216
ए मोचो मीतमन, परभु जीसु चो पवितर आउर सकत नाव ने तुमी सपाय के मोचो किरिस्ती जुहार! मय नंगत आंसे आउर आसा करेंसे, तुमी बले परभु चो दया ने नंगत आसास। आउर रोजे दिना असन आजी बले महापरभु चो बचन सीखतो काजे तियार आसास, ए मोचो मीतमन, जसन कि तुमी जानास आजी-काली आमी लूका लिखलोर नंगत खबर के पढ़ुंसे आउर गेलो दिनमन ने आमी लूका 22 अध्या के पढ़ुक मुरियालु, मानतर समया कम रलो किरता आमी हुनके सारुक नी सकलु। ए अध्या खुबे बड़े आसे, एईकाजे आजी बले एके सारुक नी होए। मानतर आमके महापरभु चो बचन के दखतोर आय। तेबे इआ आमी आजी चो अध्या के पढ़तो ले आगे महापरभु ले साहरा मांगुं आउर पारथना करुं।ए मोचो मीतमन, आजी आमी लूका 22:35 पद ले पढ़ुक मुरियावां। आउर सबुले आगे आमी पढ़वां जीसु आपलो चेलामन के एतो समया काजे तियार करेसे।
35 फेर जीसु हुनमन के बललो:
“जेबे मय तुमके थयली, झोरा आउर पनई नोहलो पठाले, तेबे काय, तुमके काई जाकमन चो उना होउन रली?”
हुनमन जीसु के बलला: “काई जाक चो उना नी होली।”
ए खुबे अचरित गोट आय कि जीसु आपलो चेलामन के इसराएल चो भुलकलो मेंडामन बललोने, जत-खत रलो लोगमन चो मंजी महापरभु चो राज चो खबर सांगुक पठालो। तेबे हुनमन के काई तीज चो उना नी होली। मानतर एदांय जीसु हुनमन के दूत- बुता बाटले नंगत खबर सुनाउक पठायदे। हुनमन के सुनतो लोग बले नवा होदे। कसनबलले हुनमन गुलाय संवसार के नंगत खबर सुनादे।
36 हुन बललो, “मानतर जेचो लगे थयली आसे हुन धरुन रओ, आउर जेचो लगे खांडा नीआय हुन आपलो फटईमन के बिकुन गोटोक घेनो।
नंगत खबर सांगुक जातो काजे आपलो फटई आउर पयसा धरु राहा।
ए संवसार दुसट आय एईकाजे आपने के बचातो काजे बले चेत ने राहा। जीसु असन काय काजे बललो, “जेचो लगे खांडा नीआय हुन आपलो फटई बिकुन खांडा घेनो?” आमी पाप चो बिरुद नी करलोने आउर खुबे पाप ने पड़ुंदे। आमके असपताल बले अमराउक सके, नोहले आमचो मया करतो लोग के मारुक बले सके।
37 कसनबलले मय तुमके बलेंसे धरमसास्तर ने असन लिखलोर आसे,
‘हुन ओधरमीमन संगे गनती होलो’।”
हुन गोटमन मोचो उपरे पुरा होतोर ची आय, कसनबलले मोचो बारे ने लिखलोर गोटमन पुरा होयदेबे।
परभु चो बयरीमन हुनके कुरुस ने चेगाला तेबे संवसार चो पापमन चो डंड पुरा होली।
38 हुनमन जीसु के बलला:
“ए परभु, दख, एथा दुयठन खांडामन आसे।”
हुन हुनमन के बललो:
“ओगाय राहा, होयदेबे।”
एचो अरथ ए नोआय कि तुमी घर के भाड़ा बनाहा, मानतर तुमके आपलो रखेया खुदे करतोर आय।
जीसु, गतसमनी ने
