پولُسئے تْران
22
1 «او پت و براتان!
منا اے هَکّا بدئیێت که شمئے دێما وتی دێمپانیا* بکنان.»
2 وهدے مردمان دیست که آ اِبرانی زبانا گۆن آیان هبر کنگا اِنت، گێشتر بێتئوار بوتنت.
آییا گوَشت:
3 «من یَهودیے آن و منی پێدایشئے جاگه، کیلیکیَهئے دَمگا، تَرْسوسئے شهر اِنت، بله منی رُست و رُدۆم همِدا اورْشَلیما بوتگ.
گامالیَل منی استاد بوتگ و مئے پت و پیرُکانی سرجمێن شَریَت* من چه هماییا در برتگ.
په هُدا و آییئے رَزایا باز واهگدار و هُدۆناک بوتگان، انچُش که مرۆچی شما هُدۆناک اێت.
4 من ‹اے راهئے› مَنّۆگر آزار داتگ و کُشگی هم کرتگ‌اَنت، مردێن وَه مردێن اَنت، جنێن هم گپتگ و بندی کناێنتگ‌اَنت.
5 مسترێن دینی پێشوا و سجّهێن کماشانی دیوان منی بارئوا گواهی داتَ کنت.
آیان په دَمِشْکئے یَهودی براتان منا کاگد داتگ‌اَت تان اۆدا برئوان، اۆدئے باورمندان بگران و په سِزا دئیگا اورْشَلیما بیاران.
6 «راها، وهدے دَمِشْکئے شهرئے نزّیکا رَستگ‌اَتان، نێمرۆچئے وهدا اَناگت چه آسمانا منی چپّ و چاگردا ترندێن رُژنے دْرپشت.
7 زمینا کپتان و تئوارے اِشکتُن که منا گوَشتی:
‹شاوول، او شاوول!
تئو چیا منا آزارَ دئیئے؟›
8 من جُست کرت:
‹او واجه!
تئو کئے ائے؟› پَسّئوی دات:
‹من ایسّا ناسِری آن، هما که تئو آییا آزارَ دئیئے.›
9 منی همراهان رُژن دیست، بله هما که گۆن من هبر کنگا اَت، آییئے تئوارِش نه‌اِشکت.
10 جُستُن کرت:
‹او هُداوند!
من چے بکنان؟› هُداوندا منا پَسّئو دات:
‹پاد آ، دَمِشْکئے شهرا برئو، هما سجّهێن کار که ترا کنگی اَنت، اۆدا ترا گوَشگَ بنت.
11 همراهان منا دستا گپت و دَمِشْکئے شهرا برت، چیا که چه هما ترندێن رُژنئے گِندگا منی چمّانی رُژنایی شتگ‌اَت.
12 «اۆدا هَنّانیا نامێن یک مردے اَت که هُدادۆست و شَریَتئے پابند اَت و سجّهێن جهمنندێن یَهودیانی نیاما وشنامێن مردے اَت.
13 منی کِرّا آتک و اۆشتات و گوَشتی:
‹او منی برات شاوول!
تئیی چمّانی رُژنایی پِر بتَرّات و مئیم بکناتئے.›
هما دمانا منی چمّ پدا رُژنا بوتنت و من آ دیست.
14 گڑا هنّانیایا گۆن من گوَشت:
‹مئے پت و پیرُکانی هُدایا ترا گچێن کرتگ تان آییئے رَزایا بزانئے، آییئے «پاک و نێکێنا»* بگندئے و آییئے تئوارا چه آییئے جندئے دپا بِشکنئے.
15 باید اِنت په سجّهێنان وتی اِشکتگێن و دیستگێنانی گواهیا بدئیئے.
16 نون چیا مهتل ائے؟ پاد آ، ایسّائے ناما بگر، پاکشۆدی بکن که چه وتی گناه و مئیاران پاک و پَلگار ببئے.›
17 «رَندا وهدے اورْشَلیما آتکان، یک رۆچے په دْوایا مزنێن پرستشگاها شتان، دْوائے وهدا منا شُبێن و اِلهامے رَست.
18 ایسّا مَسیهُن دیست که منا گوَشتی:
‹زوت کن.
چه اورْشَلیما در کپ، چیا که اِدئے مردم منی بارئوا تئیی گواهیا نمَنّنت.›
19 من گوَشت:
‹او هُداوند!
آ وَه زاننت که من هر جاگه، کنیسهان شتگان و تئیی باورمند جتگ و جێل کناێنتگ‌اَنت.
20 اے هبرا هم زاننت که وهدے تئیی شهید اِسْتیپانئے هۆن رێچگ بوت، من همۆدا اۆشتاتگ‌اتان و په آییئے کُشگا رازیگ اتان و آییئے هۆنیگانی گُد و پُچّانی نِگهپان اتان.›
21 پدا هُداوندێن ایسّایا منا گوَشت:
‹برئو، چیا که من ترا دورێن هَند و دَمگان درکئومانی کِرّا راهَ دئیان.›»
چه پولُسا جُست و پُرس
22 مردم تان همینچُکا پولُسئے هبران گۆش دارگا اتنت، بله اے هبری که کرت نون کوکّار کرت و گوَشتِش:
«اے مرد کُشگ و گار کنگ ببیت که زِندَ نکرزیت.»
23 آیان کوکّار کرت، وتی گوَرئے کباه و جامگِش کَشّتنت و هاکشانی‌اِش کرت.
24 رومی لشکرئے مسترا پرمان دات که پولُسا کلاتا ببرنت و شلّاک بجننت تان زانگ ببیت مردم چیا آییئے سرا کوکّار کنگا اَنت.
25 وهدے پولُسِش په شلّاک جنَگا بست، آییا همۆدا چه اۆشتاتگێن اَپسرا جُست کرت:
«من رومی باشندَهے آن.
کانونا، اے رئوا اِنت که شما بے هُکمئے بُرّگا رومی باشندَهێا شلّاک بجنێت؟»
26 وهدے اَپسرا اے هبر اِشکت، لشکرئے مسترئے کِرّا آتک و گوَشتی:
«او واجه!
تئو چے کنگا ائے؟ اے مرد رومی باشندَهے.»
27 لشکرئے مستر، پولُسئے کِرّا شت و جُستی کرت:
«بگوَش، په راستی تئو رومی باشندَهے ائے؟» پولُسا پَسّئو دات:
«هئو، من رومی باشندَهے آن.»
28 مسترا گوَشت:
«من په رومی باشندَه بئیگا بازێن زَرّے داتگ.»
پولُسا دَرّاێنت:
«من چه پێدایشا رومی باشندَهے آن.»
29 آ سپاهیگ که چه پولُسا جُست و پُرس کنگا اتنت، هما دمانا چه آییا پُشتا کِنزتنت.
وهدے لشکرئے مستر سرپد بوت که پولُس رومی باشندَهے و آییا بند کناێنتگ، وت هم تُرستی.
30 لۆٹتی شَرّ بزانت یَهودی پولُسئے سرا چۆنێن بُهتامے جننت، پمێشکا دومی رۆچا پولُسی چه بَندیجاها در کرت و پرمانی دات یَهودیانی مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک دیوانا بنندنت.
گڑا پولُسی آورت و آیانی دێما پێش کرت.