فصلِ دوّم
راحاب و جاسُوسا
1 اوخته یوشِع باچِه نُون دُو جاسُوس ره از شِطِیم تاشَکی رَیی کده گُفت: ”بورِید، امُو سرزمی ره توخ کنِید، خصُوصاً اَریحا ره.“ پس اُونا رفته دَ خانِه یگ خاتُونِ فاحِشه دَ نامِ راحاب داخِل شُد و شاو ره دَ اُونجی تیر کد. 2 دَ امزُو غَیت دَ پادشاهِ اَریحا خبر دَده شُد که: ”چند اِسرائیلی اِمشاو دَ اِینجی اَمَده تا دَ بارِه سرزمِین مو جاسُوسی کنه.“ 3 اوخته پادشاهِ اَریحا دَ راحاب پَیغام رَیی کده گُفت: ”مَردای که دَ پیش تُو اَمَده و دَ خانِه تُو داخِل شُده، اُونا ره بُرو بَیر، چراکه اُونا اَمَده تا دَ بارِه پگِ سرزمِین مو جاسُوسی کنه.“ 4 مگم راحاب امُو دُو مَرد ره گِرِفته تاشه کد و گُفت: ”اَرے، امُو مَردا دَ پیشِ ازمه اَمَد، لیکِن ما نَفامِیدُم که اُونا از کُجا اَمَده بُود. 5 و دَ غَیتِ بسته شُدونِ درگِه شار دَ ترِیکی امُو مَردا بُر شُده رفت و نَمُوفامُم که کُجا رفت؛ دَ عَجَله از دُمبالِ ازوا بورِید، چُون مِیتنِید اُونا ره گِیر کنِید.“ 6 لیکِن راحاب اُونا ره دَ بَلِه بام بُرده دَ تَی بُوٹه های کتان که دَ سرِ بام چِیندُد، تاشه کدُد. 7 پس امُو نفرا دَ راهِ دریای اُردُن از جای که آوِ دریا کَم بُود از دُمبالِ ازوا رفت. امی که نفرای دُمبال کُنِنده بُر شُد، درگِه شار بسته شُد.
8 پیش ازی که جاسُوسا خاو کنه، راحاب دَ پیشِ ازوا دَ بَلِه بام رفت 9 و دَزوا گُفت: ”ما مِیدَنُم که خُداوند اِی سرزمی ره دَز شُمو دَده و ترسِ ازشُمو دَ بَلِه مو حاکِم شُده و پگِ باشِنده های امزی سرزمی از ترس شُمو کم‌دِل شُده. 10 چُون مو شِنِیدی که خُداوند چِطور آوِ دریای سُرخa ره دَ پیشِ رُوی شُمو خُشک کد وختِیکه شُمو از مِصر بُر مُوشُدِید؛ و چِیزای ره که شُمو دَ حقِ دُو پادشاهِ اَموریا کدِید یعنی دَ حقِ سِیحون و عوج که دَ اُو طرفِ دریای اُردُن بُود، و اُونا ره کامِلاً نابُود کدِید. 11 وختِیکه مو امی ره شِنِیدی، مو جُراَتِ دِل خُو ره از دِست دَدی و از خاطرِ ازشُمو دَ هیچ کُدَم مو جُراَت باقی نَمَند، چراکه خُداوند، خُدای شُمو ام باله دَ آسمو و ام تاه دَ زمی خُدا اَسته. 12 پس آلی بَلدِه مه دَ خُداوند قَسم بُخورِید که امی رقم که دَ حق شُمو خُوبی کدُم، شُمو ام دَ حقِ خانَوارِ آتِه مه خُوبی مُونِید. دَز مه یگ نشانی دقِیق بِدِید 13 که آته و آبِه مَره، بِرارو و خوارون مَره و پگِ نفرای ره که دَزوا تعلُق دَره زِنده میلِید و جان ھای مو ره از مُردو نِجات مِیدِید.“ 14 اوخته امُو مَردا دَ راحاب گُفت: ”زِندگی مو دَ عِوَضِ ازشُمو نابُود شُنه که وختی خُداوند امی سرزمی ره دَز مو بِدیه و مو قد شُمو دَ مِهربانی و وفاداری رفتار نَکنی، دَ شرطی که تُو از نقشِه مو دَ کس چِیز نَگی.“
15 پس راحاب اُونا ره قد ریسپو از کِلکِین تاه کد، چُون خانِه ازُو دَ دیوالِ شار بُود و اُو دَ بَینِ دیوال زِندگی مُوکد. 16 اُو دَزوا گُفت: ”طرفِ کوهِستو بورِید، نَشُنه که دُمبال کُنِنده ها شُمو ره گِیر کنه. دَ اُونجی سِه روز خودون ره تاشه کنِید تا دُمبال کُنِنده ها پس بییه؛ بعد ازُو مِیتنِید دَ راهِ خُو بورِید.“ 17 اوخته امُو مَردا دَزُو گُفت: ”مو امزی قَسم که تُو مو ره وادار کدی بُخوری آزاد اَستی اگه تُو اینی کار ره نَکنی: 18 وختِیکه مو دَ سرزمِین شُمو داخِل شُدی، تُو اینَمی ریسپونِ سُرخ ره دَ امزی کِلکِینِ که مو ره از شی تاه کدی بسته کُو و آته و آبِه خُو ره قد بِرارو و پگِ خانَوارِ آتِه خُو دَ پیشِ خود خُو دَ خانِه خُو جَم کُو. 19 ھر کسی که از درگِه خانِه تُو بُر شُده دَ کوچه بوره، خُون شی دَ گردونِ خود شی اَسته و مو بےگُناه اَستی، لیکِن هر کسی که قد ازتُو دَ خانِه تُو بَشه، اگه دَ بَلِه ازوا دِست باله شُنه، خُونِ ازُو دَ گردونِ ازمو مُوشه. 20 و ام اگه تُو از نقشِه مو دَ کس چِیزی بُگی، اوخته مو امزی قَسم که تُو مو ره وادار کدی قَسم بُخوری آزاد اَستی“ 21 راحاب گُفت: ”امُو رقم که گُفتِید، امُو رقم مُوشه.“ پس اُو اُونا ره رَیی کد و اُونا رفت. اوخته راحاب ریسپونِ سُرخ ره دَ کِلکِین بسته کد.
22 اُونا رَیی شُده دَ کوهِستو رفت و سِه روز دَ اُونجی مَند تا غَیتی که دُمبال کُنِنده ها پس اَمَد. دُمبال کُنِنده ها اُونا ره دَ تمامِ راه پالِید، لیکِن پَیدا نَتنِست. 23 اوخته امُو دُو مَرد از کوه تاه شُد و از دریای اُردُن تیر شُده پیشِ یوشِع باچِه نُون اَمَد و تمامِ چِیزای ره که قد ازوا رُخ دَدُد، بَلدِه یوشِع نقل کد. 24 اُونا دَ یوشِع گُفت: ”واقعاً که خُداوند پگِ امزُو سرزمی ره دَ دِستِ ازمو دَده؛ چُون پگِ باشِنده های امزُو سرزمی از خاطرِ ازمو کم‌دِل شُده.“