فرِيسيان رِي ٺگِي سين پاسو ڏيا
(متِي ۱۰:۲۶–۲۷، لُوقا ۱۲:۱–۳)
12
1 اِتي ۾ ھزارين ماڙھُو آئي ڀيۯا ٿيا، جڪو ھيڪي ٻِيجي مٿي پي کِريا۔ تڏھين پرڀُو يسُوع پھلڪيا آپري چيلان نا ڪھڻ لگو تہ، ’فرِيسيان رِي ٺگِي سين ھُوشيار رھو، جڪو گوھيَل کٽي اَٽي ري جين اَھي۔ 2 جڪو پڻ شئي ڍڪيَل اَھي، او پڌرِي ٿيسي، آن جڪو پڻ وات لِڪيَل اَھي، اُوئي رِي خبر پئي جاسي۔ 3 اِيئي ڪري جڪو واتين اَوھان اَنڌاري ۾ ڪرين ھوسين، او ساھي ۾ سنڀۯاجسين۔ آن جڪو واتين اَوھان بند ڪوٺيان ۾ ماڙھُوئان ري ڪنان ۾ ڪھين ھوسين، او سجان نا کُڏان رِي ڇِت مٿا وڏي آواز سين سنڀۯائين جاسين۔‘ماڙھُوئان سين متان ٻِيھاجيا
(متِي ۱۰:۲۸–۳۱، لُوقا ۱۲:۴–۷)
4 ’اي مانھجا دوستان، ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ اُوئان سين متان ٻِيھاجيا جڪو اَوھانجو بدن ناس ڪري سگھين تا، پڻ اُوئي سين پَڇي ٻِيجو ڪِينھ ڪو تا ڪري سگھين۔ 5 پڻ ھُون اَوھان نا سنڀۯائُون تو تہ ڪي سين ٻِيھاجڻ کپي۔ رُگو اُوئي سين ٻِيھاجو جِڪي نا مارڻ سين پَڇي نرگ ۾ ناکڻ رِي طاقت اَھي۔ ھوئي، ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ اُوئي سين ٻِيھاجو۔
6 اَوھان نا خبر اَھي تہ جڪو چِڙڪين اَھين، او ٻِيان رُوپيان رين پنچ پين جُڙين۔ پڻ اُوئان مان ڪيھِي نا پڻ اِيشوَر ڪو تو وِساري۔ 7 اَوھانجي تہ مٿي را مٿوَاۯ پڻ اِيشوَر را ساريَل اَھين۔ اِيئي ڪري ٻِيھاجو مَ، ڪِي تہ اَوھانجِي قِيمت گھڻيان چِڙڪيان سين گھڻِي مٿي اَھي۔‘
آپ نا پرڀُو يسُوع رو چيلو ڪھڻ سين متان ٻِيھاجيا
(متِي ۱۰:۳۲–۳۳، ۱۲:۳۲، ۱۰:۱۹–۲۰، لُوقا ۱۲:۸–۱۲)
8 ’ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ جڪو ماڙھُوئان ري رُوبرُو اِين ڪھي تو تہ او مين تي وِشواس رکي تو، ھُون مُنش پُتر پڻ اِيشوَر ري فرِشتان ري رُوبرُو اِين رو اِين ڪھِيس تہ او وِشواس رکي تو۔ 9 پڻ جڪو ماڙھُوئان ري رُوبرُو اِين ڪھي تو تہ او مين تي وِشواس ڪو تو رکي، تو اِيشوَر ري فرِشتان ري رُوبرُو اِين رو اِين ڪھيو جاسي تہ او وِشواس ڪو تو رکي۔
10 جڪو ماڙھُو مين مُنش پُتر ري خِلاف ڪِينھ ڪھي تو، اُوئي نا معافِي جُڙسي۔ پڻ جڪو پَوِيتر آتما ري خِلاف بُڇڙو تو ٻولي، اُوئي نا معافِي ڪِنھِي جُڙي۔
