קאפיטל פיר
1 דערפאר, האבנדיק אָט די דאזיקע עבודה, אזויווי מיר האבן מקבל געווען רחמים, פאלן מיר נישט אראפ פארצווייפלט; 2 נאר האבן זיך אפגעזאגט פון די פארבארגענע זאכן פון שאנדע, נישט וואנדלענדיק מיט כיטרעקייט, און נישט פעלשנדיק ה׳ס ווארט, נאר מיט דער ארויסווייזונג פון דעם אמת רעקאמענדירן מיר זיך צו יעדן מענטשנס געוויסן פאר ה׳. 3 אויב אבער אונדזער גוטע בשורה איז דאך פארהוילן, איז זי פארהוילן פון די, וועלכע ווערן פארלוירן; 4 פאר די אומגלויביקע, וואס דער ג‑ט פון דער דאזיקער וועלט האט אין זיי פארבלענדט די געדאנקען, כדי עס זאל זיי נישט אויפגיין דאס ליכט פון דער גוטער בשורה פון דער הערלעכקייט פון דעם משיח, וועלכער איז דאס דמות פון ה׳. 5 ווארום מיר דרשענען נישט זיך אליין, נאר דעם משיח יהושע/ישוע* אלס האר, און אונדז אליין ווי אייערע קנעכט צוליב יהושען/ישוען*. 6 ווייל דער ג‑ט, וועלכער האט געזאגט: פון חושך זאל ארויסשיינען ליכט! האט געלויכטן אין אונדזערע הערצער אריין, כדי צו געבן ליכט פון דער דערקענטעניש פון דעם כבוד פון ה׳ אין דעם פנים פון משיח.
7 מיר האבן אבער דעם דאזיקן אוצר אין ערדענע כלים, כדי די איבערמאסיקע מאכט זאל זיין פון ה׳, און נישט פון אונדז; 8 פון אלע זייטן ווערן מיר געדריקט, אבער נישט דערדריקט; מיר זענען פארדאגהט, זענען זיך אבער נישט מיאש; 9 מיר ווערן גערודפט, אבער נישט פארלאזן; מיר ווערן אנידערגעווארפן, אבער נישט פארלוירן ווערן; 10 תמיד טראגן מיר ארום אין אונדזער לייב דאס שטארבן פון יהושען/ישוען*, כדי דאס לעבן פון יהושען/ישוען* זאל אנטפלעקט ווערן אין אונדזער גוף. 11 ווארום מיר, די לעבעדיקע, ווערן צו יעדער צייט איבערגעגעבן צום טויט צוליב יהושען/ישוען*, כדי ישועס לעבן זאל זיך אנטפלעקן אין אונדזער שטערבלעך פלייש. 12 אזוי ארום ווירקט דער טויט אין אונדז, דאס לעבן אבער אין אייך. 13 און האבנדיק דעם זעלביקן *גייסט פון אמונה, לויט וועלכן עס שטייט געשריבן; איך האב געגלויבט, דערפאר האב איך גערעדט; (תהלים קטז, י.) גלויבן מיר אויך, און דעריבער רעדן מיר; 14 וויסנדיק, אז דער וועלכער האט אויפגעוועקט דעם האר יהושע/ישוע* (פון די טויטע), וועט אונדז אויך אויפוועקן צוזאמען מיט יהושען/ישוען* און שטעלן מיט אייך. 15 ווארום אלץ איז פאר אייערטוועגן, כדי דער חסד, וואס ווערט פארגרעסערט דורך א סך, זאל פארמערן דעם שבח צום כבוד פון ה׳.
16 דערפאר פאלן מיר נישט אראפ ביי זיך; נאר אויב אפילו אונדזער אויסערלעכער מענטש ווערט פארדארבן, ווערט אבער אונדזער אינערלעכער מענטש באנייט פון טאג צו טאג. 17 ווארום אונדזער לייכטע און צייטווייליקע באדריקונג פארשאפט אונדז, מער און מער איבער דער מאס, א משא פון אייביקן כבוד; 18 ווייל מיר קוקן נישט אויף די זאכן, וואס מען קען זען, נאר אויף די, וואס מען קען נישט זען; ווייל זאכן, וואס מען זעט, זענען לפי-שעה, אבער די זאכן, וואס מען זעט נישט, זענען אייביק.