11
मालीखांय हीकवुअली ओरुज
(माथी ६:९-१३; ७:७-११)
1 एक दीह, ईसु एक जागे पोरमेहेराल ओरुज केरांअ गेहलो। आने तीयांय ओरुज केरांअ पुरों केअयों तांहांअ, तीयाअ चेलाहांमेर्याअ एकांय तीयाल आख्यों, “मालीख, जेंहकींअ योहानांय तीयाअ चेलाहांन, पोरमेहेराल ओरुज केअता हीकव्यों, तेंहकींअ तुं बी आमनेंह पोरमेहेराल ओरुज केअता हीकवेअ।” 2 तांहांअ ईसुंय बादा चेलाहांन आख्यों, “तुमां पोरमेहेराल ओरुज केरा तांहांअ, एंहकींअ कीईन ओरुज केअजा: ‘बाहका, बादें मांहेंअ तुल खुब मान दे! * बादाहांअ जीवोनाहांम तोअ राज चाले एंहडों वेरांअ दे! * 3 आमांअ जोरुल्योअ रोजर्योअ मांडो रोददीह आमनेंह देतो रे! 4 आमांअ पापाहांअ माफी दे! काहाका, आमां सोते बी आमांअ वीरुद पाप केअनाराहांन माफी देतेंह। आने आमांहम पाप केरांअ लालोच आवे तेबी, आमनेंह पाप मा केरांअ देतो!’”
ओरुजुअ जोवाब आपनेंह नोक्कीज मीलीअ
5 हातींअ ईसुंय तीयाअ चेलाहांन आख्यों, “धारा का, तुमाहांमेर्योअ एक सोताअ एक दोस्दारुअ कोअ आरदी रातीं जाहो। आने धारा का, तुं तीयाअ कोअ बारे उबी रीईन तीयाल आखो का, ‘दोस्त, मांन तीनेक मांडा उसना दे! 6 काहाका, वाटे जानारो मांअ एक दोस्दार आमीज आलोह, आने तीयाल खावावांअ मांअपेअ काय बी नांह।’ 7 आने धारा का, कोअमें हाय तो दोस्त माजनेअ तुल एंहकींअ जोवाब दे का, ‘मांन तोकलीत मा देतो; आमी बांअणें बुजलें हाय आने आंय ने मांअ कोर्येंअ हुवतेंह। मांन उठीन तुल काय बी देवाय तेंहडों नांह।’ 8 आंय तुमनेंह आखुंह, तुं तीयाअ दोस्दार हाय तीया कारोणे तो उठीन तुल मांडा नांय दे तेबी, तुं नाजवाअया वोगुर माग्याज कीअहो तीयाअ लीदे तो उठीअ आने जोजे तोताअ मांडा तुल दीईअज। 9 मोंजे, आंय तुमनेंह आखुंह: तुमांअ जोरुलीहींअ खातुर पोरमेहेरापेअ मागा, आने तो तुमनेंह ते पुर्या पाळीअ। * जीयु वोस्ताहांअ तुमनेंह हाकळी हाय ते वोस्तु पोरमेहेर तुमनेंह दीअ एंहडी आस्या राखीन तीयुअ वाट जोवजा, आने तो तुमनेंह ते वोस्तु दीअ। * पोंगाअ बांअणों ठोकनारा मांहांअ होच माहरी-माहरी पोरमेहेराल ओरुज केअजा, आने जीयु वोस्ताअ खातुर तुमां पोरमेहेराल ओरुज केअताह ते वोस्तु मीलवांअ वाट तो तुमांअ खातुर खोली दीअ। * 10 ईत केरा का, पोरमेहेरापेअ सोताअ जोरुलुअ वोस्तु मागनारा दोरेक मांहांअल तो ते दीअ। जीयु बी वोस्ताहांअ हाकळी हाय ते वोस्तु पोरमेहेर दीअ एंहडी आस्या राखीन तीयापेअ मागनारा दोरेक मांहांअल तो ते वोस्तु दीअ। जे वोस्तु मीलवांअ मांहेंअ माहरी-माहरी पोरमेहेराल ओरुज केअतेंह, ते वोस्तु मीलवांअ तो तीयाहांअ खातुर वाट खोली दीअ। 11 आने तुमाहांमेनेअ केल्लो बी बाहको एंहडो नांय वीअ का, जो तीयाअ 12 पोयरो तीयापेअ मासें मागे ता तीयाल हापळों दे, आने हाकवों मागे ता वीसीअ दे। 13 तुमां खाराब सोबावावाला हाय तेबी, तुमांअ पोयराहांन हार्या भेट्या दांअ तुमां जांअताह। तांहांअ होरगामेर्याअ पोरमेहेर बाहकापेअ तुमां जोंबी मागाह, तों आने पोवीतोर आत्मा सुदा तो तुमनेंह दीअ ते कोतीअ खातरीअ गोठ हाय?”
