فصلِ بِیست و دوّم
1 اگه گاو یا گوسپونِ بِرارِ اِسرائیلی خُو ره مِینگری که راهِ خُو ره گُم کده، تیر خُو ره نَیَر، بَلکِه اُو ره پس دَ خوندِه شی بُبر. 2 اگه بِرارِ اِسرائیلی تُو دَ نزدِیک تُو زِندگی نَکُنه یا نَفامی که صاحِب شی کِی اَسته، اُو ره دَ خانِه خُو بُبر و اُو دَ پیش تُو بُمَنه تا غَیتِیکه بِرارِ اِسرائیلی تُو دَ طلب شی بُر شُنه، اوخته اُو ره دَزُو پس بِدی. 3 قد خَر شی عَینِ کار ره کُو، قد کالای شی عَینِ کار ره کُو و قد ھر چِیزی دِیگِه بِرارِ اِسرائیلی خُو که گُم شُده بَشه و تُو پَیدا کده بَشی، ام عَینِ کار ره کُو. تُو نَباید تیر خُو ره بَیری.
4 اگه خَر یا گاوِ بِرارِ اِسرائیلی خُو ره مِینگری که دَ راه زیرِ بار خاو کده، تیر خُو ره نَیَر، بَلکِه حتماً قد ازُو کومَک کُو که اُو ره ایستَلجی کُنه.
5 یگ خاتُو باید رختِ مَردانه دَ جان خُو نَکُنه و یگ مَرد ام باید کالای زَنانه نَپوشه، چُون هر کسی که امی کار ره کُنه خُداوند، خُدای تُو ازُو نفرَت مُونه.
6 اگه وورِ یَگو مُرغَک ره دَ راهِ خُو مِینگری، چی دَ دِرخت بَشه، چی دَ زمی و دَ مَنِه ازُو چُوچه ها یا تُخم ها بَشه و آبه دَ بَلِه چُوچه ها یا تُخم ها خاو بَشه، آبه ره قد چُوچه های شی نَگِیر. 7 آبِه شی ره ایله کُو که بوره، تنها چُوچه ھای شی ره بَلدِه خُو بِگِیر، تا دَ خُوبی تُو تمام شُنه و عُمرِ دِراز دَشته بَشی.
8 وختِیکه یگ خانِه نَو آباد مُونی، دَ بَلِه بام خُو دیوالِ نِیمه جور کُو، نَشُنه که یَگو کس از بَلِه شی بُفته و جُرمِ خُون ره دَ بَلِه خانِه خُو بیری.
9 دَ باغِ انگُور خُو دُو رقم تُخم کِشت نَکُو، اگه نَه، پگِ حاصِل شی ضَبط مُوشه، ام تُخمی ره که کِشت کدے و ام حاصِلِ باغِ انگُور.
10 گاو و خَر ره دَ یگ یُوغ جوره کده قد شی قُلبه نَکُو.
11 کالای ره که از پاشُم و کتان قَتی بافته شُده بَشه، نَپوش.
12 دَ چار گوشِه چَپَن خُو که خود ره قد شی مُوپوشَنی، ٹوپَک کوک کُو.
مُقرَرات دَ بارِه رابِطِه زَن و شُوی
13 اگه یَگو مَرد بَلدِه خُو یگ خاتُو بِگِیره و بعد از خاو شُدو قد شی، ازُو بَد بُبره 14 و دَ بَلِه ازُو تُهمَت کده اُو ره بَدنام کُنه و بُگیه: ’ما قد امزی خاتُو توی کدُم، لیکِن وختِیکه قد شی نزدِیک شُدُم، فامِیدُم که دُختر نِییه.‘ 15 اوخته آته و آبِه دُختر باید نشانی دُختری امزُو خاتُو ره گِرِفته دَ پیشِ رِیش سفیدای شار دَ درگِه شار بَیره. 16 و آتِه دُختر دَ رِیش سفیدا بُگیه: ’ما دُختر خُو ره دَ امزی آدم دَدُم که خاتُون شی شُنه، لیکِن اِی آدم ازُو بَد مُوبره. 17 اینه، آلی دَ بَلِه دُختر مه تُهمَت کده مُوگیه: ”دُختر تُو دُختری نَدَشت.“ اینی ام نشانی دُختری دُختر مه.‘ اوخته اُونا امُو تِکه ره دَ پیشِ رِیش سفیدای شار اَوار کُنه؛ 18 و رِیش سفیدای شار امُو مَرد ره گِرِفته جَزا بِدیه. 19 امچُنان اُو ره صد مِثقال نُقره جرِیمه کُنه و جرِیمه ره دَ آتِه دُختر بِدیه، چراکه امُو آدم یگ دُخترِ خانِه اِسرائیلی ره بَدنام کده. اُو دُختر باید خاتُونِ ازُو مَرد باقی بُمَنه و امُو مَرد تا زِنده اَسته، نَمِیتَنه اُو ره طلاق بِدیه.
