ھيڪِي رنڏول ڏوسِي رو ڌرم دانَ
(مرقس ۱۲:۴۱–۴۴، لُوقا ۲۱:۱–۴)
21
1 پَڇي پرڀُو يسُوع مٿي جويو تہ اُوئي ڪينهڪ شاھُوڪار ماڙھُوئان نا وڏي مندر ۾ ڏِٺا جِڪان ڌرم دانَ واۯيان پيتيان ۾ دانَ پي ناکيو۔ 2 اُوئي ھيڪِي غرِيب رنڏول نا پڻ ٻہ آنا ناکتي ڏِٺِي۔ 3 تڏھين پرڀُو يسُوع چيلان نا ڪھيو تہ، ’ھُون اَوھان نا سچ تو ڪھان تہ اِيئي غرِيب رنڏول ڏوسِي سجان سين گھڻو دانَ ڏِنو اَھي۔ 4 ڪِي تہ اُوئان سجان آپرِي بچت مان دانَ ڏِنو اَھي۔ پڻ اِيئي رنڏول ڏوسِي غرِيبِي ۾ جڪو پڻ اِيئي وٽ ھتو، او دانَ ڏي ڇڏيو۔‘پرڀُو يسُوع رو وڏو مندر ناس ٿيڻ ري باري ۾ سنڀۯاڻ
(متِي ۲۴:۱–۲، مرقس ۱۳:۱–۲، لُوقا ۲۱:۵–۶)
5 ڪينهڪ ماڙھُوئان وڏي مندر ري باري ۾ واتين پي ڪرين تہ، ’ڪيھڙا سُٺا پٿر آن اِيشوَر ري نان تي ڏِنل شئين اَھين جِڪان سين اي سِينگاريَل اَھي۔‘
تڏھين پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، 6 ’اي جڪو اَوھِين ھِيڻا ڏيکو پيا، ڪو ايھڙو وقت آسي جڏھين اي سجو ئي جھوريو جاسي۔ ڪوئِي پٿر آپرِي جگھا تي ڪِنھِي رھي۔‘
دُنيا ري پڇاڙِي واۯي ٽاڻي سين اَگ ۾ نِشانين
(متِي ۲۴:۳–۱۴، مرقس ۱۳:۳–۱۳، لُوقا ۲۱:۷–۱۹)
7 تڏھين اُوئان ماڙھُوئان پرڀُو يسُوع نا پُڇيو تہ، ’گرُو جِي، او وات ڪڏھي ٿيسي؟ آن ڪيھڙِي نِشانِي پڌرِي ٿيسي، جِڪي سين خبر پاسي تہ او وات ٿيڻ واۯِي اَھي؟‘
8 تڏھين پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ’ھُوشيار رھو، متان اَوھِين ٺگجي نہ جائو۔ ڪِي تہ گھڻا ماڙھُو مانھجو نان لي آسين۔ او ڪھسين تہ، ’اِيشوَر رو چُنڊيَل بچاڻ واۯو ھُون اَھان‘، آن ’پڇاڙِي واۯو ٽاڻو آئي پُگو اَھي۔‘ پڻ اُوئان پُٺيا متان جايا۔ 9 جڏھين اَوھِين جھيڙان آن جھگڙان ري باري ۾ سنڀۯو، تڏھين ٻِيھاجيا متان، ڪِي تہ اَگ ۾ اي سجين واتين ٿيڻ کپين۔ تڏھين پڻ يڪدم دُنيا رِي پڇاڙِي ڪِنھِي ٿي۔‘
10 پَڇي پرڀُو يسُوع اَگتي ڪھيو تہ، ’قوم قوم سين وِڙھسي، آن مُلڪ مُلڪ سين وِڙھسي۔ 11 زمِينَ گھڻِي ڌُٻسي، آن گھڻان ھندان تي بِيمارين ٿيسين آن ڏُڪاۯ پاسين۔ آڪاس ۾ ايھڙين وڏين نِشانين پڌرين ٿيسين جِڪان سين ماڙھُو ٻِيھاجي جاسين۔
12 پڻ اي سجين واتين ٿيڻ سين اَگ ۾ ماڙھُو اَوھان نا مانھجي ڪري آئي جھلسين آن ستاسين۔ او اَوھان نا مندران ري پنچائِتان ري حَوالي ڪرسين، آن جيلان ۾ بند ڪرسين۔ ماڙھُو اَوھان نا راجا آن راج ڪرڻ واۯان وٽ تيڙي جاسين۔ 13 اُوئي ٽاڻي اَوھان نا مانھجِي شاھِدِي ڏيڻ رو موقعو جُڙسي۔ 14 اِيئي ڪري آپري من ۾ اي پڪو فيصلو ڪري ڇڏو تہ اَوھِين وۯتِي ڏيڻ سارُون اَگ ۾ ڪوئِي گڻتِي ڪِنھِي ڪرو، 15 ڪِي تہ ھُون آپ اَوھان نا ايھڙِي عقل واۯِي ٻولِي ڏيئِيس جو اَوھانجو ڪوئِي دُشمن اَوھانجو مُقابلو ڪري ڪِنھِي سگھي، نِڪو ئي اَوھانجِي وات نا ڪُوڙِي ڪري سگھي۔
16 اَوھانجا آپرا ما ٻاپ، ڀائِي، عزِيز آن دوست پڻ اَوھان نا جھلاسين، آن او اَوھان مان ڪينهڪ مارائي ڇڏسين۔ 17 مانھجي ڪري سجا ئي ماڙھُو اَوھان سين وير رکسين۔ 18 توئي پڻ اَوھانجو وار ئي ونگو ڪِنھِي ٿي۔ 19 اي سجو ئي صبر سين سھيا، تو اَوھان نا ھميشہ رو جِيوَن جُڙسي۔