ईसु आने पुतळाहांअ राजा बेएलझेबुल
(माथी १२:२२-३०; मार्क ३:२०-२७)
14 एक दीह, ईसु एक मांहांअमेनेअ एंहडा पुतळाल काडत्लो का, जीयांय तीया मांहांअल मुकों बोंणावी देदलों। पुतळों नींगी गीयों तांहांअ तों मांहुंअ गोगांअ टेक्यों। तांहांअ तींहीं आथा तीया लोकाहांन नोवाय लागी। 15 पेन तीयाहांमेर्याअ थोळाकाहीं आख्यों, “तो पुतळाहांअ राजा बेएलझेबुलाअ ताकोताकींअज पुतळाहांन काडेह।” 16 ईसु होरगामेनेअ आलोह का नांह तों जांणांअ खातुर बीहरा थोळाक लोकाहीं जुगामेनेअ एक चोमोत्कार कीअ देखावांअ तीयापेअ मागणी केअयी। 17 पेन ईसु तीयाहांअ वीचार जांय गीयो। तीयाअ लीदे, तीयांय तीयाहांन आख्यों, “जीया राज्याअ मांहांयम फुट पोळेह तीया राज्याअ नास वीअ जाय; आने जीया कुटुंबुम फुट पोळेह तीया कुटुंबुअ मांहेंअ वेरगाय जाय। 18 तेंहकींअज कीईन, जो सेतानाअ आने तीयाअ दुताहांअ नीसमें फुट पोळे ता, नोक्कीज तीयाहांपेअ तीयाअ राज नांयज चाले। तेबी तुमां आखताह का, आंय बेएलझेबुलाअ ताकोताकींअ पुतळाहांन काडुंह। 19 आंय बेएलझेबुलाअ ताकोताकींअ पुतळाहांन काडुं ता, तुमांअ टोलामेर्याअ लोक केडाअ ताकोताकींअ ते काडताह? तेज लोक साबीत केअताह का, मांअ बाबोताम तुमां जों आखताह तों खोटों हाय। 20 पेन आंय पोरमेहेराअ गोतीकींअज, पुतळाहांन काडुंह तों, पोरमेहेर तुमांअ नीसमें राज केअहे तीयाअ साबीती देहे।”
21 हातींअ, पुतळाहांन काडीन ईसु सेतानु केअता वादारे ताकोतावालो हाय तों चोख्खी रीते देखावांअ खातुर ईसुंय आख्यों, “खुब जोरावार मांहुंअ बादी जातीअ आथ्यारें राखीन सोताअ पोंगाअ राखवाली केअ तांहांअ, तीयाअ कोर्याअ बादया वोस्तु बोंदुबोस रेत्याह। 22 पेन तीया जोरावारु केअता वादारे जोरावार मांहुंअ आवीन तीयापेअ हुमलो केअहे आने तीयाल हारवेह तांहांअ, तो तीया पोंगाअ धोणींह जीया आथ्यारुंहपेअ भोरुचो राखलो तें बादें आथ्यारें लीअ लेहे, आने बादो माल लुटी लेहे। तेंहकींअज कीईन, आंय बी सेतानाल हारवीन पुतळाहांन ओळी काडुंह।
23 खोटी रीते मांअपेअ गुनो थोवनारें ईं मांहेंअ मांअ मोदोत नांह केअतें। आने जोंबी मांअ मोदोत नांह केअतों, तों मांअ वीरुद केअहे एंहकींअ आंय मानुंह, आने जोंबी लोकाहांन मांअ चेला बोंणांअ टोलवुअतों नांह, तों तीयाहांन वेरगावी टाकेह एंहकींअ आंय मानुंह।
नींगी गेहलों पुतळों फाचों वोली आवेह तीया बाबोताम
(माथी १२:४३-४५)
