فصلِ نوزدَهُم
خگِشترِ گاوِ سُرخ
1 خُداوند قد مُوسیٰ و ھارُون گپ زَده گُفت: 2 ”اینی حُکمِ شریعتی اَسته که ما خُداوند اَمر کدیم: دَ بَنی اِسرائیل بُگی که یگ غونَجی سُرخِ بےعَیب ره که دَ بَلِه شی یُوغ ایشته نَشُده بَشه، دَ پیشِ ازتُو بَیره. 3 تُو اُو ره دَ اِلعازار پیشوا بِدی تا اُو از خَیمه‌گاه بُرو بُرده شُنه و دَ پیشِ رُوی اِلعازار حلال شُنه. 4 و اِلعازار پیشوا یگ مِقدار خُونِ ازُو ره قد کِلک خُو گِرِفته ھفت دَفعه سُون پیشِ رُوی خَیمِه مُلاقات پاش بِدیه. 5 اوخته امُو غونَجی دَ پیشِ چِیمِ ازُو سوختَنده شُنه؛ اُو قد پوست و گوشت و خُون و شِکَمبه-و-رودِه خُو سوختَنده شُنه. 6 و پیشوا چیوِ سَرو و عَلفِ زوفاa و چُوغِ سُرخ ره بِگِیره و اُونا ره دَ آتِشِ گاو پورته کُنه. 7 اوخته پیشوا باید کالای خُو ره بُشویه و جِسم خُو ره قد آو غُسل بِدیه، بعد ازُو اُو مِیتَنه دَ خَیمه‌گاه بییه، مگم پیشوا تا شام ناپاک باقی مُومَنه. 8 و کسی که گاو ره سوختَنده، اُو ام باید کالای خُو ره بُشویه و جِسم خُو ره قد آو غُسل بِدیه؛ اُو تا شام ناپاک باقی مُومَنه. 9 اوخته یَگو آدم که پاک بَشه باید خگِشترِ گاو ره جَم کُنه و بُرو از خَیمه‌گاه دَ یگ جای پاک بیله؛ و امُو خگِشتر باید بَلدِه جماعتِ بَنی اِسرائیل بَلدِه آوِ طهارَتb نِگاه شُنه. اِی بَلدِه پاک کدونِ گُناه اَسته. 10 کسی که خگِشترِ گاو ره جَم مُونه باید کالای خُو ره بُشویه و اُو تا شام ناپاک باقی مُومَنه. اِی حُکم بَلدِه بَنی اِسرائیل و بَلدِه بیگَنِه که دَ مینکلِ ازوا زِندگی مُونه، یگ قانُونِ دایمی اَسته.
11 ھر کسی که دَ جِنازِه اِنسان دِست بِزَنه تا ھفت روز ناپاک باقی مُومَنه. 12 اُو باید دَ روزِ سِوّم و روزِ ھفتُم خود ره قد آوِ طهارَت پاک کُنه، اوخته اُو پاک مُوشه؛ لیکِن اگه اُو خود ره دَ روزِ سِوّم و روزِ هفتُم پاک نَکُنه، اوخته اُو پاک نَمُوشه. 13 هر کسی که دَ جِنازِه اِنسان، یعنی دَ نفری که مُرده دِست بِزَنه و خود ره قد امزُو آو پاک نَکُنه، اُو جایگاهِ خُداوند ره نَجِس مُونه؛ اُو نفر باید از قَومِ اِسرائیل قطع شُنه. ازی که آوِ طهارَت دَ بَلِه ازُو پاش دَده نَشُده، اُو ناپاک اَسته و ناپاکی ازُو هنوز دَ بَلِه شی باقی یَه.
14 وختِیکه یگ نفر دَ یگ خَیمه مُومُره، اینی قانُون باید اِجرا شُنه: ھر کس که دَ امزُو خَیمه داخِل شُنه و هر کس که دَ امزُو خَیمه بَشه تا ھفت روز ناپاک باقی مُومَنه. 15 و ھر ظرفِ سرلُچ که دَ بَلِه شی سرپوش سخت نَبَشه، ناپاک مُوشه. 16 هر کس که دَ بیابو دَ جَسَدِ یَگو نفر دِست بِزَنه که قد شمشیر کُشته شُده بَشه یا دَ مَرگِ خود خُو مُرده بَشه، و یا دَ استُغونِ اِنسان یا قبر دِست بِزَنه، اُو تا ھفت روز ناپاک باقی مُومَنه. 17 بَلدِه نفرِ ناپاک باید یگ مِقدار از خگِشترِ قُربانی گُناه گِرِفته شُنه و آوِ رَوان دَ یگ ظرف دَ بَلِه شی شیو شُنه. 18 اوخته یگ نفرِ پاک علفِ زوفا ره بِگِیره و دَ مَنِه آو غوٹه کده دَ بَلِه خَیمه، دَ بَلِه تمامِ اَسباب شی و دَ بَلِه کسای که دَ اُونجی بُوده بَشه، پاش بِدیه؛ امچُنان دَ بَلِه هر کس که دَ استُغو، دَ نفرِ کُشته شُده، دَ جِنازه یا دَ قبر دِست زَده بَشه. 19 امُو نفرِ پاک باید آو ره دَ بَلِه نفرِ ناپاک دَ روزِ سِوّم و روزِ ھفتُم پاش بِدیه، دَ امزی رقم اُو ره دَ روزِ ھفتُم پاک کُنه. اوخته اُو کالای خُو ره شُشته قد آو غُسل بِگِیره و اُو دَ وختِ شام پاک مُوشه. 20 لیکِن کسی که ناپاک شُنه و خود ره پاک نَکُنه، اُو باید از مینکلِ جماعتِ اِسرائیل قطع شُنه، چراکه اُو جایگاهِ مُقَدَّسِ خُداوند ره ناپاک کده. ازی که آوِ طهارَت دَ بَلِه ازُو پاش دَده نَشُده، اُو ناپاک باقی مُومنه. 21 اِی بَلدِه ازوا یگ قانُونِ دایمی اَسته.