فصلِ دوازدَهُم
خُداوند ره دَ جایی عِبادت کُنِید که اُو اِنتِخاب مُونه
1 اینی دستُورا و قانُونا ره شُمو دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای بابه‌کَلونای شُمو دَز شُمو دَده تا اُو ره تَصَرُف کُنِید، دَ دِقَت دَ جای بیرِید، یعنی دَ تمامِ روزای که شُمو دَ رُوی زمی زِندگی مُونِید. 2 شُمو تمامِ جای های ره که مِلَّت ها دَ مَنِه ازوا خُدایون خُو ره پرستِش مُونه، بعد از تَصَرُف کدونِ سرزمِینِ ازوا کامِلاً خراب کُنِید، چی دَ کوه های بِلند بَشه، چی دَ بَلِه تِپه ها و چی دَ تَی دِرختای سَوز. 3 قُربانگاه های ازوا ره بیرو کُنِید، ستُون ھای پرَستِشی ازوا ره مَیده کُنِید، بُت های اَشیرِه ازوا ره دَ آتِش دَر بِدِید و بُت ھای تَراش شُدِه خُدایونِ ازوا ره تِکه-و-پرچه کُنِید و دَ امزی رقم نام های ازوا ره ازُونجی گُم-و-گُل کُنِید.
4 شُمو خُداوند، خُدای خُو ره دَ امزُو طرِیقه ها و جای ها پرَستِش نَکُنِید، 5 بَلکِه جایی ره که خُداوند، خُدای شُمو از مینکلِ پگِ طایفه های شُمو دَ عِنوانِ جای بُود-و-باش خُو اِنتِخاب مُونه تا نام خُو ره دَ اُونجی قرار بِدیه، امُو جای ره طلب کُنِید و دَ امُونجی بورِید. 6 شُمو قُربانی های سوختَنی، قُربانی ھای دِیگه، دَه-یگ ها، هدیه های بِلند کدَنی، نَذر ها، هدیه های داوطلبانه و اوّلباری گَله و رمِه خُو ره دَ امُونجی بُبرِید. 7 دَ امُونجی دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو بُخورِید و شُمو و خانَوار شُمو بَلدِه حاصِلِ دِست خُو که خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره قد ازُو بَرکت دَده خوشی کُنِید.
8 شُمو اِی رقم رفتار نَکُنِید، رقمی که مو اِمروز دَ اِینجی رفتار مُونی؛ دَ اِینجی هر کس هر جای که دَ نظر شی صَحیح معلُوم شُنه، قُربانی مُونه. 9 شُمو هنوز دَ جای آرام و مُلک-و-زمِینی که خُداوند، خُدای شُمو، دَز شُمو مِیدیه نَرسِیدید، 10 لیکِن وختِیکه از دریای اُردُن تیر شُده دَمزُو سرزمی که خُداوند، خُدای شُمو دَ عِنوانِ مُلکیَت دَز شُمو مِیدیه جای-دَ-جای شُدِید، و خُداوند شُمو ره از شَرِ پگِ دُشمنای گِرد-و-بَر شُمو آرامی دَد و شُمو دَ اَمنیَت زِندگی کدِید، 11 اوخته دَ امزُو جای که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه تا نام خُو ره دَز شی قرار بِدیه، اینی چِیزا ره که دَز شُمو اَمر مُونُم بُبرِید: قُربانی های سوختَنی، قُربانی های دِیگه، دَه-یگ ها، هدیه های بِلند شُده و بِهترِین حِصِّه نَذر های خُو ره که بَلدِه خُداوند نَذر مِیگِیرِید. 12 و دَ اُونجی دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو قد باچه ها و دُخترون خُو، غُلاما و کنِیزای خُو و قد لاویای که دَ مینکلa شُمو زِندگی مُونه، خوشی کُنِید، چراکه لاویا دَ مینکل شُمو نَه تقسِیم دَره و نَه مُلک. 13 فِکر شُمو بَشه که قُربانی ھای سوختَنی خُو ره دَ ھر جای که دَ نظر شُمو صحیح معلُوم شُد، تقدِیم نَکُنِید، 14 بَلکِه تنها دَ جایی که خُداوند دَ مینکلِ یکی از طایفه ھای شُمو اِنتِخاب مُونه، دَ اُونجی قُربانی ھای سوختَنی خُو ره تقدِیم کُنِید و دَ امُونجی هر چِیزی ره که ما دَز شُمو اَمر مُونُم، انجام بِدِید.
