204
ए मोचो मीतमन, आगे चो पाठ ने आमी पढ़लु, जीसु आपलो सतर चेलामन के दुय-दुय झन चो जोड़ी बनाउन हुन सहरमन ने पठालो जोन थाने हुनके एतो दिनमन ने जातोर रये। हुनमन के हुता जाउन असन सांगतोर रये कि महापरभु चो राज खुबे लगे अमरलीसे। हुनमन चीरुन खातो डुरकीमन असन लोग चो मंजी जायसोत।खुराजीन आउर बेतसयदा सहरमन काजे परभु जीसु खुबे मुरमुरा होउ रये आउर कफरनहूम चो नास होतो चेतानी देउ रये। “मोचो घर लगे चो लोग कोन आत”, ए सुवाल चो उत्तर ने जीसु, नंगत सामरी चो कटाव सांगलो। जीसु गांव बाटले हिंडते-हिंडते जातो बेरा हुता रतो गोटोक बायले मारथा, हुनके आपलो घरे नेवतली। हुन रांदा-बाड़ा करते रये आउर हुनचो बईन मरियम जीसु ले नंगत-नंगत गोटमन सुनते रये। जीसु मारथा के बललो, “मरियम जीवना चो सबुले नंगत गोट चुनलीसे।”
आजी जीसु आमके सरलगा पारथना करते रतो सिखिया देयसे आउर सरग चो बुआ, ए संवसार चो बुआ ले आगर मया करु आउर फिकिर करु आय बलुन सांगेसे। फरीसी आउर धरम-पंडितमन जीसु के खुबे रीस होउ रओत आउर हुनके सयतान चो सकत ले बुता करेसे बलुन दोस लगाते रओत। हुनमन जीसु ले खुबे हार चिना मांगला, मानतर जीसु जोना चेई चीना दिलो।
जीसु, चेलामन के पारथना करुक सिखालो
1 फेर जीसु कोनी थाने पारथना करते रलो। आउर जिदलदांय हुन पारथना सारलो, तेबे हुनचो चेलामन ले गोटोक हुनके बललो: “ए परभु, जसन जूहन्ना हुनचो चेलामन के पारथना करुक सिखालो उसने आमके बले सिखाव।”
2 जीसु चेलामन के बललो:
“जिदलदांय तुमी पारथना करासे, तेबे बला:
‘ए बुआ, तुचो नाव पवितर मानुक होओ,
तुचो राज एओ।
3 आमचो रोजे दिन चो खादी-पीदी आमके देस,
4 आउर आमचो पापमन के खेमा कर;
कसनबलले आमी बले आमचो जमाय कसूर बीतामन के खेमा करुंसे,
आउर आमके परखतो ले बचाव’।”
नंगत खबर चो ए पुरा भाग, पारथना करुक सिखायसे।
ए भाग, दुसर भागमन ले भिने आसे।
कोनी-कोनी लोग चो बिचार आय कि एके अलगे ले जोड़लासे।
ए गोट सत आय कि एता चो लिखलो गोटमन ओरी ने नीआय, मानतर ए सत गोट के सांगेसे।
चेलामन पारथना करुक सीखुक मन करते रओत, कसनबलले हुनमन, जीसु पारथना करतो के सुनु रला आउर दखु बले रला।
जीसु के एकलाय जाउन पारथना करतो टकर रये।
कोनी चेला जीसु के पारथना करतो के दखलो आउर हुनचो मन ने बले उसने चे पारथना करतो बिचार ईली ।
आजी किरिस्त, महापरभु चो उजा बाटे आसे आउर आमचो काजे पारथना करेसे।
हुन दुनो के मिला-मिसा करतो ‘मंजी’ आय।
आमके पारथना करुक सिखातो काजे हुनके गुहारतोर, आजी बले भला बिचार आय, “परभु मोके पारथना करुक सिखाव।”
परभु जीसु, डोंगरीमन ने दिलो सिखिया ने पारथना करतो उआट के समजाउ रये, तेबे ए चेला चो गुहारतोर पारथना करतो उआट नोहले नीती के जानतो बिचार ने नी रये।
हुन, जीसु असन पारथना करते रउक मन करते रये।
