فصلِ بِیست و سِوّم
مُقرَرات دَ بارِه کسای که دَ جماعت داخِل شُده نَمِیتَنه
1 ھر کسی که چُوره بَشه یا آلِه تناسلی شی مُنٹی بَشه، اُو نَباید دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه.
2 آدمِ حرامزاده نَباید دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه؛ حتیٰ تا پُشتِ دَهُم هیچ کُدَمِ اَولادِه ازُو نَباید دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه.
3 ھیچ عمونی و موآبی نَباید دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه؛ حتیٰ تا پُشتِ دَهُم هیچ کُدَمِ اَولادِه ازوا هیچ وخت نَباید دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه، 4 چراکه اُونا قد نان و آو دَ دَمِ راهِ شُمو نَمَد وختِیکه شُمو از مِصر بُرو اَمدِید، بَلکِه بِلعام باچِه بِعور ره از فِتور، از ارامِ نَهرَین کِرا کد تا شُمو ره نالَت کنه. 5 لیکِن خُداوند، خُدای شُمو نَخاست که تورِه بِلعام ره بِشنَوه، بَلکِه خُداوند، خُدای شُمو نالَت ره بَلدِه شُمو دَ بَرکت تبدِیل کد، چراکه اُو شُمو ره دوست دَره. 6 پس تا زِنده اَستِید، سلامَتی و کامیابی ازوا ره طلب نَکنِید.
7 شُمو نَباید از اِدومیا نفرَت دَشته بَشِید، چُون اُونا بِرارون شُمو اَسته. شُمو نَباید از مِصریا نفرَت دَشته بَشِید، چُون شُمو دَ سرزمِینِ ازوا دَ عِنوانِ بیگَنه زِندگی مُوکدِید. 8 اَولادای نسلِ سِوّمِ ازوا که بَلدِه ازوا دَ دُنیا مییه، مِیتَنه دَ جماعتِ خُداوند داخِل شُنه.
پاک-و-مُقَدَّس نِگاه کدونِ خَیمه‌گاهِ نِظامی
9 وختِیکه قد لشکر دَ خِلافِ دُشمنای خُو مورِید، خودون ره از تمامِ چِیزای ناپاک دُور نِگاه کُنِید. 10 اگه کُدَم شُمو ره شَیطو بازی بِدیه و اُو ناپاک شُنه، اُو باید از خَیمه‌گاه بُرو بوره و دَ خَیمه‌گاه داخِل نَشُنه. 11 وختِیکه شام نزدِیک شُد، اُو باید خود ره قد آو غُسل بِدیه و غَیتِیکه آفتَو شِشت، اُو مِیتَنه پس دَ خَیمه‌گاه داخِل شُنه.
12 شُمو باید دَ بُرونِ خَیمه‌گاه یگ جای دَشته بَشِید تا بَلدِه رفعِ حاجت بِتنِید دَ اُونجی بورِید. 13 دَ بَینِ اَسباب خُو باید یگ بیلچه دَشته بَشِید، تا وختِیکه بَلدِه رفعِ حاجت مِیشِنِید قد ازُو زمی ره بِکَنِید و بعد ازُو چٹلی خُو ره بُپوشَنِید، 14 چراکه خُداوند، خُدای شُمو دَ مَنِه خَیمه‌گاهِ شُمو دَ حَرکت اَسته تا شُمو ره نِجات بِدیه و دُشمنای شُمو ره دَ دِست شُمو تسلِیم کنه. پس خَیمه‌گاهِ شُمو باید پاک-و-مُقَدَّس بَشه تا خُداوند دَ مینکل شُمو نجاسَت ره نَنگره و از شُمو رُوی‌گردو نَشُنه.
احکامِ مُختلِف
15 غُلامی که از پیشِ بادار خُو دُوتا کده دَ پیشِ ازتُو مییه، اُو ره پس دَ بادار شی تسلِیم نَکُو. 16 اُو قد تُو دَ مینکل شُمو دَ هر جای که دِل شی مُوشه و دَ هر شاری که اِنتِخاب مُونه، زِندگی کنه. دَ سرِ ازُو ظُلم نَکُو.
17 از دُخترونِ اِسرائیلی هیچ کُدَم شی فاحِشِه بُت‌خانه نَبَشه و از باچه های اِسرائیلی ام هیچ کُدَم شی فاحِشِه بُت‌خانه نَبَشه. 18 عایدِ خاتُونِ فاحِشه و مَردِ فاحِشهa ره بَلدِه پُوره کدونِ هیچ نَذر دَ خانِه خُداوند، خُدای خو نَیرِید، چراکه هر دُوی شی دَ پیشِ خُداوند، خُدای شُمو نَجِس اَسته.
19 دَ بِرارِ اِسرائیلی خُو که قرض مِیدِید، سُود نَگِیرِید، نَه سُود از پَیسه، نَه سُود از خوراکه و نَه سُود از هر چِیزی که سرِ سُود دَده مُوشه. 20 دَ یگ بیگَنه مِیتنِید سرِ سُود قرض بِدِید، لیکِن بِرارِ اِسرائیلی خُو ره که قرض مِیدِید، سُود نَگِیرِید تا خُداوند، خُدای شُمو دَ سرزمِینی که بَلدِه تَصَرُف کدون شی داخِل مُوشِید، شُمو ره دَ هر کار که دِست خُو ره دِراز کُنِید، بَرکت بِدیه.
21 وختِیکه بَلدِه خُداوند، خُدای خُو نَذر مِیگِیرِید، بِدُونِ طال-و-طُول اُو ره اَدا کُنِید، چراکه خُداوند، خُدای شُمو حتماً اُو ره از شُمو طلب مُونه، اوخته شُمو گُناهکار مُوشِید. 22 لیکِن اگه از نَذر کدو خودداری کُنِید، مُرتکِبِ گُناه نَمُوشِید. 23 ھر چِیزی که از دان شُمو بُر مُوشه، اُو ره دَ دِقَت دَ جای بیرِید، مُطابِقِ هر چِیزی که دَ رضای خُو بَلدِه خُداوند، خُدای خُو نَذر کدِید و قد زِبون خُو گُفتِید، عمل کُنِید.