فصلِ سِوّم
پیروزی دَ سرِ پادشاهِ باشان
1 بعد ازُو دَور خوردی و دَ راهِ خُو اِدامه دَده طرفِ باشان رَیی شُدی، و عوج پادشاهِ باشان قد تمامِ نفرای خُو دَ خِلاف مو بُر شُد تا دَ اِدرعَی قد مو جنگ کُنه. 2 اوخته خُداوند دَز مه گُفت: ’ازُو ترس نَخور، چُون ما اُو ره قد پگِ نفرای ازُو و سرزمِین شی دَ دِستِ ازتُو تسلِیم کدیم. دَ حقِ ازُو امُو کار ره کُو که دَ حقِ سِیحون پادشاهِ اَموری ها کدی که دَ حِشبون زِندگی مُوکد.‘ 3 پس خُداوند، خُدای مو عوج پادشاهِ باشان ره ام قد تمامِ نفرای شی دَ دِستِ ازمو تسلِیم کد. مو اُو ره تا غَیتی زَدی که ازُو ھیچ کس زِنده نَمَند. 4 دَ امزُو غَیت پگِ شارای ازُو ره گِرِفتی و شاری نَمَند که ازوا نَگِرِفته بَشی، اَرے، مو شصت شار، یعنی تمامِ منطقِه اَرجوب ره که مَملَکَتِ عوج دَ باشان بُود، گِرِفتی. 5 پگِ امزیا شارای دیوالدار بُود که دیوال ھای بِلند و درگه ھای پُشت‌بَنددار دَشت، علاوه از آغِیلای بےدیوال که غَدر کَلو بُود. 6 مو اُونا ره کامِلاً نابُود کدی، امُو کار ره که دَ حقِ سِیحون پادشاهِ حِشبون کدُدی، دَ حقِ ازوا ام کدی، یعنی دَ ھر شار مَردا، خاتُونو و بچکِیچا ره نابُود کدی. 7 لیکِن تمامِ چارپایا و مال-و-دارایی شارا ره دَ عِنوانِ وُلجه بَلدِه خُو گِرِفتی.
8 خُلاصه، دَ امزُو غَیت سرزمِینِ دُو پادشاهِ اَموریا ره دَ اُو طرفِ دریای اُردُن گِرِفتی، یعنی از دَرِّه اَرنون تا کوهِ حِرمون، 9 -- صَیدونیا حِرمون ره سِیریون کُوی مُوکد و اَموریا اُو ره سِنِیر مُوگُفت -- 10 تمامِ شارای اَواری ها، تمامِ جِلعاد و تمامِ باشان ره تا سَلِخه و اِدرعَی که شارای مَملَکَتِ عوج دَ باشان بُود، گِرِفتی. 11 عوج پادشاهِ باشان تنها کسی بُود که از جَمِ رِفائیا باقی مَندُد. اونه، تَختِ خاوِ ازُو که تَختِ آینی یَه، هنوز دَ منطقِه رَبَتِ اَولادِه عمون مَوجُود اَسته. دِرازی ازُو نُه توغَی و بَر شی چار توغَی دَ مُطابِقِ توغَی مُرَوَج اَسته.
تقسِیمِ زمِینا
12 از سرزمِینی که مو دَ امزُو غَیت تَصَرُف کدی، ما منطقِه عَروعیر ره که دَ بَغلِ دَرِّه اَرنون اَسته قد نِیمِ کوهِستونِ جِلعاد و شارای شی، دَ رئوبینیا و جادی ها دَدُم. 13 باقی مَندِه جِلعاد و تمامِ باشان ره که مَملَکَتِ عوج بُود دَ نِیم طایفِه مَنَسّی دَدُم، یعنی تمامِ منطقِه اَرجوب ره قد تمامِ باشان که سرزمِینِ رِفائیا گُفته مُوشُد. 14 یائیر اَولادِه مَنَسّی تمامِ منطقه های اَرجوب ره تا سرحدِ جِشُوریا و مَعکیا تَصَرُف کد، و امُو سرزمی ره، یعنی باشان ره دَ مُطابِقِ نامِ خود خُو حَوّوت-یائیرa نام ایشت که تا اِمروز دَمزی نام یاد مُوشه. 15 و جِلعاد ره دَ اَولادِ بابِه ماخِیر دَدُم.b 16 و دَ رئوبینیا و جادی ها از جِلعاد تا دَرِّه اَرنون، یعنی تا مینکلِ دَرّه ره دَدُم که سرحد اَسته و تا دَرِّه یَبوق که سرحدِ اَولادِه عمون اَسته؛ 17 امچُنان دَشت و دریای اُردُن ره قد ساحِلای شی، از کِنِرِت تا دریای که دَ دَشت اَسته، یعنی دریای مُرده که دَ زیرِ دامَنه های کوهِ پیسگه طرفِ شَرق اَسته.
