فصلِ بِیست و هشتُم
بَرکت بَلدِه اِطاعَت کُنِنده ها
1 اگه توره های خُداوند، خُدای خُو ره دَ دِقَت بِشنَوِید و پگِ احکامِ ازُو ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم نِگاه کده دَ جای بیرِید، اوخته خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره از تمامِ مِلَّت های زمی کده بِلندتَر قرار مِیدیه. 2 اَرے، اگه از اَیدِ خُداوند، خُدای خُو شُنِید، پگِ امزی بَرکت ھا دَز شُمو مِیرَسه و قد شُمو مُومنه،
3 شُمو دَ شار بَرکت یافته مُوشِید و دَ صحرا بَرکت یافته مُوشِید.
4 ثَمرِ رَحم شُمو، حاصِلِ زمِین شُمو و ثَمرِ چارپایای شُمو یعنی گوسَله های گاو های شُمو و باره‌گونِ رمِه شُمو بَرکت یافته مُوشه.
5 سَبَد و تَشتِ خمِیر شُمو بَرکت یافته مُوشه.
6 وختِیکه خانه میِید بَرکت مِینگرِید و غَیتِیکه بُرو مورِید بَرکت مِینگرِید.
7 خُداوند دُشمنای شُمو ره که دَ خِلاف شُمو باله شُنه دَ پیش شُمو شِکست مِیدیه؛ اُونا از یگ راه دَ خِلاف شُمو مییه و از هفت راه از پیش شُمو دُوتا مُونه.
8 خُداوند دَ دَی‌خانه های شُمو بَرکت مِیدیه و دَ هر کاری که دِست خُو ره دِراز کُنِید، و شُمو ره دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه، صاحِبِ بَرکت مُونه.
9 اگه احکامِ خُداوند، خُدای خُو ره دَ جای بیرِید و مُطابِقِ راه ها-و-طرِیق های ازُو رفتار کُنِید، خُداوند شُمو ره دَ عِنوانِ قَومِ مُقَدَّس خُو آباد مُونه، امُو رقم که دَز شُمو قَسم خورده. 10 اوخته پگِ قَوم های زمی مِینگره که شُمو دَ نامِ قَومِ خُداوند کُوی مُوشِید و اُونا از شُمو ترس مُوخوره. 11 خُداوند خُوب پِرَیمونی نصِیب شُمو مُونه. اَرے، خُداوند دَ ثَمرِ رَحم شُمو، دَ ثَمرِ چارپایای شُمو و دَ حاصِلِ زمِین شُمو دَ سرزمِینی که خُداوند دَ بابه‌کَلونای شُمو قَسم خورد که دَز شُمو مُوبَخشه، بَرکت مِیدیه. 12 خُداوند خزانِه خُوبی خُو یعنی آسمو ره بَلدِه شُمو واز مُونه تا بارِش ره دَ بَلِه زمِین شُمو دَ مَوسُم شی بُبارَنه و شُمو ره دَ تمامِ کارای دِست شُمو بَرکت بِدیه. شُمو دَ مِلَّت های کَلو قرض مِیدِید، لیکِن خودون شُمو هیچ قرض نَمِیگِیرِید. 13 خُداوند شُمو ره سر جور مُونه، نَه دُم، شُمو همیشه دَ جایگاهِ بِلند قرار مِیدَشته بَشِید، نَه دَ تاه، دَ شرطی که احکامِ خُداوند، خُدای خُو ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم بِشنَوِید و اُونا ره دَ دِقَت نِگاه کده دَ جای بیرِید 14 و از پگِ تورای که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم طرفِ راست یا چَپ تاو نَخورِید که بورِید از خُدایونِ بیگَنه پَیرَوی کده اُونا ره خِدمت کُنِید.
نالَت بَلدِه نااِطاعَتی
15 لیکِن اگه از اَیدِ خُداوند، خُدای خُو نَشُنِید و پگِ احکام و قانُونای شی ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم دَ دِقَت دَ جای نَیرِید، اوخته اینی نالَت ها پگ شی دَ بَلِه شُمو مییه و شُمو ره گِرِفتار خُو مُونه:
16 شُمو دَ شار نالَت مُوشِید و دَ صحرا نالَت مُوشِید.
17 سَبَد و تَشتِ خمِیر شُمو نالَت مُوشه.
18 ثَمرِ رَحم شُمو، حاصِلِ زمِین شُمو، گوسَله های گَله و باره‌گونِ رَمِه شُمو نالَت مُوشه.
19 وختِیکه خانه میِید نالَت مُوشِید و غَیتِیکه بُرو مورِید نالَت مُوشِید.
