يِسُوع رو يرُوشلم شھر ۾ وڏيَ مانَ شانَ سين پُجڻ
21
1 جڏھين يِسُوع آن اُوئي را چيلا يرُوشلم شھر رَي نيڙا آيا، آن جيتُونَ نان ري جبل وٽ بيت فگي گان وٽ پُگا، تڏھين يِسُوع اُوھا ٻِيان چيلان نا اِين ڪھي ميلھا تہ، 2 ”سمھلي گان ۾ جائو۔ جِين اُٿ پُجسو، تِين اَوھِين جوسو تہ ھيڪ گڏھي آن ھيڪ کودو ٻڌل ھوسين۔ اُوئان نا ڇوڙھي مين وٽ ھڪلي آئو۔ 3 جي ڪوئِي ماڙھُو اَوھان سين اُوئان ري باري ۾ ڪينهڪ پُڇي، تو اَوھِين اُوئي نا ڪھيا تہ ’اِيئان رِي پرڀُو نا ضرُورت اَھي۔‘ آن او جلدي اَوھان نا لي جاڻ رِي موڪل ڏيسي۔“4 او اِيئي سارُون ٿيو، تہ جِين اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯي رِي اي وات پُورِي ٿي تہ،
5 ”صيُونَ شھر ري ماڙھُوئان نا اِين ڪھو تہ
جوئو، اَوھان رو راجا اَوھان وٽ آئي پيو۔
او نِماڻائِي سين ھلي تو،
آن گڏھي ري کودي تي چڙھيَل اَھي۔“
6 پَڇي او چيلا رَوانا ٿيا، آن جِين يِسُوع اُوئان نا ڪرڻ رو ڪھيو تو، اُوئان اِين رو اِين ڪريو۔ 7 او گڏھي آن کودي نا ھڪلي آيا، آن اُوئان تي آپرا ٽوئال رکيانتي۔ پَڇي يِسُوع کودي تي چڙھي ٻيٺو۔ 8 تمام گھڻان ماڙھُوئان مارگ تي آپرا ٽوئال وِڇايا، آن ٻِيجان ماڙھُوئان وڻان رين ٽاۯين وڍي مارگ تي پکيڙين۔ 9 آن جڪو تمام گھڻا ماڙھُو يِسُوع ري اگ ۾ آن يِسُوع پُٺيا يرُوشلم شھر سمھان پي گيا، اُوئان زور سين اِين پي ڪھيو تہ،
”جئہ جئہ۔ دائُود راجا ري اولاد رِي جئہ۔
اِيشوَر رِي آسِيس اُوئي تي ھوئي،
جڪو اِيشوَر ري نان سين آئي تو۔
جئہ جئہ۔ پرميشوَر رِي جئہ۔“
10 جڏھين يِسُوع يرُوشلم شھر ۾ آيو، تو پُورِي شھر ۾ ماڙھُوئان نا جوش چڙھي گيو، آن او سجائي پُڇڻ لگا تہ، ”اي ماڙھُو ڪوڻ اَھي؟“ 11 جڪو تمام گھڻا ماڙھُو يِسُوع ڀيۯا آيَل ھتا، اُوئان اي وۯتِي ڏِنِي تہ، ”اي اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯو يِسُوع اَھي، جڪو گلِيل صُوبي ري ناصرت شھر رو اَھي۔“
يِسُوع رو وڏي مندر سين واپاريان نا ٻاھر ڪڍڻ
12 اُوئي سين پَڇي يِسُوع وڏي مندر ۾ گيو۔ آن جڪو ماڙھُو اُٿ اِيشوَر ري نان تي چاڙھڻ سارُون مال آن پکِي ويچتا، اُوئان سجان نا ٻاھر لوڌي ڪڍيا۔ آن جڪو دانَ ۾ ڏيڻ سارُون خاص پئِيسا مٽاتا، اُوئان رين ٽيبلان اُٿلائي ڇڏي، آن پاريٻا ويچڻ واۯان رين ڪُرسين اُٿلائي ڇڏي، 13 آن اُوئان نا ڪھيانتي تہ، ”شاستر ۾ اِيشوَر رِي اي وات لِکيَل اَھي تہ،:
’مانھجو گھر دُعا ڪرڻ رو گھر ڪھيو جاسي۔‘
پڻ اَوھان اِيئي نا ڌاڙيلان رو اَڏو ٺاھي ڇڏيو اَھي۔“
14 پَڇي اَنڌا آن لنگڙا يِسُوع وٽ وڏي مندر ۾ آيا، آن يِسُوع اُوئان نا سجا سارا ڪريا۔ 15 جڏھين وڏا پُوجاريان آن شاستر جاڻڻ واۯان پرڀُو يسُوع را ڪريل اي عجِيب ڪم ڏِٺا، آن اي پڻ ڏِٺو تہ نِنڍيا ٻاۯ وڏي مندر ۾ زور سين اِين جئہ ٻولائين پيا تہ ”دائُود راجا ري اولاد رِي جئہ۔“ تڏھين او يِسُوع تي ڪاوڙجي گيا، 16 آن اُوئي نا ڪھيانتي تہ، ”او تُون ڪو تو سنڀۯين ڪِي؟ تہ اي ڪِي پيا ڪھين۔“