खुबे लोग दिन चो सांज बेरा पारथना करसोत। मय जोन कुटुम ने बाड़ले हुता केबई पारथना करतोके नी सुनु रले आउर बाईबल के बले नी दखु रले। पईल हार गोटोक मंडली ने गेलो बेरा, मय पारथना ने बसले। हुता राती बेरा आमचो मुखिया एउन आमी लेकामन के बललो, गोटोक ठान ने पारथना करतो काजे रुंडा होआ। मय बिचारते रले कि पारथना ने बसतो काजे नंगत फटई पिंदतोर जरुर आय, नोहले तुमी पारथना ने बसुक नी सकास। ए गोटोक फोकाहा बिचार रये, मानतर सत गोट तो एई आय, कोनी आमके पारथना करुक सिखाओत कि आमी महापरभु लगे अमरुक सकुं ।
हुन बललो आमके पारथना करुक सिखाव, जसन जूहन्ना आपलो चेलामन के पारथना करुक सिखालो। एचो ले पक्का होयसे कि जूहन्ना पारथना करतो मनुक रलो। काय, आमचो बारे ने असन बलुआत? महापरभु चो सपाय माहान सेवकमन पारथना करतो लोग रला। किरिस्ती लोग चो संवसारिक जीवना आउर मोरलो कटार मंडलीमन, पारथना नी करतो गोट के सिद करेसे। एई आमचो झंझट आय।
जीसु हुनमन के ए पारथना सिखालो। मोचो बिचार ने जीसु केबई असन नी बिचारु रलो होती कि ए पारथना, आराधना चो भाग बनेदे। ए पारथना आमचो काजे आउर सरसरा होतोर आय, जसन गोटोक बेटा आपलो बुआ ले गोटेयायसे। बुआ महापरभु, मोचो मन चो गोट के जाने आउर मोके ढोंग दखातोर जरुरत नीआय। मोके फोबानी गोटमन ने पारथना करतो मन नीआय आउर मोचो बिचार ने महापरभु बले एके मन नी करे।
इआ, आमी पारथना चो बारे ने नंगत ले पढ़वां। पईल भाग उपास चो आय, “तुचो नाव के पवितर मानोत।” दुसर, मंजपुर ने महापरभु चेई इछा पुरा होओ, “तुचो राज एओ।” एचो अरथ आय, अडरा चो नास होओ आउर भलई उबजो। एचो अरथ ए बले आय, तुमचो जीवना ने महापरभु चेई इछा पुरा करतो इछा आसे। ए पारथना चो गोट के अरथ नोहलो सांगतोर फोकाहा आय। ए पारथना मुक्ति पावलो लोग काजे आय, मुक्ति नी पावलो लोग काजे नाई। मुक्ति नी पावलो लोग काजे बले पारथना आसे, “ए महापरभु, मय पापी उपरे दया कर।” (लूका 18:13 पद) महापरभु दया करुआय आउर तुमचो काजे दया दखायसे। तुमके मुक्ति पावतो काजे हुनचो ले मुठी नी मांगतोर आय। तुमी हुनचो लगे ईलास जाले हुन तुमचो मुक्ति करेदे।
ए पारथना चो गोटोक भाग देहें चो जरुरत काजे गुहारतोर बले आय। “आमचो दिन भर चो रोटी रोजे आमके देस।” तेबे परभु बललो असन पारथना करतोर आय, “आमचो पापमन के खेमा कर कसनबलले आमी बले आपलो बयरीमन चो पाप के खेमा करलु।” मोके बिसवास नीआय कि मय ए गोट ने चोखा आंसे कि नाई।
काय, तुमी बले सपाय के खेमा करुआहास? ए मोचो मीतमन, महापरभु एई मन करेसे कि आमी आमचो सपाय बयरीमन के खेमा करुं। इफिसियो 4:32 पद ने लिखलोर आसे, “गोटोक-दुसर के जीव-दुखा आउर दया करा, गोटोक-दुसर चो पाप के खेमा करा जसन किरिस्त बाटले महापरभु तुमचो पाप के खेमा करलो।”
ए महापरभु, आमके पारथना ने रतो लोग बनतो काजे साहरा कर। बचन सांगतो लोग, मंडलीमन आउर सेवकमन खुबे आसोत, मानतर आमी हुन लोग के डगराउंसे जोन पारथना करुक जानोत।
परभु ए अध्या ने पारथना चो गोट के नी सारेसे। एकलाय लूका चे ए कटाव चो बारे ने लिखलोसे, जोन पारथना चो बारे ने दुसर-दुसर बरन ले सांगेसे।
डगरालेने भेटासे, ठठालेने तुमचो काजे उगाड़दे!
