متِي رو لِکيل پَوِيتر شاستر 20

ڊاکان ري باغ ري مزُوران رو مِثال

‏1 پَڇي پرڀُو يسُوع اُوئان نا مِثال سنڀۯائي ڪھيو تہ، ”اِيشوَر رو راج هيڪي زميندار ري جين اَھي ، جڪو ساڪۯو ويهلو اِيئي سارُون ٻاھر نسريو ڪي تہ او آپري باغ ۾ ڪم ڪرڻ سارُون مزُور ڀيچاۯي، ‏2 اُوئان سين روز رِي مزُورِي ھيڪ چاندِي رو سِڪو ٻول ڪري اُوئان نا آپري ڊاکان ري باغ ۾ ميلهيا۔ ‏3 ٿوڙھِي دير سين پَڇي او بازار گيو آن ڏِٺو تہ اُٿ ٻِيجا پڻ مزُور واندا ڀِيٽا اَھين۔ ‏4 اُوئان نا ڪھيانتي تہ، ’اَوھين پڻ جائي مانھجي ڊاکان ري باغ ۾ ڪم ڪرو آن جڪو پڻ مزُورِي ٿئي او ھُون اَوھان نا ڏئِيس‘ ‏5 آن او پڻ گيا۔ پَڇي ٻہ پُھر گُذريا آن او وۯي گيو آن ساگِي نمُوني مزُور ڪريا۔ تريجو پُھر گُذريو تہ او وۯي گيو آن ساگِي نمُوني مزُور ڪريا۔ ‏6 ڏِينھ آنٿوئڻ ري ٽاڻي او وۯي پڻ بازار گيو آن وۯي پڻ اِين رو اِين ماڙھُوئان نا واندا ٻيٺل ڏِٺانتي آن اُوئان سين پُڇيو تہ اَوھين اِٿ ڪِي سجو ڏِينھ واندا ٻيٺا اَھو؟ ‏7 اُوئان وۯتِي ڏِنِي تہ، ڪِي تہ اَسان نا مزُورِي ڪو جُڙِي اَھي۔ تڏھين اِيئي ڪھيو تہ، ’اَوھين پڻ جائي مانھجي ڊاکان ري باغ ۾ ڪم ڪرو۔‘

‏8 جڏھين ڏِينھ آنٿويو تڏھين مالڪ آپري مُنشِي نا ڪھيو تہ، ’مزُوران نا سڏ ڪري اُوئان نا مزُورِي ڏي۔ پھلڪِي اُوئان نا ڏي جڪو آخر ۾ آيا ھتا آن پڇاڙِي ۾ اُوئان نا ڏي جڪو اگ ۾ ڪم تي آيا تا۔‘ ‏9 جڪو ماڙھُو ڏِينھ آنٿوئي رو ڪم تي آيا تا اُوئان نا ھيڪ ھيڪ چاندِي رو سِڪو جُڙيل۔ ‏10 اِيئي ري ڪري جڪو ماڙھُو پيھلڪو ڪم تي آيا ھتا اُوئان سمجھو تہ شايد اَسان نا وڌِيڪ جُڙسي پڻ اُوئان سجان نا ھيڪ ھيڪ چاندِي رو سِڪو جُوڙيو۔ ‏11 اُوئان پئِيسا تہ کڻيا پڻ مالڪ ري خلاف ٻولڻ لگا تہ، ‏12 ’اَسان جِڪان سجو ڏِينھ مزُورِي ڪرِي اَھي آن گرمِي سھِي اَھي اَسان نا اُتِي ئيج مزُورِي ڏنِي اَھي جِتِي رُگو ھيڪ ڪلاڪ ڪم ڪرڻ واۯان نا ڏِنِي۔‘ ‏13 تڏھين مالڪ اُوئان سين ھيڪي نا ڪھيو تہ، ’مين تين سين ناحق ڪو ڪريو اَھي۔ ڪِي تين مين سين ھيڪ چاندِي رو سِڪو مزُورِي ڪو ٻولِي ھتِي؟ ‏14 جڪو تاھجو حق اَھي او لي ھليو جا۔ اي مانھجِي مرضِي اَھي تہ اِيئي نا ڪِتِي پڻ مزُورِي ڏيئان۔ ‏15 ڪِي اي مانھجو حق ڪو اَھي جڪو آپري پئِيسان نا جِين وڻي تِين خرچ ڪران؟ ھُون سخي اَھان اِيئي ري ڪري تِنا ڪاوڙ تِي ٿي ڪِي؟‘ ‏16 اَيھڙي نمُوني جڪو ھيڻا سجان سين موھر ۾ اَھين او وانسي ٿيسين آن جڪو وانسي اَھين او موھر ٿيسين۔“