تڏھين يِسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ”ھوئي، ھُون سنڀۯان پيو۔ پڻ اَوھان شاستر رِي اي وات ڪڏھي پڻ ڪو پڙھِي اَھي ڪِي؟
’اي پرڀُو، اَوھِين نِنڍيان ٻاۯان آن بُبو پِيئڻ واۯان سين پڻ
آپرِي واکاڻ ڪرائو تا۔‘“
17 اِين ڪھي يِسُوع وڏا پُوجاريان آن پنڊتان نا ڇڏي شھر سين ٻاھر نِسري بيت عنياہ گان سمھون گيو، آن اُٿ رات ٽِڪي رھيو۔
انجير ري وڻ نا پاۯاتو ڏيڻ
18 ٻِيجي ڏِينھ جڏھين ساڪۯو ويهلو پرڀُو يسُوع شھر سمھون پڇو گيو پي تو اُوئي نا بُک لگِي۔ 19 اِيئي رستي ري پاسي ۾ انجير رو ھيڪ وڻ ڏِٺو آن اُوئي سمھون گيو، پڻ ڏِٺو تہ وڻ ۾ پنان سوا ڪِين ڪو ھتو۔ تڏھين اِيئي وڻ نا ڪھيو تہ، ”تُون وۯي ڪڏھي پڻ ميوو ڪنھِي جھلين، آن اُوئي ئيج ٽاڻي وڻ سُڪي گيو۔“ 20 چيلا حيران ٿي گيا آن پُڇيو تہ، ”انجِير رو وڻ اِتو جلدِي ڪِين سُڪي گيو؟“ 21 پرڀُو يسُوع وۯتِي ڏنِي تہ، ”ھُون اَوھان نا سچ تو ڪھان تہ جي اَوھين ڀروسو رکو تا آن ڪوئِي پڻ شڪ ڪوتا ڪرو تہ اَوھين اِين ئيج ڪري سگھسو جِين مين اِيئي انجِير ري وڻ سين ڪريو 22 جي اَوھين وِشواس رکسو، تہ جِڪين پڻ دُعا ۾ منگسو او اَوھان نا جُڙسي۔“
پرڀُو يسُوع رِي اختيارِي ري باري ۾ سوال
23 پرڀُو يسُوع مندر ۾ پڇو آيو آن جِين ئيج سکايانتي پي تڏھين وڏا پُوجاريان آن اِسرائيلِي قوم را اگواڻ اُوئي وٽ آيا آن پُڇيو تہ، ”تُون اي ڪم ڪيھڙِي اختيارِي سين ڪرين تو؟ او ڪوڻ اَھي جِڪي تِنا اي اختيارِي ڏِنِي اَھي؟“ 24 پرڀُو يسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ”ھُون پڻ اَوھان سين ھيڪ سوال تو پُڇان جي اَوھين مِنا اُوئي رو جواب ڏيسو تو ھُون پڻ اَوھان نا سنڀۯائيس تہ ھُون ڪي رِي اختيارِي سين اي ڪم ڪران تو۔ 25 مِنا سنڀۯائو تہ يوحنا پويتر سنان ڏيڻ واۯو ڪي ري طرف سين ھتو، اِيشوَر ري طرف سين يا ماڙھُوئان ري طرف سين؟“ تڏھين او آپت ۾ بحث ڪرڻ لگا تہ جي اَسِين ڪھاسان تہ اِيشوَر ري طرف سين تو پَڇي او اَسان نا ڪھسي تو پَڇي اَوھان اُوئي تي وِشواس ڪِي ڪو رکيو؟ 26 پڻ جي ڪھاسان تہ ماڙھُوئان ري طرف سين تو ماڙھُوئان سين ٻِيھاجان تا ڪِي تہ ماڙھُو يُوحنا نا اِيشوَر رو نياپو ڏيڻ واۯو ڪري مڃين تا۔ 27 اِيئي ري ڪري اُوئان پرڀُو يسُوع نا وۯتِي ڏِنِي تہ اَسان نا خبر ڪو اَھي۔ تڏھين پرڀُو يسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ”تو پَڇي ھُون پڻ ڪنھِي سنڀۯائو تہ ڪيھڙي اختيارِي سين اي ڪم ڪران پيو۔
ٻِيان ڏِڪران رو مِثال