20 دَ هر کاری که دِست خُو ره دِراز کُنِید تا اُو ره انجام بِدِید، خُداوند دَ بَلِه شُمو نالَت، پریشانی و سرزنِش رَیی مُونه تا دَ زُودی نابُود شُده از بَین بورِید، فقط بخاطرِ شرارَتِ اعمال خُو که دَ وسِیلِه ازوا اُو ره ایله کدید. 21 خُداوند مَرَضِ وُبا ره دَ بَلِه شُمو میره تا شُمو ره از سرزمِینی که بَلدِه تَصَرُف کدون شی داخِل مُوشِید، نابُود کنه. 22 خُداوند شُمو ره قد مَرَضِ کُشِنده، تاو و اَماس و قد گرمی سوزان، شمشیر، بادِ مُضِر و آفَت مِیزَنه. امیا شُمو ره تا وختی دُمبال مُونه که از بَین بورِید. 23 آسمو دَ بَلِه سر شُمو رقمِ برونز مُوشه و زمِینی که تَی پای شُمو یَه، رقمِ آیِن. 24 خُداوند بارِشِ سرزمِین شُمو ره دَ گَرد و خاک تبدِیل مُونه و گَرد و خاک از آسمو دَ بَلِه شُمو مُوباره تا غَیتِیکه شُمو نابُود شُنِید.
25 خُداوند شُمو ره دَ پیشِ دُشمنای شُمو شِکست مِیدیه. شُمو از یگ راه دَ خِلافِ ازوا مورِید و از هفت راه از پیشِ ازوا دُوتا مُونِید. شُمو بَلدِه تمامِ مَملَکَت های زمی مایِه وَحشَت مُوشِید. 26 جَسَدای شُمو خوراکِ تمامِ مُرغَکوی هَوا و جانوَرای زمی مُوشه و هیچ کس وجُود نَمِیدَشته بَشه که اُونا ره هَی کنه. 27 خُداوند شُمو ره دَ دانه های بیخ‌کٹِه مِصر، دَ مَرَضِ جِلی، دَ دانه های رِیمتُو و خرِشتی مُبتلا مُونه که شُمو ازوا شَفا پَیدا نَمِیتَنِید. 28 خُداوند شُمو ره دَ دیونَگی، کوری و پریشانی فِکر دُچار مُونه. 29 شُمو دَ چاشتِ روز تَپ‌تویله مُونِید رقمی که کور دَ ترِیکی تَپ‌تویله مُونه، و شُمو دَ پَیدا کدونِ راه های خُو کامیاب نَمُوشِید، بَلکِه دَ تمامِ روزای زِندگی شُمو دَ بَلِه شُمو ظُلم مُوشه و شُمو چُور-و-چَپاوُل مُوشِید و هیچ کس شُمو ره نِجات نَمِیدیه. 30 شُمو قد یگ خاتُو نامزاد مُوشِید، لیکِن دِیگه کس قد ازُو خاو مُونه. شُمو خانه آباد مُونِید، مگم دَزشی زِندگی نَمُونِید. شُمو باغِ انگُور جور مُونِید، ولے از میوِه شی نَمِیچشِید. 31 گاو شُمو دَ پیشِ چِیمای شُمو قصابی مُوشه، لیکِن شُمو از گوشت شی نَمُوخورِید. خَر شُمو دَ پیشِ چِیمای شُمو بُرده مُوشه و اُو ره پس گِرِفته نَمِیتَنِید. گوسپون شُمو دَ دُشمون شُمو دَده مُوشه و هیچ کس دَ داد شُمو نَمِیرَسه. 32 باچه ها و دُخترون شُمو دَ دِیگه قَوم دَده مُوشه دَ حالِیکه چِیمای شُمو توخ مُونه؛ شُمو تمامِ روز چِیم دَ راهِ ازوا شِشته چِیمای خُو ره خِیره مُونِید و هیچ چِیز از دِست شُمو نَمییه. 33 حاصِلِ زمِین شُمو و تمامِ زَحمت شُمو ره قَومی مُوخوره که هیچ نَمِینَخشِید؛ همیشه دَ بَلِه شُمو ظُلم مُوشه و شُمو کُفته مُوشِید. 34 و بخاطرِ چِیزای که چِیم شُمو مِینگره، شُمو دیونه مُوشِید. 35 خُداوند دَ زانُو ها و دِلَگ های پای شُمو دانه های بیخ‌کٹِه دَردناک بُر مُونه که از قفِ پای تا تولغِه شُمو ره مِیگِیره و ازوا شفا پَیدا نَمِیتَنِید.
