فصلِ چارُم
مَثَلِ تُخم زَدونِ دیغو
1 عیسیٰ بسم دَ لبِ دریا دَ تعلِیم دَدو شُروع کد. جمعیَتِ کٹه دَ گِردِ ازُو جَم شُد، دَ اندازِه که اُو دَ یگ کِشتی که دَ مَنِه دریا بُود سوار شُده شِشت دَ حالِیکه تمامِ جمعیَت دَ لبِ دریا ایسته بُود. 2 اوخته اُو مَثَل اَوُرده چِیزای کَلو بَلدِه ازوا تعلِیم دَد و دَ تعلِیم خُو دَزوا گُفت:
3 ”گوش کُنِید، یگ دیغو بَلدِه تُخم زَدو بُرو رفت. 4 دَ حالِیکه تُخم ره پاش مِیدَد، یگ مِقدار شی دَ راه اُفتَد و مُرغَکو اَمَده اُونا ره خورد. 5 یگ مِقدارِ دِیگِه شی دَ زمِینِ سنگلاخ اُفتَد، دَ جایی که خاکِ کَلو نَدَشت؛ اُونا دَ زُودی سَوز کد، چراکه خاک غَوُج نَبُود. 6 مگم وختِیکه آفتَو بُر شُد، اُونا سوخت و ازی که رِیشه نَدَشت خُشک شُد. 7 و یگ مِقدار شی دَ مینکلِ خارا اُفتَد و خارا کٹه شُده اُونا ره قَپه کد و اُونا حاصِل نَدَد. 8 یگ مِقدارِ دِیگِه شی دَ زمِینِ خُوب اُفتَد و ثَمر دَد یعنی سَوز کده کٹه شُد و حاصِل دَد: یَگون شی سی برابر، یَگون شی شصت برابر و یَگون شی صد برابر.“ 9 بعد ازُو عیسیٰ گُفت: ”هر کسی که گوشِ شِنَوا دَره، گوش بِگِیره!“
معنای مَثَلِ تُخم زَدونِ دیغو
10 وختِیکه عیسیٰ تنها بُود، نفرای گِرد-و-بَر شی قد امزُو دوازده یار دَ بارِه امزی مَثَل_ها ازُو پُرسان کد. 11 اُو دَزوا گُفت: ”پَی بُردونِ رازِ پادشاهی خُدا بَلدِه شُمو بخشِیده شُده، مگم بَلدِه مردُمای بُرو تمامِ چِیزا دَ مَثَل گُفته مُوشه، 12 تا
اُونا توخ کُنه که بِنگره، مگم دِیده نَتنه،
و گوش بِگِیره که بِشنَوه، مگم پَی نَبره،
نَشُنه که پس بییه و بخشِیده شُنه.“
13 اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا شُمو اِی مَثَل ره نَمُوفامِید؟ پس پگِ مَثَل_های دِیگه ره چی رقم مِیتنِید که بُفامِید؟ 14 دیغو کلام ره کِشت مُونه. 15 اینی کسا مِثلِ تُخم_های اَسته که دَ راه اُفتَد، دَ جایی که کلام کِشت شُد: اَمیا وختِیکه کلام ره مِیشنَوه، شَیطو دِستی مییه و کلامی ره که دَ دِل_های ازوا کِشت شُده، گِرِفته مُوبره. 16 و اینی کسا مِثلِ تُخم_های اَسته که دَ زمِینِ سنگلاخ کِشت شُد: اَمیا وختِیکه کلام ره مِیشنَوه، دِستی قد خوشی قبُول مُونه، 17 ولے ازی که رِیشه نَدره اُونا بَلدِه یگ زمانِ کم تاب میره؛ وختِیکه مُشکِلات و آزار-و-اَذیَت بخاطرِ کلام پیش بییه، اُونا فَوری از راه بُر مُوشه. 18 و دِیگرون شی مِثلِ تُخم_های اَسته که دَ بَینِ خارا کِشت شُد؛ اَمیا کسای اَسته که کلام ره مِیشنَوه، 19 مگم تشوِیش_های دُنیا، عِشقِ مال-و-دَولت و هَوَسِ چِیزای دِیگه اَمَده کلام ره قَپه مُوکُنه و اُو بےثَمر مُومنه. 20 و اینیا مِثلِ تُخم_های اَسته که دَ زمِینِ خُوب کِشت شُد؛ اَمیا کلام ره مِیشنَوه و اُو ره قبُول مُونه و ثَمر مِیدیه: یَگون شی سی برابر، یَگون شی شصت برابر و یَگون شی صد برابر.“
مَثَلِ چِراغ
