یوشِع
فصلِ اوّل
خُدا دَ یوشِع وظِیفه مِیدیه
1 بعد ازی که مُوسیٰ خِدمتگارِ خُداوند فَوت کد، خُداوند دَ یوشِع باچِه نُون که دِستیارِ مُوسیٰ بُود، گُفت: 2 ”خِدمتگار مه مُوسیٰ فَوت کده. پس آلی باله شُو و تُو و پگِ امزی قَوم از دریای اُردُن تیر شُده دَ سرزمِینی داخِل شُنِید که ما دَزوا، یعنی دَ بَنی اِسرائیل مِیدیُم. 3 دَ ھر جای که پای خُو ره میلِید، دَ یاد شُمو بَشه که ما اُونجی ره دَز شُمو دَدیم، امُو رقم که دَ مُوسیٰ وعده کده بُودُم. 4 از بیابو تا لِبنان تا دریای بُزُرگ، یعنی دریای فَرات، تمامِ سرزمِینِ حِتیا تا دریای کٹهa طرفِ غرُوبِ آفتَو، سرزمِین شُمو مُوشه. 5 دَ تمامِ روزای زِندگی تُو هیچ کس دَ برابر تُو ایسته شُده نَمِیتَنه. امُو رقم که ما قد مُوسیٰ بُودُم قد تُو ام اَستُم؛ ما تُو ره تنها نَمیلُم و تُو ره ایله نَمِیدیُم. 6 قَوی و دلیر بَش، چراکه تُو اِی قَوم ره صاحِبِ سرزمِینی مُونی که ما دَ بابه‌کَلونای ازیا قَسم خوردُم که دَزیا مِیدیُم.b 7 فقط قَوی و غَدر دلیر بَش تا بِتَنی مُطابِقِ تمامِ شریعتی که خِدمتگار مه مُوسیٰ دَز تُو اَمر کده، دَ دِقَت عمل کنی؛ از شریعت طرفِ راست یا چَپ تاو نَخور تا هر جای که بوری کامیاب شُنی. 8 امی کِتابِ شریعت از دان تُو دُور نَشُنه، بَلکِه شاو و روز دَ بارِه شی فِکر کُو تا مُطابِقِ تمامِ چِیزای که دَ امزی کِتاب نوِشته شُده دَ دِقَت عمل کنی، اوخته تُو دَ مقصد خُو پیروز و کامیاب مُوشی. 9 ما بسم دَز تُو اَمر مُونُم: قَوی و دلیر بَش؛ ترس نَخور و وَحشَت زَده نَشُو، چُون خُداوند، خُدای تُو قد تُو اَسته دَ هر جای که بوری.“
یوشِع بَلدِه قَوم اَمرِ آماده شُدو ره مِیدیه
10 پس یوشِع دَ سرکرده های قَوم اَمر کده گُفت: 11 ”دَ مینکلِ خَیمه‌گاه بِگردِید و دَ قَوم اَمر کده بُگِید: ’نانِ راهِ خُو ره تَیار کُنِید، چراکه بعد از سِه روز شُمو از دریای اُردُن تیر شُده داخِل مورِید تا سرزمِینی ره تَصَرُف کُنِید که خُداوند، خُدای شُمو دَ عِنوانِ مُلکیَت دَز شُمو مِیدیه.‘“
12 اوخته یوشِع دَ رئوبینیا، جادیا و نِیمِ طایفِه مَنَسّی گُفت: 13 ”امُو توره ره دَ یاد خُو بَیرِید که مُوسیٰ خِدمتگارِ خُداوند دَز شُمو اَمر کده گُفت، ’خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو آرامی مِیدیه و امی سرزمی ره دَز شُمو مُوبَخشه.‘c 14 خاتُونوی شُمو، بچکِیچای شُمو و چارپایای شُمو دَ سرزمِینی که مُوسیٰ دَ اِی طرفِ دریای اُردُن دَز شُمو دَده باقی بُمَنه، لیکِن تمامِ مَردای جنگی شُمو باید مُسَلَح شُده پیش پیشِ بِرارونِ اِسرائیلی خُو از دریای اُردُن تیر شُنه و اُونا ره کومَک کنه 15 تا خُداوند بَلدِه بِرارون شُمو ام رقمِ ازشُمو آرامی بِدیه و اُونا ام سرزمِینی ره که خُداوند، خُدای شُمو دَزوا مِیدیه تَصَرُف کنه. بعد ازُو شُمو مِیتنِید که پس دَ سرزمِین خُو بیِید و اُو ره صاحِب شُنِید، دَ سرزمِینی که مُوسیٰ خِدمتگارِ خُداوند دَ اِی طرفِ دریای اُردُن سُون شَرق دَز شُمو دَد.“
16 اوخته اُونا دَ جوابِ یوشِع گُفت: ”ھر چِیزی ره که دَز مو اَمر کدی، مو انجام مِیدی و هر جای که مو ره رَیی کنی، مو موری. 17 امُو رقم که از مُوسیٰ دَ هر چِیز اِطاعَت کدی، از تُو ام اِطاعَت مُونی؛ و دُعا مُونی که خُداوند، خُدای تُو قد تُو بَشه امُو رقم که قد مُوسیٰ بُود. 18 ھر کسی که از حُکم تُو سرپیچی کنه و از تورای تُو هر چِیزی که اَمر کنی اِطاعَت نَکنه، اُو کُشته مُوشه. پس قَوی و دلیر بَش.“