متِي رو لِکيل پَوِيتر شاستر 9

اڌرنگي نا سجو سارو ڪرڻ

‏1 پَڇي پرڀُو يسُوع ٻيڙِي ۾ چڙھي ڍنڍ پار ڪري آپري شھر پَڇو آيو۔ ‏2 آن ماڙھُو اُوئي وٽ ھيڪي اَڌرنگ ري بِيمار نا جھوۯي ۾ گھتي تيڙي آيا۔ پرڀُو يسُوع ڏِٺو تہ اِيئان رو ڪِڏو وِشواس اَھي، تڏھين اڌرنگي نا ڪھيانتي، ”ھمٿ رک، تاھجا ڪريل ڏوھ معاف ٿيا۔“ ‏3 تڏھين ڪينهڪ شاستر جاڻڻ واۯا آپت ۾ سُس پُس ڪرڻ لگا، تہ اي ماڙھُو آپ رو آپ نا اِيشوَر جيھڙو سمجھي تو۔ ‏4 پرڀُو يسُوع سمجھي گيو تہ او ڪِي پيا ڪھين، آن ڪھيانتي تہ، ”اَوھين ايھڙا بُڇڙا خيال ڪِي تا سوچو؟ ‏5 ڪِي اي وات سورھي اَھي ؟ تہ اُوئي ماڙھُو نا اِيئن ڪھيو جائي تہ تاھجا پاپ معاف ٿي گيا، يا اُوئي نا ڪھيو جائي تہ اُٺِي آن گھُم ڦِر؟ ‏6 پڻ اي اِيئي ري ڪري ڪريو تہ جين اَوھان ري روبرو اي ثابتِي ٿي ، تہ منش پُتر نا دُنيا ۾ پاپ معاف ڪرڻ رِي پُورِي اِختيارِي جُڙيل اَھي۔“ پَڇي پرڀُو يسُوع اَڌرنگ واۯي ماڙھُو نا ڪھيانتي تہ، ”اُٺِي، آپرِي جھوۯِي کڻ آن گھري ھليو جا!“ ‏7 آن او اُٺي آپري گھري ھليو گيو۔ ‏8 جڏھين ماڙھُوئان اي پرچو ڏِٺو تڏھين ٻِيھاجي گيا، آن اِيشوَر رِي واکاڻ ڪرڻ لگا تہ اِيشوَر اِنسان نا ڪيھڙِي عجِيب اِختيارِي ڏِنِي اَھي۔

پرڀُو يسُوع رو ناڪي ليڻ واۯي متِي نا سڏ ڪرڻ

‏9 جڏھين پرڀُو يسُوع اُوھا سين روانو ٿيو تڏھين اُوئي ھيڪي ماڙھُو نا ناڪي تي ٻيٺل ڏِٺو، جِڪي رو نان متِي ھتو۔ پرڀُو يسُوع اُوئي نا سڏ ڪري ڪھيو تہ، ”مانھجو چيلو ٿي۔“ اِيئي تي متِي اُٺيو آن اُوئي رو چيلو ٿي ڀيۯو ھلڻ لگو۔ ‏10 اُوئي سين پَڇي پرڀُو يسُوع متِي ري گھري دعوت کاڻ گيو۔ اُٿ دعوت مھين گھڻا ناڪو ليڻ واۯا آن پاپِي ماڙھُو آيا آن آئي پرڀُو يسُوع آن اُوئي ري چيلان ڀيۯا ٻيٺا۔ ‏11 جڏھين فريسيان اي ڏِٺو تڏھين اُوئان پرڀُو يسُوع ري چيلان نا ڪھيو تہ، ”اَوھانجو گرُو ناڪو ليڻ واۯان آن پاپيان ڀيۯو ڪي سارُون تو کائي؟“ ‏12 پرڀُو يسُوع اي وات سنڀۯي گيو آن ڪھيو تہ، ”سجان ساران نا ڊاڪٽر رِي ضرُورت ڪوتِي ھوئي پڻ بِيماران نا تِي ھوئي۔ ‏13 اَوھين جائي اِيئي وچن رو ارٿ سمجھو تہ ڪِي اَھي، مِنا جناوران رِي چڙهاوو نہ کپي پڻ ديا کپي، ڪِي تہ ھُون ڌرميان نا نہ پڻ پاپيان نا سڏ ڪرڻ آيو اَھان۔“

