فصلِ بِیستُم
شورِشِ شِبَع
1 دَ امزُو غَیت یگ آدمِ فِتنه-اَنگیز دَ نامِ شِبَع باچِه بِکری بِنیامِینی ام دَ اُونجی بُود. اُو شیپُور ره دَ صَدا اَوُرد و گُفت: ”مو دَ داوُود حِصّه نَدَری و از باچِه یسّی بےنصِیب اَستی! اَی مردُمِ اِسرائیل هر کُدَم شُمو دَ خَیمِه خُو بورِید!“ 2 پس تمام مَردای اِسرائیل از پَیرَوی داوُود دِست کشِید و از شِبَع باچِه بِکری پَیرَوی کد؛ لیکِن مَردای یهُودا قد پادشاهِ خُو مَند و از اُردُن تا اورُشَلیم اُو ره همراهی کد.
3 وختی داوُود دَ خانِه خُو دَ اورُشَلیم اَمَد، پادشاه امُو دَه خاتُو ره که کنِیز شی بُود و بَلدِه نِگاهوانی خانه ایشتُد، گِرِفت و اُونا ره دَ یگ خانه نظربَند کد. اُو ضرُورَت های ازوا ره تَهیه مُوکد، لیکِن قد ازوا خاو نَمُوشُد. پس اُونا تا روزِ مُردون خُو نظربَند بُود و مِثلِ بیوه ها زِندگی مُوکد.
4 اوخته پادشاه دَ عماسا گُفت: ”مَردای یهُودا ره دَ بَینِ سِه روز دَ پیش مه جم کُو و خود تُو ام دَ اِینجی حاضِر بَش.“ 5 پس عماسا رفت تا مَردای یهُودا ره جم کنه، لیکِن از وختی که پادشاه بَلدِه شی تعیِین کدُد، طال خورد. 6 اوخته داوُود دَ اَبِیشای گُفت: ”آلی شِبَع باچِه بِکری از اَبشالوم کده کَلوتر دَز مو ضرَر مِیرسَنه. پس نفرای بادار خُو ره بِگِیر و اُو ره دُمبال کُو؛ نَشُنه که اُو شارای دیوالدار بَلدِه خُو پَیدا کنه و از گِیر مو خلاص شُنه.“ 7 پس نفرای یوآب قد کریتیا، فلیتیا و تمامِ مَردای دلیر-و-جنگی از پُشتِ ازُو بُر شُده رفت؛ اُونا از اورُشَلیم بُر شُد تا شِبَع باچِه بِکری ره دُمبال کنه. 8 وختی اُونا دَ نزدِیکِ سنگِ کٹه دَ جِبعون رسِید، عماسا دَ دَمِ راهِ ازوا اَمَد. یوآب کالای جنگی پوشِیدُد و دَ بَلِه ازُو یگ کمربَند قد یگ خَنجر که دَ غِلاف خُو بُود دَ کمر شی بسته بُود. امی که اُو پیش رفت خَنجر از غِلاف خُو اُفتَد. 9 یوآب دَ عماسا گُفت: ”بِرار جو، چی حال دَری؟“ و یوآب قد دِستِ راست خُو رِیشِ عماسا ره گِرِفت که اُو ره ماخ کنه. 10 عماسا مُتَوَجِه خَنجری که دَ دِستِ یوآب بُود نَشُد. پس یوآب خَنجر ره دَ کَورِه ازُو چِقی کد و روده ھای ازُو دَ زمی بُر شُد و اُو مُرد؛ حاجت دَ ضَربِه دوّم نَشُد.