24 एक मांहांअमेनेअ नींगी जानारों पुतळों उजाळ जागाहांम एगाह एंहडा आदमील होदतों फीरेह का जीयाम तों आराम कीअ सेके। पेन एंहडों मांहुंअ तीयाल नांह मीलतों तांहांअ, तों सोताअ मोनाम आखेह का, ‘जीया मांहांअ माज आंय पेअलांअ रेहलो, तीया मांहांअ माजुज फाचों जाहें।’ 25 आने तों तीया मांहांअहीं फाचों जाहे तांहांअ, तीया मांहांअ जीवोना ल बाई-झुळीन चोख्खों केअलों आने हारकींअ गोठवुअला कोअ होच चोख्खों हेअहे। 26 हातींअ तों फाचों जायन तीयाअ केअता वादारे खाराब बीहरा सांत पुतळाहांन सोताअरी हादी लावेह, आने तें बादें तीया मांहांअ माज वीहीन वोहती केअतेंह। तीयाअ लीदे, तीया मांहांअ फाचली दोस्या पेअलुरीअ दोस्या केअता खाराब वेअहे।”
पोरमेहेर जीयापेअ राजी हाय तों मांहुंअ
27 ईसुंय ए गोठ आखी तांहांअ, टोलामेरीअ एक बायुंय बोंबलीन तीयाल आख्यों, “जीयु बायुंय तुल जोन्मो देदों आने तुल दुद खावाव्यों, तीयुपेअ पोरमेहेर खुब राजी हाय!” 28 पेन ईसुंय तीयुल आख्यों, “तोअ गोठ हाची हाय। पेन जें मांहेंअ पोरमेहेराअ गोठ उनायन तीयाअ पोरमाणे चालतेंह, तीयाहांपेअज पोरमेहेर तीयाअ केअता वादारे राजी हाय!”
चोमोत्कार कीअ देखावांअ मागणी
(माथी १२:३८-४२)
29 खुब लोकाहांअ टोलो ईसुअ चारु वेल टोलवाअयो तांहांअ, तो तीयाहांन आखांअ टेक्यो का, “मांअ सेवा हेअनारा तुमांअमेर्याअ थोळाक लोक * खाराब हाय। मांअपेअ पोरमेहेराअ ताकोत हाय तों देखावांअ तुमां मांअपेअ चोमोत्काराअ नीसाणी मागताह। पेन पोरमेहेराअ गोठ जाहेर केअनारा योनाअ नीसाणी * सीवाय, बीहरी एक बी नीसाणी तुमनेंह आंय नांह देखावनारो। 30 काहाका, योनाल वेअला चोमोत्कारु सीवाय बीहरो केल्लो बी चोमोत्कार तुमनेंह नांय देखावाय। जेंहकींअ योना नीनवे सेहेराअ लोकाहांन नीसाणीअ होच बोंणलो, तेंहकींअ मांहांअ पोयरो, मोंजे आंय बी तुमनेंह नीसाणीअ होच बोंणेंह। 31 नीयायाअ दीह आवीअ तांहांअ, सीबा देसाअ राणी तुमांअरी उठीअ आने जाहेर कीअ का, तुमां गुनाला हाय। काहाका, ते खुब सेटेनेअ सालोमोन राजाअ गीयानावाल्या गोठ्या उनायांअ आलली। पेन हेरा! सालोमोनाअ गीयानावाल्या गोठीहींअ केअता वादारे गीयानावाल्या गोठ्या आखनारो आंय ईंहीं हाय। तेबी, तुमां मांअ गोठ्या नांह मानता! * 32 आने नीयायाअ दीह, नीनवे सेहेराअ लोक बी तुमांअरी उठीन जाहेर कीअ का, तुमां गुनाला हाय। काहाका, योनाअ गोठ्या उनायन तीयाहां तुरुतुज सोताअ पाप सोळी देदला, आने पोरमेहेराअ वेल फीरला। पेन हेरा! योना केअता वादारे मोडो आंय ईंहीं हाय। तेबी, तुमां मांअ गोठ्या नांह मानता!” *
चीमनीपनेअ हीकामोण
(माथी ५:१५; ६:२२-२३)
33 ईसुंय आजी तीयाहांन आख्यों, “केल्लों बी मांहुंअ चीमनी सीलगावीन तीयुल दोबावी नांह देतों, का आदालाअ थुले नांह थोवतों। पेन उलटों, तीयु चीमनील तों उचे गोखलाम थोवेह, ईयाअ खातुर का, कोअमें आवनारें तीयुअ उजवोळ हेअ। तेंहकींअज कीईन, आंय पोरमेहेराअ हाची बाबोतीहींन रोद नांह केअतो, पेन उलटों, आंय तीयुहुंन तुमांअ आगलांअ जाहेर कीअहुं।
