فصلِ سِوّم
شفای آدمِ دِست خُشک شُده
1 عیسیٰ بسم دَ عِبادت خانه داخِل شُد. دَ اُونجی یگ آدم بُود که دِست شی خُشک شُدُد. 2 اُونا نظر شی دَ عیسیٰ بُود تا بِنگره که اگه اُو امُو آدم ره دَ روزِ آرام شفا بِدیه، اُونا اُو ره ملامَت کُنه. 3 پس اُو دَمزُو آدمِ دِست خُشک شُده گُفت: ”بیه، دَ مینکل‌جای ایسته شُو.“ 4 اوخته اُو دَزوا گُفت: ”آیا دَ روزِ آرام نیکی کدو رَوا اَسته یا بَدی کدو، نِجات دَدونِ جان یا کُشتون شی؟“ اُونا چُپ مَند. 5 عیسیٰ چار طرف خُو قد قار سُون ازوا توخ کد و از سنگدِلی ازوا جِگرخُون شُده دَزُو آدم گُفت: ”دِست خُو ره دِراز کُو.“ اُو دِراز کد و دِست شی جور شُد. 6 اوخته فرِیسیا بُرو رفت و فَوری قد طرفدارای هیرودیس دَ ضِدِ عیسیٰ نقشه کشِید که چی رقم اُو ره نابُود کنه.
جمعیَتِ مردُم از پُشتِ عیسیٰ موره
7 عیسیٰ قد یارای خُو سُون لبِ دریا رفت و یگ جمعیَتِ کٹه از جلِیلیه از پُشت شی رَیی شُد؛ 8 و از یهُودیه، اورُشَلیم، اِدومیه، از اُو طرفِ دریای اُردُن و از منطقای صُور و صَیدون ام جمعیَتِ کٹِه مردُم وختی دَ بارِه کارای ازُو شِنِید، دَ پیش شی اَمَد. 9 بخاطرِ جمعیَتِ کَلو اُو دَ یارای خُو گُفت که یگ کِشتی بَلدِه شی آماده کُنه تا مردُم دَ بَلِه ازُو بِیر-و-بار نَکُنه. 10 چُون اُو غَدر کسا ره شفا دَده بُود، امزُو خاطر هر کسی که ناجوری دَشت دَ بَلِه ازُو تُشه مُوکد تا دَ جان شی دِست بِزنه. 11 هر غَیتِیکه اَرواحِ ناپاک اُو ره مِیدِید، دَ پیش شی رُوی دَ خاک موفتَد و چِیغ زَده مُوگُفت: ”تُو باچِه خُدا اَستی!“ 12 مگم عیسیٰ سخت تاکِید کده دَزوا اَمر مُوکد که اُو ره بَرمَلا نَکُنه.
اِنتِخاب کدونِ دوازده رسُول
13 اوخته عیسیٰ دَ بَلِه کوه رفت و کسای ره که میخاست دَ پیش خُو طلب کد و اُونا دَ پیش ازُو اَمَد. 14 اُو دوازده نفر ره کُوی کده [اُونا ره «رسُول» لَقَب دَد]a، تا قد شی یگجای بَشه و تا اُونا ره بَلدِه وَعظ کدو رَیی کُنه 15 و اُونا قُدرت دَشته بَشه که جِنیات ره بُر کُنه. 16 [امُو دوازده نفر ره که مُقرَر کد]b اینیا بُود: شِمعون که اُو ره پِترُس نام ایشت، 17 یعقُوب باچِه زِبدی و یوحَنّا بِرارِ یعقُوب که اُونا ره «بوآنِرگِس» یعنی «باچه_های گُرگُردراغ» نام کد؛ 18 اَندریاس، فِیلِیپُس، بَرتولما، متیٰ، توما، یعقُوب باچِه حَلفی، تَدَّی، شِمعونِ غَیرَتی 19 و یهُودای اِسخَریوطی که یهُودای اِسخَریوطی عیسیٰ ره دَ گِیر دَد.
تُهمَتِ عالِمای دِین دَ بَلِه عیسیٰ
20 اوخته عیسیٰ خانه رفت و مردُم بسم جم شُد دَ اندازِه که اُو و یارای شی بَلدِه نان خوردو ام فرصت پَیدا نَتنِست. 21 وختِیکه قَومای نزدِیک شی اِی ره شِنِید، اُونا اَمَد تا اُو ره بُبره، چُون اُونا مُوگُفت که اُو عَصاب خُو ره از دِست دَده.
22 عالِمای دِین که از اورُشَلیم اَمَده بُود، مُوگُفت: ”اُو بعلزِبُولc دَره و جِنیات ره دَ کومَکِ سردِستِه جِنیات بُر مُونه.“
23 پس عیسیٰ اُونا ره پیش خُو کُوی کد و مَثَل اَوُرده دَزوا گُفت: ”شَیطو چِطور مِیتنه که شَیطو ره بُر کُنه؟ 24 اگه یگ مَملَکَت دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُنه، اُو مَملَکَت نَمِیتنه که اُستوار بُمنه. 25 و اگه یگ خانَوار دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُنه، اُو خانَوار نَمِیتنه که اُستوار بُمنه. 26 اگه شَیطو ام دَ ضِدِ خود خُو باله شُنه و تقسِیم تقسِیم شُنه، اُو نَمِیتنه که مُقاوِمَت کنه، بَلکِه آخِر شی رَسِیده. 27 امی رقم هیچ کس نَمِیتنه که دَ خانِه آدمِ زورتُو داخِل شُنه و مال_های شی ره چُور-و-چَپاوُل کُنه تاکه اوّل آدمِ زورتُو ره بسته نَکُنه؛ ولے بعد ازُو مِیتنه خانِه ازُو ره چَپاوُل کُنه.
28 ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، تمامِ گُناه_های اِنسان و هر رقم کُفرگویی که کُنه، بخشِیده مُوشه. 29 مگم هر کسی که دَ ضِدِ روح اُلقُدس کُفرگویی کُنه، تا اَبَد بخشِیده نَمُوشه، بَلکِه اُو محکُوم دَ گُناهِ اَبَدی اَسته.“ 30 چُون اُونا مُوگُفت: ”اُو یگ روحِ ناپاک دَره.“
آبه و بِرارونِ عیسیٰ
31 اوخته آبه و بِرارونِ عیسیٰ اَمَد و دَ بُرو ایسته شُده یَگو کس ره رَیی کد تا اُو ره کُوی کُنه. 32 جمعیَتِ مردُم دَ گِرد ازُو شِشتُد و اُونا دَزُو گُفت: ”آبِه تُو و بِرارون تُو دَ بُرو یَه و تُو ره طلب مُونه.“ 33 اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ”آبِه مه کِی اَسته و بِرارون مه کِی یَه؟“ 34 و سُونِ امزُو کسای که دَ گِرد شی شِشتُد، توخ کده گُفت: ”اینیا آبه و بِرارون مه اَسته؛ 35 چُون هر کسی که خاست-و-اِرادِه خُدا ره دَ جای بیره، اونَمُو بِرار و خوار و آبِه مه اَسته.“