36 خُداوند شُمو و پادشاهِ شُمو ره که دَ بَلِه خُو مُقرَر مُونِید، دَ پیشِ مِلَّتی مُوبره که نَه شُمو مِینَخشِید و نَه بابه‌کَلونای شُمو مِیشنَخت؛ دَ اُونجی شُمو خُدایونِ بیگَنه ره که از چیو و سنگ جور شُده، خِدمت مُونِید. 37 شُمو دَ مینکلِ پگِ قَوم های که خُداوند شُمو ره دَ اُونجی مُوبره، مایِه وَحشَت، یگ مِثال و کِنایه جور مُوشِید.
38 شُمو تُخمِ کَلو دَ زمِین خُو مُوبرِید، مگم حاصِلِ کم جم مُونِید، چراکه مَلَخ ھا اُو ره مُوخوره. 39 شُمو باغ های انگُور جور کده خِدمتِ ازوا ره مُونِید، لیکِن شراب شی ره وُچی نَمُونِید و انگُور شی ره نَمِیچِینِید، چراکه اُونا ره کِرم مُوخوره. 40 شُمو دَ تمامِ سرزمِین خُو دِرختای زَیتُون مِیدَشته بَشِید، لیکِن خود ره قد روغو چرب نَمُونِید، چراکه زَیتُون شُمو خام مِیٹَکه. 41 شُمو صاحِبِ باچه ها و دُخترو مُوشِید، مگم اُونا دَز شُمو نَمُومَنه، چراکه اُونا دَ اسِیری بُرده مُوشه. 42 پگِ دِرختا و حاصِلاتِ زمِین شُمو ره مَلَخ مِیگِیره. 43 بیگَنه های که دَ مینکل شُمو زِندگی مُونه، از شُمو کده باله شُده موره، دَ حالِیکه شُمو تاه اَمَده مورِید. 44 اُونا دَز شُمو قرض مِیدیه، مگم شُمو دَزوا قرض نَمِیدِید. اُونا سر جور مُوشه و شُمو دُم.
45 پگِ امزی نالَت ھا دَ بَلِه شُمو مییه و شُمو ره دُمبال کده گِرِفتار خُو مُونه تا غَیتِیکه نابُود شُنِید، چراکه شُمو از اَیدِ خُداوند، خُدای خُو نَشُدِید و احکام و دستُورای ره که دَز شُمو اَمر کد، دَ جای نَوُردِید. 46 امی نالَت ها بَلدِه ازشُمو و اَولادِه شُمو تا اَبَد دَ عِنوانِ یگ نشانی و چِیزِ عجِیب وجُود مِیدَشته بَشه. 47 ازی که شُمو خُداوند، خُدای خُو ره قد خوشحالی و خوشی دِل بخاطرِ پِرَیمونی پگِ چِیزا خِدمت نَکدِید، 48 شُمو دُشمنای خُو ره که خُداوند دَ ضِد شُمو رَیی مُوکُنه خِدمت مُونِید، دَ حالِیکه گُشنه، تُشنه، لُچ و مُحتاجِ هر چِیز اَستِید. و خُداوند یُوغِ آینی ره دَ بَلِه گَردون شُمو میله تا شُمو ره نابُود کنه.
49 خُداوند از دُور، از آخِرِ زمی یگ مِلَّت ره که رقمِ بُرگُج اَلّی بِلند پَرواز اَسته دَ بَلِه شُمو میره، مِلَّتی ره که شُمو زِبون شی ره پَی نَموفتِید، 50 مِلَّتی ره که چِهرِه ترسناک دَره، اُونا نَه دَ رِیش سفیدای شُمو اِحترام مُونه و نَه دَ جوانای شُمو رَحم. 51 اُونا چُوچه های چارپایای شُمو و حاصِلِ زمِین شُمو ره مُوخوره تا غَیتِیکه شُمو نابُود شُنِید. اُونا بَلدِه شُمو غَلّه، شِیرِه انگُور، روغونِ زَیتُون، گوسَله های گَله و باره‌گونِ رمه ره باقی نَمیله تا وختِیکه شُمو از بَین بورِید. 52 اُونا شُمو ره دَ تمامِ شارای شُمو محاصِره مُونه تا دیوالای بِلند و مُستَحکمی که شُمو تَوَکُل خُو ره دَزوا کدید دَ پگِ سرزمِین شُمو چَپه شُنه. اَرے، اُونا شُمو ره دَ تمامِ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه، محاصِره مُونه. 53 بخاطرِ محاصِره و سختی که دُشمنای شُمو دَ بَلِه شُمو میره شُمو ثَمرِ رَحم خُو، یعنی گوشتِ باچه ها و دُخترون خُو ره که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه، مُوخورِید. 54 حتیٰ بادیانَت‌تَرِین و مِهربان‌تَرِین مَرد که دَ مینکل شُمو بَشه، دَ بِرار خُو، دَ خاتُون خُو که دَ بَغل شی اَسته و دَ بچکِیچای خُو که باقی مُومَنه، نظرِ بَد مِیدَشته بَشه، 55 دَ اندازِه که دَ هیچ کُدَمِ ازوا از گوشتِ بچکِیچای خُو که مُوخوره، نَمِیدیه، چُون دَ وختِ محاصِره و سختی که دُشمنای شُمو دَ تمامِ شارای شُمو دَ بَلِه شُمو میره، هیچ چِیز بَلدِه ازُو باقی نَمُومَنه. 56 خاتُونی که نازُک‌تَرِین و نازدانه‌تَرِین خاتُو دَ مینکل شُمو اَسته و بخاطرِ نازُکی و نازدانه‌گی جُراَت نَمُونه که قفِ پای خُو ره دَ زمی بیله، دَ شُوی خُو که دَ بَغل شی اَسته و دَ باچه و دُختر خُو نظرِ بَد مِیدَشته بَشه؛ 57 اُو جورِه نِلغه ره که از مینکلِ پای های شی بُر مُوشه و نِلغِه ره که مِیزَیه، تاشَکی مُوخوره، چراکه دَ وختِ محاصِره و سختی که دُشمنای شُمو دَ شارای شُمو دَ بَلِه شُمو میره، هیچ چِیزِ دِیگه پَیدا نَمُوشه.