खुबे लोग गीत गाउआत, “मय हुनचो संगे पदर ने जायंदे…।” मानतर मय तो नी जाउक सकें। जीसु आपलो चेलामन के पदर चो बाहरे छांडलो। मय हुनमन संगे हुताय रहुक मन करेंसे आउर हुताय ले मोचो जीव के लागतो असन हुनचो राग के सुनुक मन करेंसे। आमचो मन कटुर नीआय जाले आमके महापरभु के धन-धन करतोर आय। कसनबलले हुन आमचो दुख चो बटका ले पीवलो, आमी परभु भोज चो बटका ले पीउंसे, हुन मीठ रयसे कसनबलले हुन आमचो पीता-कसा बटका ले पीवलो। पदर ने भेद चो गोट आसे। पदर ने हुन आसे बलुन बिचार करते आउर हुनचो जीव दुखतो राग के सुनुन हुनचो आराधना करले आमचो काजे नंगत होयदे।
एबे आमके दरपन ने झांवरी-झांवरी दखा देयसे। नाजियनजेन गेगरी खुबे बरक आगे लिखु रये, मय महापरभु के मया करुआंय, कसनबलले मय हुनके जानें। मय आपलो सत भेंट चेगायंसे, कसनबलले मय हुनके समजुक नी सकें। “एईकाजे मय गतसमनी चो पदर ने आराधना करेंसे आउर सुवालमन चो उत्तर पावतो काजे नी होयें।
39 तेबे हुन हुताले निकरुन आपलो रीती चो असन जयतून डोंगरी उपरे गेलो, आउर चेलामन बले हुनचो पाटे गेला।
40 हुता अमरुन हुन आपलो चेलामन के बललो:
“पारथना करते राहा कि तुमी जचई ने नी पड़ा।”
एता दुय ठन गोट खुबे अचरित चो आसे। पईल ‘आपलो रीति हिसाब ने’ आय आउर दुसर ‘हुन थाने’ बललोने, ए गोट पक्का आय कि परभु जीसु राती बेरा जरूसलेम ने नी ठेबते रये। जरूसलेम ने लोग गोहड़ी संगे ओलतो बेरा आमी, आगे बले एके दखु रलु। हुदलदांय सहर चो लोगमन हुनके नी मानला, एईकाजे हुन बले हुनमन के छाड़ुन दिलो। ए मोचो मीतमन, लोग असन बलुआत कि हुन समया ने जीसु, गतसमनी चो पदर ने नोहले बेतनिया ने रोजे रात काटते रये। फसह भोज चो पाछे हुन गतसमनी पदर ने गेलो आउर हुता गोटोक अचरित गोट होली। असन लागेसे कि हुन हुता बयरी ले जुद करुन हुनके हरालो। सत गोट ए आय कि कलवरी ने जीत पावतोर आगे ची गतसमनी ने होउ रये। परभु सेवा करुक मुरियातो मुर दिनमन ने सयतान हुनके परखलो आउर हुनके गुलाय मंजपुर के देयंदे बललो, जेचो लुकलो अरथ ए आय कि हुन कुरुस के नी उठाओ। लूका 14:3 ने लिखलोर आसे, सयतान हारुन डंडिक समया काजे गेलो। ए सयतान काजे सरासरी मोहका रये कि हुन जीसु के कुरुस उठातो ले ठेबाओ।
तुमके सूरता आसे होती परभु जीसु आपलो चेलामन के बलते रये कि हुनके खुबे डंड पावतोर आसे आउर हुनचो बयरीमन हुनके मोरते मारदे।तेबे पतरस, मत्ती 16:22 पद ने बललो, “ए परभु, महापरभु तुचो संगे केबई असन नी करो।” तेबे जीसु उलटुन पतरस के दागा देउन बललो, “ए सयतान, मोचो लग ले जा, तुचो किरता मोके धोका खाउक होयदे।” सयतान चो बिचार ने किरिस्त काजे कुरुस चो ठान नीआय। गतसमनी पदर ने सयतान ची हुनचो लगे एउ रये। एईकाजे परभु आपलो चेलामन के बललो, “चेत ने राहा, आउर पारथना करा कि जचई ने नी पड़ोत।”
41 आउर हुन खुद ढेला फिंगतो इतरो दूर ने जाउन मांडिखुटा देउन पारथना करुक मुरियालो:
42 “ए बुआ, तुय मन करसीस जाले ए दुख चो बटका के मोचो ले गुचाव, तेबले-बले मोचो मन असन नाई मानतर तुचेई मन-इछा असन होओ।”
