پرڀُو يسُوع رو ستر چيلان نا ڪم تي ميلھڻ
10
1 اُوئي سين پَڇي پرڀُو يسُوع ٻِيجا ستر چيلا آپري ڪم سارُون چُنڊيا۔ اُوئان مان ٻہ ٻہ جڻا آپ سين اَگ ھر اُوئي شھر آن گان سمھان ميلھيانتي جِٿ آپ جاڻ واۯو ھتو۔ 2 اُوئي ڪھيو تہ، ’فصل تمام گھڻو اَھي، پڻ لُڻڻ واۯا ٿوڙھا اَھين۔ اِيئي ڪري فصل ري ڌڻِي نا عرض ڪرو تہ لاباري سارُون لُڻڻ واۯا ميلھي۔3 ھي اَوھِين جائو۔ ھُون اَوھان رِڍان جيھڙان نا بگھڙان ۾ ميلھان پيو۔ 4 سفر سارُون ٻٽُون، جھوۯِي يا ٻِيجي جُتِي متان کڻيا، نِڪو ئي واٽ ۾ ڪيھِي سين خبرچار پُڇيا۔ 5 جِڪي گھر ۾ اَوھِين جائو، اُٿ پھلڪيا ڪھيا تہ، ’اي گھر سُکيو رھي۔‘ 6 جي اُٿ ڪوئِي سُک شانتِي واۯو ماڙھُو ھوسي، تو اُوئي تي اَوھانجِي دُعا رھسي، نِتاڻي او دُعا اَوھان وٽ پڇِي وۯي آسي۔ 7 پَڇي اُوئي ساگِي گھر ۾ ٽِڪي رھيا، آن جِڪِين اَوھان نا کاڌي پِيتي سارُون جُڙي، او کايا پِيئا۔ ڪِي تہ ڪم ڪرڻ واۯي نا مزُورِي ليڻ رو حق اَھي۔ گھر گھر متان ٽِڪيا۔
8 جِڪي شھر اَوھِين جائو، آن اُٿلا ماڙھُو خُوشِي سين اَوھان نا آڻ ڏيئين تا، تو جِڪِين کاڌي سارُون ڏيئين، او کايا۔ 9 جڪو اُوئي شھر ۾ بِيمار ھوئين، اُوئان نا سجا ڪريا، آن اُٿلان ماڙھُوئان نا ڪھيا تہ، ’اِيشوَر رو راج اَوھان نا نيڙو آئي پُگو اَھي۔‘
10 پڻ جِڪي جِڪي شھر اَوھِين جائو، آن ماڙھُو اَوھان نا آڻ نہ ڏيئين، تو اُٿليان گھٽيان ۾ جائي اِين ڪھيا تہ، 11 ’اَسِين اَوھانجي شھر رِي جڪو ڌُوڙ اَسانجي پگان نا لگي گئِي اَھي، او پڻ اَوھان سمھِين ڇنڊي تا ڇڏان۔ توئي پڻ اَوھِين سمجھيا تہ اِيشوَر رو راج نيڙو آيو اَھي۔‘ 12 ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ اُوئي ڏِينھ جڏھين اِيشوَر نيا ڪرسي، تڏھين سدُوم شھر پڻ اُوئي شھر سين گھٽ ڀوگسي۔‘
ويساھ نہ رکڻ واۯان ماڙھُوئان را شھر
(متِي ۱۱:۲۰–۲۴، لُوقا ۱۰:۱۳–۱۶)
13 تڏھين پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ’اي خُرازِينَ شھر واۯان، ڏُک اَھي اَوھان سارُون۔ اي بيت صيدا شھر واۯان، ڏُک اَھي اَوھان سارُون۔ ڪِي تہ جڪو اِيشوَر را وڏا ڪم اَوھان ۾ ٿيا تا، او جي صُور آن صيدا شھران ۾ ٿيا ھونت، تو اُٿلا ماڙھُو گھڻو وقت اَگي جٽ را گڀا پھري رک ۾ ٻيسي آپري پاپان سين توڀان ڪري ڇڏِي ھونت۔ 14 پڻ اُوئي ڏِينھ جڏھين اِيشوَر نيا ڪرسي، تڏھين صُور آن صيدا شھر واۯا پڻ اَوھان سين گھٽ ڀوگسين۔
15 اي ڪفرنحُوم شھر واۯان، ڪِي اَوھِين اِين سمجھو تا تہ، ’اَسِين اُونچا آڪاس تي کڻيا جاسان؟‘ نہ، اَوھِين نرگ ۾ اُڇلايا جاسو۔‘