58 اگه تمامِ تورای امزی شریعت ره که دَ امزی کِتاب نوِشته شُده، دَ دِقَت دَ جای نَیرِید و امزی نامِ پُرجلال و باهَیبَت، یعنی از خُداوند، خُدای خُو ترس نَخورِید، 59 اوخته خُداوند دَ بَلِه ازشُمو و دَ بَلِه اَولادِه شُمو بَلاھای عجِیب میره، بَلاهای سخت و دَوامدار و مَرَض ھای خطرناک و بےعِلاج. 60 اُو پگِ مَرَض های مِصر ره که ازوا مِیتَرسِیدِید بسم میره تا دَ بَلِه ازشُمو بییه و دُچار شُمو شُنه. 61 امچُنان پگِ ناجوری ها و تمامِ بَلاهای که دَ امزی کِتابِ شریعت نوِشته نَشُده، خُداوند اُونا ره دَ بَلِه شُمو میره تا غَیتِیکه شُمو نابُود شُنِید. 62 شُمو که یگ زمان رقمِ سِتاره های آسمو کَلو بُودِید، فقط یگ تِعدادِ کَم شُمو باقی مُومَنه، چراکه شُمو از اَیدِ خُداوند، خُدای خُو نَشُدِید. 63 امُو رقم که خُداوند از خُوبی کدو دَ حق شُمو و از کَلو کدونِ تِعداد شُمو خوش شُد، امُو رقم از نابُود کدو و از بَین بُردون شُمو ام خوش مُوشه؛ و شُمو از سرزمِینی که دَز شی داخِل مُوشِید تا اُو ره تَصَرُف کُنِید، رِیشه-کَن مُوشِید.
64 و خُداوند شُمو ره دَ مینکلِ پگِ مِلَّت ها دَ سر تا سرِ زمی تِیت‌پَرَک مُونه و دَ اُونجی شُمو خُدایونِ بیگَنه ره که از چیو و سنگ جور شُده، خِدمت مُونِید، خُدایونی ره که نَه شُمو مِیشنَختِید و نَه بابه‌کَلونای شُمو. 65 دَ مینکلِ امزُو مِلَّت ها شُمو آسُودگی ره نَمِینگرِید و جای آرام کدو بَلدِه قفِ پای شُمو وجُود نَمِیدَشته بَشه. دَ اُونجی خُداوند بَلدِه شُمو دِلِ لَرزو، چِیمای خِیره و روحِ پژمُرده مِیدیه. 66 زِندگی شُمو رقمِ قفِ سرِ آو مُوشه؛a شاو و روز ره دَ ترس-و-وَحشَت تیر مُونِید و دَ زِندگی خُو هیچ اِعتبار نَمِیدَشته بَشِید. 67 دَ وختِ صُبح مُوگِید: ’کشکِه شام مُوبُود،‘ و دَ غَیتِ شام مُوگِید: ’کشکِه صُبح مُوبُود،‘ بخاطرِ ترسی که دَ دِل خُو احساس مُونِید و بخاطرِ چِیزای که چِیمای شُمو مِینگره. 68 خُداوند شُمو ره قد کِشتی ها امزُو راه که دَز شُمو گُفتُم دِیگه نَمِینگرِید بسم دَ مِصر مُوبره؛ و دَ اُونجی شُمو خودون خُو ره دَ دُشمنای خُو دَ عِنوانِ غُلام و کنِیز سَودا مُونِید، لیکِن هیچ خرِیدار پَیدا نَمُوشه.“