22
1 ’اي ڀايان آن اَگواڻان، مانھجِي وات سنڀۯو۔ ھي ھُون آپري باري ۾ اَوھان نا ڪينهڪ ڪھان تو۔‘
2 جڏھين اُوئان پولُوس نا آپرِي عِبرانِي ٻولِي ۾ ٻولتي سنڀۯيو، تو وڌِيڪ ماٺ ٿي گيا۔
تڏھين پولُوس وۯي ڪھيو تہ، 3 ’ھُون يھُودِي اَھان۔ مانھجو جِنم ڪِلِڪيہ صُوبي ري ترسُس شھر رو اَھي۔ اِٿ يرُوشلم شھر ۾ ھُون نِنڍو وڏو ٿيو اَھان، آن گملِي ايل گرُو رو چيلو ٿي اُوئي وٽا آپڻي ٻاپ ڏاڏان نا ڏِنل اِيشوَر ري حُڪمان رِي ھر وات سِکِي۔ ھُون اِيشوَر رِي شيوا ايھڙي جوش سين ڪرتو، جين اَوھِين سجا ئي ھِيڻا ڪرو تا۔ 4 جڪو پرڀُو يسُوع رِي اِيئي ڏيکاۯيَل واٽ تي ھلڻ واۯا ھتا، مين اُوئان تي ايھڙو ظُلم ڪريو، جو مردان آن ڏوسيان نا جھلائي جيل ۾ بند ڪرائي ڇڏيا، آن ڪينهڪ مين مارائي ڇڏيا۔ 5 مُک پُوجارِي آن سجِي ڌرمِي پنچائِت مانھجِي شاھِدِي ڏي سگھي تِي تہ ھُون سچ پيو ڪھان۔ ھُون اُوئان وٽا يھُودِي ڀايان سارُون اِجازت ناما لي دمشق شھر سمھون گيو، جين اُٿلان وِشواسيان نا جھلائي پَڇو يرُوشلم شھر ۾ سزا ڏيڻ سارُون لي آئُون۔
6 جڏھين ھُون پنڌ ڪرتو دمشق شھر نا نيڙو پُگو، تڏھين مٿي ڏِينھ ري ٽاڻي ڪِي ٿيو تہ اوچتو آڪاس سين مانھجي چوڌارِي گھڻو سوجھرو چمڪيو۔ 7 ھُون زمِينَ تي ھيٺو کِريو، آن ھيڪ آواز مِنا اِين سنڀۯڻ ۾ آيو تہ، ’سائُول، او سائُول، تُون مِنا تنگ ڪِي تو ڪرين؟‘ 8 تڏھين مين ڪھيو تہ، ’پرڀُو، اَوھِين ڪوڻ اَھو؟‘ اُوئي ڪھيو تہ، ’ھُون پرڀُو يسُوع ناصرت شھر واۯو اَھان، جِڪي نا تُون تنگ ڪرين تو۔‘ 9 جڪو ماڙھُو مين ڀيۯا ھتا، اُوئان سوجھرو تہ ڏِٺو تو، پڻ جڪو مين سين ٻوليو پي، اُوئي رو آواز ڪو سنڀۯيانتي۔ 10 تڏھين مين پُڇيو تہ، ’اي پرڀُو، مِنا ھي ڪِي ڪرڻو اَھي؟‘ تو پرڀُو مِنا ڪھيو تہ، ’اُٺِي، دمشق شھر ۾ جا۔ اُٿ تِنا سڀ ڪُجھ ڪھيو جاسي جڪو تاھجي ڪرڻ سارُون اِيشوَر رکيو اَھي۔‘ 11 او سوجھرو ايھڙو چمڪيو تو، جو ھُون اَنڌو ٿي گيو، آن مانھجا ساٿِي مِنا ھٿ ۾ جھلي دمشق شھر ۾ تيڙي آيا۔
12 اُٿ حننياہ نان رو ھيڪ ماڙھُو ھتو، جڪو اِيشوَر ري حُڪمان تي ھلڻ واۯو ڌرمِي ماڙھُو ھتو، آن اُٿلان سجان يھُوديان ۾ اُوئي رِي عِزت ھتِي۔ 13 او مين وٽ آيو، آن نيڙو ڀِيچي ڪھيانتي تہ، ’ڀائِي سائُول، وۯي ڏيک۔‘ اُوئي ئيج ٽاڻي ھُون وۯي ڏيکڻ لگو، آن اُوئي سمھون جويو۔ 14 پَڇي اُوئي ڪھيو تہ، ’آپڻي ٻاپ ڏاڏان ري اِيشوَر تِنا اِيئي سارُون اَگي چُونڊيو اَھي تہ جين تِنا خبر پئي، تہ اُوئي رِي مرضِي ڪِي اَھي، آن تُون اُوئي ري نيڪ شيواڌارِي نا ڏيکين، آن واتين ڪرتي سنڀۯين۔ 15 تُون اُوئي رِي شاھِدِي ڏيڻ واۯو ٿيئِيس، آن جِڪِين تين ڏِٺو اَھي آن سنڀۯيو اَھي، او تُون سجان ماڙھُوئان نا سنڀۯائِيس۔ 16 ھي تُون دير ڪِي تو ڪرين؟ اُٺِي، آن پرڀُو رو نان لي پَوِيتر سِنانَ لي، جين تُون آپري پاپان سين صاف ٿي جائي۔‘
