پرڀُو يسُوع رو آپري چيلان نا دُعا سِکاڻ
(متِي ۶:۹–۱۳، ۷:۷–۱۱، لُوقا ۱۱:۱–۱۳)
11
1 ھيڪ ڏِينھ پرڀُو يسُوع ھيڪي ھند دُعا منگِي پي۔ جڏھين او دُعا منگي رھيو، تڏھين آپري چيلان مان ھيڪي جڻي اُوئي نا ڪھيو تہ، ’پرڀُو، جين يُوحنا آپري چيلان نا دُعا منگڻ سِکايا تا، تِين اَوھِين پڻ اَسان نا سِکائو۔‘2 تو پرڀُو يسُوع چيلان نا ڪھيو تہ، ’جڏھين اَوھِين دُعا منگو، تڏھين اِين ڪھيا:
’اي پِتا، تاھجو نان پَوِيتر مڃيو جائي۔
تاھجو راج آئي۔
3 اَسانجِي روز رِي روٽِي ھر روز اَسان نا ڏي۔
4 اَسانجا ڏوھ اَسان نا معاف ڪر،
ڪِي تہ اَسِين آپ پڻ آپري سجان ڏوھاريان نا معاف تا ڪران۔
آن اَسانجو آزمتو مَ لي۔‘
5 پَڇي پرڀُو يسُوع چيلان نا ڪھيو تہ، ’فرض ڪرو تہ اَوھانجو ھيڪ دوست ھوئي، آن آڌِي رات رو اَوھِين اُوئي ري گھري جائي ڪھو تہ، ’ڀائِي، مِنا ٽِن روٽين اُڌارين ڏي، 6 ڪِي تہ مين وٽ اَۯگي پنڌ سين ھيڪ مھمانَ آيو اَھي، آن مين وٽ اُوئي نا کاراڻ سارُون ڪِينھ ڪو اَھي۔‘
7 فرض ڪرو تہ اَوھانجو دوست ڀِتريا اِين تو ڪھي تہ، ’مِنا تنگ مَ ڪر۔ ھِيڻا در بند پيو اَھي، آن مانھجا ٻاۯيا مين ڀيۯا سُتل اَھين۔ ھُون اُٺي تِنا ڪِينھ ڪو تو ڏي سگھان۔‘
8 ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ اَوھانجِي دوستِي ھوتي پڻ او اُٺي اَوھان نا ڪِينھ ڪِنھِي ڏي۔ پڻ جڏھين اَوھِين منگڻ بند نہ ڪرسو، تو نيٺ او اُٺسي، آن جِڪِين اَوھان نا کپي تو، او ڏيسي۔
9 تو ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ منگو، تہ اَوھان نا ڏِنو جاسي، جوئو، تہ اَوھِين لڀسو، در کڙڪائو، تہ او اَوھان سارُون کُليو جاسي۔ 10 ڪِي تہ جڪو پڻ منگسي، اُوئي نا جُڙسي، جڪو پڻ جوسي، او لڀسي، آن جڪو پڻ در کڙڪاسي، اُوئي سارُون کوليو جاسي۔
11 اَوھان ۾ ايھڙو ڪوئِي ٻاپ اَھي ڪِي؟ (جِڪي وٽا ڏِڪرو روٽِي منگي، پڻ ٻاپ اُوئي نا روٽِي ري بدلجي پٿر ڏي۔) يا ڏِڪرو مڇِي منگي، پڻ ٻاپ اُوئي نا مڇِي ري بدلجي نانگ ڏي۔ 12 يا ڏِڪرو اِينڏو منگي، آن ٻاپ اُوئي نا وِڇُون ڏي؟ 13 اَوھِين خراب اَھو، توئي پڻ آپري ٻاۯيان نا سُٺين شئين ڏي سگھو تا۔ تو پَڇي اَوھانجو آڪاسِي پِتا اُوئان نا ضرُور پَوِيتر آتما ڏيسي، جڪو اُوئي وٽا منگين تا۔‘
پرڀُو يسُوع رو آپري دُشمن شيطانَ ري راج نا آپ سين ھيٺ رکڻ
(متِي ۱۲:۲۲–۳۰، مرقس ۳:۲۰–۲۷، لُوقا ۱۱:۱۴–۲۳)
14 ھيڪِي گھوئِي پرڀُو يسُوع ھيڪي ايھڙي ماڙھُو مان ڀُوت ڪڍيو جِڪي نا ڀُوت گُونگو ڪري ڇڏيو تو۔ جڏھين ڀُوت نِسري گيو، تڏھين گُونگو ماڙھُو ٻولڻ لگو۔ اِيئي تي اُٿ جڪو گھڻا ماڙھُو ھتا، او حيرانَ ٿي گيا۔
