فصلِ بِیست و یکُم
پیروزی دَ بَلِه کِنعانیا
1 یگ کِنعانی که پادشاهِ منطقِه عَراد بُود و دَ جنُوبِ کِنعان زِندگی مُوکد، وختی شِنِید که بَنی اِسرائیل از راهِ اَتارِیم مییه، اُو دَ خِلافِ بَنی اِسرائیل جنگ کد و بعضی ازوا ره اسِیر گِرِفت. 2 اوخته بَنی اِسرائیل دَ حُضُورِ خُداوند دَ گردون خُو نَذر گِرِفته گُفت: ”اگه تُو امی قَوم ره دَ دِستِ ازمو تسلِیم کنی، مو شارای ازیا ره کامِلاً نابُود مُونی و هیچ چِیز ره وُلجه یا اسِیر نَمِیگِیری.“ 3 پس خُداوند دُعای بَنی اِسرائیل ره قبُول کد و کِنعانیا ره دَزوا تسلِیم کد و بَنی اِسرائیل اُونا ره و شارای ازوا ره کامِلاً نابُود کد؛ امزی خاطر اُونجی ره حُرماa نام کد.
مارِ برونزی
4 بعد ازُو اُونا از کوهِ هور کوچ کده از راهِ دریای سُرخ رفت تا مُلکِ اِدوم ره دَور بِزَنه؛ مگم قَومِ اِسرائیل دَ بَینِ راه دَ تنگ اَمَد. 5 و قَوم دَ خِلافِ خُدا و مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ”چرا مو ره از مِصر بُرو اَوُردِید تا دَ امزی بیابو بُمُری؟ دَ اِینجی نَه نان اَسته و نَه آو! و دِل مو امزی خوراکِ بےمَزه ام بَد شُده!“ 6 اوخته خُداوند مارای زاردار ره دَ مینکلِ قَومِ اِسرائیل رَیی کد و اُونا مردُم ره گَزِید و غَدر مردُم مُرد. 7 امزُو خاطر مردُم دَ پیشِ مُوسیٰ اَمَد و گُفت: ”مو گُناه کدے، چراکه دَ خِلافِ خُداوند و دَ خِلافِ ازتُو توره گُفتے. لُطفاً دَ پیشِ خُداوند دُعا کُو تا مارها ره از مو دُور کُنه.“ و مُوسیٰ بَلدِه قَوم دُعا کد. 8 و خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”یگ مار دَ شکلِ مارِ زاردار جور کُو و اُو ره دَ بَلِه یگ دِستَک‌چیو سخت کُو. اوخته هر نفرِ مار گزِیده که سُون ازُو توخ کُنه، زِنده مُومنه.“ 9 پس مُوسیٰ یگ مارِ برونزی جور کد و اُو ره دَ سرِ دِستَک‌چیو سخت کد؛ اوخته هر کسی ره که مار مِیگزِید، امی که اُو سُون مارِ برونزی توخ مُوکد، زِنده مُومَند.b
سَفر دَ موآب
10 بعد ازُو بَنی اِسرائیل کوچ کده دَ اوبوت خَیمه زَد 11 و از اوبوت کوچ کده دَ عَیی-عَبارِیم خَیمه زَد، دَ بیابونی که رُوی دَ رُوی موآب سُون آفتَو بُرشُد بُود. 12 ازُونجی کوچ کده دَ درِّه زارِد خَیمه زَد. 13 از درِّه زارِد کوچ کده دَ اُو سُونِ دَرِّه اَرنون خَیمه زَد، دَ بیابونی که نزدِیکِ سرحدِ اَموری ها بُود؛ چُون اَرنون سرحدِ موآب اَسته و یگ مَرز بَینِ موآبی ها و اَموری ها. 14 امزی خاطر دَ «کِتابِ جنگای خُداوند» گُفته شُده:
”دَ واهیب دَ منطقِه سوفه
که طرفِ شارِ عار اِدامه دَره
و دَ سرحدِ موآب تکیه زَده.“
16 اُونا ازُونجی دَ بِئیرc کوچ کد؛ اِی امُو چاه اَسته که خُداوند دَ بارِه شی دَ مُوسیٰ گُفت: ”قَوم ره جم کُو تا دَزوا آو بِدیُم.“ 17 اوخته اِسرائیل اینی سرُود ره خاند:
”اَی چاه، فَواره کُو.
