوا گُفت: ”شُمو تنهای خُو دَ یگ جای گوشه بیِید و کم وَری دَمراسی کُنِید.“ چُون کَلو مردُم میمَد و مورفت و اُونا حتیٰ بَلدِه نان خوردو وخت نَدَشت.
32 پس اُونا تنهای خُو دَ کِشتی سوار شُده دَ یگ جای گوشه رفت. 33 مگم غَدر کسا اُونا ره دَ حالِ رفتو دِید و اُونا ره شِنَخت و از تمامِ شارا پای‌پیده امُو سُو رَیی شُد و ازوا کده پیش دَ اُونجی رسِید.
34 امی که عیسیٰ از کِشتی تا شُد، جمعیَتِ کٹه ره دِید و دِل شی دَ حالِ ازوا سوخت، چراکه اُونا رقمِ گوسپندوی بے‌چوپو بُود. پس اُو شُروع کد که چِیزای کَلو دَزوا تعلِیم بِدیه.
35 ازی که روز تیر شُدُد، یارای شی دَ پیشِ ازُو اَمَده گُفت: ”اِینجی بیابو اَسته و روز ام ناوخت شُده. 36 اَمیا ره رُخصَت کُو که دَ منطقه_های گِرد-و-بَر و آغِیلا بوره و یَگو چِیز بَلدِه خُو خرِیده بُخوره.“ 37 مگم اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”خودون شُمو بَلدِه ازوا یَگو چِیز بِدِید که بُخوره.“ اُونا دَزُو گُفت: ”آیا مو رفته دُوصد دِینار ره نان بِخری تا بَلدِه ازیا بِدی که بُخوره؟“ 38 اُو دَزوا گُفت: ”چند نان دَرِید؟ بورِید و بِنگرِید.“ اُونا رفته معلُومات گِرِفت و گُفت: ”پَنج نان و دُو ماهی.“ 39 اوخته دَزوا اَمر کد که پگِ مردُم ره ڈَل ڈَل دَ بَلِه سَوزه_ها بِشَندَنه. 40 پس مردُم دَ ڈَل_های صد نفری و پِنجاه نفری شِشت. 41 اوخته عیسیٰ امُو پَنج نان و دُو ماهی ره گِرِفته سُون آسمو توخ کد و شُکرگُزاری کده نان_ها ره ٹوٹه کد و دَ یارای خُو دَد تا دَ پیشِ مردُم بیله؛ و امُو دُو ماهی ره ام دَ بَینِ ازوا تقسِیم کد. 42 پگِ مردُم خورد و سیر شُد 43 و یارا ٹوٹه-و-پَرچِه نان و ماهی ره که جَم کد دوازده سَبَد پُر شُد. 44 کسای که نان خورد، تقرِیباً پَنج هزار مَرد بُود.
راه رفتو دَ بَلِه آوِ دریا
45 عیسیٰ فَوری یارای خُو ره وادار کد که دَ کِشتی سوار شُنه و پیشلونِ ازُو دَ اُو طرفِ دریا دَ بَیت صَیدا بوره تا خود شی امُو جمعیَت ره رُخصَت کُنه. 46 بعد از خُدا حافِظی قد مردُم، اُو بَلدِه دُعا کدو دَ بَلِه یگ کوه رفت. 47 وختِیکه شام شُد، کِشتی دَ مینکلِ دریا رسِید و عیسیٰ تنهای خُو دَ خُشکی بُود. 48 اُو دِید که یارای شی کِشتی ره دَ سختی حَرکت مِیدیه، چُون باد از دَمِ رُوی ازوا مِیزَد. پس اُو تقرِیباً دَ پَیرِه چارُمِ شاوb دَ رُوی آوِ دریا راه رفته سُون ازوا اَمَد و میخاست که از بَغلِ ازوا تیر شُنه. 49 مگم وختی اُونا دِید که اُو دَ رُوی دریا راه موره، اُونا فِکر کد که اَرواح اَسته و چِیغ زَد، 50 چُون پگِ ازوا اُو ره دِیده ترس خورد. مگم اُو فَوری قد ازوا دَ توره گُفتو شُد و گُفت: ”باجُراَت بَشِید؛ ما اَستُم، ترس نَخورِید.“ 51 اوخته اُو قد ازوا دَ کِشتی سوار شُد و باد آرام شُد. اُونا کامِلاً حَیرو شُدُد، 52 چراکه مُعجزِه نان ره پَی نَبُردُد، بَلکِه دِل_های ازوا سخت شُدُد.
شفا دَدونِ ناجورا دَ گِنیسارِت
53 وختی اُونا از دریا تیر شُد، دَ سرزمِینِ گِنیسارِت اَمَد و دَ اُونجی لَنگر اَندخته کِشتی ره ایسته کد. 54 امی که اُونا از کِشتی بُرو اَمَد، مردُم فَوری عیسیٰ ره شِنَخت 55 و دَ عَجَله دَ سرتاسرِ امزُو منطقه رفت و ناجورا ره دَ بَلِه توشَکا ایشته دَ هر جای که شِنِید عیسیٰ دَ اُونجی اَسته، بُرد. 56 و دَ هر جایی که عیسیٰ مورفت یعنی دَ آغِیلا، شارا و اطراف، مردُم ناجورا ره دَ چار راهی_ها می‌ایشت و دَ پیشِ ازُو عُذر-و-زاری مُوکد که بَلدِه ازوا اِجازه بِدیه تا دَ دامونِ چَپَن شی دِست بِزنه و هر کسی که دِست مِیزَد شفا پَیدا مُوکد.