10
हारी गोठ जाहेर केरांअ ईसु बोंतेर आदमीहींन मोकलेह
1 ए बादा बोनाव बोंण्या हातींअ, मालीख ईसुंय बीहरा बोंतेर आदमीहींन नीम्या। आने जीया-जीया मोडा ने हानांअ गांवांहांम तो जांअ आथो, तींहीं तीयाअ आगलांअ तीयाहांन बेन-बेन जांअहांअ जोळीम मोकलांअ तीयार वीयो। 2 तीयाहांन मोकलुअता पेअलांअ तीयांय तीयाहांन आख्यों, “पोरमेहेराअ राज्याम आवांअ ईयु दुन्याअ खुब मांहेंअ तीयार हाय, पेन तीयाहांन टोलवीन लीअ आवनारा सेवोक ता थोळाकुज हाय। तीयाअ लीदे, सेवा-कामुअ मालीखाल ओरुज केरा का तो तीया मांहांअल टोलवांअ सेवोक मोकले। 3 चाली नींगा! पेन ईत राखजा का, तोरस्यांअ टोलाम जानारा घेटाहांअ होच आंय तुमनेंह मोकलुंह। 4 तुमां जा तांहांअ तुमांअरी पोयसा राखांअ ठेली का, ढोपटी का, वादाराअ सेंडोल मा लेता। आने वाटे केडाल सालाम केरांअ बी सोमोय मा लेता! 5 आने जीया बी कोअमे तुमनेंह आवकार मीले, तीया कोअमें वीहता पेअलांअ आखजा, ‘ईया कोर्यांहन पोरमेहेर सुख-सांती दे!’ 6 जो तीया कोअमें सुख-सांती मीलवांअ मोर्जी राखनारों मांहुंअ रेतों वीअ ता, तुमांअ आखली सांती तीयाअरी रीअ, पेन तेंहडों मांहुंअ तींहीं नांय रेतों वीअ ता, ते सांती तीयाल नांय मीले। 7 आने तीयाज कोअ रेजा! आने तें पोंगावालें जों दे तों तुमां खाजा ने पीजा! काहाका, जेंहकींअ मोजरी केअनाराल सोताअ मोजरी मीलवांअ होक हाय, तेंहकींअ जीया लोकाहांम तुमां सेवा केअताह तीयाहांपेनेअ मोदोत मीलवांअ तुमनेंह होक हाय। आने कोअ-कोअ मा फीरता! 8 तुमां जीयु बी वोखत गांवांम जा, आने तींहींर्येंअ मांहेंअ तुमनेंह आवकार केअ ता, तें तुमनेंह जों काय खांअ दे तों खाजा! 9 तीया गांवांमेर्याअ आजार्याहांन हारें केअजा! आने तींहींर्याअ लोकाहांन आखजा, ‘पोरमेहेर राज केरांअ वोखत पाही आलोह।’ 10 पेन तुमां ओमुक गांवांम जा ने तीया गांवांअ लोक तुमनेंह आवकार नांय केअ ता, तीया गांवांअ वोहतीअ वोच्‍चेज जायन तीयाहांन आखजा का, 11 ‘तुमां आमांअ आवकार नांह केअयो ने आमांअ गोठ नांह मानी तीयाअ लीदे पोरमेहेर तुमनेंह दुर कीअ एंहकींअ तुमनेंह चेतवांअ खातुर आमां आमांअ पागाहांअरी चोटलो तुमांअ गांवांअ उदलो बी फोकळी टाकताह। पेन ओतोंअ जांय लेजा का पोरमेहेर लोकाहांअ जीवोनाहांम राज केरांअ हाय तो वोखत पाही आवी गीयोह।’ 12 आंय तुमनेंह आखुंह, नीयायाअ दीह पोरमेहेर तीया गांवांअ लोकाहांन जे सीक्सा कीअ ते सोदोम सेहेराअ * लोकाहांन तो जे सीक्सा कीअ तीयु सीक्सा केअता वादारे आकरी वीअ।
तीन सेहेराहांअ लोक ईसुपेअ वीसवास नांह केअता
(माथी ११:२०-२४)
13 हाय-हाय! ओ खोराझीन ने बेथसायदा सेहेराहांअ लोकुंह! पोरमेहेराअ ताकोत देखावांअ खातुर मांयुं तुमांअ आगलांअ मोडा-मोडा चोमोत्कार केअया तेबी तुमां सोताअ पापाहांअ लीदे दुखी वीईन ते नांह सोळ्या। तुमांअ आगलांअ मांयुं जे चोमोत्कार केअया ते जों एगोंह तुर ने सीदोन सेहेराअ लोकाहांअ आगलांअ केअतों ता, ते लोक एगुह वार्याअ सोताअ पापाहांअ लीदे दुखी वीईन ते सोळी देता, आने तों देखावांअ ते दुखाहांअ वोखत मांहेंअ पोवतेंह तें पोतळें पोवीन खाअयुम बोहता। 14 पेन नीयायाअ दीह, पोरमेहेर तुर आने सीदोन सेहेराहांअ लोकाहांन जे सीक्सा कीअ तीया केअता तुमनेंह तो वादारे आकरी सीक्सा कीअ। 15 ओ कापेरनाहुम सेहेराअ लोकुंह! पोरमेहेर तुमनेंह जुगाम पोची जा ओताअ उचा कीअ एंहकींअ तुमां धारताह का? तुमां ता उल्टा पाताळाम * वीही जा एंहडा पोळी जाहा।”