16 پَڇي پرڀُو يسُوع آپري چيلان نا وۯي ڪھيو تہ، ’جڪو اَوھانجِي وات سنڀۯين تا، اِين سمجھو تہ او مانھجِي وات پڻ سنڀۯين تا۔ جڪو اَوھانجِي وات ڪو تا مڃين، اِين سمجھو تہ او مانھجِي وات پڻ ڪو تا مڃين۔ آن جڪو مانھجِي وات ڪو تا مڃين، اِين سمجھو تہ او اُوئي رِي وات ڪو تا مڃين جِڪي مِنا ميلھيو اَھي۔‘
ستر چيلان رو پَڇو وۯي آڻ
17 پَڇي او ستر چيلا خُوشِي سين ڀرجي پَڇا پرڀُو يسُوع وٽ آيا، آن آئي اُوئي نا ڪھيانتي تہ، ’پرڀُو، اَوھانجي نان سين ڀُوت پڻ اَسانجو حُڪم مڃين تا۔‘
18 تڏھين پرڀُو يسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ’مين شيطانَ نا اِين کِرتي ڏِٺو اَھي جين آڪاس مان کِوَڻ کِري تِي۔ 19 جوئو، مين اَوھان نا ايھڙِي طاقت ڏِنِي اَھي جِڪي سين اَوھِين نانگ آن وِڇُوئان نا لتاڙي سگھو، آن دُشمن شيطانَ وٽا سجِي طاقت کٽي جائو۔ اَوھان نا ڪوئِي پڻ شئي نُقصانَ ڪِنھِي ڏي۔ 20 توئي پڻ اِيئي وات تي خُوش مَ ٿيو تہ ڀُوت اَوھانجو ڪھڻ مڃين تا۔ پڻ اِيئي وات تي خُوش ٿيو تہ اَوھانجا نان آڪاس ۾ لِکيل اَھين۔‘
پرڀُو يسُوع رو خُوش ٿيڻ
(متِي ۱۱:۲۵–۲۷، ۱۳:۱۶–۱۷، لُوقا ۱۰:۲۱–۲۴)
21 اُوئي ئيج ٽاڻي پرڀُو يسُوع پَوِيتر آتما ري ڪري گھڻو خُوش ٿيو، آن ڪھيانتي تہ، ’اي پِتا، ڌرتِي آن آڪاس را مالِڪ، ھُون تاھجا ٿورا مڃان تو تہ تين اي واتين سمجھُو آن عقل واۯان وٽا لِڪائي رکين اَھين، آن جِڪان نا سمجھ ڪو اَھي، اُوئان وٽ پڌرين ڪرين اَھين۔ ھوئي پِتا، اي سجو ئي تين آپرِي مرضِي آن خُوشِي سين ڪريو اَھي۔
22 مانھجي پِتا سجو ئي مانھجي وس ۾ ڏِنو اَھي۔ ٻِيجو ڪوئِي ڪو تو اوۯکي تہ پُتر ڪوڻ اَھي، رُگو پِتا اوۯکي تو۔ ٻِيجو ڪوئِي ڪو تو اوۯکي تہ پِتا ڪوڻ اَھي، رُگو پُتر اوۯکي تو، آن او پڻ اوۯکي تو جِڪي وٽ پُتر پِتا نا پڌرو ڪرڻ چاھي تو۔‘
23 پَڇي پرڀُو يسُوع چيلان سمھون ڦِري رُگو اُوئان نا ڪھيو تہ، ’ڀاگواۯا اَوھِين اَھو، جو اي واتين اَنکيان سين ڏيکو تا۔ 24 ڪِي تہ ھُون اَوھان نا سنڀۯائُون تو تہ جڪو واتين اَوھِين ڏيکو تا، او واتين ڏيکڻ سارُون گھڻا اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯا آن راجا سِڪتا رھيا، پڻ اُوئان ڪو ڏِٺين۔ آن جڪو واتين اَوھِين سنڀۯو تا، او واتين سنڀۯڻ سارُون پڻ او سِڪتا رھيا، پڻ اُوئان ڪو سنڀۯين۔‘
نيڪ سامرِي رو مِثال
25 اُوئي سين پَڇي ھيڪي پنڊت اُٺي پرڀُو يسُوع نا آزماڻ سارُون ڪھيو تہ، ’گرُو جِي، ھُون ڪِي ڪران جو مِنا ھميشہ رو جِيوَن جُڙي؟‘
26 اِيئي تي پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ’شاستر ۾ ڪِي لِکيل اَھي؟ او پڙھڻ سين اَوھِين ڪِي تا سمجھو؟‘