ورت ري باري ۾ پرڀُو يسُوع سين سوال

‏14 پَڇي پرڀُو يسُوع وٽ يوحنا پويتر سنان ڏيڻ واۯي را چيلا آيا، آن ڪھيو تہ، ”اَسِين آن فرِيسِي سدائين ورت رکان تا، پڻ تاھجا چيلا ورت ڪِي ڪوتا رکين؟“ ‏15 تڏھين پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ”جِتِي تائين لاڏو جان ڀيۯو اَھي، اُتِي تائين او ڏُک ڪرسين ڪِي؟ پڻ ايھڙو ٽاڻو آسي جڏھين لاڏو اُوئان سين الگ ڪريو جاسي تڏھين او ورت رکسين۔ ‏16 ڪوئِي پڻ ماڙھُو پُراڻي وگي نا نوي ڪپڙي رِي چتِي ڪوتو ھڻي، جي ائين ڪرسي تہ نوِي چتِي وگي نا ڦاڙي ڇڏسي۔ ‏17 نڪوئي ڪوئِي تازو دراکان رو رس پراڻان سانداريان ۾ ڀري تو۔ جي ائين ڪرسي تو ساندارين ڦاٽي جاسين، آن رس ڍُوۯي جاسي آن سانداريان رو ناس ٿي جاسين، اِيئي ري ڪري تازو رس نوان سانداريان ۾ نوئي تا تہ جين ٻئِي بچي جائي۔“

پرڀُو يسُوع رو ھيڪ ڏوسِي نا بيمارِي سين سجِي سارِي ڪرڻ

آن وڏي پُوجارِي رِي ڏِڪرِي نا جِيتِي ڪرڻ

‏18 جڏھين پرڀُو يسُوع اُوئان سين واتان ڪرتوئي پيو، اُوئي ٽاڻي مندر رو ھيڪ اگواڻ اِيئي وٽ آيو، آن پرڀُو يسُوع ري پگان تي کِري پڙيو آن وينتي ڪري ڪھيانتي تہ،گرُو جي ھيڻا ئي مانھجِي ڏِڪري مري گئِي اَھي۔ اَوھِين ھلي اُوئي تي آپرو ديا واۯو ھٿ رکو مِنا يقين اَھي تہ او جِيتِي ٿي جاسي۔ ‏19 تڏھين پرڀُو يسُوع اُوھا سين اُٺيو آن آپري چيلان ڀيۯو ٿي اُوئي پُٺيا روانا ٿيا۔ ‏20 رستي تي ھيڪ ڏوسِي ھتِي جِڪي نا ٻارھان سالان سين زناني بِيمارِي ھتِي۔ او پرڀُو يسُوع پُٺيا آئِي آن اُوئي ري گڀي نا ھٿ لگايو۔ ‏21 اُوئي سوچيو تہ جي ھُون رُگو پرڀُو يسُوع ران گڀا نا ھٿ لگائيس تو ھُون سجِي سارِي ٿي جائيس۔ ‏22 پرڀُو يسُوع پاڇۯ ڦوري اُوئي ڏوسِي سمھون جويو آن ڪھيو، ڏِڪري گڻتِي مان ڪر! تاھجي وِشواس تِنا ٺِيڪ ڪرِي اَھي، اُوئي ٽاڻي او ڏوسِي سجِي سارِي ٿي گئِي۔ ‏23 پَڇي پرڀُو يسُوع اُوئي وڏي پُوجارِي ري گھري پُگو آن ڏِٺانتي تہ سجائي ماڙھُو روئي پيا۔ ‏24 تڏھين پرڀُو يسُوع ڪھيو تہ، ”سجائي ھيڪي پاسي ٿيو! نِينگرِي مُئِي ڪو اَھي پڻ اُونگھ ۾ اَھي!“ سجائي ماڙھُو اي وات سنڀۯي ٺٺولين ڪرڻ لگا۔ ‏25 ماڙھُوئان نا گھر سين ٻاھر ڪڍڻ سين پَڇي پرڀُو يسُوع گھر ۾ گيو، آن نِينگرِي نا ھٿ سين جھلي اونچي اوٺاۯيانتي۔ اُوئي ٽاڻي او نِينگرِي اُٺي ٻيسي رھِي۔ ‏26 اِيئي وات رِي خبر سجي علائقي ۾ پکڙجي گئِي۔

