ھُوشيار مُنڇِي رو مِثال
16
1 پَڇي پرڀُو يسُوع آپري چيلان نا ڪھيو تہ، ’ھيڪ شاھُوڪار ماڙھُو ھتو۔ اُوئي وٽ ھيڪ مُنڇِي رکيَل ھتو۔ ھيڪ ڏِينھ ماڙھُوئان اُوئي مالِڪ نا آئي سنڀۯايو تہ، ’مُنڇِي اَوھانجو ڌن اُڏائي پيو۔‘2 اِيئي تي مالِڪ مُنڇِي نا آپ وٽ منگائي پُڇيو تہ، ’ھُون تاھجي باري ۾ اي ڪِي پيو سنڀۯان؟ تُون آپرو حِساب ڪِتاب ڏي، ڪِي تہ ھي ھُون تِنا آپ وٽ مُنڇِي رکي ڪو تو سگھان۔‘
3 تڏھين مُنڇِي دِل ۾ سوچيو تہ، ’ھي ھُون ڪِي ڪران؟ ڪِي تہ مانھجو مالِڪ مِنا نوڪرِي مان ڪڍي پيو۔ ڪوڏاۯ ھڻڻ جِتِي مين ۾ طاقت ڪو اَھي، آن جي ھُون پِنان، تو ڦِڪو تو ٿيئان۔ 4 ھان، ھي مِنا وات سمجھ ۾ آئي گئِي تہ ھُون ڪِي ڪران جو نوڪرِي مان نِسرڻ سين پَڇي ماڙھُو مِنا آپري گھران ۾ خُوشِي سين جگھا ڏيئين۔‘ 5 تڏھين اُوئي آپري مالِڪ ري ھيڪُوڪي قرضِي نا سڏ ڪريو۔ پھلڪي نا اُوئي پُڇيو تہ، ’تين تي مانھجي مالِڪ رو ڪِتو قرض اَھي؟‘
6 اُوئي ڪھيو تہ، ’سو مڻ تيل۔‘
تڏھين مُنڇِي اُوئي نا ڪھيو تہ، ’اي لي، آپرِي رسِيد۔ آن جھٽ ڪر، ھيٺو ٻيس، اِيئي تي لِک پنجاھ مڻ۔‘
7 پَڇي ٻِيجي نا اُوئي پُڇيو تہ، ’تين تي ڪِتو قرض اَھي؟‘
اُوئي ڪھيو تہ، ’پنچ سو مڻ ڪڻڪ۔‘
تڏھين مُنڇِي اُوئي نا ڪھيو تہ، ’اي لي، آپرِي رسِيد۔ آن اِيئي تي لِک چار سو مڻ۔‘
8 پَڇي مالِڪ اُوئي بي اِيمانَ مُنڇِي رِي واکاڻ ڪرِي، جِڪي ھُوشيارِي سين اي ڪم ڪريو تو، ڪِي تہ اِيئي زماني را ماڙھُو آپري مسئلان ۾ روشني واۯان ماڙھُوئان وٽا وڌِيڪ ھُوشيار اَھين۔
9 تو پَڇي ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ اَوھِين اِيئي دُنيا ري ڌن مان آپ سارُون دوست ٺاھو، تہ جڏھين اَوھان وٽ اي ڌن کُٽي جائي، تڏھين ھميشہ واۯان گھران ۾ اَوھان نا خُوشِي سين آڻ ڏيئين۔
10 جڪو ٿوڙھي ۾ اِيماندار ھوسي، او گھڻي ۾ پڻ اِيماندار ھوسي۔ آن جڪو ٿوڙھي ۾ بي اِيمانَ ھوسي، او گھڻي ۾ پڻ بي اِيمانَ ھوسي۔ 11 اِيئي ڪري جي اَوھِين اِيئي ڪُوڙِي دُنيا ري ڌن ۾ اِيماندار ڪو اَھو، تو سچِي دُنيا رو ڌن اَوھان نا ڪوڻ سونپسي؟ 12 آن جي اَوھِين پرائي ڌن ۾ اِيماندار ڪو اَھو، تو پَڇي اَوھانجو آپرو ڌن اَوھان نا ڪوڻ ڏيسي؟
13 ڪوئِي پڻ نوڪر ٻِيان مالڪان رِي شيوا ڪري ڪو تو سگھي۔ او ھيڪي سين پريم ڪرسي، آن ٻِيجي سين وير، يا ھيڪي سين وفادارِي ڪرسي تہ ٻِيجي سين بي وفائِي ڪرسي۔ اَوھِين اِيشوَر آن ڌن ٻِيان رِي شيوا ڪو تا ڪري سگھو۔‘
پرڀُو يسُوع فرِيسيان رِي غلط سوچ ري خِلاف ٻولي تو
(متِي ۱۱:۱۲–۱۳، ۵:۳۱–۳۲، مرقس ۱۰:۱۱–۱۲، لُوقا ۱۶:۱۴–۱۸)
14 اي سجين واتين سنڀۯي فرِيسِي ٽولي ري ماڙھُوئان پرڀُو يسُوع تي ٺٺولين ڪرين، ڪِي تہ او مِلڪيَت رِي لالِچ رکتا۔ 15 تو پرڀُو يسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ’اَوھِين ايھڙا ماڙھُو اَھو جڪو آپ نا ماڙھُوئان ري اَگ ۾ سُٺا ڪھرائو تا۔ پڻ اِيشوَر نا اَوھانجي دِلان رِي خبر اَھي، ڪِي تہ جِڪي وات رو ماڙھُو گھڻو قدر ڪرين تا، اُوئي سين اِيشوَر نا سُوگ ٿي تِي۔ 16 مُوسيٰ را لِکيل شاستر آن اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯان را لِکيل شاستر يُوحنا ري وقت تائين ھلتا، پڻ اُوئي ٽاڻي سين لي اِيشوَر ري راج رِي خُوشخبرِي سنڀۯائِي جائي پئِي، آن سجا ئي ماڙھُو اُوئي راج ۾ داخِل ٿيڻ رِي گھڻِي ڪوشِش پيا ڪرين۔ 17 آڪاس آن ڌرتِي ختم ٿيڻ ڏُکِي وات اَھي، پڻ شاستر رو ھيڪ نُقطو ختم ٿيڻ اُوئي سين پڻ ڏُکِي وات اَھي۔
