207
ए मोचो मीतमन, तुमके जुहार! आगे चो पाठ ने आमके समया नी मिरलो किरता आमी जीसु चो जमाय गोटमन के सुनुक नी सकलु। मानतर एदांय आमी दखवां, हुन आमके नेवतलो घरे कसन बेबार करतोर आय बलुन सिखिया देयसे।10 एईकाजे कोनी तुके हागदिलोने तुय सपाय ले पाटे चो ठान ने जाउन बस, कसनबलले जोन तुके हागदिलोसे तुचो लगे एउन बलो:
मीत, पुरे एउन बस, तेबे तुचो संगे बसलो लोगमन पुरे तुचो मान बाड़ेदे।
जीसु बललो, “कोनी तुके बिया घरे हागदिलोने पुरे चो ठान ने नी बस, कोन जाने, हुन तुचोले बले बड़े लोग के नेवतलोसे होती।
जोन तुके आउर हुनके नेवतलोसे हुन तुचो लगे एउन एके बसुक देस बलले, तुके लाज पड़ुन पाटकुती बसुक पड़ेदे।”
एईकाजे तुय पाटकुती चो ठान ने बस, हुता तुके अस्तिर ले ठान मिरेदे। तेबे नेवतलो बीता एउन तुके मान संगे पुरे बसादे आउर कोनी दुसर के तुचो काजे ठान देउक पड़ेदे। एई नंगत बेबार आय।
ए कटाव ले जीसु गोटोक बड़े गोट के सिखालो।
11 कसनबलले जोन मनुक आपने के बड़े मानेसे, हुनके नानी करेदे, आउर जोन आपने के नानी मानेसे, हुनके बड़े करेदे।
किरिस्त के पतेयातो लोगमन काजे बललोने, आमचो काजे ए खुबे खास सिखिया आय।
एता परभु नेवता देउमन के सिखिया देयसे।
12 तेबे जीसु नेवता दिलो बीता के बललो: तुय जेबे दिन चो आउर राती चो भोज खातो काजे नेवता देसे, तेबे तुय आपलो मीतमन, भाईमन, कुटुम चो लोगमन आउर घर-लग चो सवकारमन के नी नेवतसे। कसनबलले असन नी होओ कि हुनमन बले तुके नेवता दिले, तुचो पलटा पुरा होउन जायदे।
13 मानतर जेबे तुय भोज खातो काजे नेवता देसे, हुदलदांय गरीबमन, कोला-माटेयामन आउर कानामन के हागदेस,
14 तेबे तुय धन-धन होसे;
कसनबलले हुनमन लगे तुके पलटा देतो काजे काई नीआय, तेबले बले धरमातीमन जीव उठलोने एचो पुन-फर महापरभु तुके देयदे।”
एता परभु जीसु आउर गोटोक खास सिखिया देयसे।
आमी अमदेया आमचेई मीतमन के भोजमन ने नेवतुआंव आउर आमी बले हुनमन चेई घरे भोज ने जाउआंव।
मानतर काय, आमी हुन लोगमन चो बारे ने बिचारुंसे, जोनमन लगे काई ची नीआय आउर खातो काजे बले काई नीआय? हुनमन तुमचो भलई चो पलटा काई देउक नी सकोत। हुनमन तुमके काई भोज ने नेवतुक बले नी सकोत। आमके केबई असन भलई बुतामन बले करतोर आय जेचो पलटा पावतो आसा आमी नी करुं।
बड़े भोज चो कटाव
ए भोज थाने बला-बली होलो चो बारे ने बिचारुन दखा! परभु जीसु हुन बेमार बीता के बिसातो दिने उजरालो। एईकाजे धरम गुरुमन, जीसु संगे बला-बली होउक मुरियाला। तेबे जीसु सगा लोगमन आउर नेवता देउमन के नी डरुन नंगत बेबार चो सिखिया दिलो। हुता इतलो झगड़ा बाड़ु रये कि कोनी काई नी गोटेयाला।
15 जीसु संगे भोज खातो बीतामन ले गोटोक बीता, ए गोट के सुनुन जीसु के बललो, “धन-धन आय हुन, जोन महापरभु चो राज ने भोज खायदे।”
सपाय ओगाय रलो बेरा गोटोक दुसट डोकरा बलेसे, “धन-धन आय हुन मनुक जोन महापरभु चो राज ने भोज खायदे”।
ए कपट मन ले बललो धारनिक गोट आय!