5 तेबे जीसु चेलामन के बललो: “तुमचो मंजिगता ने कोन असन आसे, जेचो गोटकी संगवारी आसे, आउर हुन सोवा पड़लो राती ने हुनचो लगे जाउन हुनके बलेसे, ‘ए संगवारी, मोके तीनठन रोटी देस।
6 कसनबलले मोचो गोटोक संगवारी सगा ईलोसे, आउर हुनके खुआतो काजे मोचो लगे काईची नीआय’।
7 आउर हुन भीतर ले बलेसे, ‘मोके असकट नी कर;
एबे कपाट ढाकलोर आसे आउर मोचो पिलामन मोचो संगे ओचना ने सोवलासोत, एईकाजे मय उठुन तुके देउक नी सके’?
मय ए कटाव के एबे चो समया हिसाब ने समझांयसे। असन बिचारा कि गोटोक कुटुम दिल्ली ने रयसोत, बायले चो आया ले खबर ईली कि हुन एयसे आउर हुन आपलो एतो दिन आउर तारिख पठाउन दिली। ए कुटुम, हुनके परघातो काजे खुबे तियार रओत आउर हुनके भावतो खादी-पीदी बनाउन रओत। टाकते-टाकते हुन दिन अमरुन जीतली, तेबे हुनचो फोन ईली कि बाटे बस नसलीसे। कुटुम चो लोग बिचारते रओत कि दीदी संगे राती बेरा भात खाउंदे। हुन घर अमरु-अमरु खुबे समया होली, हुन घरे अमरली आउर बसुन गोटेयाउक मुरियाली। हुदलीदांय हुनचो जुवांय हुनके पूछलो, “काय, तुय बाटे काई खादलीस?” हुन बलली, “नाई, मोके खुबे भूक लागेसे।” इतलो राती बेरा हुनमन घरे रांदतो काजे काई नी रये। तेबे हुनमन बिचारला, हुनमन चो घर लग चो लोग नंगत आत, हुनमन ले काई मांगले होयदे। हुनमन चो घर लगे चो माने सोउ रये। हुन ओचना थान ले ची बललो, “काली के गोटेयावां। नंगत ले सो।”
8 मय तुमके बलेंसे, हुनचो संगवारी होउन बले उठुन नी देये;
मानतर हुन लाज नी होउन मांगते रलोने हुनके जितरो होतोर आय, उठुन देयदे।
मानतर हुन हुनचो कपाट के ठठाते रये।
पाछे हुनचो घर लगे चो मनुक उठुन कपाट उगाड़लो।
तेबे हुन बललो, “भाई, मोचो सतरी राती बेरा उधापड़े ईलीसे।
सपाय दुकानमन ढाकलासे आउर घरे आटा सरलिसे, दया करुन मोके खिंडिक असन आटा देस।”
घर लगे चो मनुक रीस होलो, मानतर आटा देउन दिलो।
ए मसकिल समया के कटारुन सांगलो कटाव आय।
ए मोचो मीतमन, काय तुमी असन तो नी बिचारसाहास महापरभु कपाट ढाकुन सोउ रउआय? तुमी पारथना करसाहास आउर हुन सोयसे? नोहले काय हुन तुमचो पारथना चो उत्तर देउक मन नी करेसे? हुन तो टाकु रयसे आउर उत्तर देयसे ची, ए कटाव चो अरथ एई समजातोर आय। बलतो अरथ ए आय कि महापरभु तुमचो बाटे धियान देतो काजे तुमके सरग चो कपाट ठठाउक नी पड़े। महापरभु तुमचो राग सुनतो काजे आउर उत्तर देतो काजे दुक-पुछ नी करे। जसाया 65:24 पद ने हुन बलेसे, “हुनमन चो हागदेतो ले आगे मय हुनमन के उत्तर देयंदे। हुनमन चो मांगते खन मय हुनमन चो सुनेंदे।” महापरभु तो सुनतो काजे कान ढेरुन रयसे आउर उत्तर देतो काजे अमदेया तियार रयसे।
