فصلِ بِیست و هفتُم
قُربانگاه دَ کوهِ عیبال
1 اوخته مُوسیٰ و رِیش سفیدای اِسرائیل دَ بَلِه قَوم اَمر کده گُفت: ”پگِ احکامی ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم، دَ جای بیرِید. 2 روزی که از دریای اُردُن دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه تیر شُدِید، سنگای کٹه ره ایستَلجی کُنِید و دَ رُوی ازوا گَچ بُمَلِید 3 و پگِ توره های امزی شریعت ره دَ رُوی ازوا نوِشته کُنِید. اَرے، امی که از دریا تیر شُدِید و دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه داخِل شُدِید، دَمزُو سرزمی که از شی شِیر و عسل جاری اَسته و خُداوند، خُدای بابه‌کَلونای شُمو دَز شُمو وعده کده، امی کار ره انجام بِدِید. 4 خُلاصه، بعد از تیر شُدو از دریای اُردُن امی سنگا ره که اِمروز دَ بارِه شی دَز شُمو اَمر کدُم، دَ کوهِ عیبال ایستَلجی کُنِید و دَ رُوی ازوا گَچ بُمَلِید. 5 دَ اُونجی یگ قُربانگاه بَلدِه خُداوند، خُدای خُو آباد کُنِید؛ قُربانگاه باید سنگی بَشه و بَلدِه آباد کدون شی از اَوزارِ آینی کار نَگِیرِید. 6 قُربانگاهِ خُداوند، خُدای خُو ره از سنگای تَراش نَشُده آباد کُنِید و قُربانی های سوختَنی ره دَ بَلِه ازُو بَلدِه خُداوند، خُدای خُو تقدِیم کُنِید. 7 قُربانی ھای سلامَتی ره تقدِیم کده دَ اُونجی بُخورِید و دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو خوشی کُنِید. 8 فِکر شُمو بَشه که پگِ تورای امزی شریعت ره دَ رُوی امزُو سنگا دَ خطِ روشو و واضِح نوِشته کُنِید.“
9 اوخته مُوسیٰ و لاویای پیشوا قد پگِ بَنی اِسرائیل گپ زَده گُفت: ”اَی بَنی اِسرائیل، آرام بِشِینِید و گوش بِگِیرِید. اِمروز شُمو قَومِ خُداوند، خُدای خو شُدِید. 10 پس از اَیدِ خُداوند، خُدای خُو شُنِید و احکام و قانُونای ازُو ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم، دَ جای بیرِید.“
نالَت ها از کوهِ عیبال
11 دَ امزُو روز مُوسیٰ دَ مردُم اَمر کده گُفت: 12 ”وختِیکه از دریای اُردُن تیر شُدِید، اینی طایفه ها دَ بَلِه کوهِ جِرِزِیم ایسته شُنه تا مردُم ره بَرکت بِدیه: شِمعون، لاوی، یهُودا، یسّاکار، یوسُف و بِنیامِین. 13 و اینی طایفه ها دَ بَلِه کوهِ عیبال ایسته شُنه تا نالَت کُنه: رئوبین، جاد، اَشِیر، زِبُولُون، دان و نَفتالی. 14 و لاویا قد آوازِ بِلند دَ تمامِ مَردای اِسرائیل اِعلان کده بُگیه:
15 ’نالَت دَ کسی که بُتِ تَراش شُده یا ریختَنده شُده که دَ نظرِ خُداوند نفرَت‌انگیز اَسته، دَ وسِیلِه یگ بُت‌تَراش جور کنه و دَ یگ جای تاشه نِگاه کنه.‘
و پگِ مردُم دَ جوابِ ازوا بُگیه، ’آمین!‘
16 ’نالَت دَ کسی که دَ آته و آبِه خُو بےاِحتِرامی کنه.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘
17 ’نالَت دَ کسی که سنگِ ایشتِه پُلوان-شرِیک خُو ره تغیِیر بِدیه.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘
18 ’نالَت دَ کسی که آدمِ کور ره از راه دَ بےراهه بُبره.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘
19 ’نالَت دَ کسی که بیگَنه، یَتِیم و خاتُونِ بیوه ره از اِنصاف محرُوم کنه.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘
20 ’نالَت دَ کسی که قد خاتُونِ آتِه خُو خاو کنه، چراکه دامونِ آتِه خُو ره بےپَرده کده.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘
21 ’نالَت دَ کسی که قد یَگو حَیوان معامِلِه جِنسی کنه.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘
22 ’نالَت دَ کسی که قد خوار خُو خاو شُنه، چی دُخترِ آتِه شی بَشه و چی دُخترِ آبِه شی.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘
23 ’نالَت دَ کسی که قد خُسُرمادر خُو خاو کنه.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘
24 ’نالَت دَ کسی که همسایِه خُو ره تاشَکی بُکُشه.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘
25 ’نالَت دَ کسی که پَیسه بِگِیره و خُونِ یگ بیگُناه ره بِریزَنه.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘
26 ’نالَت دَ کسی که دَ تورای امزی شریعت ثابِت قَدم نَمَنه و امیا ره دَ جای نَیره.‘
و پگِ مردُم بُگیه، ’آمین!‘