16 ईसुंय फाचों तीयाअ चेलाहांन आख्यों, “जोंबी तुमांअ गोठ्या उनायन ते मानेह, तों मांअ गोठ्या उनायन ते मान्या बोराबोर हाय। जोंबी तुमांअ गोठ्या नांह मानतों, तों मांअज गोठ्या नांय मान्या बोराबोर हाय। आने जोंबी मांअ गोठ्या नांह मानतों, तों मांन मोकलुअनारा पोरमेहेराअ गोठ्याज नांय मान्या बोराबोर हाय।”
ते बोंतेर आदमी हारी गोठ जाहेर कीईन फाचा आवताह
17 थोळाक वोखत हातींअ ते बादा बोंतेर आदमी खुस वेअता-वेअता ईसुअहीं फाचा आला, आने तीयाहां तीयाल आख्यों, “मालीख! तोअ नांव लेताज पुतळें बी आमांअ आखलों मानत्‍लें।”
18 तांहांअ ईसुंय तीयाहांन आख्यों, “मांयुं तुमनेंह पुतळें काडता देख्या तों ता एंहडों आथों, जाणेका वीज पोळेह तेंहकींअ कीईन सेतान उचा जागेनेअ एठा पोळत्‍लो। 19 पेन उनाअजा! हापळाहांअ आने वीसींअ आने आपुअ दुसमोन सेतानाअ ताकोत सुदा तुमनेंह नुकसान नांय केअ। तीयुपेअ जीत मीलवांअ आंय तुमनेंह आदीकार दीहुं। 20 तेबी, पुतळें तुमांअ आखलों मानतेंह तीयाअ लीदे खुस ता वेरा, पेन पोरमेहेरांय होरगाम तुमांअ नांवें लेख्येंह तीयाअ लीदे वादारे खुस वेरा।”
ईसु खुस वीईन पोरमेहेर बाहकाअ आभार मानेह
(माथी ११:२५-२७; १३:१६-१७)
21 तीयुज वोखत, पोवीतोर आत्मांय ईसुल खुब खुस केअयो। ईसुंय आख्यों, “ओ बाहका! जुग तोरतीअ मालीख! ए गोठ्या तुंयुं सोताल गीयानी माननाराहांन आने लेखला-गोंअलांहन नांह आख्या, पेन उलटों सीदा-सादा लोकाहांन * ते आख्याह। ईयाअ लीदे आंय तोअ आभार मानुंह। हुदींअज रा! मांअ बाहका! ईंज तुल गोव्यों।”
22 हातींअ ईसुंय तीया बोंतेर चेलाहांन आने तींहींर्याअ बीहरा लोकाहांन आख्यों, “मांअ पोरमेहेर बाहकांय मांन बादों गीयान * होप्योंह। तीयाअ पोयराअ बाबोताअ, मोंजे मांअ बाबोताअ हाची होकीकोत, पोरमेहेर बाहका सीवाय बीहरों केडों बी नांह जांअतों, आने पोरमेहेर बाहकाअ बाबोताअ हाची होकीकोत, तीयाअ पोयरा सीवाय, मोंजे मांअ सीवाय आने जीयाहांन ते जाहेर केरांअ आंय मोर्जी राखुंह तीयाहांअ सीवाय, बीहरों केडों बी नांह जांअतों।”
23 हातींअ ईसुंय तीयाअ चेलाहांअ वेल फीरीन तीयाहांन खानगीम आख्यों, “मांयुं केअलें कामें जीयाहां देख्येंह तीयाहांपेअ पोरमेहेर खुब राजी हाय। पोरमेहेराअ राज्याअ ओनुभोव केअनारा तुमां खुब सुखी हाय। 24 आंय तुमनेंह आखुंह, पोरमेहेराअ ईं कामें हेरांअ आने तीयाहांअ बाबोताम उनायांअ पोरमेहेराअ गोठ जाहेर केअनारा जुना जोमानाअ खुब सेवोकुहुं ने राजाहां मोर्जी राखली, पेन तें कामें ते हीअ नांह सेक्या आने तीयाहांअ बाबोताम ते उनाय बी नांह सेक्या।”
कायोम जीवांअ काय केरांअ जोजे?
25 एक वोखत, नीयोम बोराबोर हीकला एक गुरुंह, ईसुअ गीयानाअ पारखों केरांअ मोर्जी राखीन ईसुल फुच्यों, “गुरुजी! कायोम जीवांअ मांअ काय केरांअ जोजे?”
26 तांहांअ ईसुंय तीयाल जोवाब देता फुच्यों, “तीया बाबोताम आपुअ नीयोमाअ चोपळीम काय लेखलों हाय? तीयाअ तुं केंहकींअ ओर्थो काडोह?”
