فصلِ پنجُم
شفا دَدونِ آدمِ جِندی
‏1 پس اُونا دَ اُو طرفِ دریا، دَ سرزمِینِ جِرَسیا رفت. ‏2 و امی که عیسیٰ از کِشتی بُر شُد، دِستی یگ آدم که روحِ ناپاک دَشت، از مینکلِ قبرا بُر شُده قد ازُو رُوی دَ رُوی شُد. ‏3 اُو آدم دَ مینکلِ قبرا زِندگی مُوکد و هیچ کس نَمِیتنِست که اُو ره دَ بَند نِگاه کُنه، حتیٰ قد زنجِیرا ام نَه؛ ‏4 چراکه اُو چندِین دفعه قد زنجِیر و زَولانه بسته شُدُد، مگم زنجِیرا ره مُنٹی و زَولانه_ها ره مَیده کدُد و هیچ کس تَوانایی ازی ره نَدَشت که اُو ره رام کُنه. ‏5 اُو شاو و روز دَ مینکلِ قبرا و دَ بَلِه تِپه_ها چِیغ مِیزَد و خود ره قد سنگ زَده زخمی مُوکد. ‏6 وختِیکه اُو عیسیٰ ره از دُور هُوش کد، اُو دَوِیده اَمَد و دَ پیشِ رُوی شی سَجده کد ‏7 و قد آوازِ بِلند چِیغ زَده گُفت: ”اَی عیسیٰ، باچِه خُدای مُتعال، دَز مه چی غَرَض دَری؟ تُو ره دَ خُدا قَسم مِیدیُم که مَره عذاب نَکُنی.“ ‏8 چُون عیسیٰ دَزُو گُفتُد: ”اَی روحِ ناپاک، ازی آدم بُر شُو!“ ‏9 اوخته عیسیٰ ازُو پُرسان کد: ”نام تُو چی یَه؟“ اُو دَ جواب شی گُفت: ”نام مه «لشکر» اَسته، چراکه مو کَلو اَستی.“ ‏10 اُو دَ پیشِ عیسیٰ غَدر عُذر-و-زاری کد که اُونا ره ازُو منطقه بُر نَکُنه. ‏11 دَ اُونجی یگ گَلِه کٹِه خُوک دَ بغلِ تِپه مِیچَرِید؛ ‏12 اوخته اَرواحِ ناپاک دَ پیشِ ازُو عُذر-و-زاری کده گُفت: ”مو ره دَ مَنِه خُوک_ها رَیی کُو؛ بیل که دَ پوستِ ازوا داخِل شُنی.“ ‏13 عیسیٰ دَزوا اِجازه دَد و اَرواحِ ناپاک بُر شُده دَ پوستِ خُوک_ها داخِل شُد و گَلِه که تقرِیباً دُو هزار خُوک بُود، از سرشیوَکی تِپه خود ره دَ دریا پورته کد و دَ دریا غَرق شُد.
‏14 چوپونوی خُوک_ها دُوتا کد و اِی توره ره دَ شار و آغِیلای اطراف نقل کد. اوخته مردُم اَمَد تا بِنگره که چی واقِعه رُخ دَده. ‏15 اُونا پیشِ عیسیٰ اَمَد و امُو آدمِ جِندی ره دِید که دَ اُونجی شِشته، کالا پوشِیده و هُوشیار شُده؛ امُو آدم ره که سابِق گِرِفتارِ جِنیات بُود. پس اُونا ترس خورد. ‏16 کسای که اِی واقِعه ره دِیدُد، دَ مردُم نقل کد، یعنی چِیزی ره که قد آدمِ جِندی و خُوک_ها رُخ دَدُد. ‏17 اوخته اُونا دَ پیشِ عیسیٰ عُذر کد که از منطقِه ازوا بوره.
‏18 وختِیکه عیسیٰ دَ کِشتی سوار مُوشُد، امُو آدم که سابِق جِندی بُود دَ پیشِ عیسیٰ زاری کد که اُو ره بیله تا قد شی قَتی بوره. ‏19 مگم عیسیٰ اُو ره نَه‌ایشت، بَلکِه دَزُو گُفت: ”خانِه خُو بورُو دَ پیشِ قَومای خُو و بَلدِه ازوا نقل کُو که خُداوند چِیقس کارِ کٹه بَلدِه تُو کده و چی رقم دَ بَلِه تُو رَحم کده.“ ‏20 اوخته اُو رفت و دَ منطقِه دیکاپولِس دَ اِعلان کدونِ هر چِیزی که عیسیٰ بَلدِه ازُو کدُد شُروع کد و تمامِ مردُم حَیرو مَند.