15 ولے هر وختِیکه دِل شُمو شُنه، شُمو مِیتنِید دَ تمامِ منطقه های خُو حَیوانا ره حلال کُنِید و مُطابِقِ بَرکتی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه گوشت شی ره بُخورِید؛ نفرای پاک و ناپاک مِیتَنه ازُو بُخوره، امُو رقم که بُزِ کوهی و آهُو ره مُوخوره. 16 مگم خُون ره نَخورِید، بَلکِه اُو ره مِثلِ آو دَ زمی لَوُو کُنِید. 17 پس، دَه-یگِ غَلّه-و-دانه، شِیرِه انگُور و روغونِ زَیتُون خُو ره، اوّلباری گَله و رمه خُو ره، نذر های ره که دَ گردون خُو مِیگِیرِید، هدیه های داوطلبانِه خُو و هدیه های خاص خُو ره دَ منطقه های خُو نَخورِید؛ 18 بَلکِه اُونا ره دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو دَ جایی که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه، قد باچه ها و دُخترون خُو، غُلاما و کنِیزای خُو و لاویای که دَ مینکل شُمو زِندگی مُونه، بُخورِید و بَلدِه چِیزای که حاصِلِ دِست شُمو اَسته، دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو خوشی کُنِید. 19 فِکر شُمو بَشه که لاویا ره تا زمانی که دَ سرزمِین خُو زِندگی مُونِید، از یاد خُو نَبرِید.
20 وختِیکه خُداوند، خُدای شُمو سرزمِین شُمو ره کٹه کد، امُو رقم که وعده کده، و شُمو بِخاهِید که گوشت بُخورِید، ازی که دِل شُمو گوشت شُده، هر غَیتِیکه دِل شُمو شُد، شُمو مِیتنِید گوشت بُخورِید. 21 اگه جایی که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه تا نام خُو ره دَز شی قرار بِدیه، از شُمو دُور بَشه، اوخته از گَله و رمِه خُو که خُداوند دَز شُمو دَده، مِیتنِید حلال کُنِید، امُو رقم که دَز شُمو هِدایت کدیم؛ و هر چِیقَس که دِل شُمو شُد دَ منطقه های خُو بُخورِید. 22 امُو رقم که بُزِ کوهی و آهُو خورده مُوشه، اُونا ره ام امُو رقم بُخورِید؛ نفرای پاک و ناپاک هر دُوی شی مِیتَنه ازوا بُخوره. 23 مگم اِحتیاط کُنِید که خُون ره نَخورِید، چراکه خُون زِندگی اَسته و شُمو نَباید زِندگی ره قد گوشت بُخورِید.b 24 خُون ره نَخورِید، بَلکِه رقمِ آو دَ زمی لَوُو کُنِید. 25 خُون ره نَخورِید تا دَ خُوبی ازشُمو و بچکِیچای شُمو که بعد از شُمو مییه تمام شُنه، چُون شُمو باید تنها کاری ره انجام بِدِید که دَ نظرِ خُداوند دُرُست اَسته.
26 ولے هدیه های مُقَدَّس ره که دَ پیش شُمو اَسته و نَذر های خُو ره باید دَ جایی بُبرِید که خُداوند اِنتِخاب مُونه. 27 گوشت و خُونِ قُربانی ھای سوختَنی خُو ره دَ بَلِه قُربانگاهِ خُداوند، خُدای خُو تقدِیم کنِید؛ خُونِ قُربانی های دِیگِه شُمو باید دَ بَلِه قُربانگاهِ خُداوند، خُدای شُمو لَوُو شُنه و گوشت شی ره مِیتنِید بُخورِید. 28 فِکر شُمو بَشه که تمامِ امزی تورا ره که ما دَز شُمو اَمر مُونُم بِشنَوِید و دَ جای بیرِید تا دَ خُوبی ازشُمو و بچکِیچای شُمو که بعد از شُمو مییه تمام شُنه، چراکه امی کار شُمو دَ نظرِ خُداوند، خُدای شُمو خُوب و دُرُست اَسته.
29 وختی خُداوند، خُدای شُمو مِلَّت های ره که بَلدِه بُر کدونِ ازوا مورِید، از پیشِ رُوی شُمو نابُود کد و شُمو اُونا ره هَی کده دَ سرزمِینِ ازوا جای-دَ-جای شُدِید، 30 اوخته هُوش خُو ره بِگِیرِید تا بعد ازی که اُونا از پیشِ رُوی شُمو نابُود شُد، دَ دام نَفتِید و ازوا تقلِید نَکُنِید و دَ بارِه خُدایونِ ازوا تحقِیق نَکُنِید که بُگِید، ’اِی مِلَّت ها چی رقم خُدایون خُو ره عِبادت مُوکد که مو ام امُو رقم کنی.‘ 31 وختی خُداوند، خُدای خُو ره عِبادت مُونِید، اُو رقم کارا ره نَکُنِید که اُونا مُونه، چُون هر چِیزی که دَ نظرِ خُداوند زِشت اَسته و از شی بَد مُوبره، اُونا بَلدِه خُدایون خُو انجام مِیدیه. اُونا حتیٰ باچه ها و دُخترون خُو ره بَلدِه خُدایون خُو دَ آتِش دَر مِیدیه. 32 هر چِیزی ره که ما دَز شُمو اَمر مُونُم، دَ دِقَت انجام بِدِید؛ دَزُو چِیزی اِضافه نَکُنِید و نَه ام ازُو چِیزی کم کُنِید.