سجان سين وڏو ڪوڻ
18
1 پَڇي چيلا پرڀُو يسُوع وٽ آيا آن پُڇيانتي تہ، ”سُرگ ري راج ۾ سجان سين وڏو ڪوڻ اَھي؟“ 2 تڏھين پرڀُو يسُوع ھيڪي ننڍي ٻاۯ نا سڏ ڪري اُوئان ري سمھون ڀيچاۯيو 3 پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ”ھُون اَوھان نا سچ تو ڪھان تہ جِتِي تائين اَوھِين بدلجي ٻاۯان ري جين ڪِنھِي ٿيو اُتي تائين سُرگ ري راج ۾ ڪڏھي پَڻ جائي ڪوتا سگھو۔ 4 سُرگ ري راج ۾ سجان سين وڏو او اَھي جڪو آپ نا اُوئي ٻاۯيئي ري جين ننڍيو سمجھي تو۔“ 5 آن چيلان نا ڪھيانتي تہ، ”جڪو مانھجي نان ري ڪري ايئي ٻاۯيئي نا قبول تو ڪري اِين سمجھو تہ او مِنا قبول ڪري تو۔“گمراھ آن ڏوھ ڪرڻ واۯي ري سزا
6 پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ”اي ننڍيان ٻاۯيان جڪان رو مين تي وِشواس اَھي اُوئان سين ڪهِي ھيڪي نا جڏھين ڪو ڦاسائي تو اُوئي سارُون سُٺو اِين ٿيو ھونت تہ اُوئي ماڙهو ري ڪنڌ ۾ گھرٽي رو پُڙ ٻڌي اُوئي نا سمُندر ۾ ناکيو گيو ھونت 7 اِيئي دُنيا ۾ ماڙهو پاپان ۾ ضرور ڦاسي جاسين، پَڻ اُوئي ماڙهو تي اَفسوس جڪي ري ڪري دُنيا را ماڙھُو پاپان ۾ ڦاسي تا۔ 8 جڏھين اوهانجو ھٿ يا پگ اوھان نا پاپ ڪرائي تو اُوئي نا وڍي اُڇلائي ڇڏ ڪِي تہ ٻيھان ھٿان يا پگان سين جوت ۾ جاڻ سين تو سُٺو اَھي تہ تُون ٽونُٽو يا لولهو سُرگ ۾ جائين۔ 9 آن جي اوهانجي انک اوھان نا پاپ ڪرائي تي تو اُوئي نا ڪڍي اُڇلائي ڇڏو ڪِي تہ ٻيھان اکيان سين نرگ ري جوت ۾ جاڻ سين اي سُٺو اَھي تہ اَوهين ڪاڻان ئي سُرگ ۾ جائو۔
گونئيل رِڍ رو مِثال
10 ھوشيار رهيا۔ اَوهين اِيئان ننڍيان ٻاۯيان ۾ ڪھي ھيڪي ٻاۯيئي نا گھٽ نا سمجھو ڪِي تہ اَوھان نا ھُون سنڀۯائون تو تہ اُوئان را فرشتا مانھجي سرگ واۯي پِتا ري حاضري ۾ ھر وقت حاضر رھي تا۔ 11 آن جڪو اِيشوَر سين اَۯگا ٿي گيا اَھين ھُون مُنش پُتر اِيئان نا بچاڻ سارُون آيو اَھان۔ 12 اِيئي مِثال ري باري ۾ اَوھان رو ڪِي خيال اَھي تہ؟ جي ڪھي ماڙھُو وٽ سؤ رڍان ھوئي آن اُوئي سين ھيڪ گوئنراجي جائي تہ ڪِي او نوانوي رڍان ڪھي ماڙهو ري حوالي ڪري اُوئي ھيڪي گونئيل رڍ نا اُتي تائين ضرور جوتو رھسي جِتِي تائين اُوئي نا ھٿ ڪوتِي آئي؟ 13 آن هون اوھان نا خاطري ڏيئان تو تہ جِتي سُڌي او گونئل رڍ نا جوئي لي۔ تڏھين او گونئيل رڍ سارُون ٻيجيان نوانوي رڍان سين وڌِيڪ خوش ٿيسي۔ 14 ايھڙي نمُوني اَپڻي آڪاسِي پِتا اِيشوَر ري پَڻ اي مرضي ڪو اَھي تہ اِيئان ننڍيان ٻاۯيان سين ڪوئِي ھيڪ بہ گوئنراجي۔
ڏوھي ڀائي نا سمجھاڻ
15 جڏھين اَوھانجو ڀائي ڪو اوهانجو ڏوھ ڪري تو تہ اُوئي نا او ڏوھ ھيڪلائي ۾ ياد ڪرائو جڏھين اُوئي اَوھانجي وات ڌيان سين سنڀۯِي تڏھين اَوھان اُوئي ڀائي نا آپرو ڪريو اَھي۔ 16 پڻ جڏھين او اَوھان ري وات ڌيان سين ڪوتو سنڀۯي تو پَڇي ھيڪ يا ٻہ ماڙھُو آپ ڀيۯا تيڙي اُوئي وٽ جائو تہ جين سجو ڏوھ ٻيھان يا ترنان شاھدان ري روبُرو اُوئي مٿي ثابت ٿئي۔ 17 جي او اُوئان سين انڪار ڪري تو تہ مُنڊلي نا سنڀۯائو آن جي منڊلي رِي وات ڪوتو مڃي تہ پَڇي اُوئي نا ڌاري قوم آن ناڪو ليڻ واۯان منهينلو ڪري سمجھو۔