پرڀُو يسُوع رو يرُوشلم شھر ختم ٿيڻ ري باري ۾ سنڀۯاڻ
(متِي ۲۴:۱۵–۲۱، مرقس ۱۳:۱۴–۱۹، لُوقا ۲۱:۲۰–۲۴)
20 جڏھين اَوھِين ڏيکو تہ يرُوشلم شھر ري چاري پاسي فوج گھيرو پئِي ڪري، تڏھين اِين سمجھيا تہ او ختم ٿيڻ واۯو اَھي۔ 21 پَڇي جڪو ماڙھُو يھُوديہ صُوبي ۾ ھوئين، او جبلان سمھان ڀجي جائي، جڪو يرُوشلم ۾ ھوئين، او ٻاھر ھليا جائي، آن جڪو ٻاھراڙِي ۾ ھوئين، او شھر مھِين نہ آئين۔ 22 ڪِي تہ اي ڏِينھ او ھوسين جڏھين اِيشوَر ڏوھاريان نا سزا ڏيسي۔ ايھڙي نمُوني جڪو واتين شاستر ۾ لِکيل اَھين، او سجين پُورين ٿيسين۔
23 ڏُک اُوئان ڏوسيان رو اَھي جڪو اُوئان ڏِينھان ۾ اُميد سين ھوسين يا نِنڍيا ٻاۯيا اُوئان ري بُبان تي ھوسين، ڪِي تہ اِيئي مُلڪ تي وڏِي مُصِيبت آسي، آن اِيئي قوم تي اِيشوَر رِي سزا آسي۔ 24 اِيئان مان ڪينهڪ تلوار سين ماريا جاسين، آن ڪينهڪ قيدِي ڪري ٻِيجان مُلڪان سمھان ميلھيا جاسين، آن يرُوشلم شھر نا ڌارين قومان اُتِي تائين چِپلتين رھسين، جِتِي تائين اُوئان رو راج ختم نہ ٿيسي۔‘
پرڀُو يسُوع رو آپرو پَڇو آڻ ري باري ۾ سنڀۯاڻ
(متِي ۲۴:۲۹–۳۱، مرقس ۱۳:۲۴–۲۷، لُوقا ۲۱:۲۵–۲۸)
25 پَڇي ڏِينھ، چندر آن تاران ۾ نِشانين پڌرين ٿيسين، آن ڌرتِي مٿي قومان سمنڊ ري ڇوليان رو گوڙ سنڀۯي ٻِيھ گڻتيان ۾ پئي جاسين۔ 26 ماڙھُوئان رو ساس اِيئي وات ري اوسِيڙي آن ٻِيھ ۾ سُڪي جاسي تہ ھي ڌرتِي مٿي ڪِي ٿيڻ واۯو اَھي، ڪِي تہ جِڪِين آڪاس ۾ اَھي، او ڌُٻي جاسي۔
27 پَڇي ماڙھُو مُنش پُتر نا ڪڪر ۾ گھڻِي طاقت سين آن گھڻي سوجھري سين آتو ڏيکسين۔
28 جڏھين او واتين ٿيڻ لگين، تڏھين اَوھِين اُٺي خُوشِي سين واٽ جويا، ڪِي تہ اَوھانجي ڇوٽڪاري رو ٽاڻو نيڙو آيَل ھوسي۔‘
اَنجِير ري وڻ رو مِثال
(متِي ۲۴:۳۲–۳۵، مرقس ۱۳:۲۸–۳۱، لُوقا ۲۱:۲۹–۳۳)
29 پَڇي پرڀُو يسُوع اُوئان نا اي مِثال ڏي ڪھيو تہ، ’اَنجِير ري وڻ آن ٻِيجان سجان وڻان نا جوئو۔ 30 جڏھين او پن ڦُٽين تا، تڏھين اَوھان آپ نا خبر پئي تِي تہ ھي اُونھاۯو آڻ واۯو اَھي۔ 31 ساگِي نمُوني جڏھين اَوھِين اي واتين ٿيتين ڏيکو، تڏھين اِين سمجھيا تہ اِيشوَر رو راج آڻ واۯو اَھي۔ 32 ھُون اَوھان نا سچ ڪھان تو تہ جِتِي تائين اي سجين واتين نہ ٿيسين، اُتِي تائين اِيئي زماني را ماڙھُو ختم ڪِنھِي ٿيئين۔ 33 آڪاس آن ڌرتِي ختم ٿي جاسين، پڻ مانھجين ڪھيَل واتين ڪڏھي پڻ ختم ڪِنھِي ٿيئين۔‘
پرڀُو يسُوع ري پَڇو آڻ ري ڏِينھ سارُون ھُوشيار رھو
34 ھُوشيار رھو تہ اَوھِين گھڻو کاڻ پِيئڻ، نشي، آن حَياتِي ري گڻتيان ۾ ڦاسجي نہ جائو، متان او ڏِينھ اَوھان نا ڦندي ري جين اوچتو آئي نہ ڦاسائي۔ 35 ڪِي تہ او ڏِينھ پُورِي دُنيا ري سجان ماڙھُوئان تي آسي۔
36 ھر وقت تَيار رھو، آن دُعا منگتا رھو تہ اَوھان نا ايھڙِي ھِمٿ جُڙي، جو اي سجين ٿيڻ واۯين واتين سھي اَوھِين بچي جائو، آن مُنش پُتر سمھان ڀِيچي سگھو۔‘