فصلِ یازدَهُم
1 پس شُمو باید خُداوند، خُدای خُو ره دوست بِدَنِید و وظِیفِه، قانُونا، دستُورا، و احکام شی ره همیشه دَ جای بیرِید. 2 بِدَنِید که ما اِمروز قد بچکِیچای شُمو که نَه اِصلاحِ خُداوند، خُدای شُمو ره دِیده و نَه خبر دَره، توره نَمُوگیُم، بَلکِه قد شُمو توره مُوگیُم، که دَ بارِه بُزُرگی، دِستِ زورتُو و بازُوی قَوی خُداوند مِیدَنِید، 3 و از مُعجزه ها و کارای ازُو که دَ مِصر دَ حقِ فِرعَون پادشاهِ مِصر و دَ حقِ تمامِ سرزمِینِ ازُو انجام دَد 4 و از چِیزای که دَ حقِ لشکرِ مِصریا و دَ حقِ اَسپ ها و گاڈی های جنگی ازوا کد خبر دَرِید. شُمو دِیدِید که خُداوند چِطور آوِ دریای سُرخ ره دَ بَلِه ازوا اَوُرد غَیتِیکه اُونا شُمو ره دُمبال مُوکد و چِطور اُونا ره نابُود کد که تا اِمروز یاد مُوشه. 5 از چِیزای که اُو دَ بیابو بَلدِه شُمو انجام دَد تا وختِیکه شُمو دَ اِینجی رَسِیدِید 6 و از چِیزای که دَ حقِ داتان و اَبِیرام باچه های اِلیاب اَولادِه رئوبین کد، یعنی که چِطور زمی دان خُو ره واز کد و اُونا ره قد خانَوار و خَیمه های ازوا و هر زِنده‌جانی که قد ازوا بُود از مینکلِ پگِ اِسرائیل قُورت کد، ام خبر دَرِید. 7 اَرے، چِیمای شُمو تمامِ امزُو کارای بُزُرگ ره که خُداوند کد، دِید.
اَجرِ اِطاعَت از خُداوند
8 پس پگِ احکامی ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم دَ جای بَیرِید تا قَوی شُنِید و بَلدِه گِرِفتونِ سرزمِینی که از دریای اُردُن تیر مُوشِید، دَز شی داخِل شُده اُو ره تَصَرُف کُنِید 9 و تا دَمزُو سرزمی که خُداوند دَ بابه‌کَلونای شُمو قَسم خورد که دَزوا و دَ اَولادِه ازوا مِیدیه، عُمرِ دِراز دَشته بَشِید، دَمزُو سرزمی که از شی شِیر و عسل جاری اَسته. 10 چُون دَ سرزمِینی که شُمو داخِل شُده اُو ره تَصَرُف مُونِید، رقمِ سرزمِینِ مِصر که از شی بُر شُدِید نِییه؛ دَ اُونجی شُمو تُخم ره کِشت مُوکدِید و اُو ره رقمِ کُردِ سَوزِیجات دَ زور-و-زَحمت خُو آو مِیدَدِید،a 11 بَلکِه سرزمِینی که شُمو بَلدِه گِرِفتون شی از دریای اُردُن تیر مُوشِید، یگ سرزمِینِ پُر از کوه ها و دَرّه ها اَسته که از بارِشِ آسمو آو مُوخوره. 12 اُو سرزمِینی یَه که خُداوند، خُدای شُمو مُتَوَجِه ازُو اَسته و نظرِ خُداوند، خُدای شُمو همیشه دَ بَلِه ازُو اَسته، از شُروعِ سال تا آخِرِ سال.
13 اگه احکامِ ازُو ره که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم، دَ دِقَت گوش بِگِیرِید و خُداوند، خُدای خُو ره دوست بِدَنِید و اُو ره قد تمامِ دِل و قد تمامِ جان خُو خِدمت کُنِید، 14 اوخته اُو بارِش ره بَلدِه زمِینای شُمو دَ موسم شی مِیدیه، ام بارِشِ اوّل و ام بارِشِ آخِر ره، تا بِتنِید غَلّه، شِیرِه انگُور و روغونِ زَیتُون خُو ره جَم کُنِید. 15 اُو دَ علَفچَر ھای شُمو بَلدِه چارپایای شُمو علف سَوزدلجی مُونه و شُمو از پگِ خوراک ها خورده سیر مُوشِید.