27 तांहांअ तीया गुरुंह जोवाब देदो, “मालीख तोअ पोरमेहेरापेअ तोअ पुरा सोबावुकींअ, ने तोअ पुरा जीवाकींअ, आने तोअ पुरी गोतीकींअ, आने तोअ पुरा मोनाकींअ माया राख! आने जेंहकींअ तुं सोतापेअ माया राखोह तेंहकींअ तुं जीयाहांन बी मीलोह तीया लोकाहांपेअ बी माया राख!” 28 तांहांअ ईसुंय तीयाल जोवाब देदो, “तुंयुं जोवाब खेरोज देदोह। तुं तेंहकींअ केअ! मोंजे, तुं कायोम जीवोह।” 29 पेन तीया गुरुंह ईसुल फुच्यों, “केल्‍ला लोकाहांपेअ मांअ माया राखांअ जोजे?”
सामारीया वीस्ताराअ दायालु मांहांअ दाखलो
30 तांहांअ ईसुंय तीयाल जोवाब देता ओ दाखलो देदो का,
31 “एक वोखत एक येहुदी मांहुंअ येरुसालेमेनेअ येरीखो जाहलों। तांहांअ बांडुहुं तीयापेअ हुमलो कीईन, तीयापेअ जोंबी आथों तों बादों बुअची लेदों, आने तीयाअ पोतळें बी बुअची लेदें, आने तीयाल खुब मार देदो, आने तीयाल मोअलाअ मीलतो कीईन ते बांड जाता रीया। 31 हातींअ एंहकींअ वीयों का, एक पुंजारो तीयुज वाटे जाहलो। पेन पोळला तीया मांहांअल तीयांय हेअयों तांहांअ तीयाल टाली टाकीन तो बीहरी वाटे जातो रीयो। 32 हातींअ एंहकींअज कीईन, पुंजाराल मोदोत केअनारो एक लेवी बी तीयु जागे आलो। आने तीया मांहांअल देखीन तो बी तीयाल टालीन बीहरी वेल राखीन जातो रीयो। 33 पेन सामारीया वीस्ताराअ एक मांहुंअ तीयु वाटे जाता-जाता, तों मांहुंअ पोळलों आथों तीयु जागे आलों। तीया येहुदी मांहांअल देखीन तीया सामारीया वीस्ताराअ मांहांअल तीयापेअ दाया आली। 34 तों तीयाअ पाही गीयों आने तीयाल लागलों तीयापेअ दाराख्साअ रोह रीसवीन हातींअ तेल रीसवीन पाटा बांदया। आने हातींअ तीयाल सोताअ फुरक्यापेअ बोहावीन एक धोरोमसालाम लीअ गीयों। आने तींहीं बी तीयांय तीयाअ सेवा-चाकरी केअयी। 35 बीहरे दीह, तीया सामारीया मांहांय धोरोमसालावालाल चांदीअ बेन सीक्का दीईन तीयाल आख्यों, ‘ईयाअ सेवा-चाकरी केअजे! आने जोबी वादारे खोरचो वीअ तो आंय फाचो आवेंह तांहांअ तुल दीअ देहें।’
36 आमी बांडुंअ आथाम पोळला मांहांपेअ ईया तीनुंहमनेअ केडांय माया देखावी आखाय? तुल काय लागेह?”
37 तांहांअ तीया गुरुंह जोवाब देदो, “जीयांय तीयापेअ दाया केअयी तोज।” तांहांअ ईसुंय तीयाल आख्यों, “तुं बी जो आने जीयाहांन तुं मीलोह तीयां बादाहांअरी तेंहडोज वोरतुअजे!”
एक्‍कुज बाबोत पोसोंद केरांअ जोरुल हाय
38 वाटे जाता-जाता ईसु ने तीयाअ चेला एक गांवांम गीया। तीया गांवांम मारथा नांवांअ एक बायुंय तीयाहांन गोवारा राख्या। 39 तीयुअ हानीअ बोंअहीं जीयुअ नांव मारीयोम आथों ते मालीख ईसुअ पागुअहीं बोहीन तीयाअ बोद उनाअत्‍ली। 40 तांहांअ कोअमुर्याअ बादा कामाहांअ लीदे मारथा दुखी वीयी आने ईसुअहीं जायन तीयाल आख्यों, “गुरुजी, मांअ बोंअहीं मारीयोमांय बादों काम मांअपेअज टाकी देदोंह तीयाअ तुल काय बी पोळली नांह का? तीयुल आखेअ का, ते मांन मोदोत केअ।”
41 तांहांअ मालीखांय तीयुल जोवाब देदो, “मारथा, मारथा, तुं नोक्‍कामीज खुब बाबोतीहींअ चींता कीअहो। 42 पेन खास ता एक्‍कुज बाबोत पोसोंद केरांअ जोरुल हाय। मारीयोमांय तोंज पोसोंद केअयोंह, आने तों वादारे हारों हाय। आने तों तीयुपनेअ केडों बी लीअ नांय सेके।”