پولُوس رو سمجھاڻ تہ ھُون ڌارِين قوم واۯان نا ڪي ري ڪري پرڀُو يسُوع رِي شاھِدِي ڏيئان تو
17 اُوئي سين پَڇي ھُون پَڇو اِٿ يرُوشلم شھر ۾ آيو۔
ھيڪِي گھوئِي مين وڏي مندر ۾ دُعا پي ڪرِي، تو پرڀُو مِنا سپني ري جين درشن ڏِنو۔ 18 اُوئي مِنا ڪھيو تہ، ’جلدِي ڪر۔ ھِيڻا ئي يرُوشلم سين نِسري جا۔ ڪِي تہ جڪو واتين تُون مانھجي باري ۾ شاھِدِي ڏي سنڀۯائِيس، اِٿلا ماڙھُو اُوئان نا ڪِنھِي مڃين۔‘ 19 تڏھين مين ڪھيو تہ، ’اي پرڀُو، اُوئان سجان نا خبر اَھي تہ جڪو اَوھان تي وِشواس رکتا، اُوئان نا ھُون ھر ھند يھُوديان ري مندران سين جھلائي جيل ۾ بند ڪراتو آن مار ڏيراتو۔ 20 اُوئان نا پڻ خبر اَھي تہ جڏھين ماڙھُوئان تاھجي شاھِدِي ڏيڻ واۯي اِستِيفنَس نا ماريو پي، تو ھُون آپ اُٿ ڀِيٽل ھتو، آن اُوئي وات تي خُوش ھتو۔ مين پڻ اُوئي رو خُونَ ڪرڻ واۯان ري ٽوئالان رِي سنڀال ڪرِي پي۔‘ 21 پڻ پرڀُو مِنا ڪھيو تہ، ’اِيھا ھليو جا، ڪِي تہ ھُون تِنا ڌاريان قومان ۾ اَۯگو ميلھان تو۔‘
22 اِتِي دير تائين يھُوديان پولُوس رِي وات سنڀۯِي پي۔ پَڇي او زور سين ڪھڻ لگا تہ، ’اِيئي ماڙھُو نا ماري ڇڏو، ڪِي تہ ايھڙي ماڙھُو نا دُنيا ۾ رھڻ نہ کپي۔‘ 23 اُوئان گوڙ ڪريو پي، آپرا ٽوئال اُونچا ڪريا پي، آن ڌُوڙ اُڏائِي پي۔
24 تڏھين فوج ري وڏي آفِيسر حُڪم ڏِنو تہ، ’اِيئي نا قِلعي ۾ لي جائو، آن چاٻڪ ھڻي اِيئي وٽا سچِي ڪرائو۔‘ ايھڙي نمُوني اُوئي خبر ليڻ چاھِي تي تہ ڪي ري ڪري ماڙھُو اِيئي تي اي گوڙ پيا ڪرين؟
25 جڏھين اُوئي نا چاٻڪ ھڻڻ سارُون ٻڌيانتي، تڏھين پولُوس نيڙو ڀِيٽل فوج ري ھيڪي آفِيسر نا پُڇيو تہ، ’قانُونَ موجب اَوھِين ھيڪي رُوم مُلڪ ري ماڙھُو نا فيصلو ڪرڻ بِنا چاٻڪ ھڻي سگھو تا ڪِي؟‘
26 فوج رو آفِيسر اي وات سنڀۯي سِڌو وڏي آفِيسر وٽ گيو، آن ڪھيانتي تہ، ’اَوھِين اي ڪِي پيا ڪرو؟ اي ماڙھُو تہ رُوم مُلڪ رو اَھي۔‘
27 اِيئي تي وڏو آفِيسر پولُوس وٽ گيو، آن ڪھيانتي تہ، ’ڏي خبر، تُون رُوم رو اَھين ڪِي؟‘
پولُوس ڪھيو تہ، ’ھوئي۔‘
28 تو وڏي آفِيسر ڪھيو تہ، ’مين تمام گھڻا پئِيسا ڏي رُومِي ٿيڻ رو حق ليو۔‘
پڻ پولُوس ڪھيو تہ، ’ھُون تہ جِنم سين لي رُوم رو اَھان۔‘
29 پَڇي جڪو فوجِي پولُوس نا چاٻڪ ھڻڻ واۯا ھتا، او جلدِي پولُوس نا ڇڏي ھيڪي پاسي گيا ھليا۔ جڏھين وڏي آفِيسر نا پڻ اي خبر پئِي تہ او رُوم رو اَھي، تو او گھڻو ٻِيھاجي گيو، ڪِي تہ اُوئي پولُوس نا ٻڌيو تو۔
پولُوس نا ڌرمِي پنچائِت سمھون تيڙاڻ
30 فوج ري وڏي آفِيسر پڪِي خبر ليڻ چاھِي تي تہ يھُودِي پولُوس تي ڪيھڙو ڏوھ ڏيئين پيا۔ اِيئي ڪري ٻِيجي ڏِينھ اُوئي وڏا پُوجاريان آن ڌرمِي پنچائِت ري سجان ميمبران نا ڀيۯا ٿيڻ رو ڪھيو، آن پولُوس نا قِلعي سين ٻاھر ڪڍي اُوئي نا تيڙي پنچائِت سمھون ڀِيچاۯيو۔