16 هُوش خُو ره بِگِیرِید که دِل شُمو بازی نَخوره و گُمراه نَشُنِید که خُدایونِ دِیگه ره پرَستِش کُنِید و دَزوا سَجده کُنِید؛ 17 اگه نَه، آتِشِ قارِ خُداوند دَ خِلاف شُمو دَر مِیگِیره و اُو آسمو ره بسته مُونه تا بارِش نَباره و زمی حاصِل خُو ره نَدیه و شُمو امزُو سرزمِینِ خُوب که خُداوند دَز شُمو مِیدیه دَ زُودی نابُود مُوشِید.
18 پس امی تورای مَره دَ دِل و جان خُو جای بِدِید و اُونا ره بَلدِه یادآوَری دَ دِست خُو بسته کُنِید و رقمِ نشان دَ مینکلِ چِیما دَ پیشانی خُو بَند کُنِید. 19 اُونا ره دَ بچکِیچای خُو تعلِیم بِدِید و دَ غَیتِیکه خانه اَستی، دَ غَیتِیکه راه موری، دَ غَیتِیکه خاو مُوشی و دَ غَیتِیکه باله مُوشی دَ بارِه ازوا توره بُگی. 20 اُونا ره دَ چَوکات های درگه های خانِه خُو و دَ درگه های شار خُو نوِشته کُنِید، 21 تا روزای عُمرِ ازشُمو و روزای عُمرِ بچکِیچای شُمو دَ سرزمِینی که خُداوند دَ بابه‌کَلونای شُمو قَسم خورد که دَزوا مِیدیه، دِراز شُنه، دَ اندازِه روزای که آسمو دَ بَلِه زمی اَسته.
22 چُون اگه شُمو تمامِ امزی احکام ره که ما دَز شُمو اَمر مُونُم دَ دِقَت دَ جای بیرِید و خُداوند، خُدای خُو ره دوست بِدَنِید و دَ مُطابِقِ تمامِ راه ها-و-طرِیقای ازُو رفتار کُنِید و دَزُو محکم بِچَسپِید، 23 اوخته خُداوند پگِ امزی مِلَّت ها ره از پیشِ رُوی شُمو هَی مُونه و شُمو سرزمِینِ مِلَّت های کٹه‌تَر و قَوی‌تَر از خود ره تَصَرُف مُونِید. 24 دَ ھر جایی که پای خُو ره بیلِید، امُو جای از شُمو مُوشه؛ سرحدای سرزمِین شُمو از بیابو تا لِبنان و از دریا یعنی دریای فَرات تا دریای غَربیb اِدامه پَیدا مُونه. 25 ھیچ کس نَمِیتَنه که دَ برابر شُمو مُقاوِمَت کُنه، چراکه خُداوند، خُدای شُمو ترس و وَحشَت شُمو ره دَ بَلِه تمامِ مردُمِ امزُو سرزمی، دَ هر جایی که قَدم بیلِید قرار مِیدیه، امُو رقم که دَز شُمو گُفته.
26 اینه، ما اِمروز دَ پیشِ رُوی شُمو بَرکت و نالَت ره میلُم. 27 بَرکت مِینگرِید، اگه از احکامِ خُداوند، خُدای خُو که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم، اِطاعَت کُنِید؛ 28 نالَت مُوشِید، اگه از احکامِ خُداوند، خُدای خُو اِطاعَت نَکُنِید و از راه-و-طرِیقی که ما اِمروز دَز شُمو اَمر مُونُم بِگردِید و از خُدایونِ دِیگه که هرگِز نَمِیشنَختِید پَیرَوی کُنِید.
29 وختِیکه خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره دَ سرزمِینی که بَلدِه گِرِفتون شی داخِل مُوشِید بُرد، اوخته بَرکت ره دَ کوهِ جِرِزِیم و نالَت ره دَ کوهِ عیبال قرار بِدِید. 30 اُونا دَ اُو طرفِ دریای اُردُن اَسته، طرفِ راهی که آفتَو مِیشِینه، دَ سرزمِینِ کِنعانی های که دَ دَشت زِندگی مُونه، رُوی دَ رُوی جِلجال دَ نزدِیکِ بَلُوط های مورِح. 31 اینه، شُمو دَ زُودی از دریای اُردُن تیر شُده داخِل مورِید تا سرزمِینی ره که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه تَصَرُف کنِید و غَیتِیکه اُو ره گِرِفتِید و دَ اُونجی جای-دَ-جای شُدِید، 32 فِکر شُمو بَشه که تمامِ احکام و دستُورای ره که ما اِمروز دَ پیشِ رُوی شُمو میلُم، دَ جای بیرِید.