मय हुता रले पक्का पूछते, हुनचो बलतो अरथ काय आय? आजी बले आमचो मंजी असने खुबे गोटमन आसे, जेके सुनुन खुबे रीस लागुआय। ‘जय मसीह की’ बले गोटोक उसने गोट आय। जुहार करतो काजे ए खुबे नंगत आय। मानतर सत मन ले नी बलले टेचरालो असन लागेसे। आमके असन धारनिक ढोंग ले बाचुन रतोर आय। मोचो बिचार ने, जेबे हुन डोकरा असन बललो, तेबे जीसु खुबे रीस होउ रये।
16 जीसु हुनके बललो: कोनी मनुक बड़े भोज तियार करलो आउर खुबे लोगमन के हागदिलो।
17 जिदलदांय भात-साग तियार होली तेबे हुन आपलो कमेया के सगामन लगे हागदेउक पठालो आउर हुनमन के बललो कि भात-साग तियार होलीसे।
हुन समया ने भोज काजे खुबे आगे नेवता देतो नीती रली आउर भोज चो दिन अमरा-अमरी होली जाले, घरे-घरे जाउन सांगतो नीती रये।
महापरभु मुक्ति देतो काजे नेवता पठालोसे।
मानतर मनुक काय करेदे?
ए भोज ने तुमी टिकट घेनुन नोहले बेरपेला बले ओलुक नी सकास। ए भोज ने एतो काजे तुमके महापरभु चो दया पाउक पड़ेदे। पउलुस, इफिसी चो मंडली काजे इफिसी 2:8,9 पदमन ने लिखेसे, “पतेयातो बाटले महापरभु चो दया ले ची तुमचो मुक्ति होलीसे आउर ए तुमचो बुता हिसाब ले नोआय। मानतर ए महापरभु चो दान आय। मुक्ति आपलो करलो बुता चो पलटा नोआय कि कोनी गुमान करुक सकोत।”
ए नेवता महापरभु चो गोटोक दान आय, जेके नी मानलोने तुमी सरग राज ने ओलुक नी सकास।
परभु जीसु हुनके बललो, ए गोटोक धारनिक ढोंग आय। लोगमन बले महापरभु चो नेवता के असनीची करसोत।
18 मानतर सपाय लोगमन गोटोक-गोटोक करुन खेमा मांगुक मुरियाला।
पईल मनुक हुनके बललो: “मय बेड़ा घेनलेंसे, मोके बेड़ा दखुक जातोर जरुर आय, मय तुके गुहारेंसे कि मोके खेमा करुन देस।”
ए बहाना नोआय, ए फंद गोट आय जेके बहाना बनायसोत। नेवतलो लोगमन ले कोनी बले ए नी बलला, “खेमा करा, मय नी एउक सकें।” हुनमन आगे ले नी एतो चो मन बनाउ रओत। पईल बीता बललो, “मय बेड़ा-खाड़ा घेनलेसे आउर हुनके दखुक जायंसे।” हुन कितलो भकवा मनुक आय, जोन नी दखलोर, नी समजलोर बेड़ा घेनलो।
19 दुसर मनुक बललो:
“मय पांच जोड़ी बयला घेनलेसे, आउर मय हुनमन के परखुकलाय जायंसे, मय तुके गुहारेंसे, मोके खेमा करुन देस।”
दुसर बललो, “मय बयला घेनुक जायंसे।” हुन गोटोक बेपारी आउर गोटोक भकवा मनुक रये। हुन राती बेरा बयलामन के बेड़ा ने फांदुन कसन परखतो? आजी खुबे लोगमन बलुआत, ‘मोके दुय-चार रुपया बले कमातोर आय’। मनुक आजी आपलो बुता-भयना ने इतलो फसलोसे कि महापरभु काजे समया नीआय। कोनी दिने तुमी मरुन जाहासे, तेबे जानुक होयदे कि तुमी नी रले बले सपाय बुता-भयना चलेसे।