پرڀُو يسُوع رو تريجي گھوئِي آپري موت ري باري ۾ سنڀۯاڻ

‏17 جڏھين پرڀُو يسُوع يرُوشلم سمھون پي گيو تڏھين رستي ۾ اِيئي آپري ٻارھان چيلان نا ھيڪلائِي ۾ تيڙي گيو آن ڪھيو تہ، ‏18 ”سنڀۯو، اَسِين يرُوشلم سمھان جائُون پيا جِٿ مِنا وڏا پُوجاريان آن شاستر جاڻڻ واۯان ري حوالي ڪريو جاسي جڪو مين تي موت رو فيصلو ڪرسين۔ ‏19 پَڇي او مِنا ڌاريان قومان ري حوالي ڪرسين، جڪو مين مٿي ٺٺولين ڪرسين، ڦٽڪا ھڻسين آن سولِي تي چاڙھي ڪوڪا ھڻسين آن تريِجي ڏِينھ ھُون وۯي جِيتو ٿي اُٺِيس۔“

ھيڪِي ما رو عرض

‏20 پَڇي زبدِي ري ڏِڪران رِي ما پرڀُو يسُوع وٽ آپري ڏِڪران ڀيۯِي آئي آن پرڀُو يسُوع نا پگي پئي ھيڪ عرض ڪريو۔ ‏21 پرڀُو يسُوع اُوئي نا پُڇيو تہ، ”تِنا ڪِي کپي؟“ تڏھين اُوئي ڪھيو تہ، ”واعدو ڪر تہ جڏھين تاھجو راج آئي تڏھين مانھجو ھيڪ ڏِڪرو تاھجي سُبتي پاسي آن ٻِيجو اُبتي پاسي ٻيسي۔“ ‏22 پرڀُو يسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ”اَوھان نا خبر ڪو اَھي تہ اَوھين ڪِي پيا منگو۔ ڪِي اَوھين او پيالو پِيئي سگھسو جڪو ھُون پيئڻ واۯو اَھان؟“ اُوئان وۯتِي ڏِنِي تہ، ”ھوئي، اِين ڪري سگھان تا۔“ ‏23 تڏھين پرڀُو يسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ”اَوھين مانھجو پيالو پِيسو۔ پڻ مانھجي سُبتي آن اُبتي پاسي ٻيساۯڻ مانھجي اختيار ۾ ڪو اَھي۔ او ھنڌ اُوئان سارُون اَھين جڪان نا مانھجي آڪاسِي ٻاپ تيار ڪريا اَھين۔“

‏24 جڏھين ٻِيجان ڏسان چيلان اي وات سنڀۯي تڏھين او ٻيان ڀايان تي آئي ڪاوڙيا۔ ‏25 پَڇي پرڀُو يسُوع اُوئان نا سڏ ڪري ڪھيو تہ، ”اَوھان نا خبر اَھي تہ قومان را سردار ماڙھُوئان تي حُڪم تا ھلائين آن اُوئان سرداران مٿي وۯي اُوئان سين وڏا وزيران نا اختيار اَھي۔ ‏26 پڻ اَوھان ۾ اِين ڪنھِي ٿي۔ اَوھان ۾ جڪو وڏو ٿيڻ چاھي تہ او اوھانجو نوڪر ٿي، ‏27 آن جڪو اَوھان ۾ اگھو وڌڻ چاھي تو او اَوھانجو غلام ٿي۔ ‏28 ساگِي نمُوني ھُون اِيئي سارُون ڪو آيو اَھان تہ ٻِيجا مانھجِي خِدمت ڪرين پڻ ھُون اُوئان رِي خِدمت ڪران آن گھڻان ري ڇوٽڪاري سارُون آپرو جِيوَ قُربان ڪران۔“

ٻيان انڌان نا سجو سارو ڪرڻ

‏29 جِين ئي او يريحو شھر سين نسريا پي تو ماڙھوان رو ھيڪ وڏو ميڙ پرڀُو يسُوع پُٺيا آيو۔ ‏30 ٻہ اَنڌا جڪو رستي ري پاسي ۾ ٻيٺا تا اُوئان جڏھين سنڀۯيو تہ، پرڀُو يسُوع مَٽي پيو تڏھين اِيئان رڙ ڪري ڪھيو تہ، ”اي پرڀُو، دائُود را اولاد، اَسان تي رحم ڪر۔“ ‏31 ماڙھُوئان اُوئان نا ھڪلان ڏنين تہ، ”ماٺ ڪرو،“ پڻ او اڃان پڻ وڌِيڪ رڙين ڪري ڪھڻ لگا تہ، ”اي پرڀُو، دائُود را اولاد، اَسان تي رحم ڪر“ ‏32 تڏھين پرڀُو يسُوع ڀِيچي رھيو آن اُوئان نا سڏ ڪري پُڇيو تہ، ”اَوھان نا ڪِي کپي آن ھُون اَوھان سارُون ڪِي ڪران؟“ ‏33 اُوئان ڪھيو تہ، ”پرڀُو اَسان رين انکين کول!“ ‏34 پرڀُو يسُوع نا اُوئان تي ديا آئِي آن اُوئان ري انکيان نا ھٿ ڇِٻايو آن اُوئي ئيج ٽاڻي او ڏيکڻ لگا۔ پَڇي او پڻ پرڀُو يسُوع پُٺيا ھلڻ لگا۔