11 جڏھين ماڙھُو اَوھان نا مندران ۾ پنچائِتان وٽ، اَگواڻان وٽ يا ڪورٽان ۾ تيڙي جائي، تو اَوھِين اي گڻتِي متان ڪريا تہ اَسِين ڪيھڙِي وۯتِي ڏيئان آن ڪِي ڪھان۔ 12 ڪِي تہ اُوئي ئيج ٽاڻي پَوِيتر آتما اَوھان نا او سجين ئي واتين سِکاسي جڪو اَوھان نا ڪھڻين ھوسين۔‘
بي عقل زمِيندار رو مِثال
13 پَڇي اُوئان گھڻان ماڙھُوئان مان ھيڪي جڻي پرڀُو يسُوع نا ڪھيو تہ، ’گرُو جِي، مانھجي ڀائِي نا ڪھو تہ جڪو اَسانجي اَبا رِي مِلڪيَت اَھي، اُوئي مان مانھجو حِصو مِنا وِۯھائي ڏي۔‘
14 پڻ پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ’ڀائِي، مِنا اَوھانجو فيصلو ڪرڻ واۯو آن حِصو وِۯھاڻ واۯو ڪي چُونڊيو اَھي؟ اي تہ مانھجو ڪم ڪو اَھي۔‘
15 تڏھين پرڀُو يسُوع اُوئان سجان نا ڪھيو تہ، ’ھُوشيار ٿيو۔ آپ نا ھر لالِچ سين بچائو، ڪِي تہ گھڻي مال مِلڪيَت سين ماڙھُو رِي حَياتِي ڪو تِي ٺھي۔‘
16 پَڇي پرڀُو يسُوع اُوئان نا ھيڪ مِثال ڏِنو۔ ’ھيڪ شاھُوڪار ماڙھُو ھتو۔ اُوئي رِي زمِينَ ھتِي جِڪي ۾ تمام سُٺو فصل ٿيو تو۔ 17 تڏھين او سوچڻ لگو تہ، ’مين وٽ اِيئي فصل رکڻ رِي گھٽِي ئي ڪو اَھي۔ ھي ھُون ڪِي ڪران؟‘ 18 نيٺ اُوئي سوچيو تہ، ’ھُون اِين ڪران، مانھجا گُدام کولائي وڏا ٺاھرائُون۔ پَڇي اُوئان ۾ ھُون مانھجو سجو ئي فصل رکان۔ 19 پَڇي ھُون آپ نا اِين ڪھِيس تہ، ’تين وٽ اِتو فصل ڀيۯو ڪريل اَھي، جڪو گھڻا سال ڪِنھِي کُٽي۔ تُون آپرِي حَياتِي آرام سين گُذار۔ کا پِي، آن موج ڪر۔‘
20 پڻ اِيشوَر اُوئي نا ڪھيو تہ، ’اي بيوَقُوف، تاھجو تہ ساس اَجوڪِي رات ۾ ڪڍيو جاسي۔ پَڇي تين جِڪِين ڀيۯو ڪري رکيو اَھي، او ڪي رو ٿيسي؟‘
21 پَڇي پرڀُو يسُوع اُوئي وات رو اي مطلب ڪڍيو تہ، ’او ماڙھُو ايھڙو اَھي جڪو آپ سارُون مال مِلڪيَت ڀيۯِي ڪري تو، پڻ او اِيشوَر رِي نظر ۾ شاھُوڪار ڪو اَھي۔‘
اِيشوَر تي ويساھ رکو
(متِي ۶:۲۵–۳۴، لُوقا ۱۲:۲۲–۳۱)
22 پَڇي پرڀُو يسُوع آپري چيلان نا ڪھيو تہ، ’اِيئي ڪري ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ آپرِي حَياتِي سارُون گڻتِي متان ڪريا تہ اَسِين ڪِي کاسان؟ نِڪو ئي آپري بدن سارُون تہ اَسِين ڪِي پھرسان؟ 23 ڪِي تہ حَياتِي کاڌي سين وڌِيڪ اَھي، آن بدن گڀا سين وڌِيڪ اَھي۔