اوخته یوآب و بِرار شی اَبِیشای دَ دُمبالِ شِبَع باچِه بِکری رفت. 11 و یکی از خِدمتگارای یوآب دَ پالُوی جَسَدِ عماسا ایسته شُده گُفت: ”ھر کسی که طرفدارِ یوآب و طرفدارِ داوُود اَسته، از پُشتِ یوآب بییه.“ 12 عماسا دَ مینکلِ راه دَ خُون خُو غوٹه شُدُد؛ و غَیتی امُو نفر دِید که تمامِ لشکر دَ اُونجی ایسته مُوشه، اُو عماسا ره از مینکلِ راه کَش کده دَ صحرا بُرد و یگ رَخت ره دَ بَلِه شی اَندخت، چُون اُو دِید که هر کس که دَ نزدِیکِ ازُو میمَد ایسته مُوشُد. 13 امی که جَسَدِ عماسا از مینکلِ راه باله شُد، تمامِ لشکر از پُشتِ یوآب رفت تا شِبَع باچِه بِکری ره دُمبال کنه.
14 شِبَع از مینکلِ تمامِ طایفه های اِسرائیل تیر شُده دَ آبِل بَیت-مَعکه اَمَد و تمامِ بِکریا قد ازُو قتی بُود؛ اُونا جم شُده از پُشتِ ازُو اَمَد تا از شی حِفاظت کُنه. 15 اوخته لشکرِ یوآب اَمَد و اُو ره دَ شارِ آبِل بَیت-مَعکه محاصِره کد؛ اُونا دَ بَرابرِ شار یگ بُغُنڈی جور کد که اُو دَ بَغلِ دیوال قرار گِرِفت و تمامِ لشکری که قد یوآب بُود، دیوال ره مِیزَد تا اُو ره بیرو کنه. 16 دَ امزُو غَیت یگ خاتُونِ دانا از مَنِه شار کُوی کده گُفت: ”گوش بِگِیرِید! گوش بِگِیرِید! دَ یوآب بُگِید که دَ اِینجی بییه تا ما قد شی توره بُگیُم.“ 17 وختِیکه یوآب نزدِیک رفت، خاتُو گُفت: ”تُو یوآب اَستی؟“ اُو دَ جواب شی گُفت: ”اَرے، ما اَستُم.“ اوخته خاتُو دَزُو گُفت: ”تورای کنِیز خُو ره گوش بِگِیر.“ یوآب گُفت: ”گوش مِیگِیرُم.“ 18 خاتُو گُفت: ”دَ زَمانِ قدِیم اینی رقم گُفته مُوشُد، ’دَ آبِل رفته مشوَره بِگِیرِید.‘ و دَ امزی رقم یگ قضیه حَل-و-فصل مُوشُد. 19 ما از شاری اَستُم که دَ اِسرائیل صُلح‌طلب و وفادار اَسته؛ و تُو میخاهی امی شار ره که دَ اِسرائیل مِثلِ آبه اَسته خراب کنی. چرا تُو میخاهی که میراثِ خُداوند ره نابُود کنی؟“ 20 یوآب دَ جواب شی گُفت: ”از مه دُور بَشه! از مه دُور بَشه که ما شار ره خراب یا نابُود کنُم. 21 قضیه اُو رقم نِیَسته که تُو فِکر مُونی، بَلکِه یگ نفر دَ نامِ شِبَع باچِه بِکری که از کوهِستونِ اِفرایم اَسته، دِست خُو ره دَ خِلافِ داوُود پادشاه باله کده. فقط امُو نفر ره تسلِیم کنِید و ما از شار شُمو مورُم.“ خاتُو دَ یوآب گُفت: ”اینه، سرِ ازُو از بَلِه دیوال بَلدِه تُو پورته مُوشه.“ 22 اوخته امُو خاتُو قد مشوَرِه حکِیمانِه خُو دَ پیشِ پگِ مردُم رفت و اُونا سرِ شِبَع باچِه بِکری ره از تَن شی جدا کده بَلدِه یوآب پورته کد. اوخته یوآب شیپُور ره دَ صَدا اَوُرد و اُونا از نزدِیکِ شار هر سُو تِیت شُد و هر کس سُونِ خَیمِه خُو رفت؛ ولے یوآب پس دَ اورُشَلیم دَ پیشِ پادشاه اَمَد.
نفرای دربارِ داوُود