20 आउर गोटोक बललो:
“मोचो बिया एबे-एबे होलीसे, एईकाजे मय नी एउक सके।”
इसराएल चो नियम हिसाब ले कोनी पाईक चो नवा बिया होउ रले, हुनके जुद ने नी जातो छुट रये।
ए मनुक चो बहाना तो सबुले बड़े फंद गोट आय।
काय, हुन आपलो बायले संगे भोज ने एउक नी सकतो? एचो अरथ ए आय कि हुनचेई लालच किरता एउक नी सकलो। मय खुबे हार लोग बलतोके सुनलेसे, “मोके एयतवार दिने ची आपलो घर लोग संगे रउक मिरेसे, एईकाजे मय मंडली ने नी एयें।”
आजी खुबे लोग आपलो धन-माल चो दखा-रखा, बुता-भयना आउर लालच किरता महापरभु ले लापी आसोत।
महापरभु चो नेवता चिटी, जीसु चो लोउ ले लिखलोर आसे, जोन तुमके मुक्ति चो बड़े भोज ने हागदिलोसे।
21 “हुन कमेया बोहड़ुन ईलो आउर ए सपाय गोटमन आपलो मालिक के सांगलो। तेबे घर चो मालिक ए सपाय गोटमन के सुनुन रीस होलो आउर कमेया के बललो, ‘सहर चो हाटमन आउर खोरमन ने तूरते जा आउर गरीब, कोला-माटेयामन आउर कानामन के हागदेउन एता आन’।”
22 कमेया बललो: “ए मालिक, तुय जसन बलुन रयीस उसनेची मय करले, मानतर फेर बले आउर ठान आसेता।”
23 मालिक, कमेया के बललो: “सड़कमन ने आउर पारामन ने जा आउर लोगमन के उसकाउन आन कि मोचो घर भोरुन जाओ।
24 आउर मय तुमके बलेंसे, ‘हुन आगे नेवतलो लोगमन ले कोनी बले मोचो भात-साग नी चाकोत’।”
ए गोटोक खास गोट आय। तुमी महापरभु चो नेवता के नी मानलोने महापरभु लगे तुमचो काजे ठान नी रयदे। कसनबलले तुमी भोज ने एउक मन नी करलास।
25 जिदलदांय खुबे बड़े भीड़ जीसु संगे जाते रये, तेबे जीसु पाटकुती उलटुन हुनमन के बललो:
26 “एबे, कोनी मोचो लगे एयदे, आउर आपलो आया-बुआ, बायले-पिलामन, भाई-बईनमन आउर आपलो जीव के बले मोचो ले आगर मया करेसे जाले, हुन मोचो चेला होउक नी सके।
27 जोन कोनी बले आपलो *कुरूस के उठाउन मोचो पाटे नी एये, हुन मोचो चेला होउक नी सके।”
ए पदमन चो सरसरा अरथ एई आय कि आमी महापरभु के सबु ले आगर मान करतोर आय। किरिस्तीमन चो चलनी-बुलनी महापरभु चो मन भावतो असन होतोर आय आउर हुनमन चो चलनी-बुलनी ले जानुक होओ कि महापरभु के छाड़ुन दुसर गोटमन के घिनियाउआत।
गुमट बनातो कटाव
28 जीसु फेर बललो: तुमीमन ने असन कोन मनुक आसे जोन गुमट बनाउक मन करेसे, आउर पईल बसुन खरचा के नी जोड़े कि पुरा करतोर सकत मोचो लगे आसे कि नाई?
