فصلِ هژدَهُم
وظِیفِه پیشوایو و لاویا
1 خُداوند دَ ھارُون گُفت: ”تُو و باچه های تُو و خانَوارِ بابه‌کَلون تُو قد تُو قَتی بَلدِه ھر خطای که مربُوطِ جایگاهِ مُقَدَّس بَشه جوابگوی اَستِید؛ علاوه ازی، تُو و باچه های تُو بَلدِه هر خطای که مربُوطِ پیشوایی بَشه ام جوابگوی اَستِید. 2 بِرارون خُو یعنی طایفِه لاوی ره که طایفِه بابه‌کَلون تُو اَسته ام قد خُو قَتی بَیر تا اُونا قد تُو یگجای شُنه و تُو ره کومَک کُنه دَ غَیتِیکه تُو و باچه های تُو دَ پیشِ خَیمِه صندُوقِ شهادَت خِدمت مُونِید. 3 اُونا باید ام بَلدِه ازتُو وظِیفه اِجرا کُنه و ام دَ تمامِ خَیمه وظِیفه انجام بِدیه، مگم دَ اَسبابِ جایگاهِ مُقَدَّس و دَ قُربانگاه باید نزدِیک نَشُنه، اگه شُنه، ام اُونا و ام شُمو مُومُرِید. 4 اُونا باید قد تُو یگجای شُنه و دَ خَیمِه مُلاقات وظِیفه اِجرا کده تمامِ خِدمتِ خَیمه ره انجام بِدیه؛ هیچ نفر، غَیر از لاویا نزدِیک شُمو نَیه. 5 خودون شُمو باید وظِیفه های جای مُقَدَّس و وظِیفه های قُربانگاه ره اِجرا کُنِید تا غَضَب مه دِیگه دَ بَلِه بَنی اِسرائیل نازِل نَشُنه. 6 اینه، ما خود مه بِرارون شُمو لاویا ره از مینکلِ بَنی اِسرائیل گِرِفته دَ عِنوانِ تُحفه دَز شُمو سِپُردُم؛ اُونا بَلدِه خُداوند وَقف شُده تا دَ خَیمِه مُلاقات خِدمت کُنه. 7 مگم تُو و باچه های تُو قد تُو قَتی وظِیفِه پیشوایی خُو ره اِجرا کُنِید و هر کاری ره که مربُوطِ قُربانگاه و داخِلِ پردِه مُقَدَّستَرِین جای مُوشه انجام بِدِید. ما وظِیفِه پیشوایی ره دَ عِنوانِ تُحفه دَز شُمو سِپُردُم؛ غَیر ازشُمو هر نفرِ دِیگه که نزدِیکِ جای مُقَدَّس بییه باید کُشته شُنه.“
حقِ پیشوایو و لاویا از هدیه ها
8 خُداوند دَ ھارُون گُفت: ”اینه، ما مسئُولیَتِ هدیه های ره که دَز مه اَوُرده مُوشه، یعنی مسئُولیَتِ تمامِ هدیه های مُقَدَّسِ بَنی اِسرائیل ره دَزتُو دَدیم. اُونا ره ما دَ عِنوانِ حقِ پیشوایی دَز تُو و باچه های تُو بخشِیدیم که حقِ دایمی تُو بَشه. 9 از مُقَدَّستَرِین هدیه های که از آتِش نِگاه مُوشه، اینی چِیزا دَز تُو تعلُق مِیگِیره: تمامِ هدیه های ازوا که اُونا دَ عِنوانِ هدیِه کامِلاً مُقَدَّس دَزمه تقدِیم مُونه، چی هدیِه غَلّه-و-دانه بَشه، چی قُربانی گُناه و چی قُربانی خطا؛ اَرے، اُونا ازتُو و باچه های تُو مُوشه. 10 شُمو باید اُونا ره دَ عِنوانِ مُقَدَّستَرِین خوراک بُخورِید. هر مَرد مِیتَنه ازُو بُخوره؛ اُو باید بَلدِه شُمو مُقَدَّس بَشه. 11 اینی ام دَز شُمو تعلُق مِیگِیره: هدیِه خاصی ره که از هدیه های ازوا جدا مُوشه، یعنی پگِ هدیه های بِلند شُدِه بَنی اِسرائیل ره ما دَز تُو و باچه های تُو و دُخترون تُو دَ عِنوانِ حقِ دایمی دَدیم. هر کسی که دَ خانِه تُو پاک بَشه، مِیتَنه ازُو بُخوره. 12 پگِ بِهترِین روغو و تمامِ بِهترِین شرابِ انگُور و غَلّه-و-دانه، یعنی نَوبَرِ حاصِلات ره که اُونا دَ خُداوند مِیدیه، ما دَز تُو بخشِیدیم. 13 حاصِلِ نَوِ تمامِ چِیزای که دَ زمِینای ازوا اَسته و اُونا دَ خُداوند میره، از تُو مُوشه. هر کسی که دَ خانِه تُو پاک بَشه، مِیتَنه ازُو بُخوره.