34 तुमांअ डोंआं तुमनेंह काय-काय देखावनारी ने उजवोळ देनारी चीमनीअ होच हाय। जो तुमांअ डोंआं हारा वीअ ता तों, तुमनेंह बादों बोराबोर देखाय तीयाअ खातुर बोलती चीमनी जींहमें वीअ तीयु खोलीअ होच हाय। तेंहकींअज कीईन, जो तुमां मांअ बोद मानी ल्याहा ता, तुमांअ जों काय जांणांअ जोजे, तों बादों तुमां जांय ल्याहा! पेन जो तुमांअ डोंआं खाराब वीअ ता, तुमां काय बी बोराबोर नांय हीअ सेका! तों ता, तुमां आंदाराम वीअ तीयाअ होच हाय। तेंहकींअज कीईन, जो तुमां मांअ बोद नांय मानांह ता, तुमां आत्मीक रीते आंदाराम रीहा! 35 मोंजे तुमांअ वादारे चोमोत्कार हेरांअ काय जोरुल नांह। पेन तुमांअ ता, मांयुं जों काय तुमनेंह आख्योंह तीयाअज बोराबोर वीचार केरांअ जोरुल हाय। बीज्या जेबी बाबोत्या तुमां बीहराहांपनेअ उनाअयाह, ते तुमनेंह आत्मीक रीते आंदारामुज रांअ देनार्या हाय। 36 जो तुमां पुरी रीते पोरमेहेराअ हाचायु पोरमाणे जीवा ता, तुमांअ जों काय जांणांअ जोजे तों बादों तुमां जांय सेकाह! तों ता, खोलीअ चीमनी खुब उजवोळ देती वीअ आने तुमनेंह बादों चोख्खों-सोट देखाअतों वीअ, तीयाअ होच हाय।”
फोरीसीहींअ ने नीयोम हीकवुअनाराहांअ ढोंगी जीवोन
(माथी २३:१३-३६; मार्क १२:३८-४०)
37 ईसु ए बादया गोठ्या आखी पारवाअयो तांहांअ, एक फोरीसी मांहांय तीयाल सोताअरी मांडो खांअ हादयो। तांहांअ ईसु तीयाअरी गीयो आने कोअमें जायन खांअ बोठो। 38 खाता पेअलांअ, तीयांय येहुदी धोरमाअ रीता पोरमाणे सोताअ आथ-पाग नांय तुव्या तीयाअ लीदे तीया फोरीसील खुब नोवाय लागी। 39 तांहांअ मालीख ईसुंय तीयाल आख्यों, “ओ फोरीसीहीं! तुमां वाटक्या ने ठाल्या उपे-उपेअ चोलताह। पेन तुमांअ मोनाहांम ता लोब आने खोटाय पोअली रेहे। 40 ओ ओकली वोगुराअ लोकुंह! जीया पोरमेहेरांय आपुअ सोरीलाहांअ उपर्याअ भाग बोंणाव्याह, तीयांयज आपुअ मोनें बी बोंणाव्येंह। 41 गोरीब लोकाहांन तुमांअ कोताअ पोयसा दांअ जोजे तों तुमांअ मोने आखे तीयाअ पोरमाणे तुमां दा। तांहांअ तुमनेंह ईं देखीन नोवाय लागीअ का, तुवांअ बाबोताअ ए वीदया पाल्या वोगुर बी पोरमेहेराल गोंवें एंहडा तुमां बोंणाह।
42 हाय-हाय ओ फोरीसीहीं! तुमां नोरकाम खुब दुख भोगवाह! तुमां तुमांअ वाळाम उबजुअनारा फुदनाअ आने कोथमुराअ आने बीहरी बादी जातीअ माअवा-पानुअ सुदा दोस्मो भाग पोरमेहेराल चोळवुअताह। पेन तुमां हाचें कामें नांह केअता आने पोरमेहेरापेअ माया बी नांह राखता। तुमांअ आवोकुअ दोस्मो भाग बी पोरमेहेराल चोळवांअ जोजे। तीयाअ आरी-आरी, हाचें कामें केरांअ ने पोरमेहेरापेअ माया राखांअ बी तुमांअ सोळांअ नांय जोजे।