29 असन नी होओ कि पाया भोरलो पाछे हुनके निबड़ाउक नी सको, तेबे जमाय दखतो लोगमन हुनचो उपरे हासदे आउर ए बलदे कि
30 ए मनुक गुमट बनाउक तो मुरियालो मानतर हुनके निबड़ाउक नी सकलो।
किरिस्त जीवना जीवतो काजे आमके काई नोहले काई तकलीस उठाउक ची पड़ुआय। हुनचो चेला होतो काजे काई नोहले काई मोल देउक पड़ुआय। ए मोचो मीतमन, किरिस्त जीवना जीवतो फासला करतोले आगे बिचारुन राहा कि तुमके कितलो तकलीस उठाउक पड़ेदे।
जुद करुक जातो राजा चो कटाव
31 “कोन असन राजा आय जोन दुसर राजा संगे लड़ई करुक जायसे, आउर पईल बसुन नी बिचार करेसे कि जोन बीस हजार पाईकमन धरुन मोके लड़तो काजे एयसे, काय मय दस हजार पाईकमन धरुन हुनचो पुरे जायंदे कि नाई?
32 हुन जुजुक नी सकलोने, जिदलदांय ले दुसर राजा फयले आसे, हुन दूतमन के पठाउन मिला-मिसा करतो काजे मन करेदे।
33 असने ची कोनी आपलो जमाय जाय-जमक के नी छांडलोने मोचो चेला होउक नी सके।”
किरिस्त जीसु के आपलो मुक्ति-देउ मानलोने तुमके मुक्ति मिरेदे ची। मानतर आमचो मन-इछा के नी छांडुन आमचो जीवना के जीसु के भावतो असन भेंट नी चेगालोने हुनचो सेवा करुकलाय नी होये। बिसवासी आउर चेला ने फरक आसे। ए खुबे दुख चो गोट आय कि सपाय पतेयातो लोग चेला नोआत। ए पाठ ले आमके एई सीखुक मिरेसे।
लोन चो सुवाद नसलोने काय काम देउआय?
34 जीसु आउर बललो: “लोन नंगत आय, मानतर लोन चो सुवाद नसुन गेलोने हुनके काय जमक ले सुवाद (लोनचर) बनाहासे?
35 हुन माटी नोहले खत चो बुता बले नी एयदे, मानतर लोगमन हुनके खोर ने पकाउन देदे।
जोन सुनुक सकास, हुनमन धियान देउन सुना।”
लोन चो सुवाद नसुन गेलोने हुनके बाहरे पकायसोत।
फेर हुन काई काम चो नीआय।
परभु, आमके फंदी बिसवासी होतोले बचाओ!
ए मोचो मीतमन, आमी अध्या 14 चो सरासरी ने अमरलुसे।
मानतर आमी दखुंसे अध्या 15 ने बले जीसु तीन ठन कटावमन के सांगेसे।
हाजलो मेंडा
हाजलो सिक्का
हाजलो बेटा
ए कटावमन ले जीसु समजायसे कि महापरभु मनुकमन चो खुबे फिकिर करुआय, हुनके डगराते रउआय, रात-मंजन मिरतो आसा ले बाट दखते रउआय आउर मिरलोने खुबे हरिक होयसे।
ए कटावमन चो बारे ने अध्या 15:1,2 पदमन ने बलेसे। फरीसीमन आउर धरम- पंडितमन, पापीमन संगे जीसु चो बेबार किरता गुरमुरते रओत। जीसु चो गोट सुनतो काजे हुनचो पाट-पाट लोग-गोहड़ी रते रओत। जोनमन ले पापीमन आउर पटी उसील करतो बीतामन बले रओत आउर जीसु हुनमन के नी घिनियाते रये। जीसु हुनमन संगे बसुन खाते रये।
मोचो पिलादांय मय आपलो आजु-दीदी घरे जाते रले आउर सगा लोग खुबे ईलोने दीदी, मोके उपर चो बाकरा ने ठेबाते रये। हुता गोटोक छापा टांगु रओत। ए छापा चो खास गोट एई आय कि हुन थाने तीन ठन छापामन गोटकी थाने दखा देते रये। एईकाजे ए छापा मोके खुबे भावते रये। असनेची जीसु गोटकी सिखिया के तीन ठन कटावमन ले सिखायसे।
1 पट्टी उसील करतो बीतामन आउर पापीमन जीसु चो गोट सुनतो काजे हुनचो लगे एते रओत।
2 मानतर फरीसीमन आउर धरम-पंडितमन खुस-मुसुन बलुक मुरियाला, “ए तो पापीमन संगे मिसुआय आउर हुनमन संगे खाउआय।”
ए गोट सत आय कि परभु जीसु सपाय के बललोने मरियम, जूहन्ना, बुदरू नोहले कोनीच बले पापीमन के आपलो मानेसे।
हाजलो मेंडा चो कटाव
एता आमी दखुंसे, कोनी धोरई चो गोटोक मेंडा हाजली।
3 तेबे जीसु हुनमन के ए कटाव सांगलो:
4 “तुमीमन ने असन कोन मनुक आसे जेचो लगे सवठन मेंडामन आसोत, आउर हुनमन ले गोटोक मेंडा हाजलोने गोटोक कम सव मेंडामन के राने छांडुन भाति गोटोक मेंडा के डगराउक जायदे?
