فصلِ ھفدَهُم
1 شُمو باید بَلدِه خُداوند، خُدای خُو گاو یا گوسپونی ره که عَیب یا یَگو چِیزی بَدa دَشته بَشه، قُربانی نَکُنِید، چراکه اُو کار دَ پیشِ خُداوند، خُدای شُمو نفرَت‌انگیز اَسته.
2 اگه دَ مینکل شُمو دَ یکی از شارای شُمو که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه، یگ مَرد یا خاتُو پَیدا شُنه که دَ نظرِ خُداوند، خُدای شُمو شرارَت-و-بَدی کُنه، یعنی عھدِ ازُو ره مَیده کنه 3 و رفته خُدایونِ دِیگه ره پرَستِش و سَجده کُنه، چی آفتَو و ماهتَو بَشه یا دِیگه لشکرِ آسموb که ما پرَستِشِ ازوا ره اَمر نَکدیم، 4 و دَز شُمو خبر دَده شُنه یا شُمو دَ بارِه ازُو بِشنَوِید، اوخته خُوب تحقِیق کُنِید. اگه راست بُود و ثابِت شُد که امی کارِ نفرَت‌انگیز دَ اِسرائیل انجام شُده، 5 اوخته امُو مَرد یا خاتُو ره که امی شرارَت-و-بَدی ره کده، از درگِه شار خُو بُرو بیرِید و امُو مَرد یا خاتُو ره سنگسار کُنِید تا بُمُره. 6 امُو نفر که محکُوم دَ مَرگ اَسته، دَ شاهِدی دُو یا سِه شاھِد باید کُشته شُنه؛ لیکِن دَ شاهِدی یگ نفر نَباید کُشته شُنه. 7 دِستای شاهِدا باید اوّل بَلدِه کُشتونِ امزُو نفر باله شُنه و بعد ازُو دِستای پگِ مردُم. دَ امزی رقم شرارَت-و-بَدی ره از مینکل خُو پاک کُنِید.
قضاوَتِ قاضی ها و پیشوایو
8 اگه یَگو قضیه دَ پیش شُمو مییه که قضاوَت کدون شی بَلدِه شُمو غَدر سخت بَشه، بطَورِ مِثال دَ بارِه خُونی که قَصداً ریختَنده شُده و خُونی که سهواً، دَ بارِه دُو دعوا کُنِنده و یا دَ بارِه لَت کُنِنده و لَت خورِنده، یعنی دَ بارِه قضیه های دعوا که دَ شارای شُمو رُخ مِیدیه، اوخته شُمو باله شُده دَمزُو جای بورِید که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه. 9 دَ پیشِ لاویای که پیشوا اَسته و پیشِ قاضی که دَ امزُو روزا قضاوَت مُونه بورِید و مشوَره کُنِید؛ اُونا فَیصَلِه خُو ره دَ بارِه امزُو قضیه دَز شُمو اِعلان مُونه. 10 شُمو مُطابِقِ فَیصَلِه که اُونا امزُو جای اِنتِخاب کدِه خُداوند دَز شُمو اِعلان مُوکُنه، رفتار کُنِید. هُوش خُو ره بِگِیرِید که مُطابِقِ هر هِدایَتی که اُونا دَز شُمو مِیدیه، عمل کُنِید. 11 شُمو باید مُطابِقِ حُکمِ شریعت که اُونا بَلدِه شُمو بَیان مُونه و مُطابِقِ قضاوَتی که دَز شُمو اِعلان مُوکُنه، رفتار کُنِید؛ از فَیصَلِه که اُونا دَز شُمو اِعلان مُونه طرفِ راست یا چَپ تاو نَخورِید. 12 هر کسی که از رُوی کِبر-و-غرُور از اَیدِ پیشوای که دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای شُمو بَلدِه خِدمت دَ اُونجی ایسته مُوشه یا از اَیدِ قاضی نَمُوشه، اُو باید کُشته شُنه. دَ امزی رقم شرارَت-و-بَدی ره از اِسرائیل پاک کُنِید. 13 اوخته پگِ قَوم اِی ره مِیشنَوه و ترس مُوخوره و دِیگه از رُوی کِبر-و-غرُور رفتار نَمُونه.
مُقرَرات بَلدِه پادشاه
14 وختی دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه، داخِل شُنِید و اُو ره تَصَرُف کده دَزُو جای-دَ-جای شُنِید و بُگِید، ’رقمِ پگِ مِلَّت های که دَ گِرد-و-بَر مو اَسته مو ام یگ پادشاه دَ بَلِه خُو تعیِین مُونی،‘ 15 اوخته شُمو باید پادشاهی ره که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه دَ بَلِه خُو تعیِین کُنِید. شُمو باید یکی از بِرارونِ اِسرائیلی خُو ره دَ بَلِه خُو پادشاه تعیِین کُنِید؛ کُدَم نفرِ بیگَنه ره که از جَمِ بِرارونِ اِسرائیلی شُمو نِییه دَ بَلِه خُو تعیِین نَکُنِید. 16 لیکِن اُو باید اَسپ های کَلو بَلدِه خُو جَم نَکنه و قَوم ره دُوباره دَ مِصر رَیی نَکنه تا بَلدِه شی اَسپ های کَلو بَیره، چُون خُداوند دَز شُمو گُفته، ’ھرگِز دُوباره دَزُو راه نَرَوِید.‘ 17 امچُنان اُو باید بَلدِه خُو خاتُونوی کَلو نَگِیره، نَشُنه که دِل شی گُمراه شُنه. اُو باید طِلّا و نُقرِه کَلو ام بَلدِه خُو جم نَکُنه. 18 وختِیکه اُو دَ بَلِه تَختِ پادشاھی خُو شِشت، اُو باید یگ نُسخِه امزی شریعت ره دَ یگ طومار از رُوی نُسخِه اَصلی که دَ پیشِ لاویای پیشوا اَسته بَلدِه خُو نوِشته کُنه. 19 امُو نُسخه دَ پیشِ ازُو بَشه و اُو دَ تمامِ روزای زِندگی خُو اُو ره خانده بوره تا یاد بِگِیره که از خُداوند، خُدای خُو بِتَرسه و پگِ تورای امزی شریعت و امزی احکام ره دَ دِقَت دَ جای بَیره، 20 تا دَ دِلِ ازُو دَ برابرِ بِرارونِ اِسرائیلی شی غرُور پَیدا نَشُنه و امزی احکام طرفِ راست یا چَپ تاو نَخوره و تا اُو و اَولادِه شی بَلدِه مُدَتِ کَلو دَ مَملَکَت خُو دَ اِسرائیل پادشاهی کُنه.