پرڀُو يسُوع رو ٻيان انڌان نا سجا ڪرڻ

‏27 جڏھين پرڀُو يسُوع اُوھا سين روانو ٿيو تہ رستي تي ٻہ انڌا ماڙھُو اُوئي پُٺيا آيا آن رڙ ڪري ڪھڻ لگا تہ اي دائود را اولاد اَسان تي ديا ڪر۔ ‏28 پَڇي پرڀُو يسُوع ھيڪي گھر ۾ آيو آن انڌا پڻ اُوئي پُٺيا آيا آن پرڀُو يسُوع پُڇيو تہ، ”ڪِي اَوھان نا يقين اَھي تہ ھُون اَوھان نا ٺيڪ ڪري سگھان تو؟“ تڏھين اُوئان وۯتِي ڏِنِي تہ، ”ھوئي سائين۔“ ‏29 پرڀُو يسُوع اُوئان ري انکيان نا ھٿ لگائي ڪھيو تہ، ”اِين ئيج ٿي جين اَوھانجو وِشواس اَھي۔“ ‏30 آن اُوئيج ٽاڻي او ڏيکڻ لگا۔ پَڇي پرڀُو يسُوع اُوئان نا ڪھيو تہ، ”اي وات ڪيھِي نا متان سنڀۯايا!“ ‏31 پڻ اُوئان جائي سجي علائقي ۾ او وات پکيڙي ڇڏِي۔

ڀوت لگل گونگي نا سجو سارو ڪرڻ

‏32 جين ئيج او ٻئِي اَنڌا ماڙھُو ٻاھر نسريا پي تہ ڪينهڪ ماڙھُو ھيڪي ايھڙي ماڙھُو نا پرڀُو يسُوع ڪنهين تيڙي آيا جڪو ٻولي ڪوتي سگھيو ڪِي تہ اُوئي نا ڀُوت لگل ھتو۔ ‏33 جين پرڀُو يسُوع ڀوت ڪڍيو، تو گُونگو ماڙھُو ٻولڻ لگو۔ سجائي ماڙھُو حيران ٿي گيا آن اِين ڪھڻ لگا تہ، ”اسرائيل ۾ اَسان اگي اِين ٿيتي ڪو ڏِٺو۔“ ‏34 پڻ فريسِي ڪھڻ لگا تہ، ”او ڀُوتان ري سردار رِي مدد سين ماڙھُوئان سين ڀُوت تو ڪڍي۔“

پرڀُو يسُوع رِي ماڙھُوئان تي ديا ڪرڻ

‏35 پَڇي پرڀُو يسُوع چاران پاسان ري شھران آن گامان ۾ جائي اُوئان ري مندران ۾ ماڙھُوئان نا سِکاتو، آڪاسِي راج ري باري ۾ خوشخبرِي سنڀۯاتو آن ھر نمُوني ري بِيماران نا سجا سارا ڪرتو رھيو۔ ‏36 جڏھين پرڀُو يسُوع ماڙھُوئان را ميڙ ڏِٺا تڏھين اِيئي رِي دل ديا سين ڀرجي گئِي، ڪِي تہ او بي سھارا ھتا جين رِڍان رِيڍار سوا ھوئين تين۔ ‏37 تڏھين پرڀُو يسُوع آپري چيلان نا ڪھيو تہ، ”فصل تہ گھڻو اَھي پڻ لُڻڻ واۯا ٿوڙا اَھين، ‏38 اِيئي ري ڪري فصل ري مالڪ نا عرض ڪرو تہ لاباري سارُون ماڙھُو ميلھي۔“