קאפיטל ניין
1 איך זאג דעם אמת אינם משיח, איך זאג נישט קיין שקר, מיין געוויסן זאגט מיר עדות דורך דעם רוח הקודש, 2 אז מיין טרויער איז גרויס און דער יסורים אין מיין הארצן אָן אן אויפהער. 3 איך וואלט געוואלט זיין אין חרם פונם משיח פאר מיינע ברידער, מיינע קרובים לויטן פלייש; 4 וועלכע זענען בני ישראל, וועמען עס געהערן דאס אדאפטירונג, און דער כבוד און די בונדן און *מתן תורה און די עבודה און די הבטחות; 5 צו זיי געהערן די אבות, און פון זיי איז לויטן פלייש דער משיח, וואס איז איבער אלע, ה׳ זיי געלויבט אויף אייביק. אמן. 6 אבער דאס באטייט נישט, אז ה׳ס ווארט איז צונישט געווארן. ווארום נישט אלע זענען ישראל, וואס זענען פון ישראל; 7 אויך נישט, ווייל זיי שטאמען פון אברהמען זענען אלע קינדער, נאר: אין יצחקן וועט דיר גערופן ווערן זאמען. (בראשית כא, יב.) 8 דאס באטייט, אז נישט די קינדער פונם פלייש זענען ה׳ס קינדער, נאר די קינדער פון דער הבטחה ווערן פאררעכנט ווי זאמען. 9 ווארום דאס איז דאס ווארט פון דער הבטחה: לויט דער דאזיקער צייט וועל איך קומען, און צו שרהן וועט זיין א זון. (בראשית יח, יד; זע לוקס א, לה) 10 און נישט נאר דאס, נאר רבקה ווען זי איז מעוברת געווארן פון איינעם, יצחק אבינו— 11 איידער זיי זענען נאך געבוירן געווארן און האבן נאך נישט געהאט געטאן עפעס גוטס אדער שלעכטס, כדי ה׳ס צוועק זאל באשטיין לויט זיין אויסדערוויילן, נישט דורך מעשים (טובים), נאר דורך אים, וואס רופט 12 —איז איר געזאגט געווארן: דער גרעסערער וועט דינען דעם קלענערן. (בראשית כה, כג.) 13 ווי עס שטייט געשריבן: יעקבן האב איך ליב געהאט, אבער עשיון האב איך געהאסט. (מלאכי א, ב, ג.) 14 וואס זשע זאלן מיר זאגן? אז ביי ה׳ גיבט אומגערעכטיקייט? חס ושלום! 15 ווארום צו משהן האט ער געזאגט: איך וועל זיין בארמהערציק צו וועמען איך בין בארמהערציק, און וועל מיך דערבארמען אויף וועמען איך דערבארם מיך. (שמות לג, יט.) 16 אזוי ארום איז עס נישט אפהענגיק פון דעם, וואס וויל און נישט פון דעם, וואס לויפט, נאר פון דעם אל רחום. 17 ווארום דער פסוק זאגט צו פרעהן: טאקע דעריבער האב איך דיך אויפגעשטעלט, אז איך זאל ווייזן אין דיר מיין כוח, אז מיין נאמען זאל באקאנט ווערן אין דער גאנצער ערד. (שמות ט, טז.) 18 אזוי ארום איז ער בארמהערציק צו וועמען ער וויל, וועמען אבער ער וויל, פארהארטעוועט ער. 19 דו וועסט מיר דעריבער זאגן: טא פארוואס באשולדיקט ער נאך? ווארום ווער שטעלט זיך אנטקייגן זיין רצון? 20 אבער, מענטש, ווער ביסטו, וואס האסט א טענה קעגן ה׳? וועט דען א געמאכטע זאך זאגן צו דעם בעל מלאכה: פארוואס האסטו מיך אזוי געמאכט? (ישעיהו מה, ט.) 21 אדער, צי האט דען נישט דער טעפער א רשות איבערן ליים צו מאכן פון דער זעלביקער מאסע א געפעס צו כבוד און א געפעס צו אומכבוד? 22 און אויב ה׳, ווילנדיק ווייזן זיין צארן און באקאנט מאכן זיין קראפט, האט מיט פיל געדולד דערטראגן געפעסן פון צארן, וואס זענען צוגעגרייט געווארן צום פארדארבן; 23 און כדי באקאנט צו מאכן די עשירות פון זיין כבוד אויף די געפעסן פון בארעמהארציקייט, וועלכע ער האט פארויס צוגעגרייט צו כבוד, 24 וועלכע ער האט אויך גערופן, (נעמלעך) אונדז, נישט נאר פון יידן נאר אפילו פון נישט יידן? 25 ווי ער זאגט אויך אין הושע: איך וועל רופן דאס, וואס איז נישט מיין פאלק, מיין פאלק, און די נישט געליבטע, געליבטע. 26 און עס וועט זיין, אז אויף דעם ארט, וואו עס איז געזאגט געווארן צו זיי: איר זענט נישט מיין פאלק, אז דארט וועלן זיי גערופן ווערן קינדער פונם לעבעדיקן ג‑ט. (הושע ב, כה.) 27 און ישעיה רופט אויס איבער ישראל: אויב די צאל פון די בני ישראל וועט זיין ווי דאס זאמד פונם ים, וועט דאך (נאר) אן איבערבלייבונג געראטעוועט ווערן; 28 ווארום דער האר וועט אויספירן זיין ווארט אויף דער ערד, וועט עס ענדיקן און באשרענקען. (ישעיהו י, כב, כג.) 29 און ווי ישעיה האט געזאגט פריער: אויב דער האר צבאות וואלט אונדז נישט איבערגעלאזט זאמען, וואלטן מיר געווארן ווי סדום, און גלייך געווארן צו עמורה. (ישעיהו א, ט.) 30 וואס זשע זאלן מיר זאגן? אז די נישט יידן, וועלכע האבן נישט נאכגעפאלגט צדקות, האבן דערגרייכט צדקות, אבער די צדקות פון אמונה; 31 און ישראל, נאכפאלגנדיק א תורה פון צדקות, האט צו דער תורה נישט דערגרייכט. 32 פארוואס? ווייל זיי האבן זי געזוכט נישט דורך אמונה נאר דורך מעשים, האבן זיי געשטרויכלט ביים שטיין פון שטרויכלונג; 33 ווי עס שטייט געשריבן: אָט לייג איך אין ציון אן אבן נגף און א פעלדזן פון שטרויכלונג; און יעדער, וואס וועט גלויבן אין אים, וועט נישט פארשעמט ווערן. (ישעיהו ח, יד; כח, טז. לויטן תרגום השבעים.)