فصلِ نوزدَهُم
شارای پناهگاه
1 وختِیکه خُداوند، خُدای شُمو مِلَّت های ره که سرزمِین ازوا ره دَز شُمو مِیدیه نابُود کد و شُمو اُونا ره هَی کدِید و دَ شارا و خانه ھای ازوا جای-دَ-جای شُدِید، 2 اوخته سِه شار ره دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَ عِنوان مُلکیَت دَز شُمو مِیدیه، بَلدِه خُو جدا کُنِید. 3 فاصِلِه سرحدا ره اندازه کُنِید و سرزمِینی ره که خُداوند، خُدای شُمو دَ عِنوانِ مُلکیَت دَز شُمو مِیدیه سِه تقسِیم کُنِید تا دَ هر تقسِیم یگ شارِ پناهگاه بَشه و نفرِ قاتِل بِتَنه دَ اُونجی دُوتا کُنه. 4 اِی دستُور-اُلعمل دَ بارِه قاتِلی اَسته که مِیتَنه دَ اُونجی دُوتا کُنه تا زِنده بُمَنه: هر کسی که یَگو نفر ره سهواً بُکُشه و از پیش قد ازُو دُشمَنی نَدَشته بَشه مِیتَنه دَ اُونجی دُوتا کُنه. 5 فرض کُنِید که یگ نفر قد ھمسایِه خُو بَلدِه دِرخت زَدو دَ جنگل موره و امی که دِست خُو ره باله مُونه که دِرخت ره قد تَوَر قَطع کُنه، تَوَر از دِستِه خُو بُر شُده دَ همسایِه شی مُوخوره و اُو کُشته مُوشه. پس اُو مِیتَنه که دَ یکی امزُو شارا دُوتا کنه و زِنده بُمَنه. 6 اگه تنها یگ شارِ پناهگاه دَشته بَشِید و فاصِله غَدر کَلو بَشه، اِمکان دَره که اِنتِقام گِیرِندِه خُون دَ غَیتِ خُون گرمی خُو قاتِل ره دُمبال کنه و اُو ره گِیر کده بُکُشه، دَ حالِیکه اُو سزاوارِ مَرگ نَبُوده، چُون از پیش قد ازُو دُشمَنی نَدَشته. 7 امزی خاطر ما دَز شُمو اَمر کدُم که سِه شار ره بَلدِه خُو جدا کُنِید.
8 خُداوند، خُدای شُمو سرحدای شُمو ره پِراخ مُونه امُو رقم که دَ بابه‌کَلونای شُمو قَسم خورده، و پگِ سرزمِینی ره که دَ بابه‌کَلونای شُمو وعده کدُد دَز شُمو مِیدیه، 9 دَ شرطی که شُمو تمامِ امزی احکام ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم نِگاه کده دَ جای بیرِید و خُداوند، خُدای خُو ره دوست بِدَنِید و همیشه مُطابِقِ راه-و-طرِیقِ ازُو رفتار کُنِید. وختِیکه اِی کار شُد، اوخته شُمو سِه شارِ دِیگه ام دَ بَلِه امزی سِه بَلدِه خُو اِضافه کُنِید، 10 تا خُونِ نفرِ بےگُناه دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَ عِنوانِ مُلکیَت دَز شُمو مِیدیه، ریختَنده نَشُنه و خُونِ کس دَ گردون شُمو نَبَشه.
11 لیکِن اگه یَگو کس قد یگ نفر دُشمَنی دَشته بَشه و دَ کمِینِ ازُو شِشته دَ بَلِه ازُو حَمله کُنه و اُو ره بِزَنه تا بُمُره و خود شی دَ یکی امزُو شارا دُوتا کُنه، 12 اوخته رِیش سفیدای شار شی نفر رَیی کده اُو ره ازُونجی بِگِیره و دَ دِستِ اِنتِقام گِیرِندِه خُون تسلِیم کُنه تا کُشته شُنه. 13 دَ بَلِه ازُو رَحم نَکُنِید؛ شُمو باید خُونِ بےگُناه ره از اِسرائیل پاک کُنِید تا دَ خُوبی شُمو تمام شُنه.
14 دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه تا اُو ره تَصَرُف کُنِید، سنگِ ایشتِه پُلوان-شرِیک خُو ره که پیشنه‌گون شُمو دَ تقسِیمِ زمِین شُمو ایشته تغیِیر نَدِید.
قانُون دَ بارِه شاهِد
15 شاهِدی یگ نفر بَلدِه اِثباتِ جُرمِ یَگو کس هر خطا یا هر گُناهی که اُو مُرتکِب شُده بَشه، بَس نِییه؛ یگ قضیه باید دَ شاهِدی دُو شاهِد یا دَ شاهِدی سِه شاهِد ثابِت شُنه. 16 اگه یگ شاهِد از رُوی بَدخاهی باله شُده دَ خِلافِ یَگو کس شاهِدی بِدیه که اُو مُرتکِبِ جُرم شُده، 17 اوخته ھر دُو نفری که دَ بَینِ ازوا دعوا اَسته باید دَ حُضُورِ خُداوند، دَ پیشِ پیشوایو و قاضی های که دَ امزُو زَمان قضاوَت مُونه، حاضِر شُنه 18 و قاضی ها خُوب تحقِیق کنه، اگه امُو شاھِد یگ شاهِدِ دروغگوی بُود و دَ خِلافِ بِرارِ اِسرائیلی خُو شاهِدی دروغ دَده بُود، 19 اوخته دَ حقِ شاهِدِ دروغگوی امُو کار ره کُنِید که اُو قَصد دَشت دَ حقِ بِرارِ اِسرائیلی شی شُنه. دَ امزی رقم شرارَت-و-بَدی ره از مینکل خُو پاک کُنِید. 20 وختی باقی مردُم دَزی باره بِشنَوه، ترس مُوخوره و دِیگه هرگِز اِی رقم کارِ بَد ره دَ مینکل شُمو انجام نَمِیدیه. 21 هیچ رَحم دَ چِیم شُمو نَبَشه؛ جان ره دَ عِوَضِ جان، چِیم ره دَ عِوَضِ چِیم، دَندو ره دَ عِوَضِ دَندو، دِست ره دَ عِوَضِ دِست و پای ره دَ عِوَضِ پای بِگِیرِید.