14 هر چِیزی که دَ اِسرائیل وَقف شُنه، از تُو مُوشه. 15 اَوّلِین تَولِیدِ رَحمِ هر جاندار ره که بَنی اِسرائیل دَ خُداوند تقدِیم مُونه، چی از اِنسان بَشه، چی از حَیوان، از تُو مُوشه؛ مگم بیل که بَنی اِسرائیل اوّلباری اِنسان بازخرِید کُنه و اوّلباری حَیوانِ ناپاک ره ام بازخرِید کُنه. 16 دَ بارِه بازخرِیدِ ازوا: اُونا که یگ ماهه شُد، قِیمَتِ بازخرِیدِ ازوا ره خود تُو پَنج مِثقال نُقره دَ مُطابِقِ مِثقالِ جایگاهِ مُقَدَّس تعیِین کُو که یگ مِثقال بِیست گیراه مُوشه.a 17 مگم نَیل که اوّلباری گاو، اوّلباری گوسپو و اوّلباری بُز بازخرِید شُنه؛ اُونا مُقَدَّس اَسته. تُو باید خُونِ ازوا ره دَ بَلِه قُربانگاه پاش بِدی و چربی ازوا ره دَ عِنوانِ هدیِه خاص و خوشبُوی مَورِدِ پِسَند بَلدِه خُداوند بُسوزَنی؛ 18 ولے گوشتِ ازوا از تُو مُوشه، امُو رقم که سِینِه بِلند شُده و رانِ راست از تُو مُوشه.b 19 تمامِ هدیه های بِلند شُده ره از هدیه های مُقَدَّس که بَنی اِسرائیل دَ خُداوند تقدِیم مُونه، ما دَز تُو و باچه های تُو و دُخترون تُو دَ عِنوانِ حقِ دایمی دَدیم. اِی یگ عهدِ نَمَک بَلدِه اَبَد دَ حُضُورِ خُداوند بَلدِه ازتُو و بَلدِه اَولادِه تُو اَسته.“c 20 اوخته خُداوند دَ ھارُون گُفت: ”تُو دَ سرزمِینِ بَنی اِسرائیل مُلک-و-زمی نَمِیدَشته بَشی و نَه ام دَ مینکلِ ازوا تقسِیم مِیدَشته بَشی؛ تقسِیم و مُلک تُو دَ مینکلِ بَنی اِسرائیل ما اَستُم.d
21 اینه دَ اَولادِه لاوی، ما تمامِ دَه-یگِ بَنی اِسرائیل ره دَ عِنوانِ مُلکیَت دَ عِوَضِ خِدمتِ ازوا دَدیم، دَ عِوَضِ خِدمتی که اُونا دَ خَیمِه مُلاقات انجام مِیدیه. 22 ازی بعد بَنی اِسرائیل باید دِیگه دَ خَیمِه مُلاقات نزدِیک نَشُنه؛ اگه نَه، اُونا جَزای گُناهِ خُو ره دِیده مُومُره. 23 بَلکِه تنها لاویا باید دَ خَیمِه مُلاقات خِدمت کُنه و اُونا باید جوابگوی خطاهای خُو بَشه؛ اِی یگ قانُونِ اَبَدی دَ تمامِ نسل های شُمو اَسته. اُونا دَ مینکلِ بَنی اِسرائیل باید مُلک-و-زمی نَدَشته بَشه؛ 24 چُون دَه-یگِ بَنی اِسرائیل ره که اُونا دَ عِنوانِ هدیه دَ خُداوند تقدِیم مُونه، ما دَ عِنوانِ مُلکیَت دَ لاویا دَدیم. امزی خاطر ما دَزوا گُفتُم که اُونا باید دَ مینکلِ بَنی اِسرائیل مُلک-و-زمی نَدَشته بَشه.“
25 خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: 26 ”قد لاویا توره گُفته دَزوا بُگی: ’وختی شُمو از بَنی اِسرائیل دَه-یگ ره که ما از طرفِ ازوا دَ عِنوانِ مُلکیَت دَز شُمو دَدیم مِیگِیرِید، شُمو باید ازُو یگ هدیه دَ خُداوند جدا کُنِید، یعنی دَه-یگ خُو ره از دَه-یگ بِدِید. 27 اِی هدیِه شُمو بَلدِه شُمو مِثلِ هدیِه غَلِه خرموجای و شِیرِه چرخُشتِ انگُورe حِساب مُوشه. 28 دَ امزی رقم شُمو ام از تمامِ دَه-یگ های که از بَنی اِسرائیل مِیگِیرِید باید یگ هدیه دَ خُداوند تقدِیم کُنِید؛ و امزُو دَه-یگ ها شُمو باید هدیِه خُداوند ره دَ هارُون پیشوا بِدِید. 29 پس، از پگِ هدیه های خُو بِهترِین حِصِّه شی ره دَ عِنوانِ حقِ خُداوند جدا کُنِید؛ اُو حِصّه مُقَدَّس اَسته.‘
30 امچُنان دَ لاویا بُگی: ’وختِیکه شُمو بِهترِین حِصِّه شی ره تقدِیم کُنِید، اوخته اُو بَلدِه شُمو مِثلِ حاصِلِ خرموجای و حاصِلِ چرخُشتِ انگُور حِساب مُوشه. 31 شُمو مِیتنِید اُو ره دَ هر جای بُخورِید، شُمو و خانَوار شُمو؛ چُون اُو مُزد شُمو اَسته دَ عِوَضِ خِدمتی که دَ خَیمِه مُلاقات انجام مِیدِید. 32 وختِیکه شُمو بِهترِین حِصِّه دَه-یگ ره تقدِیم کدِید، اوخته بخاطرِ خوردونِ باقی ازُو گُناهکار نَمُوشِید. پس شُمو باید هدیه های مُقَدَّسِ بَنی اِسرائیل ره ناپاک نَکُنِید؛ نَشُنه که بُمُرِید.‘“