ایسّا پَریسیێئے لۆگا مهمانَ بیت
14
1 شَبَّتئے رۆچے، ایسّا په وراکئے ورگا چه پَریسی سرۆکان یکّێئے لۆگا شتگ‌اَت.
اۆدئے مردم په دلگۆش آییا چارگا اتنت که بارێن چے کنت؟
2 آییئے دێم په دێما، مردے اَت که گۆن جَلَندَرئے نادْراهیا* گوات گپتگ‌اَت.
3 ایسّایا چه شَریَتئے کازی و پَریسیان جُست گپت:
«شَبَّتئے رۆچا نادْراهانی دْراه کنگ رئوا اِنت یا نه؟»
4 بله آ بێتئوار بوتنت.
گڑا ایسّایا آ مردئے دست گپت، دْراهی کرت و رُکست دات که برئوت.
5 گڑا ایسّایا دێم گۆن آیان تَرّێنت و گوَشتی:
«چه شما کئے اِنت که آییئے چُکّ یا گۆک شَبَّتئے رۆچا چاتا بکپیت و آییا هما دمانا چه چاتا در مکنت؟»
6 بله آیان هچ پَسّئو دات نکرت.
7 وهدے ایسّایا دیست که مهمان، چِه پئیما دیوانجاهے شرترێن جاگهان گچێن کنگا اَنت، گڑا اے مِسالی دات و گوَشتی:
8 «وهدے تئو په سور و آرۆسێا لۆٹگَ بئے، دیوانئے شرترێن جاگهان منند، بلکێن چه تئو مسترێن مردمے هم لۆٹگ بوتگ.
9 گڑا، آ مهماندار که شما هر دوێنی لۆٹتگ‌اَنت، ترا گوَشیت:
‹وتی جاها آییا بدئے.›
گڑا تئو پَشَل و شرمندگَ بئے و ناچاریا، چه سجّهێنان جَهلترَ نندئے.
10 وهدے کَسے ترا مهمان بکنت، سجّهێنانی پُشتا بنند، تانکه مهماندار وت بیئیت و بگوَشیت:
‹او منی دۆست!
بیا و دێماتر بنند.›
آ وهدا، تئو آ دگه مهمانانی چمّا شرپدارترَ بئے.
11 چیا که هرکَس وتا مزنَ زانت و لێکیت،* کَمشرپَ بیت و هرکَس وتا جَهل و اێردستَ مَنّیت، وشنام و شرپدارَ بیت.»
12 گڑا، ایسّایا گۆن مهماندارا گوَشت:
«وهدے تئو په سبارگ یا شاما مهمانیَ کنئے، وتی سَنگت، برات و سیاد یا هستۆمندێن همساهگان ملۆٹ، چُش مبیت که آ هم تئیی مهمانیئے بدلا، ترا مهمان بکننت و تئو وتی مهمانیئے بدلا بگرئے.
13 وهدے مهمانیَ کنئے، گڑا نێزگار و مُنڈ و لَنگ و کۆران بلۆٹ.
14 گڑا بَهتاورَ بئے، چیا که آیانی کِرّا چیزے نێست ترا بدلا بدئینت و تئو وتی مُزّا پهرێزکارانی پدا زندگ بئیگئے وهدا گرئے.»
مزنێن مهمانیئے مِسال
15 چه اۆدئے مهمانان یکّێا، گۆن اے هبرئے اِشکنگا گوَشت:
«بَهتاور اِنت هما که هُدائے بادشاهیئے مهمانیا ورگَ وارت.»
16 ایسّایا پَسّئو دات و گوَشتی:
«مردێا مزنێن مهمانیے کرت و بازێن مردمے لۆٹاێنت.
17 مهمانیئے رۆچا، گۆن وتی گُلاما گوَشتی:
‹برئو منی مهمانان بگوَش:
«بیاێت که هر چیز نون تئیار اِنت.»›
18 بله چه آ سجّهێنان هر یکّێا نیمّۆنے کرت و نئیاتک.
یکّێا گوَشت:
‹من یک ڈگارے په بها گپتگ و باید اِنت په آییئے چارگا برئوان، پمێشکا پهِلّیَ لۆٹان.›
19 دگرێا گوَشت:
‹من پنچ جُپت کاییگر* گپتگ و په آیانی چارگ و چَکّاسگا سر گپتگان، پمێشکا پهِلّیَ لۆٹان.›
20 سئیمیا گوَشت:
‹من نۆکی سور کرتگ، پمێشکا آتکَ نکنان.›
21 «گُلام آتک و وتی هُدابُندی چه سجّهێنانی هالا سَهیگ کرت.
هُدابُند اے هبرانی اِشکنگا سکّ زَهر گپت و هُکمی کرت:
‹په اِشتاپی برئو، چه شهرئے تَنْک و رَهسران، سجّهێن نێزگار، مُنڈ، کۆر و لَنگان په اے مهمانیئے ورگا بیار.›
22 رَندا، گُلام آتک و گۆن هُدابُندا گوَشتی:
‹واجه!
هرچے که تئو منا هُکم دات من هما ڈئولا کرت، بله اَنگت جاگه هست‌اِنت.›
23 گڑا هُدابُندا وتی گُلام هُکم کرت:
‹شهرا ڈنّ، راه و رَهسران برئو، مردمان شۆهاز کن و آیان مِنَّت کن و منی لۆگا بیار تانکه مهمانجاه چه مردما پُرّ ببیت.›
24 شمارا راستَ گوَشان که چه ائولی لۆٹتگێن مردمان یکّے هم، منی مهمانیئے وراکانَ نچَشیت.»
ایسّائے مریدیئے تاوان
25 مزنێن رُمب و مُچّیے، ایسّایا همراهی کنگا اَت.
آییا دێم گۆن آیان تَرّێنت و گوَشتی:
26 «آ که لۆٹیت منی مرید ببیت، اگن چه وتی پت و مات، جَن و چُکّ، برات و گهاران و چه وتی جندئے ساها هم سر مگوَزیت، منی مرید بوتَ نکنت.
27 اگن کَسے وتی سَلیبا بَڈّا مکنت و منی رَندا مئیئیت، آ هم منی مرید بوتَ نکنت.
28 «کئے اِنت آ که لۆٹیت بُرجے ببندیت، بله چه بُرجئے بندگا پێسر، منندیت و آییئے زرّ و مالئے هسابا مکَشّیت و مچاریت که بارێن اے کارئے سرجم و پوره کنگئے واک و توانی هست یا نه؟
29 چیا که اگن اے بُرجئے بُنرِدا اێر بکنت و نێمتمان بِلّیت، سجّهێن مردم که گندنت، آییا کلاگ و ریشکندَ کننت و
30 گوَشنت:
‹اے مردا کارے بُنگێج کرت بله سرجم کنگا در مَنت.›
31 «یا کجام بادشاه اِنت که گۆن دگه بادشاهێا په جنْگا سر بگیپت بله چه جنْگا پێسر، منندیت و اے پِگرا مکنت که بارێن گۆن ده هزارئے پئوجا، آ بادشاهئے بیست هزاری لشکرئے دێما داشتَ کنت یا نه؟
32 و اگن بگندیت که آییئے دێما داشتَ نکنت، گڑا اَنگت که دژمنئے لشکر دور اِنت، چه پێشا په سُهل و تْرانا وتی کاسِدان رئوانَ کنت.
33 همے پئیما، چه شما هرکَسے، تان وهدے که چه وتی سجّهێن مال و هستیا دست مکَشّیت، منی مرید بوتَ نکنت.