24 ھاڏان نا جوئو۔ او نِڪو کيڙين تا نِڪو ئي لُڻين تا۔ اُوئان وٽ نِڪو گُدام اَھين نِڪو ئي ڪوٺين۔ توئي پڻ اِيشوَر اُوئان نا کاڌو ڏي تو۔ اَوھِين تہ پکيان سين تمام گھڻا مٿي اَھو۔
25 اَوھان ۾ ايھڙو ڪوڻ اَھي؟ جڪو گڻتِي ڪري آپرِي حَياتِي رو ھيڪ مِنٽ پڻ وڌائي سگھي۔ 26 جي اَوھان سين اي نِنڍڪِي وات پڻ ٿي ڪو تِي سگھي، تو پَڇي ٻِيجيان واتيان سارُون گڻتِي ڪِي تا ڪرو؟
27 جھنگلِي گُلان نا جوئو تہ او ڪِين تا اُگين۔ او نِڪو محنت تا ڪرين، نِڪو ئي ڪپڙا تا ٺاھين۔ پڻ ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ راجا سُليمانَ پڻ آپرا اُونچي ۾ اُونچا گڀا پھري اِيئان گُلان جيھڙو سُٺو ڪو لگتو۔ 28 اِيشوَر ايھڙي جھنگلِي گاھ نا ويس تو پھرائي، جڪو اج ڀِيٽو اَھي آن سَواري چُلھي ۾ ناکيو جاسي۔ تو پَڇي اي ٿوڙھو ويساھ رکڻ واۯان، او اَوھان نا پڻ ضرُور ويس پھراسي۔
29 ٻِيجو تہ اَوھِين اي خيال مَ ڪرو تہ اَسِين ڪِي کاسان آن ڪِي پِيسان، نِڪو ئي اِيئي سارُون اَوھان نا گڻتِي ڪرڻ کپي۔ 30 ڪِي تہ دُنيا رين سجين قومان اِيئان واتيان سارُون خيال ڪرين تين۔ آن اَوھانجي تہ پِتا نا خبر اَھي تہ اَوھان نا اِيئان شئيان رِي ضرُورت اَھي۔ 31 پڻ اَوھِين اِيشوَر ري راج ۾ آپرو جِيوَ لگائو، تو پَڇي اي سجين ئي شئين پڻ اَوھان نا جُڙسين۔‘
آڪاسِي مِلڪيَت
(متِي ۶:۱۹–۲۱، لُوقا ۱۲:۳۲–۳۴)
32 ’مانھجِي نِنڍڪِي ٽولِي، اَوھِين متان ٻِيھاجيا، ڪِي تہ اَوھانجي آڪاسِي پِتا رِي مرضِي اي اَھي تہ او اَوھان نا آپرو راج ڏي۔ 33 اَوھِين آپري شئين ويچي پئِيسا اِيشوَر ري نان تي ڏي ڇڏو، آن اَوھِين آڪاس ۾ آپ سارُون ايھڙا ٻٽُون تَيار ڪرو جڪو ڪڏھي ڪِنھِي ٽُٽين، آن اُٿ ايھڙِي مِلڪيَت ڀيۯِي ڪرو جڪو ڪڏھي ڪِنھِي کُٽي۔ اُٿ نِڪو چور آئي تو، نِڪو ئي ڪِيڙا خراب تا ڪرين۔ 34 اَوھِين اِين ڪرو، ڪِي تہ جِٿ اَوھانجِي مِلڪيَت اَھي، اُٿ اَوھانجو جِيوَ پڻ ھوسي۔‘
جاگتان نوڪران رو مِثال