केबे-केबे महापरभु “नाई” बलेसे। मानतर आमके ‘नाई’ सुनतो टकर नीआय आउर आमी असन बिचारुआंव कि महापरभु आमचो पारथना चो उत्तर नी देयसे, बललोने “हव” नी बलेसे। मय आपलो खुबे बरक चो अनुभव ले जानले कि महापरभु चो सबुले नंगत उत्तर “नाई” आय। कसनबलले महापरभु सबुले गियानी आय, हुन जाने कि आमचो काजे काय नंगत आय।
मय जुवान रलो बेरा गोटोक मंडली ने सेवा करतो काजे गुहारु रले आउर महापरभु ले पारथना करते रले कि हुता चो बाट के उगाड़ुन देओ। हुता चो मुखियामन कपाट ढाकुन बसला आउर फासला करला कि मोके हुता नी धरोत। कसनबलले मोके राजनीती चो गियान नी रये आउर हुन मंडली नंगत उआट बनातो मंडली रली। मय महापरभु के रीस होले आउर बलले, “हुन मोचो इजित धरलो।” आजी मय हुन गोट के सूरता करलेने मोके महापरभु चो पुरे लाज लागेसे आउर मय हुनचो ले खेमा मांगुआंय। महापरभु जानते रये कि मोचो काजे सबुले नंगत काय आय। हुनचो लगे मोचो काजे हुनचो ले बले नंगत ठान रये। आजी मय खुबे हार महापरभु चो हुन “नाई” बललो काजे हुनके धन-धन करुआंय। ठठालेने तुमचो काजे उगाड़दे मांगलेने तुमके देदे, हुनचो बलतो अरथ ए नोआय कि हुनके सोवलो ठान ले उठातोर आय। हुनचो बलतो अरथ ए आय कि सपाय गोट के पारथना संगे महापरभु चो पुरे संगाहा आउर जोन गोट तुमचो काजे सबुले नंगत आय हुन तुमके देयदे ची।
गोटोक नंगत बुआ!
11 तुमीमन ले कोन असन बुआ होयदे, जिदलदांय हुनचो बेटा हुनके रोटी मांगलोने हुनके पकना देयदे;
नोहले मछरी मांगलोने मछरी चो पलटा हुनके साप देयदे?
पारथना करतो ले आगे तुमके ए गोट के पतेयातोर आय कि हुन तुमचो बुआ आय।
जूहन्ना आपलो नंगत खबर अध्या 1:12 पद ने बलेसे, “जोनमन परभु जीसु के मानला आउर हुनचो नाव के पतेयाला, हुन सपाय के महापरभु चो बेटा होतो सकत दिलो,” बललोने, ए गोट के पतेयातोर कि परभु जीसु आमचो काजे मोरलो आउर आमके दोख नोहलो ठेबातो काजे फेर ले जीव उठलो। तुमके हुनचो बेटा-बेटी होतो हक देयसे। परभु जीसु किरिस्त के मुक्ति-देउ मानतो बाटले तुमी हुनचो आत्मा ले बपतिस्मा पायसाहास आउर हुनचो देहें चो अंग बनसाहास बललोने, हुनचो बेटा-बेटीमन बनसाहास। तेबे तुमी हुनके असन बलतो लाईक होयसाहास, “मोचो बुआ।” तुमी आपलो संवसारी बुआ के “मोके रोटी दे” बलले काय, हुन तुमके पकना के देयदे? तुमी हुनके “मछरी खाउआंय” बललोने काय, हुन तुमके साप के आनुन खोवायदे? काय, कोनी बुआ असन करुक सके?
12 नोहले गार मांगलोने हुनके बिचु-काकड़ा देयदे?
