فصلِ سِوّم
تیر شُدونِ قَومِ اِسرائیل از دریای اُردُن
1 صَباح‌گاهِ روزِ دِیگِه شی یوشِع باله شُد و قد پگِ بَنی اِسرائیل از شِطِیم کوچ کده دَ بَغلِ دریای اُردُن اَمَد. اُونا پیش از تیر شُدو دَ امُونجی خَیمه زَد. 2 بعد از سِه روز سرکرده های ازوا دَ بَینِ خَیمه‌گاه گشت 3 و دَ قَوم اَمر کده گُفت: ”وختی دِیدِید که صندُوقِ عھدِ خُداوند، خُدای شُمو ره لاویای پیشوا مُوبره، اوخته شُمو ام از جای خُو رَیی شُده از پُشتِ ازُو بورِید، 4 لیکِن دَ بَینِ ازشُمو و صندُوقِ عهد باید دَ اندازِه دُو هزار توغَی فاصِله بَشه و دَزُو نزدِیک نَشُنِید. از پُشتِ ازُو بورِید تا شُمو بِدَنِید که از کُدَم راه باید بورِید، چراکه پیش ازی شُمو ازی راه تیر نَشُدید.“
5 اوخته یوشِع دَ قَوم گُفت: ”خودون ره تقدِیس کنِید، چُون صَباح خُداوند دَ مینکل شُمو کارای عجِیب انجام مِیدیه.“ 6 و یوشِع قد پیشوایو گپ زَده گُفت: ”صندُوقِ عهد ره باله کده پیش پیشِ قَوم حَرکت کنِید.“ پس اُونا صندُوقِ عهد ره باله کده پیش پیشِ قَوم رَیی شُد.
7 و خُداوند دَ یوشِع گُفت: ”اِمروز شُروعِ روزی اَسته که ما تُو ره دَ نظرِ پگِ اِسرائیل بُزُرگ مُونُم تا اُونا بِدَنه که ما قد تُو اَستُم، امُو رقم که قد مُوسیٰ بُودُم. 8 پس تُو دَ پیشوایونی که صندُوقِ عھد ره مُوبره اَمر کده بُگی: ’وختِیکه دَ لبِ آوِ دریای اُردُن رَسِیدِید دَ مَنِه آو ایسته شُنِید.‘“
9 اوخته یوشِع دَ بَنی اِسرائیل گُفت: ”نزدِیک بیِید و تورای خُداوند، خُدای خُو ره بِشنَوِید.“ 10 و یوشِع اِدامه دَده گُفت: ”دَ امزی وسِیله شُمو مِیدَنِید که خُدای زِنده دَ مینکل شُمو اَسته و اُو کِنعانیا، حِتیا، حِوّیا، فرِزیا، جرجاشیا، اَموریا و یبُوسیا ره حتماً از پیشِ رُوی شُمو بُر مُونه. 11 اونه، صندُوقِ عھدِ خُداوندِ تمامِ زمی پیش پیش شُمو از دریای اُردُن تیر مُوشه. 12 پس آلی دوازده نفر ره از طایفه های اِسرائیل اِنتِخاب کنِید، از هر طایفه یگ نفر. 13 و امی که قفِ پای های پیشوایونی که صندُوقِ عھدِ خُداوند، صاحِبِ تمامِ زمی ره مُوبره دَ آوهای دریای اُردُن ایشته شُنه، آوهای اُردُن که از باله جاری اَسته بَند مُوشه و ایسته شُده رقمِ یگ تِپه مُوشه.“
14 وختِیکه قَوم از خَیمه ھای خُو رَیی شُد تا از دریای اُردُن تیر شُنه، پیشوایونی که صندُوقِ عهد ره مُوبُرد، پیش پیشِ قَوم حَرکت کد. 15 پیشوایونی که صندُوقِ عهد ره مُوبُرد دَ دریای اُردُن رَسِید؛ امی که پای های پیشوایونی که صندُوقِ عهد ره مُوبُرد دَ آوِ لبِ دریا ایشته شُد، باوجُودِ که دریای اُردُن دَ تمامِ فصلِ دِرَو آو خیزی دَره، 16 آوی که از باله میمَد از حَرکت مَند و تا فاصِلِه غَدر دُور یعنی تا شارِ آدم که دَ پالُوی صرتان اَسته دَند شُد و آوی که طرفِ دریای مُردهa مورفت، یعنی طرفِ دریای که دَ دَشت اَسته، کامِلاً قطع شُد. اوخته قَوم از دریا دَ جایی تیر شُد که رُوی دَ رُوی اَریحا بُود. 17 و پیشوایونی که صندُوقِ عهدِ خُداوند ره مُوبُرد دَ مینکلِ دریای اُردُن دَ خُشکی ایسته شُد تا پگِ اِسرائیل دَ خُشکی تیر شُد، یعنی تا تمامِ قَوم از دریای اُردُن تیر شُده خلاص شُد.