فصلِ بِیستُم
وَفاتِ مریَم و آو از قاده
1 دَ ماهِ اوّل تمامِ جماعتِ بَنی اِسرائیل دَ بیابونِ صِین رسِید و قَوم دَ قادِش خَیمه زَد. دَ امُونجی مریَم فَوت کد و دَفن شُد. 2 دَ امزُو جای بَلدِه جماعت هیچ آو نَبُود؛ امزی خاطر اُونا دَ خِلافِ مُوسیٰ و هارُون جَم شُد. 3 مردُم قد مُوسیٰ جنجال کده گُفت: ”کشکِه مو ام مُومُردی وختِیکه بِرارون مو دَ حُضُورِ خُداوند مُرد! 4 چرا جماعتِ خُداوند ره دَ امزی بیابو اَوُردِید تا ام مو و ام چارپایای مو دَ اِینجی بُمُری؟ 5 اَصلاً چرا مو ره از مِصر بُرو اَوُردِید؛ مو ره اَوُردِید تا دَ امزی جای بَد-و-بیکاره بیرِید؟ اِی جای بَلدِه کِشت کدونِ تُخم و انجِیر و تاگِ انگُور و اَنار نِیَسته. دَ اِینجی حتیٰ آو بَلدِه وُچی کدو نِیَسته.“ 6 اوخته مُوسیٰ و هارُون از پیشِ جماعت دَ نزدِیکِ درگِه خَیمِه مُلاقات اَمَده رُوی دَ خاک اُفتَد و شِکوه-و-جلالِ خُداوند دَزوا ظاھِر شُد.
7 و خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: 8 ”تَیاق ره بِگِیر و تُو و بِرار تُو هارُون جماعت ره جَم کُنِید و دَ پیشِ چِیمای ازوا دَ قاده بُگِید که آو بِدیه. اوخته تُو از قاده بَلدِه ازوا آو جاری کُو و دَ جماعت و حَیوانای ازوا آو وُچِیدَلجی کُو.“ 9 پس مُوسیٰ تَیاق ره از حُضُور خُداوند گِرِفت، امُو رقم که خُداوند دَز شی اَمر کدُد. 10 و مُوسیٰ و هارُون جماعت ره دَ پیشِ قاده جَم کده دَزوا گُفت: ”اَی مردُمای سرکَش، بِشنَوِید! آیا مو امزی قاده بَلدِه شُمو آو بُر کنی؟“ 11 اوخته مُوسیٰ دِست خُو ره باله کد و قد تَیاق خُو دُو دَفعه دَ قاده زَد و آوِ پِرَیمو از قاده جاری شُد که جماعت و چارپایای ازوا وُچی کد. 12 لیکِن خُداوند دَ مُوسیٰ و هارُون گُفت: ”ازی که شُمو دَز مه اِعتماد نَکدِید تا مُقَدَّس بُودون مَره دَ پیشِ چِیمای بَنی اِسرائیل ثابِت کُنِید، شُمو اِی جماعت ره دَ سرزمِینی که ما دَزوا دَدیم داخِل نَمُونِید.“ 13 اِی آوِ مِرِیباa بُود، آوِ امزُو جای که بَنی اِسرائیل قد خُداوند جنجال کد و خُداوند دَ مینکلِ ازوا ثابِت کد که اُو مُقَدَّس اَسته.
اِدومیا دَ بَنی اِسرائیل اِجازه نَمِیدیه که تیر شُنه
14 بعد ازُو مُوسیٰ قاصِدا ره از قادِش دَ پیشِ پادشاهِ اِدوم رَیی کد که بُگیه: ”اَولادِه بِرار تُو اِسرائیلb اینی رقم مُوگیه، ’تُو از تمامِ سختی‌ها-و-مُشکِلاتی که دَ بَلِه ازمو اَمَده، خبر دَری. 15 تُو خبر دَری که بابه‌کَلونای مو دَ مِصر رفت و مو بَلدِه وختای کَلو دَ مِصر مَندی و مِصریا قد ازمو و بابه‌کَلونای مو بدرفتاری کد. 16 و غَیتِیکه دَ پیشِ خُداوند ناله-و-فریاد کدی، اُو آواز مو ره شِنِیده ملایکِه خُو ره رَیی کد و مو ره از مِصر بُرو اَوُرد؛ و آلی مو دَ قادِش اَستی، دَ شاری که دَ نزدِیکِ سرحدِ مُلک تُو یَه. 17 از خَیر خُو دَز مو اِجازه بِدی که از سرزمِین تُو تیر شُنی. مو از مینکلِ زمِینا و باغ های انگُور تُو تیر نَمُوشی و از چاه ها ام آو وُچی نَمُونی، بَلکِه از سَرَکِ عُمُومی موری و طرفِ راست یا چَپ تاو نَمُوخوری تا از مُلک تُو تیر نَشُدی.‘“
18 مگم پادشاهِ اِدوم گُفت: ”از مُلک مه تیر نَشُنِید، اگه تیر شُنِید، مو قد شمشیر دَ ضِد شُمو مییی.“ 19 و بَنی اِسرائیل دَ جوابِ ازُو گُفت: ”مو از سَرَک عُمُومی موری و اگه مو یا حَیوانای مو از آو تُو وُچی کدی، اوخته قِیمَت شی ره مِیدی. تنها مو ره بیل که از مُلک تُو پای پیده تیر شُنی.“ 20 لیکِن اُو گُفت: ”اِجازه نِییه که تیر شُنِید.“ و پادشاهِ اِدوم قد لشکر کٹه و قَوی دَ ضِدِ ازوا بُرو اَمَد. 21 دَ امزی رقم اِدوم اِجازه نَدَد که اِسرائیل از مُلک شی تیر شُنه؛ امزُو خاطر، اِسرائیل راهِ خُو ره ازُو چَپ کد.
وَفاتِ هارُون
22 پس تمامِ جماعتِ بَنی اِسرائیل از قادِش کوچ کد و دَ کوهِ هور اَمَد. 23 اوخته خُداوند دَ هارُون و مُوسیٰ دَ کوهِ هور دَ سرحدِ سرزمِینِ اِدوم گُفت: 24 ”هارُون فَوت کده قد بابه‌کَلونای خُو یگجای مُوشه، چُون اُو دَ سرزمِینی که ما دَ بَنی اِسرائیل دَدیم داخِل نَمُوشه، چراکه شُمو از حُکم مه دَ پیشِ آوِ مِرِیبا سرپیچی کدِید. 25 هارُون و باچِه شی اِلعازار ره بِگِیر و اُونا ره قد خُو دَ بَلِه کوهِ هور بَیر. 26 کالای پیشوایی هارُون ره بُر کده دَ جانِ باچِه شی اِلعازار بِدی و هارُون دَ امُونجی فَوت مُونه و قد بابه‌کَلونای خُو یگجای مُوشه.“ 27 پس مُوسیٰ امُو رقم کد که خُداوند دَز شی اَمر کدُد؛ اُونا دَ پیشِ چِیمِ تمامِ جماعت دَ بَلِه کوهِ هور رفت. 28 اوخته مُوسیٰ کالای پیشوایی هارُون ره بُر کده دَ جانِ باچِه شی اِلعازار دَد؛ و هارُون دَ امُونجی دَ بَلِه کوه فَوت کد و مُوسیٰ و اِلعازار از کوه تاه اَمَد. 29 وختی تمامِ جماعتِ بَنی اِسرائیل دِید که هارُون فَوت کده، تمامِ قَومc مُدَتِ سی روز بَلدِه هارُون ماتَم گِرِفت.