13 तुमी अडरा होउन बले आपलो पिलामन के नंगत तीजमन देउक जानास, तेबे तुमचो सरग चो बुआ हुनके मांगतो लोगमन के पवितर आत्मा कसन नी देयदे।”
जीसु आपलो चेलामन के पवितर आत्मा मांगतो काजे सांगु रये। मोचो अंताज ने हुनमन एबतले पवितर आत्मा नी मांगु रओत। पाछे जूहन्ना 20:22 पद ने आमी दखुंसे, हुन, हुनमन के पवितर आत्मा देउ रये। हुनमन के पेंतिकुस दिन अमरतले पवितर आत्मा चो जरुरत रये। पेंतिकुस चो दिने पवितर आत्मा खुदे ईली आउर हुनमन के बपतिस्मा देउन पतेयातो लोग चो मंडली ने मिसाली आउर हुनमन किरिस्ती होला। आमी सपाय के पवितर आत्मा चो एई रुप ने भरपुर होतोर जरुरत आसे। 1 कुरिंथी 12:13 पद ने पउलुस बलेसे, “कसनबलले आमी जहूदी होओ, जूनानी होओ, कमेया होओ, छुटबीता होओ, सपाय गोटकी पवितर आत्मा बाटले गोटकी देहें होतो काजे बपतिस्मा धरलु आउर आमी सपाय हुनी गोटकी पवितर आत्मा चो भागी होलुसे।” जीसु के, सयतान चो सकत ले बुता करेसे बलुन दोख लगाला, ए गोट मत्ती 12:24-30 पदमन ने आउर मरकुस 3:22-30 पदमन ने बले लिखलोर आसे। एई गोट ले बड़े पाप चो बिचार उबजली।
14 जीसु गोटोक मनुक ले देव-भूत के निकरालो, जोन हुनके कोंदा करुन रये। जिदलदांय देव-भूत निकरुन गेली, तेबे हुन कोंदा मनुक गोटेयाउक मुरियालो आउर एके दखुन कुड़ायक लोगमन भक्याउन गेला।
15 मानतर कोनी-कोनी बलला:
“हुन देव-भूतमन चो मुखिया बेलजाबुल बाटले भूतमन के निकरायसे।”
जीसु चो अचरित बुतामन के दखुन फरीसीमन के पतेयाउक ची पड़ली, मानतर एदांय हुनमन जीसु उपरे काय दोख लगादे? तेबे हुनमन चो घिनघिना बिचार उबजली आउर हुनमन जीसु के सयतान चो सकत ले बुता करेसे बलुन दोख लगाला।
16 मानतर दुसर लोगमन जीसु के परखतो काजे सरग ले गोटोक चीना मांगला।
17 मानतर जीसु हुनमन चो बिचार के जानलो आउर हुनमन के बललो: “जोन राज ने लोगमन आपने-आपने लड़लोने हुन राज नसुन जायदे, आउर जोन कुटुम ने झगड़ा आसे हुन टुटुन जायदे,
18 तुमी बलेसाहास कि मय बेलजाबुल बाटले देव-भूतमन के निकरायंसे, मानतर बेलजाबुल (सयतान) आपलेई संगे लड़लोने, हुनचो राज कसन ने बनुन रयदे?
19 मय देव-भूतमन के बेलजाबुल बाटले निकरायंसे जाले, तुमचो लोगमन कोचो बाटले भूतमन के निकरायसोत?