18 دَ امزُو غَیت دَزواc اَمر کده گُفتُم: ’خُداوند، خُدای شُمو اِی سرزمی ره دَز شُمو دَده تا اُو ره تَصَرُف کُنِید، پس تمامِ مَردای جنگی شُمو آماده شُده پیش پیشِ بِرارونِ اِسرائیلی خُو از دریای اُردُن تیر شُنِید. 19 لیکِن خاتُونو، بچکِیچا و چارپایای شُمو دَ شارای که دَز شُمو دَدیم بُمَنه، چُون ما مِیدَنُم که شُمو چارپایای کَلو دَرِید. 20 وختِیکه خُداوند دَ بِرارون شُمو مِثلِ ازشُمو آرامی دَد و اُونا ام سرزمِینی ره که خُداوند، خُدای شُمو دَ اُو طرفِ دریای اُردُن دَزوا مِیدیه، تَصَرُف کد، اوخته ھر کُدَم شُمو مِیتنِید دَ مُلک خُو که دَز شُمو دَدیم، پس بیِید.‘
21 دَ امزُو غَیت دَ یوشِع اَمر کده گُفتُم: ’تمامِ کارای ره که خُداوند، خُدای شُمو دَ حقِ امزی دُو پادشاه کد، تُو قد چِیمای خُو دِیدی؛ خُداوند دَ حقِ پگِ مَملَکَت ھای که شُمو از دریای اُردُن تیر شُده سُون ازوا مورِید، ام امُو کار ره مُونه. 22 ازوا ترس نَخورِید، چراکه خُداوند، خُدای شُمو بَلدِه شُمو جنگ مُونه.‘“
مَنع شُدونِ مُوسیٰ از داخِل شُدو دَ کِنعان
23 ”دَ امزُو غَیت دَ پیشِ خُداوند عُذر-و-زاری کده گُفتُم: 24 ’اَی خُداوند-خُدا، تُو بُزُرگی و دِستِ قَوی خُو ره دَ خِدمتگار خُو دَ نِشو دَدو شُدے؛ کُدَم خُدا دَ آسمو یا دَ زمی مِیتَنه که مِثلِ ازتُو اعمال و کارای پُر قُدرت انجام بِدیه؟ 25 مَره بیل که از دریای اُردُن تیر شُنُم تا امُو سرزمِینِ خُوب ره که دَ اُو طرف اَسته، بِنگرُم، یعنی امُو کوهِستونِ خُوب و لِبنان ره.‘
26 لیکِن خُداوند بخاطرِ ازشُمو دَ بَلِه مه قار بُود و عُذر-و-زاری مَره گوش نَکد، بَلکِه دَزمه گُفت: ’بَس کُو! دَ بارِه امزی مطلب دِیگه قد ازمه توره نَگی. 27 دَ قِیلی پیسگه بُر شُو و سُون غَرب، سُون شمال، سُون جنُوب و سُون شَرق توخ کُو؛ خُوب توخ کُو، چراکه تُو امزی دریای اُردُن تیر نَمُوشی. 28 مگم دَ یوشِع وظِیفه بِدی و ازُو حِمایت کده اُو ره قَوی جور کُو، چراکه اُو پیش پیشِ امزی قَوم از دریای اُردُن تیر مُوشه و سرزمِینی ره که تُو از دُور مِینگری، بَلدِه ازوا تقسِیم مُونه.‘ 29 پس مو دَ دَرّه، رُوی دَ رُوی بَیت فِغور مَندی.