35 ’اَوھِين شيوا ڪرڻ سارُون آپرا سندرا ٻڌي تَيار ٿي ڀِيچو، آن آپرا ڏِيئا ٻاۯي رکو۔ 36 اَوھِين آپ نا اُوئان نوڪران ري جين تَيار رکو جڪو آپري مالِڪ رِي واٽ پيا جوئين تہ جڏھين او وِيھان رِي دعوَت سين پَڇو وۯي، آن آئي در کڙڪائي، تڏھين او ڇيڪا اُٺي در کولين۔ 37 او نوڪر وڏي ڀاگواۯا اَھين جِڪان نا آپرو مالِڪ آئي جاگتا ڏيکي۔ ھُون اَوھان نا سچ تو ڪھان تہ مالِڪ آپ سندرو ٻڌي روٽِي کاراڻ سارُون اُوئان نوڪران نا ٻيساۯسي، آن آپ اُوئان رِي شيوا ڪرسي۔ 38 جي مالِڪ آڌِي يا اَسُور رو آئي، آن آئي ڏيکي تہ او جاگتا ٻيٺا اَھين، تو او نوڪر ڪِڏا ڀاگواۯا اَھين۔
39 پڻ اي وات ياد رکو تہ جي گھر ري ڌڻِي نا اُوئي ٽاڻي رِي خبر ھونت تہ چور ڪڏھي آسي، تو او جاگتو ھونت آن آپري گھر نا کاٽ لگڻ نہ ڏِنو ھونت۔
40 اِيئي ڪري اَوھِين پڻ تَيار رھو، ڪِي تہ اُوئي ٽاڻي رِي خبر اَوھان نا ڪو اَھي جِڪي ۾ مُنش پُتر آسي۔‘
اِيماندار آن بي اِيماندار نوڪران رو مِثال
(متِي ۲۴:۴۵–۵۱، لُوقا ۱۲:۴۱–۴۸)
41 پَڇي پَطرس ڪھيو تہ، ’اي پرڀُو، او مِثال اَوھِين رُگو اَسان سارُون تا سنڀۯائو، يا سجان ماڙھُوئان سارُون؟‘
42 تڏھين پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ’اِيماندار آن عقل واۯو نوڪر ڪوڻ اَھي؟ او نوڪر اي اَھي جِڪي نا اُوئي رو مالِڪ ٻِيجان نوڪران مٿي رکي تو، تہ جين اي اُوئان نا ٽاڻي تي روٽِي پاڻِي ڏي۔ 43 ڀاگواۯو او نوڪر اَھي جِڪي نا مالِڪ آپري آڻ ري ٽاڻي اِين شيوا ڪرتو ڏيکي۔ 44 ھُون اَوھان نا سچ تو ڪھان تہ او آپرِي سجِي مِلڪيَت اُوئي ري حَوالي ڪري ڇڏسي۔
45 پڻ فرض ڪرو تہ او نوڪر دِل ۾ سمجھي، تہ مانھجو مالِڪ آڻ ۾ گھڻِي دير لگائي تو، آن پَڇي او ٻِيجان نوڪران آن نوڪرياڻيان نا ڪُٽڻ شرُوع ڪري تو، آن آپ کائي پِيئي نشو ڪرڻ لگي تو۔ 46 تو اُوئي رو مالِڪ اُوئي ڏِينھ آسي جِڪي ڏِينھ رِي خبر نوڪر نا ڪِنھِي ھوئي، آن اُوئي ٽاڻي آسي جِڪي ٽاڻي رِي اُميد نوڪر نا ڪِنھِي ھوئي۔ پَڇي مالِڪ آئي اُوئي نا ٽُڪرا ٽُڪرا ڪري ايھڙِي سزا ڏيسي جيھڙِي بي اِيمانَ ماڙھُوئان نا جُڙي تِي۔
