15
आत्मीक रीते पुलवाय गेहला लोकाहांपेअ पोरमेहेराअ लागणी
(माथी १८:१२-१४)
1 येहुदी धोरमाअ आगेवान जीयाहांन पापी गोंअत्लें ते वेरो उगरावनारा घोणा, आने बीहरें खुब पापी मांहेंअ, कायोम ईसुअहीं तीयाअ बोद उनायांअ आवत्लें। 2 तांहांअ फोरीसीहीं आने येहुदी धोरमाअ नीयोम हीकवुअनाराहां बोळ-बोळाट कीईन ईसुअ बाबोताम आख्यों, “ईं मांहुंअ पापींहन आवकारेह, आने तीयाहांअरी बोहीन खाहे बी!”
टाकाय गेहलों घेटों
3 तांहांअ ईसुंय तीयाहांन ओ दाखलो देदो का,
4 “धारा का, तुमाहांमेनेअ एकापेअ एकसो घेटें हाय आने तींहमेंनेअ एक घेटों टाकाय जाहे ता, तों मांहुंअ काय कीअ? तों बीहरा नोव्वाणुं घेटाहांन, तें चोरतेंह तीयुज जागे थोवीन, टाकाअला घेटाल, तों झुळे तांव लोगुंअ होदांअ जाय। 5 आने तों घेटों झुळीअ तांहांअ, तीयाल तों खुस वीईन सोताअ खांदुपेअ थोवीन 6 कोअ फाचों लावीअ। हातींअ तीयाअ दोस्दाराहांन आने आहल्या-पाहल्याहांन हादीन आखीअ, ‘टाकाअलों मांअ घेटों मांन फाचों झुळ्योंह। तीयाअ लीदे चाला, आपुंह आरी मीलीन आनोंद केअजी!’ 7 आंय तुमनेंह आखुंह, तेंहकींअज कीईन, आमां ता हाचें हाय आने तीयाअ लीदे आमांअ पापाहांअ खातुर दुखी वीईन ते सोळांअ सावालुज पेदा नांह वेअतो एंहकींअ धारनारा नोव्वाणुं मांहांहांअ लीदे पोरमेहेराल जो आनोंद वीअ तीयाअ केअता, सोताअ पापाहांअ लीदे दुखी वीईन ते सोळी देनारा एक पापी मांहांअ लीदे तीयाल वादारे आनोंद वीअ।”
टाकाय गेहलो चांदीअ सीक्को
8 एज होकीकोत होमजावांअ ईसुंय तीयाहांन बीहरो एक दाखलो देदोः
“धारा का, एक बायुपेअ चांदीअ दोह सीक्का हाय, आने तींहमेंनेअ एक सीक्को टाकाय जाहे। तांहांअ ते काय कीअ? ते दीवो सीलगावीन कोअ बाय, आने तो फाचो झुळे नांय तांव, ते कालजी राखीन होदीअ। 9 आने तो झुळे तांहांअ, ते तीयुअ दोस्दारींहन आने आहल्या-पाहल्याहांन हादीन आखीअ, ‘टाकाय गेहलो मांअ चांदीअ सीक्को मांन फाचो जुळ्योह। तीयाअ लीदे चाला, आपुंह आरी मीलीन आनोंद केअजी!’ 10 आंय तुमनेंह नोक्कीज आखुंह: तेंहकींअज कीईन, एक पापी मांहुंअ सोताअ पापाहांअ लीदे दुखी वीईन ते सोळी देहे तांहांअ, पोरमेहेराअ दुत बी आनोंद केअताह।”
सेटे जातो रेहलो पोयरो
11 फाचों ईसुंय आख्यों,
“एक मांहांअ बेन पोयरा आथा। 12 तीयाहांमेर्याअ हानांअ पोयराहां तीयाअ बाहकाल आख्यों, ‘बा, मीलकोताअ मांअ भाग मांन दीअ दे!’ तीयाअ लीदे, बाहकांय बेनुं पोयराहांन सोताअ मीलकोत वाटी देदी। 13 थोळाक दीह वीया ने हानांअ पोयराहां सोताअ बादी मीलकोत वेची टाकी, आने तो तीयाअ बादा पोयसा लीईन कोअ सोळीन सेटे बीहरा देसाम जातो रीयो, आने तींहीं मोज-सोकुम बादा पोयसा उडवी टाक्या। 14 तीयांय बादा पोयसा खोरची टाक्या तांहांअ तीया देसाम मोडो काल पोळ्यो, आने जीवांअ खातुर तीयापेअ काय बी नांय रीयों। 15 तीयाअ लीदे, तो तीया देसाअ एक मांहांअहीं गीयो, आने तीयापेअ काम माग्यों। तीया मांहांय ता तीयाल खेताम डुकरें चारांअ मोकल्यो। 