43 हाय-हाय! ओ फोरीसीहीं! तुमां नोरकाम खुब दुख भोगवाह! भोकती मोंडोळुंअ पोंगाहांम हाराम-हारा जागे बोंहांअ आने बाजाराअ चोवठांहम मांहांहांपेअ सालाम लांअ तुमनेंह गोंवेंह।
44 हाय-हाय! तुमां नोरकाम खुब दुख भोगवाह! जीयाअ माज खुब गोंदवाळ पोअली रेहे तीयु कोबीरुंहपनेअ जांअया वोगुर मांहेंअ जातेंह आने सोताल बाटलावतेंह। तेंहकींअज कीईन, तुमांअ बाटलावे एंहडो सोबाव जांअया वोगुर मांहेंअ तुमांअरी सोबोंद राखतेंह आने सोताल बाटलावतेंह।”
45 तांहांअ नीयोम हीकवुअनारांहमेर्याअ एकांय ईसुल आख्यों का “गुरुजी, तुं एंहकींअ आखोह तीयाकींअ आमांअ बी नींदा कीअहो।”
46 तांहांअ ईसुंय आख्यों, “हाय-हाय! ओ नीयोमाअ हीकवुअनाराहां! तुमां बी नोरकाम खुब दुख भोगवाह! काहाका, तुमां पालांअ खुब ओगरा पोळे एंहडा नीयोम बीहरा लोकाहांन पालावताह। पेन ते नीयोम पालांअ तुमां सोते तीयाहांन जाराक बी मोदोत नांह केअता। 47 तुमां नोक्कीज नोरकाम खुब दुख भोगवाह! काहाका, पोरमेहेराअ गोठ जाहेर केअनाराहांन तुमांअ आगलाअ डायाहां माय टाकला। तुमां तीयाहांअ कोबीर बांदताह ने तीयाहांन सोबावताह। 48 आने एंहकींअ कीईन तुमां साक्सी देताह का, ‘आमांअ आगलाअ डायाहां जों काम केअयोंह तों हारों हाय।’ तीयाहां पोरमेहेराअ गोठ जाहेर केअनाराहांन माय टाकला आने तुमां तीयाहांअ कोबीर बांदताह। 49 तीयाअज लीदे खुब गीयानुवाला पोरमेहेरांय आख्योंह, ‘आंय मांयुं जांणावली गोठ जाहेर केअनाराहांन आने खोबुर देनाराहांन मांअ लोकाहांअहीं मोकलेंह। आने ते लोक तीयाहांमेनेअ थोळाकाहांन माय टाकीअ, आने बीहराहांन दुखें पाळीअ।’ 50-51 तीयाअ लीदे, जुना जोमानाम माय टाकाअला आबेलुअहींनेअ, * आमी मोंदीराअ वेदीअ आने पोवीतोर जागाअ नीसमें माय टाकाअला झाखार्या लोगुंअ जोताअ बी पोरमेहेरांय आखली गोठ जाहेर केअनाराहांन लोकाहीं माय टाक्याह, तीयाहांअ बादाहांअ गुनाअ ईसाब पोरमेहेर तुमाहांपेअ मागीअ। आंह, आंय तुमनेंह आखुंह, तीया बादा खुनाहांअ ईसाब तो तुमाहांपेअज मागीअ।
52 हाय-हाय! ओ नीयोम हीकवुअनाराहां! तुमां नोरकाम खुब दुख भोगवाह! काहाका, पोरमेहेरापेनेअ जों गीयान मीलेह तों तुमां लोकाहांन मीलवांअ नांह देता। तों ता कोअ टालों मारीन कुची सोतापेअ राखांअ, आने तीया कोअमें सोते बी नांय जावों, आने बीहराहांन बी नांय जांअ दांअ जेंहडों हाय। पोरमेहेराअ मोर्जी काय हाय तों तुमां सोते बी नांह जांअता, आने जें जांणांअ मागतेंह तीयाहांन बी तुमां जांणांअ नांह देता।” 53-54 ईं बादों आखांअ ईसुंय पुरों केअयों हातींअ तो तींहींनेअ नींगांअ तीयारीम आथो * तांहांअ, नीयोम हीकवुअनारा आने फोरीसी तीयाअ खुब टीका केरांअ टेक्या, आने तीयाल गोठीहींम तेरांअ कोसीस केअता ते तीयाल खुब बाबोतीहींअ सावाल फुचांअ टेक्या।