15 پڻ اُوئان ماڙھُوئان مان ڪينهڪ جڻان ڪھيو تہ، ’اي ماڙھُو ڀُوتان ري اَگواڻ بعلزبُول رِي طاقت سين ڀُوت ڪڍي تو۔‘ 16 آن ٻِيجان پرڀُو يسُوع نا آزماڻ سارُون ڪھيو تہ، ’اَسان نا اِيشوَر ري طرف سين ڪوئِي نِشانِي ڏيکاۯو۔‘
17 پڻ پرڀُو يسُوع اُوئان رو خيال سمجھي ڪھيو تہ، ’جِڪي راج ري ماڙھُوئان ۾ ڦوٽ پئي جائي تِي، او راج ختم ٿي جاسي، آن جِڪي گھر ۾ ڪِروڌ ھوسي، او ناس ٿي جاسي۔ 18 ساگِي نمُوني جي شيطانَ ري راج ۾ پڻ ڦوٽ ھوسي، تو او ڪِين رھي سگھي تو؟ توئي پڻ اَوھِين ڪھو پيا تہ ھُون بعلزبُول رِي طاقت سين ڀُوت تو ڪڍان۔
19 جي ھُون بعلزبُول رِي طاقت سين ڀُوت تو ڪڍان، تو پَڇي اَوھانجا آپرا ماڙھُو ڪي رِي طاقت سين ڀُوت ڪڍين تا؟ او آپ اي فيصلو ڪري ڪھسين تہ اَوھِين غلط اَھو۔ 20 پڻ ھُون تہ اِيشوَر رِي طاقت سين ڀُوت ڪڍان تو، اِيئي ڪري اِين سمجھو تہ اِيشوَر رو راج اَوھان ۾ آئي گيو اَھي۔
21 جڏھين ھيڪ طاقت واۯو ماڙھُو آپرا سجا ئي ھٿيار کڻي آپري گھر تي چونڪِي ڏي تو، تو اُوئي را سجا ئي ٽپڙ ٽاڙِي بچيا پيا ھوسين۔ 22 پڻ جڏھين اُوئي سين گھڻِي طاقت واۯو اُوئي تي آئي قبضو تو ڪري، تڏھين اُوئي وٽا او ھٿيار کسي تو لي، جِڪان تي اُوئي رو ڀروسو ھتو، آن اُوئي را سجا ئي ٽپڙ ٽاڙِي وِۯھائي تو ڇڏي۔
23 جڪو مانھجي پاسي ڪو اَھي، او مانھجي خِلاف اَھي۔ آن جڪو مين ڀيۯو ٿي ماڙھُو ڀيۯا ڪو تو ڪري، او پکيڙي تو۔‘
ڀُوتان رو پَڇو آڻ
(متِي ۱۲:۴۳–۴۵، لُوقا ۱۱:۲۴–۲۶)
24 جڏھين ڪيھِي ماڙھُو مان ڀُوت نِسري جائي تو، تڏھين او بيابانَ ۾ آپري آرام ڪرڻ رِي جگھا جوڻ سارُون ايڻ اوڻ ڦِرتو رھسي۔ جي جگھا ڪو تِي جُڙي، تو ڀُوت اِين سوچسي تہ، ’ھُون وۯي پَڇو اُوئي گھري جائُون جِڪي سين نِسريو تو۔‘ 25 اُٿ پُجي او جوئي تو تہ گھر صاف اَھي، آن سجو ئي سامانَ ٺِيڪ پيو اَھي۔ 26 تڏھين او جائي آپ سين پڻ بُڇڙا ٻِيجا ست ڀُوت تيڙي آئي تو، آن سجا ئي اُوئي ماڙھُو نا لگي اُوئي ۾ رھين تا۔ نيٺ اُوئي ماڙھُو رِي حالت اَگلي سين پڻ وڌِيڪ خراب ٿي جائي تِي۔‘
ڀاگواۯا ماڙھُو
27 جڏھين پرڀُو يسُوع او واتين پي ڪرين، تڏھين ماڙھُوئان ري ميڙ مان ھيڪِي ڏوسِي وڏي سڏا ڪھيو تہ، ’وڏِي ڀاگواۯِي او اَھي جِڪي اَوھان نا جِڻيو آن بُبو پِيئاڙيو۔‘
28 اِيئي تي پرڀُو يسُوع اُوئي نا ڪھيو تہ، ’اي تہ ٺِيڪ اَھي۔ پڻ وڌِيڪ ڀاگواۯا او اَھين جڪو اِيشوَر رو وچن سنڀۯين تا، آن اُوئي تي ھلين تا۔‘
ماڙھُوئان رو پرڀُو يسُوع نا وڏو ڪم ڏيکاۯڻ رو ڪھڻ
(متِي ۱۲:۳۸–۴۲، لُوقا ۱۱:۲۹–۳۲)