شُمو دَ بارِه شی سرُود بِخانِید،
18 دَ بارِه چاهی که حُکمرانا کَند،
و رهبرای قَوم اُو ره قد تَیاقِ حُکمرانی
و تَیاق های خُو غَوُج کد.“
اُونا اِدامه دَده از بیابو دَ متانه 19 و از متانه دَ نحَلِیئیل و از نحَلِیئیل دَ باموت 20 و از باموت دَ دَرِّه کوچ کد که دَ مُلکِ موآب اِدامه دَره و دَ نزدِیکِ بِلندی کوهِ پیسگه اَسته که بیابو از اُونجی دِیده مُوشه.
پیروزی دَ بَلِه اَموری ها
21 اوخته بَنی اِسرائیل قاصِدا ره پیشِ سِیحون پادشاهِ اَموری ها رَیی کده گُفت: 22 ”مو ره بیل که از سرزمِین تُو تیر شُنی؛ مو از مینکلِ زمِینا و باغ های انگُور تُو نَموری و از آوِ چاهِ تُو ام وُچی نَمُونی؛ مو از سَرَکِ عُمُومی موری تاکه از مُلک تُو تیر شُنی.“ 23 مگم سِیحون دَ بَنی اِسرائیل اِجازه نَدَد که از مُلک شی تیر شُنه، بَلکِه تمامِ قَوم خُو ره جَم کد و دَ خِلافِ بَنی اِسرائیل دَ بیابو رفت؛ اُو دَ منطقِه یاهَص اَمَد و قد بَنی اِسرائیل جنگ کد. 24 اوخته بَنی اِسرائیل اُو ره قد دَمِ شمشیر زَد و سرزمِینِ شی ره از درِّه اَرنون تا درِّه یَبوق و تا سرحدِ عمونی ها تَصَرُف کد؛ چراکه مَرزِ عمونی ها مُستَحکم بُود. 25 خُلاصه بَنی اِسرائیل تمامِ امزُو شارا ره گِرِفت و دَ پگِ شارای اَموری ها جای-دَ-جای شُد، یعنی دَ حِشبون و تمامِ آغِیلای شی. 26 حِشبون شارِ سِیحون پادشاهِ اَموری ها بُود؛ اُو قد پادشاهِ سابِقِ موآب جنگ کدُد و تمامِ سرزمِین شی ره تا اَرنون گِرِفتُد. 27 امزی خاطر شاعِرا مُوگه:
”دَ حِشبون بیِید تا آباد شُنه؛
تا شارِ سِیحون برقرار شُنه.
28 چُون آتِش از حِشبون باله شُد،
اَلَنگه از شارِ سِیحون؛
اُو عارِ موآب ره سوختَند
و صاحِبای بِلندی ھای اَرنون ره از بَین بُرد.
29 وای دَ حال شُمو اَی موآبیا، شُمو نابُود شُدِید!
اَی قَومِ کِموش،d اُو باچه های خُو ره فراری جور کده
و دُخترون خُو ره اَسِیرِ سِیحون پادشاهِ اَموری.
30 مو اُونا ره سرنِگون کدی؛
و حِشبون تا دِیبون نابُود شُد.
مو اُونا ره تا نوفَح که نزدِیکِ میدِبا اَسته بیرو کدی.“
31 دَ امزی رقم بَنی اِسرائیل دَ سرزمِینِ اَموری ها جای-دَ-جای شُد.
32 دَمزُو غَیت مُوسیٰ نفرا ره بَلدِه جاسُوسی شارِ یَعزیر رَیی کد و بَنی اِسرائیل آغِیلای ازُو ره گِرِفت و اَموری ها ره که دَ اُونجی بُود، بُر کد. 33 اُونا پس تاو خورد و دَ راهِ باشان رَیی شُد؛ اوخته عوج پادشاهِ باشان قد تمامِ نفرای خُو دَ خِلافِ ازوا اَمَد تا دَ اِدرعَی قد ازوا جنگ کُنه. 34 دَ امزُو غَیت خُداوند دَ مُوسیٰ گُفت: ”ازُو ترس نَخور، چُون ما اُو ره قد پگِ نفرای ازُو و سرزمِین شی دَ دِستِ ازتُو تسلِیم کدیم. دَ حقِ ازُو امُو کار ره کُو که دَ حقِ سِیحون پادشاهِ اَموری ها کدی که دَ حِشبون زِندگی مُوکد.“ 35 پس اُونا عوج ره قد باچه های شی و تمامِ نفرای شی زَد، تا وختِیکه ازُو هیچ کس زِنده نَمَند. اوخته اُونا سرزمِین ازُو ره تَصَرُف کد.