روڪڻ آن موقعو ڏيڻ
18 ھُون اَوھان نا سچ تو ڪھان تہ جِڪي وات ري اَوھِين اِيئي زمين تي منع ڪرسو تہ سُرگ ۾ پَڻ اُوئي ري منع ڪري جاسي آن جِڪي ري اَوھِين اِيئي ڌرتِي تي موڪل ڏيسو تہ سرگ ۾ بہ اُوئي ري موڪل ڏِنِي جاسي ۔ 19 ھُون اَوھان نا اي پَڻ ڪھان تو تہ جڏھين اَوھان سين ڪوئِي ٻہ جِڻا ڀيۯا ٿي اِيئي زمين تي ڪَهي شئي سارُون دُعا منگين تہ مانھجو سُرگ واۯو پِتا اَوھان سارُون او ڪم ڪري تو ۔ 20 ڪِي تہ جِٿ ٻہ يا ترن مانھجي نان تي آئي ڀيۯا ٿين تا تہ ھُون بہ اُٿ اُوئان سين ڀيۯو اَھان۔“
معافِي نہ ڏيڻ واۯي نوڪر رو مِثال
21 تڏھين پطرس پرڀُو يسُوع وٽ آئي پُڇيو تہ، ”اي پرڀُو، جي مانھجو ڀائِي مانھجو ڏوھ ڪرتو رھي، تو مِنا اُوئي نا ڪِتا دفعا معافِي ڏيڻِي اَھي؟ مِنا ست دفعا معافِي ڏيڻِي اَھي ڪِي؟“
22 تو پرڀُو يسُوع اُوئي نا وۯتِي ڏِنِي تہ، ”ھُون تِنا ست دفعا نہ، پڻ ستھتر دفعا معافِي ڏيڻ رو ڪھان تو۔
23 تو اِيشوَر رو راج اِيئي مِثال ري جين اَھي۔ ھيڪ راجا ھتو۔ اُوئي آپري نوڪران سين حِساب ليڻ رو فيصلو ڪريو۔ 24 جڏھين حِساب ڪرڻ لگو، تڏھين اُوئي وٽ ھيڪ ايھڙو نوڪر لي آيا، جِڪي مٿي ڪروڙين روپيا قرض ھتو۔ 25 اُوئي نوڪر وٽ اِتا پئِيسا ڪو ھتا جو او قرض ڀري سگھي۔ تڏھين اُوئي ري مالِڪ حُڪم ڏِنو تہ، ’اِيئي نا ٻاۯان ٻچان سميت ويچي ڇڏو، آن اِيئي رو سڀ ڪجھ پڻ ويچو۔ پَڇي مانھجو قرض ڀرو۔‘
26 اِيئي تي نوڪر آپري مالِڪ ري پگي پئي اِين مِنٿ ڪري ڪھيو تہ، ’مِنا موھلت ڏيا، تو ھُون اَوھان نا سجو قرض ڀري ڏيئِيس۔‘
27 تڏھين اُوئي نوڪر ري مالِڪ نا قياس ٿيو، آن نوڪر نا ڇڏي اُوئي رو سجو قرض معاف ڪريانتي۔
28 پَڇي او نوڪر جڏھين ٻاھر نِسريو، تڏھين اُوئي نا راجا رو ھيڪ ٻِيجو نوڪر ڀيۯو ٿيو، جِڪي مٿي اِيئي رو سو چاندِي را سِڪا قرض ھتو۔ اُوئي اِيئي نا ڪنڌ ۾ جھليو، آن ڪھيانتي تہ، ’مِنا مانھجو قرض ڀري ڏي۔‘
29 اِيئي تي ٻِيجو نوڪر اُوئي ري پگي پئي اُوئي نا مِنٿ ڪري ڪھڻ لگو تہ، ’مِنا موھلت ڏي، تو ھُون تِنا قرض ڀري ڏيئِيس۔‘
30 پڻ پھلڪي نوڪر اُوئي رِي ڪوئِي وات ڪو سنڀۯِي، پڻ اُوئي نا جيل ۾ ڍڪائي ڇڏيو، جِتِي تائين او قرض ڀري نہ ڏي۔
31 جڏھين ٻيجا نوڪران ڏِٺو تہ ڪِي ٿيو اَھي، تو اُوئان نا گھڻو ڏُک ٿيو، آن اُوئان آئي سجِي وات آپري مالِڪ نا سنڀۯائِي۔
32 تڏھين راجا پھلڪي نوڪر نا آپ وٽ تيڙائي اُوئي نا ڪھيو تہ، ’اي بُڇڙا نوڪر، تين مِنا مِنٿ ڪرِي، تو مين تاھجو سجو قرض معاف ڪري ڇڏيو۔ 33 جين مين تين مٿي دَيا ڪرِي، تِين تِنا پڻ آپري ساٿِي نوڪر مٿي دَيا ڪرڻِي ھتِي۔‘ 34 اُوئي نوڪر رو مالِڪ اِتو ڪاوَڙيو، جو اُوئي حُڪم ڏِنو تہ اِيئي نا اُتِي تائين جيل ۾ ڍڪي ڇڏو آن ڏُکِي سزا ڏيو، جِتِي تائين او سجو قرض ڀري نہ ڏي۔
35 ايھڙي نمُوني جي اَوھِين آپرِي پُورِي دِل سين آپري ڀائِي نا معافِي ڪِنھِي ڏيو، تو مانھجو آڪاسِي پِتا پڻ اَوھان سين ھر ھيڪ نا سزا ڏيسي۔“