पकना पकाउक सकतो इतलो लापी जाउन जीसु पारथना करुक मुरियालो।
कोनी-कोनी बलुआत कि हुन डरते रये।
मोके ए गोट सत नी लागेसे। कुरूस चो रुक ने काई बड़े गोट नी रये, मानतर बड़े गोट तो जीसु चो मोरना ले रये। हुनके नानागती करतो काजे कुरुस ने चेगाला।
बटका चो अरथ रये आमचो पापमन चो बटका। कसनबलले हुन, महापरभु चो पवितर लोग रये। एईकाजे पाप उठातोर हुनचो बेबार चो बिरुद ने रये। मोके ए गोट समजुक नी होये कि आमी काय काजे बिचारुं आंव कि आमी महापरभु चो पुरे सुंदर आंसु, जीसु चो उपरे आमचो पापमन के तेंगड़लोके हुन इतलो घिनघिना दखा देते रये कि लोग हुनके दखुक बले मन नी करते रओत।
गतसमनी ने सयतान, जीसु के संवसार चो राज के देयदे बलुन फेर ले फुसियाउन दखलो। मानतर जीसु, महापरभु चो मन-इछा के पुरा करतो फासला करलो। ए गोट के जानुन बले कि आमचो पाप के उठातोर हुनचो काजे खुबे दुख-डंड चो बुता आय।
43 तेबे गोटोक सरगदूत दखा दिलो जोन हुनके सकत देते रये।
राने परखतो बेरा सरगदूतमन जीसु चो सेवा करला आउर लूका लिखेसे, गतसमनी ने सरगदूतमन हुनचो सेवा करला।
44 जीसु जीव-धरा दुखा ले बाय-बिकाल होउन पारथना करलो आउर हुनचो पसना लोउ चो बड़े-बड़े टपका असन भुंय ने घसरते रये।
एकलाय लूका चे आमके सांगेसे कि जीसु चो पसना, लोउ बनुन घसरते रये।
एबे चो पतेयातो बईदमन एके विगियान हिसाब ने सांगसोत, मानतर मोचो उपरे एचो काई असर नी होए।
मय एई चे गोट के जाने, परभु चो तकलीस कटलातो लाईक नी रये आउर हुन ए तकलीस मोचो पापमन काजे उठालो आउर आपलो जीव दिलो।
मय एईकाजे परभु चो आराधना करेंसे आउर हुनके डंडासरन बले करेंसे।
आगे-जुगे चो कितापमन ने आमी खुबे गोटमन के पढ़ुंसे, जोन थाने देस के मया करतो लोग, आपलो देस के छंडातो काजे आपलो लोउ बोहाला, हुनके छंडातोर एई जीवना काजे आय, मानतर परभु जीसु आमके छंडातो काजे लोउ बोहातोर जुग-जुग चो जीवना काजे आय।
जूहन्ना 10:10 पद ने जीसु बलेसे, “मय एईकाजे ईलेसे कि हुनमन जीव पावोत;
आउर खुबे ले पावोत।” हुन ए भुलकलो संवसार के इतलो मया करलो कि मुक्ति-दान करतो काजे नरक चो खोदरा ने गेलो, मानतर ए संवसार चो लोग हुनके नी पतेयाला। मय तुमके पुछेंसे, “काय, तुमी बले हुनके नाई तो नी बललास? काय तुमी हुनचो दिलो मुक्ति काजे हुनके धन-धन नी करास? नोहले काय हुनके नी मानास?”
गतसमनी ने उबा होउन हुनचो कहरतो के सुना! खिंडिक धियान ले दखा, हुता हुन मांडी-खुटा दिलो थाने पसना चो पलटा लोउ घसरते रये। काय काजे? कसनबलले हुन तुमचो आउर मोचो पापी मनुक-गुन के आपलो उपरे धरलोसे। पाछे चो दिने हुनके कुरुस ने चेगाला।
जहूदा धोका देतोर
45 तेबे हुन पारथना ले उठुन आपलो चेलामन लगे एउन हुनमन के, मुरमुरा होउन सोवते पावलो।
46 आउर हुनमन के बललो:
“काय काजे सोयसाहास?