एईकाजे हुनमन ची तुमचो नियाव करदे।
हुनमन चो भकवापन के जीसु, हुनीमन चो गोट ने सिद करलो।
20 मानतर मय महापरभु चो सकत ले देव-भूतमन के निकरायंसे, तेबे जाना कि महापरभु चो राज तुमचो लगे अमरलीसे।
महापरभु चो राज बललोने, जीसु खुदे हुनमन चो मंजी रये। राजा हुनमन चो मंजी रये तेबे राज तो हुता आसे ची।
21 कोनी बलबीता मनुक हाथ-हतियार संगे आपलो घर चो राखा करलोने, हुनचो घर चो जमाय तीजमन बाचुन रयदे।
22 मानतर जेबे हुनचो ले जुगे बलबीता एउन हुनके हरायदे, तेबे हुन, हुनचो भोरसा करतो कडरी-कुड़ारमन के झीकेदे आउर घर चो धन-माल के झीकुन बाटेदे।
एता सकत बीता मनुक बललोने सयतान आय। दुसट आत्मा धरलो मनुकमन हुनचो चिना रओत, मानतर परभु जीसु के हुनचो ले आगर सकत रये। एईकाजे हुन दुसट आत्मामन के निकराउक सके। ए पद ने आमचो काजे एई सिखिया आय कि बयरी सयतान ले बाचतो काजे आमके सकत बीता आउर हतियार धरलो बीता होतोर आय। गोटोक असुद आत्मा मनुक चो देहें ले निकरलोने काय होयसे।
24 जिदलदांय देव-भूत मनुक ले निकरुन जायसे, तेबे बिसातो काजे सुकलो ठानमन के डगराते बुलेसे, आउर नी पावलोने बलेसे, ‘मय आपलो हुनी घरे जोन थान ले निकरुन रये, बोहड़ेंदे’।
25 आउर एउन हुनके सरा-बाड़ा करलोर आउर काय मंजा चो सजालोर पायसे।
26 तेबे हुन जाउन आपलो ले सातठन जुगे देव-भूतमन के आपलो संगे आनेसे, आउर हुनमन हुता ओलुन रयसोत आउर हुन मनुक चो, एबे चो गती आगे ले जुगे अडरा होउन जायसे।”
ए कटाव इसराएल आउर फरीसीमन गराहां ने रलो बेरा चो असन लागेसे।
दुसट आत्मा मनुक चो देहें ले निकरलोने हुनके असन लागेसे, हुन छुक-छुका आउर सुद आसे। एईकाजे मोचो मीतमन, नवा बिचार नंगत नोआय। संवसार ने सपाय लोग मन बोहड़ाला जाले किरिस्ती लोग रओत चे नाई । पाप के पाट करतोर किरिस्ती बिसवास नोआय। नवा बिचार नाई, नवा जीवन लागुआय। इसराएलिमन, जूहन्ना बपतिस्मा देतो बीता आउर परभु जीसु चो सेवा किरता सुद तो होउ रला, मानतर फोकाहा रओत। हुनमन परभु जीसु के आपलो जीवना ने आपलो भीतरे ओलुक नी दिला। एईकाजे हुनमन आगे ले बले नानागती होदे, जसन कटाव ने सांगलोर आसे।
जोना चो चीना
29 जिदलदांय बड़े भीड़ जुहुन जाते रये, तेबे हुन सांगुक मुरियालो: “ए जुग चो लोगमन अडरा आत, हुनमन चीना डगरायसोत; मानतर जोना चो चीना के छांडुन कोनी आउर चीना हुनमन के देतोर नी होयदे।
30 जसन जोना, नीनवा सहर चो लोगमन काजे चीना होलो, उसनेची मय मनुक चो बेटा बले, ए जुग चो लोगमन काजे चीना होयंदे।
31 बेर उदतो उजा हाथ बाटले ईलो रानी, नियाव चो दिने ए जुग चो लोगमन संगे जीव उठुन हुनमन के बदी करेदे, कसनबलले हुन राजा सुलेमान चो गियान सुनतो काजे मंजपुर चो रेटे ले ईली, आउर दखा, एथा सुलेमान ले बले बड़े आसे।
32 नीनवा चो लोगमन नियाव चो दिने ए जुग चो लोगमन संगे उबा होउन, हुनमन के बदी करदे;
कसनबलले हुनमन जोना चो गोट के सुनुन मन बोहड़ाला, आउर दखा, एथा जोना ले बले बड़े आसे।
एचो अरथ जीसु चो मोरलो थान ले जीव उठतो ले आय। जोना, तीन दिन-रात अंधार आउर मोरना ने रलो। हुनचो पाछे महापरभु हुनके उजर आउर जीवन ने आनलो। हुनचो चेतानी के सुनुन नीनवे चो लोग मन बोहड़ाला आउर नास होतो ले बाचला। इसराएल चो हाल नीनवे ले खुबे नानागती आसे, कसनबलले हुनमन मन नी बोहड़ाला आउर आपलो किरिस्त के नी मानला।
दीया बारुन कांहा मंडाउआत?
