پرڀُو يسُوع پَوِيتر ڏِينھ رو ھيڪي سوجِي ري بِيمار نا سجو ڪري تو
14
1 ھيڪِي گھوئِي پرڀُو يسُوع پَوِيتر ڏِينھ رو فرِيسِي ٽولي ري ھيڪي اَگواڻ ري گھري روٽِي کاڻ گيو تو۔ اُٿ ماڙھُوئان اُوئي نا چِٽائي جويو پي۔2 اُوئي ھند ھيڪ ماڙھُو پرڀُو يسُوع سمھون ڀِيٽو تو، جِڪي نا سوجِي رِي بِيمارِي ھتِي۔ 3 اِيئي تي پرڀُو يسُوع پنڊتان آن فرِيسيان نا پُڇيو تہ، ’شاستر ري جين پَوِيتر ڏِينھ رو سجو ڪرڻ ٺِيڪ اَھي يا نہ؟‘
4 پڻ او سجا ئي ماٺ رھيا۔ تڏھين پرڀُو يسُوع اُوئي ماڙھُو مٿي ھٿ رکي اُوئي نا سجو سارو ڪريو، آن اُوئي نا رَوانو ڪريو۔
5 پَڇي پرڀُو يسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ’جي اَوھان مان ڪيھِي رو ڏِڪرو يا ڍگو پَوِيتر ڏِينھ رو تۯھي ۾ کِري جائي، تو اَوھِين ضرُور اُوئي نا اُوئي ئيج ٽاڻي ٻاھر ڪڍسو۔‘
6 پڻ او اِيئي وات رِي ڪوئِي وۯتِي ڏي ڪو سگھيا۔
دعوَتان را مِثال
7 جڏھين پرڀُو يسُوع اي ڏِٺو تہ دعوَتُو ٻيسڻ سارُون عِزت واۯِي جگھا چُنڊين تا، تڏھين اُوئي اُوئان نا اي مِثال ڏِنو تہ، 8 ’جڏھين ڪوئِي اَوھان نا وِيھان رِي دعوَت ڏي تو، تڏھين اَوھِين عِزت واۯِي جگھا تي مَ ٻيسو۔ ٿي سگھي تہ اَوھان سين وڏِي عِزت واۯي ماڙھُو نا دعوَت ڏِنل ھوئي۔ 9 پَڇي جِڪي اَوھان ٻِيان نا دعوَت ڏِنِي اَھي، او اَوھان وٽ آئي اِين ڪھي تہ، ’اَوھِين اِيئي ماڙھُو نا جگھا ڏيو۔‘ تو پَڇي اَوھان نا ڪِتو ڦِڪو ٿي سفا گھٽ عِزت واۯِي جگھا تي ٻيسڻو پاسي۔ 10 پڻ جڏھين اَوھان نا دعوَت جُڙي تِي، تڏھين سجان سين گھٽ عِزت واۯِي جگھا تي جائي ٻيسو، تہ جين دعوَت ڏيڻ واۯو آپ اَوھان نا آئي اِين ڪھي تہ، ’ڀائِي، مٿي ھلي ٻيسو۔‘ تو پَڇي جِڪان ڀيۯا اَوھِين ٻيٺا اَھو، اُوئان ۾ اَوھانجِي ڪِتِي عِزت ٿي جاسي۔ 11 ڪِي تہ جڪو ماڙھُو آپرو آپ نا وڏو سمجھي تو، اُوئي نا گھٽ ڪريو جاسي۔ آن جڪو آپ نا گھٽ سمجھي تو، اُوئي نا وڏو ڪريو جاسي۔‘
12 پَڇي پرڀُو يسُوع دعوَت ڪرڻ واۯي نا ڪھيو تہ، ’جڏھين اَوھِين ڏِينھ رِي يا رات رِي دعوَت ڪرو تا، تڏھين آپري دوستان، ڀايان، عزِيزان آن شاھُوڪار پاڙي واۯان نا مَ منگائو، متان او پڻ اَوھانجِي دعوَت ڪري اَوھان نا آپرِي دعوَت پڇِي نہ ڏي ڇڏي۔ 13 پڻ جڏھين پڻ اَوھِين دعوَت ڪرو تا، تڏھين غرِيبان، پِنگۯان، اَنڌان منڊان نا منگائو۔ 14 ايھڙي نمُوني اَوھان نا آسِيس جُڙسي، ڪِي تہ اُوئان وٽ اَوھانجِي دعوَت پڇِي ڏيڻ سارُون ڪِينھ ڪو اَھي۔ پڻ اُوئي دعوَت رو بدلو اُوئي ڏِينھ اَوھان نا جُڙسي جِڪي ڏِينھ نيڪ ماڙھُو جِيتا ڪري اُٺاۯيا جاسين۔‘
وڏِي دعوَت رو مِثال
(متِي ۲۲:۱–۱۰، لُوقا ۱۴:۱۵–۲۴)
15 تڏھين دعوَتُوئان مان ھيڪي ماڙھُو او واتين سنڀۯي پرڀُو يسُوع نا ڪھيو تہ، ’ڀاگواۯو او ماڙھُو اَھي جڪو اِيشوَر ري راج ۾ دعوَت کاسي۔‘