27 تڏھين اُوئي وۯتِي ڏِنِي تہ، ’تُون پرڀُو آپري اِيشوَر سين آپرِي پُورِي دِل، آپرِي پُورِي جانَ، آپرِي پُورِي طاقت آن آپري پُورِي عقل سين پريم ڪر، آن آپري پاڙي واۯان سين اِتو پريم ڪر جِتو تُون آپ سين ڪرين تو۔‘
28 اِيئي تي پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ’اَوھان بِلڪُل صحِيح ڪھيو۔ اِين ئيج ڪرو، تو ھميشہ رو جِيوَن جُڙسي۔‘
29 پڻ اُوئي آپ نا سچو ثابت ڪرڻ سارُون پرڀُو يسُوع نا ڪھيو، ’تو پَڇي مانھجو پاڙي واۯو ڪوڻ اَھي؟‘
30 تڏھين پرڀُو يسُوع وۯتِي ڏِنِي تہ، ’ھيڪ ماڙھُو ھتو۔ او يرُوشلم شھر سين يريحُو شھر سمھون گيو پي۔ رستي ۾ اُوئي نا ڌاڙيل ڦِري آيا۔ اُوئان اُوئي را گڀا اُتاري ليا، آن ڏاڍو ڪُٽي اَڌ مُئو ڪري ڇڏي پرھا گيا۔
31 پَڇي ڪِي ٿيو تہ ھيڪ پُوجارِي اُوئي واٽ تا گيو پي۔ پُوجارِي جڏھين اُوئي نا ڏِٺو، تڏھين پاسو ڏي ھليو گيو۔
32 ساگِي نمُوني لاوِي ذات رو ھيڪ ماڙھُو جڏھين اُٿ آيو، تڏھين او پڻ اُوئي نا ڏيکي پاسو ڏي ھليو گيو۔
33 پڻ سامرِي قوم رو ھيڪ ماڙھُو پنڌ ڪرتي جڏھين اُوئي وٽ آئي پُگو، تڏھين اُوئي نا ڏيکي قياس آيو۔ 34 او اُوئي وٽ آيو، آن اُوئي ري ڦٽان تي تيل آن اَنگُوران رو رس مکي پٽِي ٻڌيانتي۔ پَڇي اُوئي نا آپري ويھتر تي چاڙھي ھيڪِي ھوٽل ۾ لي گيو، آن اُٿ اُوئي رِي سنڀال ڪريانتي۔ 35 ٻِيجي ڏِينھ اُوئي چاندِي را ٻہ سِڪا ڪڍي ھوٽل ري ڌڻِي نا ڏي ڪھيو تہ، ’اِيئي رِي سنڀال ڪرتو رھ، آن تاھجو جِتو وڌِيڪ خرچ لگو، او ھُون وۯتو تِنا ڏي جائِيس۔‘
36 پَڇي پرڀُو يسُوع پنڊت سين پُڇيو تہ، ’ھي اَوھانجو ڪيھڙو خيال اَھي تہ جڪو ماڙھُو ڌاڙيلان وٽ ڦاٿو تو، اُوئي رو اِيئان ٽِنھان مان ڪِھو پاڙي واۯو ٿيو؟‘
37 اِيئي تي پنڊت وۯتِي ڏِنِي تہ، ’او ٿيو جِڪي نا اُوئي تي قياس آيو۔‘
تڏھين پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ’اَوھِين پڻ جائي اِين رو اِين ڪرو۔‘
پرڀُو يسُوع رو مارٿا آن مريَم ري گھري جاڻ
38 پرڀُو يسُوع آن اُوئي را چيلا واٽ ڏي گيا پي، تو پرڀُو يسُوع ھيڪي گان ۾ آيو۔ اُوئي گان ۾ ھيڪ ڏوسِي ھتِي، جِڪي رو نان مارٿا ھتو۔ اُوئي پرڀُو يسُوع نا آپري گھري ٽِڪايو۔ 39 اُوئي ڏوسِي رِي ھيڪ ٻيھن پڻ ھتِي، جِڪي رو نان مريَم ھتو۔ او پرڀُو يسُوع ري پگان وٽ ٻيسي اُوئي رين واتين سنڀۯڻ لگِي۔
40 پڻ مارٿا سانجڻ رو گھڻو ڪم ھوڻ ري ڪري پريشانَ ھتِي، اِيئي ڪري پرڀُو يسُوع نا آئي ڪھيانتِي تہ، ’پرڀُو، ڪِي اَوھان نا اِيئي وات رو ڪوئِي خيال ڪو تو ٿي؟ تہ مانھجِي ٻيھن مِنا ڪم ۾ ھيڪلِي ڇڏي ڏِنِي اَھي۔ ھي اِيئي نا مانھجِي مدد ڪرڻ رو ڪھو۔‘