33 दीया बारुन कोनी मनुक, करपन ने नोहले पयली खाले नी संगायसे, मानतर भीती चो लामन ने ओरायसे कि भीतरे ओलतो बीता उजर पाओ।
34 तुचो देहें चो दीया आंईक आय, एईकाजे तुचो आंईक सुद होलोने तुचो जमाय देहें बले उजर होयदे; मानतर अडरा होलोने तुचो देहें बले अंधार होयदे।
35 एईकाजे चेत करुन रा कि तुचो उजर अंधार नी होउन जाओ।
36 तुचो जमाय देहें उजर आसे जाले हुनचो कोनी अंग अंधार ने नीआय, तेबे सपाय असन उजर होयदे, जसन हुनी बेरा होयसे जिदलदांय दीया आपलो बरतो ले तुके उजर देयसे।”
दीया उजर करेसे, दीया एईकाजे बारुआत कि उजर होओ आउर अंधार गुचो।
उसने बरन ले किरिस्त चो फेर ले जीव उठतोर ए संवसार ने उजर असन आय।
आमी ए संवसार ने जनम आउर मोरना ले बेड़ी होलुसे। जीसु चो फेर ले मोरलो थान ले जीव उठतोर आमचो काजे गोटोक आसा आय। उजर काय काजे लागुआय? उजर रले दखुक होयसे। काई तीज के दखतो काजे दुय ठन तीज लागुआय : पईल आय उजर, जेचोले काई होओ तीज दखा देयसे आउर दुसर आय आंईक, जेचोले हुन दखातो तीज के दखुक होयसे। काना मनुक काजे उजर काई काम चो नोआय। काना चो उजर ने रतोर नोहले अंधार ने रतोर गोटकी चे गोट आय। एईकाजे दखतो काजे उजर आउर आंईक दुनो लागु चे आय।
किरिस्त ए संवसार ने खुदे रये, मानतर मनुक के हुनके दखतो सकत नी रये। एचो अरथ ए नोआय कि जीसु अंधार ने रलो, नोहले हुन संवसार चो उजर नी रये। एचो अरथ सरसरा आसे कि मनुक काना रलो।
जीसु, फरीसीमन चो ढोंग के रीस होतोर
37 जिदलदांय जीसु गोटेयाते ची रलो हुदलीदांय कोनी *फरीसी हुनके आपलो घरे खातो काजे नेवता दिलो, आउर हुन भीतरे जाउन खाउक बसलो।
38 फरीसी दखुन भक्यालो कि जीसु खातो ले आगे नी नहालो।
जीसु आगे जुगे चो सुद करतो रीति के धियान नी दिलो।
39 परभु हुनके बललो: “ए फरीसीमन, तुमी बटकीमन आउर थारीमन असन आहास, जेके उपरे-उपरे ले मांजसास, मानतर तुमचो भीतरे लालच आउर दुसट भोरलीसे।
40 ए बुद नोहलो लोगमन, देहें चो अंग बनालो बीता, काय हुन भीतर चो अंग के नी बनालोसे?
धरम, उपरचित ढोंग नोआय।
धरम, मन चो बिसवास आय। ए गोटोक बड़े सिखिया आय।
परभु जीसु तीन हार “हाय” बलेसे, जेचोले ए गोट पक्का होयसे।
41 तुमचो लगे जोन बले तीजमन आसे हुनके गरीब-धुरीबमन के दान करुन दियास; तेबे तुमी जमाय बरन ले पवितर होआसे।
42 मानतर ए फरीसीमन, तुमचो उपरे सराप!
तुमी पोदीना, सुदाब आउर सपाय बरन चो साग-भाजी चो दस बाटा ले गोटोक बाटा (दसवां बाटा) के महापरभु के देयसास, मानतर नियाव के आउर महापरभु चो मया के छांडुन देयसास;
दसवां बाटा पक्का देते रतास, मानतर नियाव के आउर महापरभु चो मया के बले नी छांडतास जाले होती।
हुनमन चो चलनी-बुलनी अडरा रये। जीसु असन नी बललो कि दसवां बाटा देतोर अडरा आय। मानतर हुन असन बलुक मन करलो कि जोन नी दिलोसे हुन बले देओ। ए मोचो मीतमन, दिलेने तुमी किरिस्त बिसवासी नी होआसे। एता खास गोट ए आय कि परभु ले मया करले आमके देतो काजे उकसायसे।
43 ए फरीसीमन, तुमचो उपरे सराप!