16 اِيئي تي پرڀُو يسُوع اُوئي نا ڪھيو تہ، ’ھيڪ ماڙھُو ھتو۔ اُوئي ھيڪ وڏِي دعوَت ڪرِي، جِڪي ۾ گھڻان ماڙھُوئان نا منگايا۔ 17 روٽِي ري ٽاڻي اُوئي آپري نوڪر نا ميلھيو تہ تُون دعوَتُوئان نا جائي ڪھي آ تہ، ’ھلو، ھي روٽِي تَيار اَھي۔‘ 18 پڻ او سجا ئي ساگِي نمُوني باھنا ڪرڻ لگا۔ پھلڪي ڪھيو تہ، ’مين کيتر ليو اَھي، جِڪي نا جوڻ سارُون مِنا ضرُور جاڻو اَھي۔ مھربانِي ڪري، مين سارُون معافِي منگي۔‘
19 ٻِيجي ڪھيو تہ، ’مين ڍگان را پنچ جوڙا ليا اَھين، آن اُوئان نا آزماڻ سارُون جائُون پيو۔ مھربانِي ڪري، مين سارُون معافِي منگي۔‘
20 ٽِيجي ڪھيو تہ، ’ھُون نَوو پرڻيو اَھان۔ اِيئي ڪري ھُون ھلي ڪو تو سگھان۔‘
21 نوڪر وۯي آئي او سجين واتين آپري مالِڪ نا سنڀۯائين۔ اِيئي تي مالِڪ نا ڪاوَڙ لگِي، آن ڪھيانتي تہ، ’ڇيڪو ٿي۔ شھر رِي گھٽِي گھٽِي مان جائي غرِيب، پِنگۯا، اَنڌا آن منڊا سجا ئي اِٿ تيڙي آ۔‘
22 پَڇي نوڪر آئي ڪھيو تہ، ’سائِين، جين اَوھان ڪھيو تو، مين اِين رو اِين ڪريو اَھي۔ پڻ اڃان جگھا پئِي اَھي۔‘
23 تڏھين مالِڪ نوڪر نا ڪھيو تہ، ’ٻاھر نِسري جا۔ رستان آن ٻاھراڙِي ري واٽان تي جا، آن جڪو ئي ماڙھُو ھوئين، اُوئان نا مِنٿ ميڙ ڪري تيڙي آ، تہ مانھجو گھر ڀرجي جائي۔ 24 ڪِي تہ ھُون اَوھان نا سنڀۯائُون تو تہ جِڪان نا مين دعوَت ڏِنِي تِي، اُوئان مان ڪوئِي پڻ مانھجِي دعوَت ڪِنھِي کائي۔‘
پرڀُو يسُوع رو چيلو ٿيڻ سارُون ڪِي ڪرڻو اَھي
(متِي ۱۰:۳۷–۳۸، لُوقا ۱۴:۲۵–۳۳)
(متِي ۵:۱۳، مرقس ۹:۵۰، لُوقا ۱۴:۳۴–۳۵)
25 ھيڪِي گھوئِي تمام گھڻا ماڙھُو پرڀُو يسُوع پُٺيا پي آيا۔ تو پرڀُو يسُوع اُوئان سمھون ڦِري ڪھيو تہ، 26 ’جي ڪوئِي مين وٽ آئي تو، پڻ آپري ما ٻاپ سين، آپرِي ڏوسِي سين، آپري ٻاۯان سين، آپري ڀايان ٻيھنان سين، آن آپري جِيوَ سين پڻ گھڻو پريم تو ڪري، آن مين سين گھٽ تو ڪري، تو او مانھجو چيلو ڪو تو ٿي سگھي۔ 27 جڪو پڻ آپرِي سُولِي کڻي مين پُٺيا ڪو تو آئي، او مانھجو چيلو ٿي ڪو تو سگھي۔
28 مِثال، جي اَوھان مان ڪوئِي وڏو گھر ٺاھراڻ چاھي تو، او پھلڪيا ٻيسي خرچ رو اَندازو ضرُور لگاسي تہ مين وٽ گھر ٺھراڻ سارُون پئِيسا اَھين يا نہ؟ 29 اِين نہ ٿي، تہ او گھر رو بُنياد رکي، پڻ پُورو نہ ڪري سگھي، آن ڏيکڻ واۯا اُوئي تي ٺٺولين ڪري اِين ڪھين تہ، 30 ’اِيئي ماڙھُو گھر ٺاھراڻ شرُوع تہ ڪريو، پڻ پُورو ٺاھرائي ڪو سگھيو۔‘
31 ٻِيجو مِثال، جي ڪوئِي راجا لڙائِي ۾ ٻِيجي راجا سين وِڙھڻ تو جائي، تو اَگ ۾ اي وات ضرُور سوچسي تہ مانھجِي ڏس ھزار فوج اُوئي سمھلِي وِيس ھزار فوج سين کٽي سگھسي يا نہ؟ 32 جي او ڪِنھِي کٽي سگھي، تو ٻِيجو راجا اڃان اَۯگو ھوسي، تڏھين اُوئي نا سرچاڻ رو عرض ڪرڻ سارُون ماڙھُو ميلھسي۔
33 ايھڙي نمُوني جي اَوھان مان ڪوئِي آپرو سڀ ڪُجھ ڪو تو ڇڏي، تو او مانھجو چيلو ٿي ڪو تو سگھي۔
34 لُوڻ تہ سُٺو اَھي۔ پڻ جي او پڻ موۯو ٿي جائي، تو او ڪِين وۯي سواد واۯو ڪريو جاسي؟ 35 او نِڪو زمِينَ ري ڪم رو اَھي، نِڪو ڀاڻ ري ڪم رو۔ ماڙھُو اُوئي نا ٻاھر ڦگائي تا ڇڏي۔
جي اِيشوَر اَوھان نا ڪن ڏِنا اَھين، تو سنڀۯو۔‘