आउर मिरतले डगराते रयदे कि नाई?
5 हुन मेंडा मिरलोने खुबे हरिक ले हुनके खांदे बोयदे।
6 हुन आपलो घरे एउन आपलो मीतमन आउर घर-लग चो लोगमन के जुहा करुन बलेसे, ‘तुमी मोचो संगे हरिक मनाहा, कसनबलले मोचो हाजलो मेंडा मिरलीसे’।
7 मय तुमके बलेंसे कि असने-ची कोनी गोटोक मन बोहड़ातो पापी-मनुक काजे सरग ने इतरो हरिक होदे, जितरो गोटोक कम सव धरमातीमन काजे नी होदे, जोनमन के मन बोहड़ातोर जरुर नीआय।”
एता धोरई बललोने, परभु जीसु आय।
हुन, धोरईमन चो मुखिया आउर आमी, हुनचो मेंडामन आंव।
धोरई के सबु सव ठन मेंडामन होतोर रये।
मानतर एक कम सव मेंडामन ची रला। तेबे हुन हाजलो मेंडा के डगरातो काजे निकरलो आउर हुन मेंडा मिरतले ओगाय नी रलो। जेबे हुनके मिरली, तेबे हुनके मारते-पेटते नाई, मानतर हुनके खांद-गुड़ी चेगाउन आनलो, तेबे हुन धोरई अस्तिर होलो। धोरई हुनके डगरातो काजे संवसार चो कोना-कोना ने बले जातो काजे तियार रये।
इसराएल चो बड़े पुजारी चो फटई चो खांदमन ने दुय ठन खुबे मोल बिती रतनमन लगाउ रओत, जोन थाने इसराएल चो बंसमन चो नावमन लिखलोर रये। गोटोक रतन ने छय बंस आउर दुसर रतन ने छय बंस। एचो अरथ एई आय कि बड़े पुजारी हुनमन के खांदे उठालोसे। असनेची आमचो बड़े पुजारी, जीसु बले आमी नी हाजु बलते, आमके खांदे उठायसे। हुन गोटोक बले मेंडा के हाजुक नी देये। हुन, बुआ महापरभु के सांगु रये कि हुन गोटोक के बले नी हजालो। ए परभु जीसु चो गुन आय कि हुन आपलो लोग के दखा-रखा करुआय।
ए मोचो भाई-बईनमन, आमचो पढ़तो समया सरेसे। आमचो मने ए बिचार करते रउं कि आमके सरग चो भोज ने नेवता मिरलीसे आउर आमी बहाना नी बनाउं नोहले आमी हाजुन जावां। आमचो बड़े पुजारी जीसु आमके डगरायसे।
एदांय चो पाठ ने आमी दखवां कि गोटोक डोकरी आपलो सिक्का हाजलोके कितरो फिकिर करुन डगराते रये। ए बले दखवां कि घर-बुड़ाउ बेटा बोहड़ुन ईलोने हुनचो सरग चो बुआ कितरो हरिक होउआय। परभु तुमके अस्तिर देओ।