तुमी मंडली-घरे सियानमन चो ठान ने बसुक मन करसास आउर हाटमन ने लोगमन ले जुहार सुनुक मन करसास।
44 तुमचो उपरे सराप!
कसनबलले तुमी हुन लुकलो मोठमन असन आहास, जेचो उपर ले लोगमन हिंडसोत आउर असुद होयसोत, मानतर नी जानसोत।”
दुसर बरन ले बललोने, हुन नंगत बाट दखाउ नी रये।
45 तेबे गोटोक धरम-पंडित हुनके बललो:
“ए गुरुजी, असन गोटमन बलुन तुय आमके निंदरसीस।”
फरीसीमन उपरचित काजे ढोंग दखाते रओत। धरम-पंडितमन चो पाप रये, हुनमन चो नी पतेयातोर। हुनमन नियम-कानुन के मानतो काजे मसकिल बनाते रओत आउर खुदे नियम-कानुन मानतोने भटकु रओत।
46 जीसु हुनके बललो:
“ए धरम-पंडितमन, तुमचो उपरे बले सराप! तुमी लोगमन उपरे नी उठाउक सकतो बोजामन के तेंगड़ेसाहास, मानतर तुमी खुदे गोटोक अंडकी ले बले हुनके नी छिंयास।
47 तुमचो उपरे सराप!
तुमी हुन *अगमजानीमन चो मोठ के सुंदर बनायसाहास, जोनमन के तुमचो पुरखामन मोरते मारुन दिला।
48 बललोने, तुमी गवई आहास, आउर आपलो पुरखामन चो अडरा बुतामन ने राजी आसास, कसनबलले हुनमन अगमजानीमन के मोरते मारला आउर तुमी हुनमन चो मोठ बनायसाहास।
49 एईकाजे महापरभु आपलो गियान ने बललो, ‘मय हुनमन चो लगे अगमजानीमन आउर *पठालो-लोगमन के पठायंदे, आउर हुनमन थान ले कोनी-कोनी के मोरते मारुन देदे आउर कोनी-कोनी के हरेयान करदे’।
50 कसनबलले संवसार चो मूर ले धरुन जितरो अगमजानीमन चो लोउ बोहलीसे, हुन जमाय चो हिसाब ए जुग चो लोगमन ले धरतोर होयदे।
51 हाबील के मोरते मारतो ले धरुन जकरिया के मोरते मारतले, जेके महापरभु चो मंदिर आउर बेदी चो मंजिगता ने मोरते मारला। मय तुमके सते सांगेंसे: ए जमाय चो हिसाब ए जुग चो लोगमन ले धरतोर होयदे।
52 तुमी धरम-पंडितमन उपरे सराप!
तुमी गियान चो कुची के बेरपेला धरलासाहास, मानतर तुमी खुदे नी ओललास, आउर ओलतो बीतामन के ओलुक बले नी दिलास।”
मनुक धरम मुखियामन ले सत चो बाट दखातो बीता बनतो आसा करसोत।
मानतर हुनमन संवसारी दखा देयसोत, आत्मिक नाई। हुनमन खुदे धरमसास्तर ले उलटा जीवना जीवसोत।
आजी किरिस्त बिसवास ने सबुले बड़े अड़ंगा उपरचित बिसवासीमन आत। आमके धरमसास्तर चो उजर ने आपलो जीवना के परखुन दखतोर आय।
53 जिदलदांय जीसु हुन थान ले निकरलो, तेबे धरम-पंडितमन आउर फरीसीमन हुनचो पाट-पाट बुलुन हुनके खुबे खुरलाउक मुरियाला आउर खुबे मसकिल चो गोटमन पूछुन उकसाला,
54 कि हुनचो टोंड ले काई कसूर चो गोट निकराउन हुनके धरुक होओ।
ए मोचो मीतमन, आमचो आजी चो पढ़तोर एताय सरेसे। मय आसा करेंसे कि तुमी किरिस्त जीसु चो सिखियामन के धियान दियासे। आमी धरमसास्तर पढ़वां आउर बचन चो उजर ने आपलो जीवना जीवां कि परभु जीसु के आमचो काजे ‘हाय’ बलुक नी पड़ो।