21 عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا چِراغ ره بَلدِه ازی میره که دَ زیرِ کاسه یا چارپایی بیله؟ نَه، بَلکِه اُو ره میره که دَ بَلِه چِراغدان بیله. 22 چُون هیچ چِیزی تاشه نِییه که بَرمَلا نَشُنه و هیچ چِیزی پوشِیده نِییه که معلُومدار نَشُنه. 23 هر کسی که گوشِ شِنَوا دَره، گوش بِگِیره.“ 24 و دَزوا گُفت: ”مُتَوَجِه بَشِید که چی مِیشنَوِید. دَ هر مَنَکی که بِدِید دَ امزُو مَنَک بَلدِه شُمو دَده مُوشه و حتیٰ کَلوتر ام دَده مُوشه. 25 چُون کسی که دَره دَزُو کَلوتر دَده مُوشه و کسی که نَدره، حتیٰ چِیزی ره که دَره ام از شی گِرِفته مُوشه.“
مَثَلِ سَوز کدو و کٹه شُدونِ تُخم
26 اُو امچُنان گُفت: ”پادشاهی خُدا مِثلِ ازی اَسته که یگ آدم دَ زمی تُخم پاش مِیدیه 27 و شاو و روز، چی اُو خاو بَشه، چی بیدار، تُخم سَوز مُونه و کٹه مُوشه. چی رقم؟ اُو نَمِیدَنه. 28 زمی خود بَخود ثَمر مِیدیه، اوّل علف سَوز مُونه، بعد ازُو خوشه و بعد ازُو دانِه کامِل دَ مَنِه خوشه. 29 و غَیتِیکه غَلّه پُخته مُوشه، اُو قد داس خُو بَلدِه دِرَو موره، چراکه وختِ دِرَو شی رَسِیده.“
مَثَلِ تُخمِ شَرشَم
30 اُو بسم گُفت: ”پادشاهی خُدا ره دِیگه قد چِیزخیل برابر کنی و بَلدِه شی چی رقم مَثَل بیری تا اُو ره بیان کنی؟ 31 اُو رقمِ تُخمِ شَرشَم وَری اَسته که وختی دَ زمی کِشت مُوشه، ریزه‌تَرِینِ پگِ تُخمای رُوی زمی اَسته، 32 مگم وختِیکه کِشت شُد، سَوز مُونه و از تمامِ بُوٹه_ها کده کٹه‌تَر مُوشه و شاخچه_های کٹه بُر مُونه، دَ اندازِه که مُرغَکوی هَوا مِیتنه دَ سایِه شی وور جور کُنه.“
33 اُو قد امزی رقم مَثَل_های کَلو کلام ره بَلدِه ازوا گُفت تا جایی که اُونا قُدرتِ شِنِیدون شی ره دَشت. 34 اُو بِدُونِ مَثَل قد ازوا توره نَگُفت، مگم وختِیکه اُو قد یارای خُو تنها بُود، تمامِ چِیزا ره بَلدِه ازوا بیان کد.
آرام کدونِ طوفانِ دریا
35 دَ امزُو روز وختِیکه شام شُد، عیسیٰ دَ یارای خُو گُفت: ”بیِید که دَ اُو لبِ دریاچه بوری.“ 36 اوخته اُونا جمعیَتِ مردُم ره ایله کد و عیسیٰ ره دَ امزُو کِشتی که بُود قد خُو بُرد؛ و چند کِشتی دِیگه ام قد ازُو قَتی بُود. 37 دَ امزُو غَیت یگ طوفانِ شَدِید پَیدا شُد و جلپه_ها دَ کِشتی مِیزَد، دَ اندازِه که نزدِیک بُود، کِشتی غَرق شُنه. 38 عیسیٰ دَ آخرِ کِشتی دَ بَلِه بالِشت خاو کدُد. اوخته یارای شی اُو ره بیدار کد و دَزُو گُفت: ”اُستاد، آیا تُو دَ غَم نِیَستی که مو از بَین بوری؟“ 39 اُو باله شُد و دَ بَلِه باد هَیبَت کد و دَ دریا گُفت: ”آرام! ایسته شُو!“ باد ایسته شُد و آرامِشِ کامِل برقرار شُد. 40 اُو دَ یارای خُو گُفت: ”چرا اِیقَس ترس خوردید؟ آیا شُمو هنوز ام ایمان نَدرِید؟“ 41 اُونا غَدر ترس خورده بُود و دَ یگدِیگِه خُو گُفت: ”اِی چی رقم آدم اَسته که حتیٰ باد و دریا ام از اَید شی مُوشه؟“