زِنده کدونِ دُخترِ یایروس و جور شُدونِ خاتُونِ مرِیض
‏21 وختِیکه عیسیٰ بسم قد کِشتی دَ دِیگه طرفِ دریا رفت، یگ جمعیَتِ کٹه دَ گِرد شی جم شُد و اُو دَ لبِ دریا ایسته بُود. ‏22 اوخته یکی از رهبرای عِبادت خانه دَ نامِ یایروس اَمَد و امی که عیسیٰ ره دِید دَ پیشِ پای شی اُفتَد ‏23 و دَ پیش شی عُذر-و-زاری کده گُفت: ”دُخترِ ریزِه مه دَ حالِ مُردو یَه. لُطفاً بیه و دِست خُو ره دَ بَلِه ازُو بیل تا اُو جور شُنه و زِنده بُمَنه.“ ‏24 پس عیسیٰ قد ازُو رفت و یگ جمعیَتِ کٹه ام از پُشت شی رَیی شُد و اُونا دَ بَلِه ازُو تُشه-و-تیله مُوکد.
‏25 دَ اُونجی یگ خاتُو بُود که مُدَتِ دوازده سال خُونریزی دَشت. ‏26 اُو از دِستِ طبِیب_های کَلو غَدر رَنج-و-عذاب کشِیدُد و تمامِ دارایی خُو ره خَرچ کدُد، لیکِن هیچ دَز شی فایده نَکدُد، بَلکِه بَدتَر شُدُد. ‏27 وختِیکه اُو دَ بارِه عیسیٰ شِنِید، اُو دَ مینکلِ جمعیَت دَ پُشتِ سرِ عیسیٰ اَمَد و دَ چَپَن شی دِست زَد. ‏28 چُون اُو قد خود خُو گُفتُد: ”اگه فقط دَ کالای شی دِست بِزنُم خُوب مُوشُم.“ ‏29 امُو لحظه خُونریزی شی قُوی شُد و اُو دَ جان خُو فامِید که امزُو مَرَض شفا پَیدا کده. ‏30 عیسیٰ فَوری پَی بُرد که ازُو یگ قُدرت خارِج شُده. اوخته اُو رُوی خُو ره دَ مینکلِ جمعیَت دَور دَده گُفت: ”کِی دَ کالای مه دِست زَد؟“ ‏31 یارای شی دَزُو گُفت: ”مِینگری که مردُم دَ بَلِه تُو تُشه مُونه؛ هنوز ام مُوگی که ’کِی دَز مه دِست زَد؟‘“ ‏32 مگم عیسیٰ چار طرف خُو ره توخ مُوکد تا بِنگره که کِی امی کار ره کده. ‏33 امُو خاتُو وختی فامِید که قد ازُو چِیز کار شُده، اُو قد ترس و لرز اَمَده دَ پیشِ پای عیسیٰ اُفتَد و تمامِ حقِیقت ره بَلدِه شی نقل کد. ‏34 عیسیٰ دَزُو گُفت: ”دُختر مه، ایمان تُو، تُو ره شفا دَد، بخَیر-و-سلامَت بورُو و ازی تکلِیف آزاد بَش.“
‏35 دَ حالِیکه اُو هنوز توره مُوگُفت چند نفر از خانِه رهبرِ عِبادت خانه اَمَده گُفت: ”دُختر تُو فَوت کد. آلی دِیگه چرا اُستاد ره زَحمت مِیدی؟“ ‏36 مگم عیسیٰ تورای ره که گُفته شُدُد نادِیده گِرِفت و دَ رهبرِ عِبادت خانه گُفت: ”ترس نَخور، فقط ایمان دَشته بَش و بس.“ ‏37 اُو هیچ کس ره نَه‌ایشت که قد شی قَتی بوره بغَیر از پِترُس، یعقُوب و یوحَنّا بِرارِ یعقُوب. ‏38 وختِیکه اُونا دَ خانِه رهبرِ عِبادت خانه رسِید، عیسیٰ یگ شور-و-غَوغا ره هُوش کد و دِید که مردُم چخرا کده قد آوازِ بِلند ناله مُونه. ‏39 وختی اُو دَ خانه داخِل شُد، اُو دَزوا گُفت: ”چرا غَوغا و چخرا مُونِید؟ دُختر نَمُرده، بَلکِه خاو رفته.“ ‏40 مگم اُونا دَ بَلِه عیسیٰ خَنده کد. اوخته اُو پگِ ازوا ره بُر کد و آته و آبِه دُختر ره قد کسای که قد شی قَتی بُود گِرِفته دَ امزُو جای داخِل شُد که دُختر بُود. ‏41 اوخته اُو از دِستِ دُختر گِرِفت و دَز شی گُفت: ”طَلِیتا قُومی،“ که معنای شی اینی اَسته: ”اَی دُختر، دَز تُو مُوگیُم، باله شُو.“ ‏42 فَوری امُو دُختر باله شُده دَ راه رفتو شُد. اُو دُختر دوازده ساله بُود. و اُونا ازی کار بےاندازه حَیرو شُد. ‏43 اوخته عیسیٰ قد تاکِیدِ کَلو دَزوا اَمر کد که هیچ کس ازی واقِعه خبر نَشُنه و دَزوا گُفت که دَ دُختر یَگو چِیز بِدیه که بُخوره.