29 جڏھين پرڀُو يسُوع ري آکِين پاکِين گھڻا ماڙھُو ڀيۯا ٿيتا گيا، تڏھين پرڀُو يسُوع اُوئان نا ڪھڻ لگو تہ، ’اِيئي زماني را ماڙھُو ڪيھڙا خراب اَھين، ڪِي تہ او پرچا ڏيکڻ چاھين تا۔ پڻ اِيئان نا رُگو اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯي يُوناہ رِي نِشانِي ڏيکاۯِي جاسي، ٻِيجي ڪوئِي پڻ نہ۔ 30 جيھڙي نمُوني يُوناہ نِينوَہ شھر ري ماڙھُوئان سارُون نِشانِي ٿيو تو، ايھڙي نمُوني مُنش پُتر اِيئي زماني ري ماڙھُوئان سارُون نِشانِي ٿيسي۔
31 نيا ڪرڻ ري ڏِينھ ڪاڇيلي مُلڪ رِي راڻِي اِيئي زماني ري ماڙھُوئان ڀيۯِي اُٺي ڀِيچسي، آن اِيئان نا ڏوھارِي ڪرسي۔ ڪِي تہ او آپ سُليمانَ راجا ري عقل رين واتين سنڀۯڻ سارُون گھڻي پنڌ سين آئِي تِي۔ پڻ جوئو، اِٿ ھيڪ ايھڙو اَھي جڪو سُليمانَ سين وڏو اَھي۔
32 نيا ڪرڻ ري ڏِينھ نِينوَہ شھر را ماڙھُو اِيئي زماني ري ماڙھُوئان ڀيۯا اُٺي ڀِيچسين، آن اِيئان نا ڏوھارِي ڪرسين۔ ڪِي تہ اُوئان يُوناہ رو نياپو سنڀۯي آپري پاپان سين توڀان ڪرِي تِي۔ پڻ جوئو، اِٿ ھيڪ ايھڙو اَھي جڪو يُوناہ سين وڏو اَھي۔‘
بدن رِي روشني
(متِي ۵:۱۵، ۶:۲۲–۲۳، لُوقا ۱۱:۳۳–۳۶)
33 ڪوئِي ماڙھُو ايھڙو ڪو اَھي جڪو ڏِيئو ٻاۯي اُوئي نا ۯآف، يا ڪيھِي ٺان ھيٺا ڍڪي ڇڏي۔ پڻ او اُونچو رکسي، تہ جين اُوئي گھر ۾ آڻ واۯان نا ساھو ٿي۔
34 اَوھانجين اَنکين اَوھانجي بدن سارُون ڏِيئو اَھين۔ جي او سجين سارين اَھين، تو اَوھانجو سجو بدن روشني سين ڀريَل ھوسي۔ پڻ جي او خراب اَھين، تو اَوھانجي بدن ۾ اَنڌارو ئي اَنڌارو اَھي۔ 35 اِيئي ڪري خيال رکو تہ اَوھان ۾ جڪو روشني اَھي، او اَنڌارو نہ ھوئي۔ 36 ايھڙي نمُوني جي اَوھانجو سجو بدن روشني سين ڀريَل ھوئي، آن اُوئي ري ڪيھِي پڻ حِصي ۾ اَنڌارو نہ ھوئي، تو بدن ۾ ايھڙِي روشني ٿيسي جيھڙِي روشني ڏِيئو اَوھان تي چمڪائي تو۔‘
پرڀُو يسُوع رو فرِيسيان آن پنڊتان نا ڏوھارِي ڪرڻ
(متِي ۲۳:۱–۳۶، مرقس ۱۲:۳۸–۴۰، لُوقا ۱۱:۳۷–۵۴)
37 جڏھين پرڀُو يسُوع واتين ڪري رھيو، تڏھين ھيڪي فرِيسِي ٽولي ري ماڙھُو اُوئي نا روٽِي رِي دعوَت ڏِنِي۔ تو پرڀُو يسُوع اُوئي ري گھري گيو، آن روٽِي کاڻ ٻيٺو۔ 38 پڻ فرِيسِي اي ڏيکي حيرانَ ٿي گيو تہ پرڀُو يسُوع روٽِي کاڻ سين اَگ ۾ ڌرم رِي رِيت ري جين آپرا ھٿ ڪو ڌويا۔
39 تڏھين پرڀُو يسُوع اُوئي نا ڪھيو تہ، ’جوئو، اَوھِين فرِيسِي ماڙھُو آپري پِيئالي آن پليٽ رو ٻاھرلو پاسو تہ صاف ڪرو تا، پڻ اَوھانجو اَندر تہ لالِچ آن بُرائِي سين ڀريو پيو اَھي۔ 40 اي بيوَقُوفان، جِڪي ٺاھڻ واۯي بدن رو ٻاھرلو پاسو ٺاھيو اَھي، اُوئي اَندرلو پڻ ٺاھيو اَھي۔ 41 پڻ جِڪِين اَوھان وٽ اَھي، او غرِيبان نا دِل سين ڏي ڇڏو، تو اَوھان سارُون سڀ ڪُجھ صاف ٿي جاسي۔