उठा! पारथना करा कि परखतोर ने नी पड़ा।”
47 जीसु हुनमन के असने बलते ची रये तेबे दखा, जहूदा जोन बारा चेलामन ले गोटोक रये, हुन गोटोक भीड़ चो पुरे-पुरे जीसु के पोटार-जुहार करुक लगे ईलो।
48 जीसु हुनके बललो:
“ए जहूदा, काय, तुय मनुक चो बेटा के मया दखाउन पोटारुन धरायसीस?”
ए धोका देतोर सबुले जुगे घिनघिना बुता रये। जहूदा जानते रये कि जीसु गतसमनी पदर ने ची बिसाते रये। एईकाजे हुन राती बेरा अंधार ने बयरीमन के धरुन ईलो। चूमतोर मया चो चिना आय, जेके जहूदा धोका देतो चो चिना बनालो। जेचोले हुनचो ए बुता आउर जुगे निलज आउर अडरा लागली। ए आउर गोटोक चिना आय कि आमचो परभु समपुरन मनुक रलो आउर हुनके जानतोर जरुर रये।
49 जेबे हुनचो संगे रलो लोगमन दखला कि काई तो होतो बिती आय, तेबे हुनमन बलला; “ए परभु, काय आमी खांडा किंदराउ आंव?”
50 तेबे हुनमन ले गोटोक, बड़े पुजारी चो कमेया चो उजा कान के खांडा ले काटुन दिलो।
51 एके दखुन, जीसु बललो:
“एदांय ठेब! ओगाय राहा।” आउर हुन कमेया चो कान के छिंउन हुनके नंगत करुन दिलो।
52 तेबे जीसु, पुजारीमन चो मुखियामन, मंदिर राखा करु बीतामन चो मुखियामन आउर *धरम-सियानमन के, जोन हुनके धरुकलाय एउ रओत, बललो: “काय, तुमी मोके खंगार आय बलते खांडा आउर बड़गामन धरुन ईलासाहास?
53 जिदलदांय मय मंदिर ने रोजे दिने तुमचो संगे रले तेबे तुमी मोचो उपरे हाथ नी उठालास, मानतर ए बेरा तुमचो आय, आउर अंधार चो सकत बललोने, सयतान चो सकत चो बेरा आय।”
चेलामन बिचारला कि जीसु एई समया काजे खांडा घेनुक बलु रये, मानतर ए खांडा चलातो समया नी रये। कसनबलले ए सपाय महापरभु चो उआट हिसाब ले होते रये। खांडा हुनचो रलो बेरा काजे नाई मानतर हुनचो गेलो बेरा काजे लागेसे। किरिस्त के कुरूस ने चेगालो बेरा अंधार आउर उजर छमाछम होला।
जीसु के धरुन बड़े पुजारी घरे नेतोर
54 फेर हुनमन जीसु के धरुन नीला आउर बड़े पुजारी चो घरे आनला आउर पतरस फयले ले हुनमन चो पाट-पाट रेंगते रये।
जीसु ले लापी रउन हुनके मानतोर खुबे खटखट आसे आउर पतरस असने करते रये। मोसा चो नियम-कानुन हिसाब ने हन्ना बड़े पुजारी रलो। मानतर कयफा पयसा-कोहड़ी देउन हुन पन के रोम राज ले धरु रये। एईकाजे जूहन्ना चो नंगत खबर ने लिखलोर आसे कि जीसु के हन्ना चो पुरे आनला। कोनी-कोनी लोग बलुआत कि जीसु के मोरते मारतो उआट हन्ना चो रली। एता जहूदीमन चो बड़े सभा रये। पईल गोट ने पतरस, जीसु चो पाट-पाट जातो ने लापी रये आउर दुसर हुन ओधरमीमन चो सभा ने रये।
पतरस, जीसु के ‘नी जाने’ बलतोर
55 आउर जेबे हुनमन दुआरे आईग बारुन जुहु
न बसुन रला, तेबे पतरस बले हुनमन चो मंजारे बसलो।
56 तेबे गोटोक कमेयीन लेकी आईग चो उजर ने पतरस के नंगत दखुन बलली: “ए बले तो जीसु चो संगे रये।”
57 मानतर पतरस हुनके असन बलुन दोदलो:
“ए बायले, मय हुनके नी जाने।”
एता जीसु चो फंद नियाव-दाव होते रये आउर हुन बाटे पतरस के परखतो समया अमरु रये। गोटोक कमेयीन हुनके बदी देतो के हुन, जीसु के नी जाने बललो। हुन जीसु चो नाव ने लाज होते रये। काय असन समया ने आमी केबई जीसु के नी जानु बललुसे? पतरस के खेमा करलो असन परभु आमके खेमा करो।
58 डंडिक रउन आउर गोटोक बले पतरस के दखुन बललो: “तुय बले तो हुनमन संगे चो आस।” पतरस बललो: “ए मनुक, मय नोआंय।”
59 गोटोक घंटा अमरा-अमरी होलो पाछे गोटोक मनुक जिद करुन बलुक मुरियालो:
“सते, ए बले तो हुनचो संगे रये, कसनबलले ए बले तो गलीलेया आय।”
खिंडिक चे पाछे फेर एकलो एउन पतरस के बललो, “तुय बले जीसु नासरी संगे रयीस।” पतरस तुरते हुनके ‘नी जाने’ बललो। हुन हुता ले उठुन दुसर ठाने जाउन बसलो। एता हुन टुबुर-टुबुर होलो किरता गराहां ने पड़लो, जेचोले लोगमन हुनके गलील चो आय बलुन चिताला।
60 मानतर पतरस बललो:
“ए मनुक, मय नी जाने कि तुय काय बलसीस!”
हुन असन बलते ची रये आउर तूरते कुकड़ा बासली।
ए हार तो पतरस खुबे जोर देउन नी जाने बललो। पतरस हुताय ठेबलोने हुन बले जहूदा असन हुताय मोरतो, मानतर दखा पतरस काय उआट करलो।
61 तेबे परभु किंदरुन पतरस बाटे दखलो, आउर पतरस के परभु चो हुन गोट सूरता ईली, “आजी कुकड़ा बासतो ले आगे, तुय तीन हार मोके ‘नी जाने’ बलसे।”
62 आउर पतरस बाहरे निकरुन खुबे कलपुन-कलपुन गागलो।
पतरस, जीसु के खुबे मया करते रये आउर हुन सते बलु रये कि हुन जीसु के केबई नी छांडे, मानतर हुन आपलो निमल के नी जानते रये।
एबे हुन देहें चो फोकाहा होतो गोट के जानतो लाईक समपुरन नी होउ रये।
पाछे हुन खुबे गागलो।
एई आंसू, हुनचो सत खिसियातोर रये।
महापरभु चो बेटा-बेटीमन काजे बोहड़ुन एतो बाट अमदेया उगाड़ा रयसे, जूहन्ना आपलो पईल चिटी 1:9 ने लिखेसे, “आमी करलो पापमन के महापरभु पुरे मानलु जाले हुन आमचो करलो पापमन के खेमा करुन सपाय ओधरम ले सुद करतो काजे पतेयातो लाईक आउर धरमी आय।”
पतरस आउर जहूदा ने काई फरक नी रये, गोटोक धोका दिलो आउर दुसर ‘नी जाने’ बललो। फरक इतलेई रये, पतरस गागुन खिसियालो। जीसु, पतरस चो बिसवास काजे पारथना करु रये।
ए मोचो मीतमन, जसन मय मुर ने ची सांगु रयें कि ए बड़े अध्या आय आउर आमचो लगे हुतलो समया नीआय, एईकाजे आजी बले आमके एताय ठेबुक पड़ेदे।
एदांय चो पाठ ने आमी पढ़वां कि जीसु के आमचो किरता कितरो लाज पड़ुक पड़ली आउर जोन लोग-कुड़ा के जहूदी गुरुमन डरते रओत, हुनी लोग-कुड़ा, जीसु के मोरना चो डंड देतो काजे चिचियाते रओत। मानतर हुता गोटोक खास गोट आसे, हुन दुय झन पापीमन ले जीसु एक झन के मुक्ति दिलो।
ए मोचो मीतमन, सरासरी ने फासला आमचेई आय, जीसु के मानु नोहले नी मानुं, हुनचो संगे रउं नोहले डंड पाउं।