20 لیکِن اگه اِی توره راست بَشه و نشانی دُختری امزُو دُختر پَیدا نَشُنه، 21 اوخته امُو دُختر ره دَ پیشِ درگِه خانِه آتِه شی بَیره و مَردای شار شی باید اُو ره سنگسار کُنه تا بُمُره، چراکه اُو دَ خانِه آتِه خُو زِنا کده و دَ اِسرائیل یگ کارِ شرم‌آوَر انجام دَده. دَ امزی رقم شُمو شرارَت-و-بَدی ره از مینکل خُو پاک کُنِید.
22 اگه یگ مَرد دَ حینِ خاو شُدو قد یگ خاتُونِ شُوی‌تُو گِرِفته شُنه، اوخته هر دُوی ازوا باید کُشته شُنه، ام مَردی که قد امزُو خاتُو خاو کده و ام امُو خاتُو. دَ امزی رقم شرارَت-و-بَدی ره از اِسرائیل پاک کُنِید.
23 اگه یگ دُخترِ خانه قد یگ مَرد نامزاد بَشه و یگ مَردِ دِیگه اُو ره دَ شار پَیدا کده قد ازُو خاو کنه، 24 اوخته ھر دُوی ازوا ره دَ درگِه شار بَیرِید و اُونا ره سنگسار کُنِید تا بُمُره؛ دُختر ازی که دَ شار بُود و بَلدِه کومَک چِیغ-و-شور نَکد باید کُشته شُنه و مَرد ازی که خاتُونِ یَگو کسِ دِیگه ره بےآبرُو کده باید کُشته شُنه. دَ امزی رقم شرارَت-و-بَدی ره از مینکل خُو پاک کُنِید.
25 لیکِن اگه امُو مَرد دُخترِ نامزاد-دار ره دَ صحرا پَیدا کُنه و دَ بَلِه ازُو زور اَوُرده قد ازُو خاو کُنه، اوخته تنها امُو مَرد که قد ازُو خاو کده باید کُشته شُنه. 26 دَ حقِ دُختر هیچ کار نَکُو، چُون اُو گُناهی نَکده که سزاوارِ مَرگ بَشه. اِی مِثلِ قضیِه اَسته که یَگو کس دَ بَلِه یگ نفرِ دِیگه حَمله مُونه و اُو ره مُوکُشه، 27 چُون وختِیکه امُو مَرد دُخترِ نامزاد-دار ره دَ صحرا پَیدا کد، دُختر بَلدِه کومَک چِیغ-و-شور کد، لیکِن هیچ کس نَبُود که اُو ره نِجات بِدیه.
28 اگه یگ مَرد یگ دُخترِ خانه ره که نامزاد نَدَشته بَشه پَیدا کنه و اُو ره دَ زور گِرِفته قد ازُو خاو کنه و اُونا گِرِفته شُنه، 29 اوخته امُو مَرد که قد ازُو خاو کده، باید پِنجاه مِثقال نُقره دَ آتِه دُختر بِدیه و امُو دُختر خاتُونِ ازُو شُنه. ازی که اُو ره بےآبرُو کده، اُو تا غَیتِیکه زِنده اَسته نَمِیتَنه اُو ره طلاق بِدیه. 30 یگ مَرد نَباید خاتُونِ آتِه خُو ره بِگِیره و دامونِ آتِه خُو ره بےپَرده کنه.