18 جي ڪوئِي ماڙھُو آپرِي ڏوسِي نا ڇڏي ٻِيجي ڏوسِي سين پرڻجي تو، او بُرو ڪم ڪري تو۔ آن جڪو ٻِيجي رِي ڇڏيَل ڏوسِي سين پرڻجي تو، او پڻ بُرو ڪم ڪري تو۔‘
شاھُوڪار آن غرِيب ماڙھُو رو مِثال
19 پَڇي پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ’ھيڪ شاھُوڪار ماڙھُو ھتو۔ او اُونچي ۾ اُونچا گڀا پھرتو، آن روز سُٺا سُٺا کاڌا کاتو۔ 20 اُٿ ھيڪ غرِيب ماڙھُو پڻ ھتو، جِڪي رو نان لعزر ھتو۔ اُوئي ري سجي بدن تي ڦوڙا ھتا۔ او اُوئي شاھُوڪار ري در تي پيو ھوتو۔ 21 لعزر رِي دِل اِين ڪھتِي تہ ھُون اُوئي شاھُوڪار را اُوباريَل ٽُڪر کائي آپرو پيٽ ڀران۔ ڪُتا پڻ آئي اُوئي را ڦوڙا چٽتا۔
22 ھيڪ ڏِينھ او غرِيب ماڙھُو مري گيو، آن فرِشتان اُوئي نا کڻي اِبراھِيم ري پاسي ۾ ٻيساۯيو۔ پَڇي شاھُوڪار ماڙھُو پڻ مري گيو، آن ماڙھُوئان اُوئي نا ٻُوري ڇڏيو۔ 23 نرگ ۾ او شاھُوڪار ماڙھُو روڀان رو ھتو۔ پَڇي او اُونچو جوئي تہ پيريا اِبراھِيم ڏيکڻ ۾ آيو، آن اُوئي وٽ لعزر ٻيٺل ھتو۔ 24 تڏھين اُوئي سڏ ڪري ڪھيو تہ، ’ڏاڏا اِبراھِيم، مين تي دَيا ڪرو۔ لعزر نا مين وٽ ميھلو تہ او آپرِي اَنگۯِي پاڻِي ۾ ٻوڙي مانھجِي جِڀ ٺڍِي ڪري، ڪِي تہ ھُون اِٿ جوت رِي سخت تڪلِيف ۾ اَھان۔‘
25 پڻ اِبراھِيم اُوئي نا ڪھيو تہ، ’ڏِڪرا، ياد ڪر۔ تاھجِي حَياتِي ۾ تاھجِي حالت سُٺِي ھتِي، پڻ لعزر رِي حالِت خراب ھتِي۔ ھي او اِٿ سُک ۾ اَھي، آن تُون تڪلِيف ۾ اَھين۔ 26 ٻِيجو تہ اَسانجي آن اَوھانجي وِچ ۾ ھيڪ وڏِي کڏ کوتريَل اَھي۔ اِيئي ڪري جي ڪوئِي اِيھا اَوھان وٽ جاڻ چاھي تو، تو جائي ڪِنھِي سگھي، نِڪو ئي اَوھان مان ڪوئِي اَسان وٽ آئي سگھي۔‘
27 پَڇي شاھُوڪار ماڙھُو ڪھيو تہ، ’ڏاڏا، تو پَڇي ھُون اَوھان نا مِنٿ تو ڪران تہ لعزر نا مانھجي ٻاپ ري گھري ميلھو، 28 ڪِي تہ مانھجا پنچ ڀائِي اَھين، لعزر اُٿ جائي اُوئان نا خبردار ڪري۔ اِين نہ ٿي تہ او پڻ اِيئي سُوۯان رِي جگھا ۾ آئين۔‘
29 اِيئي تي اِبراھِيم ڪھيو تہ، ’مُوسيٰ آن ٻِيجان اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯان را لِکيل شاستر اُوئان وٽ اَھين۔ ڀلين اُوئان رِي وات مڃين۔‘
30 تڏھين شاھُوڪار ماڙھُو اِبراھِيم نا ڪھيو تہ، ’ڏاڏا اِبراھِيم، اِين ڪِنھِي ٿي۔ پڻ جي مُئلان مان ڪوئِي اُوئان وٽ جاسي، تو او آپري پاپان سين توڀان ڪرسين۔‘
31 پڻ اِبراھِيم ڪھيو تہ، ’جي او مُوسيٰ آن اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯان رِي وات ڪِنھِي مڃين، تو مُئلان مان ڪوئِي جِيتو ٿي اُٺي، توئي پڻ اُوئي رِي وات او ڪِنھِي مڃين۔‘