28 تو اَوھانجو خيال ڪِي اَھي؟ ھيڪ ماڙھُو ھتو جِڪي را ٻہ ڏِڪرا ھتا۔ اُوئي وڏي ڏِڪري وٽ جائي ڪھيو تہ، ’ڏِڪرا۔ اج تُون انگُوران ري باغ ۾ جائي ڪم ڪر۔‘ 29 اُوئي وۯتِي ڏِنِي تہ، ’ھُون ڪِنھِي جائُون۔‘ پڻ پَڇي او پڇتائي اُٿ گيو۔ 30 پَڇي ٻاپ ٻِيجي ڏِڪري وٽ جائي اِين رو اِين ڪھيو۔ تڏھين ٻِيجي ڏِڪري ڪھيو تہ، ’ھوئي، پِتا۔‘ پڻ او ڪو گيو۔ 31 ھي مِنا سنڀۯائو تہ اِيئان ٻِيان ۾ آپري ٻاپ رِي مرضِي ڪيَ پُورِي ڪرِي؟“ اُوئان وۯتِي ڏِنِي تہ، ”وڏي ڏِڪريَ۔“ تڏھين يِسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ”ھُون اَوھان نا سچ تو ڪھان تہ اَوھان سين اگ ۾ ناڪو ليڻ واۯا آن رنڊين اِيشوَر ري راج ۾ جاسين۔ 32 يُوحنا اَوھان نا نيڪِي رو رستو ڏيکاۯڻ سارُون آيو، تڏھين پڻ اَوھان اُوئي تي اِعتبار ڪو ڪريو۔ پڻ ناڪو ليڻ واۯان آن رنڊيان تہ اُوئي تي اِعتبار رکيو۔ اَوھان اي ڏِٺو، توئي پڻ اُوئي سين پَڇي اَوھان نِڪو توڀان ڪرِي نِڪو اُوئي تي اِعتبار رکيو۔“
ٺِيڪي تي باغ ليڻ واۯان رو مِثال
33 پرڀُو يسُوع ڪھيو، تہ، ”ھيڪ ٻِيجو مِثال سنڀۯو، ھيڪي زميندار اَنگورا رو باغ لگايو، اُوئي ري چاري پاسي لوڙھو ڏنانتي، رس پِيڙھي ڪڍڻ سارُون ھيڪ ھودِي ٺھرايانتي آن پُھري سارُون ھيڪ اُونچو مورچو پڻ ٺھرايانتي پَڇي باغ ٺيڪي تي ڏي آپ ٻِيجي مُلڪ ھليو گيو۔ 34 جڏھين ميوي اُتارڻ رو ٽاڻو آيو تڏھين اُوئي آپرا نوڪر ٺِيڪيداران سمھان ميلھيا۔ اِيئي سارُون تہ اُوئي ري حِصي رو ميوو لي آئين۔ 35 ٺِيڪيداران اُوئي ري نوڪران نا جھلي ھيڪي نا مار ڪڍِي، ٻِيجي نا ماري ڇڏيو آن تريجي نا پٿر ھڻي ماري ڇڏيو۔ 36 پَڇي اُوئي اگلي سين وڌِيڪ نوڪر ميلھيا آن اُوئان سين پڻ ساگي جُٺ ٿئِي۔ 37 نيٺ اُوئي آپرو ڏِڪرو ميلھيو ڪِي تہ اُوئي رو خيال ھتو تہ او ضرُور اُوئي رِي عِزت ڪرسين۔ 38 پڻ جڏھين ٺِيڪيداران اُوئي ري ڏِڪري نا ڏِٺو تڏھين آپت ۾ صلاح ڪرِي تہ اي مالڪ رو وارث اَھي۔ آئو اِيئي نا ماران پَڇي مِلڪيت اَسانجي ٿي جاسي۔ 39 پَڇي اُوئان اُوئي نا جھلي باغ سين ٻاھر ڪڍي، ماري ڇڏيو۔“
40 پرڀُو يسُوع پُڇيو تہ، ”ھي جڏھين باغ رو مالڪ آسي تڏھين او آئي اُوئان ٺِيڪيداران نا ڪِي ڪرسي؟“ 41 تڏھين اُوئان ڪھيو تہ، ”او ضرُور اُوئان بُڇڙان ماڙھُوئان نا ماري ڇڏسي آن اَنگُوران رو باغ ڪيھِي ٻِيجان ماڙھُوئان نا ٺِيڪي تي ڏيسي جڪو اُوئي نا اَنگُور اُتارڻ ري ٽاڻي حِصو ڏيسين۔“ 42 پَڇي پرڀُو يسُوع پٿر واۯي وات آپ تي لي اُوئان نا ڪھيو تہ، ”اَوھان شاستر ۾ ڪو پڙھيو اَھي تہ:
جِڪي پٿر نا مِستريان رد ڪري ڇڏيو،
او ساگِي پٿر سجان سين وڌِيڪ قيمتي ٿيو۔
اي اِيشوَر ري طرف سين ٿيو،
اي اَسان سارُون ڪيھڙِي نہ عجِيب وات اَھي!“
43 پرڀُو يسُوع وڌِيڪ ڪھيو تہ، ”اِيئي ري ڪري ھُون اَوھان نا ڪھان تو تہ، اِيشوَر رو راج اَوھان سين کسيو جاسي آن اُوئي قوم نا ڏنو جاسي جڪو پُورو پُورو ميوو ڏيسي۔ 44 جڪو پڻ اُوئي پٿر تي کِرسي او جھُري ٽُڪرا ٽُڪرا ٿي جاسي آن جِڪي تي او کِرسي اُوئي نا چُورو چُورو ڪري ڇڏسي۔“