16 आने डुकरें जें सोतरें खाहलें, तें खांअ तीयाअ मोन वीयों। पेन केडों बी तीयाल तें सोतरें बी नांय देहलों। 17 तांहांअ तीयाल ओकुल आली आने तीयांय तीया-तीयाअ आख्यों, ‘मांअ बाहकाअ बादा मोजुरुंहपेअ, ते ताराय तीयाअ केअता बी वादारे खावुलोंअ हाय। पेन आंय ता ईंहीं पुखो मोअया कीअहुं। 18 मोंजे आंय उठीन मांअ बाहकाअहीं जाहें, आने तीयाल आखेंह का, ‘बा! मांयुं पोरमेहेराअ आने तोअ वीरुद पाप केअयोह। 19 आने आंय तोअ पोयरो आखावांअ लायोक नांह रीयो। मांन तोअ मोजुरुंहमनेअ एकाअ होच गोंअ!’ 20 एंहकींअ वीचार कीईन तो तीयाअ बाहकाअहीं फाचो जांअ नींग्यो। तो आजी कोअनेअ खुब सेटे आथो तांवज, तीयाअ बाहकांय तीयाल देखी लेदो। तांहांअ तीयाअ बाहकाअ मोन एकदोम पीगली गीयों। तो दोवळीज गीयो आने तीया पोयराल भेटी पोळ्यो आने तीयाल चुबजी बी लेदो। 21 पोयराहां बाहकाल आख्यों, ‘बा! मांयुं पोरमेहेराअ आने तोअ वीरुद पाप केअयोह। आने आमीनेअ आंय तोअ पोयरो आखावांअ लायोक नांह रीयो।’ 22 पेन बाहकांय तीयाअ चाकोराहांन हादीन आख्यों, ‘माहरी-माहरी हाराम-हारों पोतळों लावीन तीयाल पोवावा! आकळीम मुंदी पोवावा! आने पागुंहम सेंडोलें पोवावा! 23 हातींअ हाराम-हारों जेवोंण तीयार केरा! आज आपुंह जेवोंण कीईन आनोंद केअजी! 24 काहाका, ओ मांअ पोयरो मोय गेहलो, पेन आमी फाचो जीवतो वीयोह। तो पुलवाय गेहलो, पेन आमी फाचो झुळ्योह।’ हातींअ तें बादें खाय-पीन आनोंद केरांअ टेक्यें।
25 तीयो वोखत मोडो पोयरो खेत आथो। पेन तींहींनेअ तो कोअ पाही आलो तांहांअ तो वाजांअ आने नाचुअ आवाज उनाअयो। 26 तांहांअ तीयांय एक चाकोराल हादीन तीयाल फुच्यों, ‘ईं बादों काय चाली रीयोंह?’ 27 तांहांअ चाकोराहां तीयाल आख्यों, ‘तोअ पावुह फाचो कोअ आलोह। आने तो हारो-हुजो ने हारकींअ कोअ आवी पोच्योह तीयाअ लीदे तोअ बाहकांय हाराम-हारों मोडों जेवोंण राख्योंह।’ 28 तांहांअ ते गोठ उनायन तो मोडो पोयरो खुब खीजवाय गीयो। आने कोअमें बी जांअ नांय मागत्लो। तीयाअ लीदे, तीयाअ बाहको बारे आलो आने तीयांय तीया पोयराल कोअमें आवांअ कालावाला केअया। 29 पेन तीया पोयराहां बाहकाल जोवाब देदो, ‘हेअ! ओतेंअ वोरसें मांयुं गुलामुअ होच तोअ चाकरी केअयीह आने तोअ बादाज हुकोम मांयुं मान्याह। तेबी तुंयुं एगु दीह बी मांन मांअ दोस्दाराहांअरी जेवोंण केरांअ खातुर बोकळाअ एक हानोंअ पीलकों बी नांह देदों। 30 पेन ईया तोअ हानांअ पोयराहां वेस्यांअ फाचलांअ तोअ बादी मीलकोत उडवी टाकीन आमी फाचो कोअ आलोह। तांहांअ तुं तीयाअ खातुर मोडों जेवोंण राखीन उजवोणी कीअहो! एंहडों का चालतों वीअ का?’ 31 तांहांअ तीयाअ बाहकांय तीयाल जोवाब देदो, ‘पोयरा, तुं ता कायोम मांअरीज हाय, आने जोंबी मांअपेअ हाय तों बादों तोअज हाय। 32 पेन तोअ पावुह ता मोय गेहलो, पेन आमी फाचो जीवतो वीयोह। आने तो टाकाय गेहलो, पेन आमी फाचो झुळ्योह। तीयाअ लीदे, आपुअ खुस वेरांअ जोजे आने आनोंद केरांअ जोजे।’”