47 او نوڪر جِڪي نا آپري مالِڪ رِي مرضِي رِي خبر اَھي، پڻ اُوئي رِي تَيارِي ڪو تو ڪري، نِڪو ئي اُوئي رِي مرضِي تي ھلي تو، اُوئي نا ڏاڍِي مار جُڙسي۔ 48 پڻ او جِڪي نا آپري مالِڪ رِي مرضِي رِي خبر ڪو اَھي آن سزا جيهڙو ڪم ڪري تو، اُوئي نا ٿوڙھِي مار جُڙسي۔ جِڪي نا گھڻو ڏِنو گيو اَھي، اُوئي وٽا گھڻو منگيو پڻ جاسي، آن جِڪي نا گھڻو سونپيو گيو اَھي، اُوئي وٽا گھڻو وڌِيڪ منگيو پڻ جاسي۔‘
پرڀُو يسُوع ري ڪري ماڙھُوئان رو آپت ۾ وِڙھڻ
(متِي ۱۰:۳۴–۳۶، لُوقا ۱۲:۴۹–۵۳)
49 ’ھُون ڌرتِي تي جوت ڏيڻ آيو اَھان، آن ڪيھڙِي سُٺِي وات ٿئِي ھونت جي او اَگي لگل ھونت۔ 50 پڻ مِنا ھيڪ پَوِيتر سِنانَ ليڻو اَھي، آن جِتِي تائين اي وات پُورِي نہ ٿي، اُتِي تائين ھُون ڏاڍو پريشانَ اَھان۔
51 ڪِي اَوھِين اِين سمجھو تا تہ ھُون ڌرتِي تي سنپ ڪراڻ آيو اَھان؟ ھُون اَوھان نا سنڀۯائُون تو تہ سنپ ڪراڻ نہ، پڻ آپت ۾ وِڙھاڻ آيو اَھان۔ 52 ڪِي تہ اج سين لي، جي ھيڪي گھر ۾ پنچ ڀاتِي ھوسين، تو اُوئان مان ٽِن ٻِيان سين وِڙھيَل ھوسين، آن ٻہ ٽِنھان سين وِڙھيَل ھوسين۔ 53 ٻاپ ڏِڪري سين وِڙھيَل ھوسي، آن ڏِڪرو ٻاپ سين۔ ما ڏِڪرِي سين وِڙھيَل ھوسي، آن ڏِڪرِي ما سين۔ ساسُو بئُوھارِي سين وِڙھيَل ھوسي، آن بئُوھارِي ساسُو سين۔‘
زماني رِي خبر رکڻ
(متِي ۱۶:۲–۳، لُوقا ۱۲:۵۴–۵۷)
54 پَڇي پرڀُو يسُوع سجان ماڙھُوئان نا ڪھيو تہ، ’جڏھين اَوھِين آنٿولي پاسي ڪڪر ٿيتو ڏيکو تا، تڏھين جھٽ ۾ اِين ڪھو تا تہ ميھ آسي۔ آن اِين رو اِين ٿي تو۔ 55 پڻ جڏھين ڪاڇِي ھَوا لگي تِي، تڏھين اِين ڪھو تا تہ لُو لگسي، آن اِين رو اِين ٿي تو۔ 56 اي ڪُوڙان ماڙھُوئان، اَوھِين ڌرتِي آن آڪاس ري نِشانيان رِي تہ خبر رکي سگھو تا، پڻ اي ٽاڻو ڪِي ڪو تا اوۯکو؟‘
دُشمنان سين ٺاھ ڪرڻ
متِي ۵:۲۵–۲۶، لُوقا ۱۲:۵۷–۵۹)
57 ’اَوھِين آپ اي فيصلو ڪِي ڪو تا ڪرو تہ اَسان نا ڪِي ڪرڻ کپي؟ 58 جي ڪوئِي فريادِي اَوھان تي ڪيس ڪري اَوھان نا ڪورٽ ۾ لي جائي، تو ڪوشِش ڪري اُوئي سين واٽ ۾ ئي ٺاھ ڪرو، متان او اَوھان نا جج وٽ تيڙي نہ جائي، آن جج اَوھان نا پولِيس ري حَوالي نہ ڪري، آن پولِيس وۯي اَوھان نا جيل ۾ بند نہ ڪري ڇڏي۔ 59 ھُون اَوھان نا سنڀۯائُون تو تہ جِتِي تائين قرض رِي پائِي پائِي ڀري ڪو تا ڏيو، اُتِي تائين اَوھانجِي جِند ڪِنھِي ڇُٽي۔‘