42 اي فرِيسيان، اَوھان سارُون ڏُک اَھي، ڪِي تہ اَوھِين ڦُودني، سوئان آن ھر ھيڪ ايھڙِي ڀاجِي ري فصل مان ڏسون حِصو تہ اِيشوَر ري نان تي ڏيو تا۔ پڻ اِنصاف ڪرڻ آن اِيشوَر سين پريم ڪرڻ رِي ڪوئِي پروَاھ ڪو تا ڪرو۔ اَوھان نا اِين اِنصاف آن پريم ڪرڻ کپي، آن او واتين پڻ ڇڏڻ نہ کپين۔
43 اي فرِيسيان، اَوھان سارُون ڏُک اَھي، ڪِي تہ اَوھانجو شونق اي اَھي تہ مندران ۾ اَوھِين سجان سين سُٺِي جگھا تي ٻيسو، آن بازاران ۾ ماڙھُو اَوھان سين عِزت سين مِلين۔
44 اَوھان سارُون ڏُک اَھي، ڪِي تہ اَوھِين اُوئان قبران ري جين اَھو جڪو پڌرين ڪو اَھين، آن ماڙھُو بي خبرِي ۾ اُوئان تي ھلين تا۔‘
45 پَڇي پنڊتان مان ھيڪي جڻي پرڀُو يسُوع نا ڪھيو تہ، ’گرُو جِي، اَوھانجي واتيان سين اَسانجِي بي عِزتِي پئِي ٿي۔‘
46 اِيئي تي پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ’اي پنڊتان، اَوھان سارُون پڻ ڏُک اَھي، ڪِي تہ اَوھِين ماڙھُوئان تي ڀار اِتو ناکو تا جو او کڻي ڪو تا سگھين۔ پڻ اَوھِين آپ تہ اُوئان نا ڀار کڻاڻ سارُون ھٿ ئي ڪو تا ڏيو۔
47 اَوھان سارُون ڏُک اَھي، ڪِي تہ اَوھِين اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯان را قُٻا ٺھرائو تا، جِڪان نا اَوھانجي ٻاپ ڏاڏان مارائي ڇڏيا۔ 48 اِين ڪرڻ سين اي وات پڌرِي ٿي تِي تہ اَوھِين مڃي تا تہ اَوھانجي ٻاپ ڏاڏان ٺِيڪ ڪريو تو۔ ڪِي تہ اُوئان نياپو ڏيڻ واۯان نا مارائي ڇڏيا، آن اَوھِين اُوئان را قُٻا تا ٺھرائو۔ 49 اِيئي ڪري اِيشوَر آپرِي عقل سين ڪھيو اَھي تہ، ’ھُون مانھجا نياپو ڏيڻ واۯا آن خاص چيلا اُوئان وٽ ميلھِيس۔ اُوئان مان ڪينهڪ او ماري ڇڏسين، آن ڪينهڪ تنگ ڪرسين۔‘
50 اِيئي ڪري دُنيا رِي شرُوعات سين لي جڪو اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯان را خُونَ ٿيا اَھين، اُوئان سجان ري خُونَ رو حِساب اِيئي زماني ري ماڙھُوئان وٽا ليو جاسي۔ 51 ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ ھابِل سين لي زڪرياہ تائين، جِڪي نا وڏي مندر ۾ قُربانِي چاڙھڻ رِي جگھا آن پَوِيتر جگھا ري وِچ ۾ مارائي ڇڏيو، اُوئان سجان ري خُونَ رو حِساب اِيئي زماني ري ماڙھُوئان وٽا ليو جاسي۔
52 اَوھان پنڊتان سارُون ڏُک اَھي، ڪِي تہ اَوھان عِلم رِي چاٻِي تہ کسي لئِي اَھي، پڻ اَوھِين آپ اَندر ڪو گيا، آن جڪو گيا پي، اُوئان نا پڻ اَوھان روڪي ڇڏيا۔‘