203
ए मोचो मीतमन, तुमी सपाय के किरिस्‍त ने आमचो जुहार! परभु चो दया ले मय नंगत आंसे आउर आसा करेंसे, तुमी बले नंगत आसास। महापरभु चो बचन सीखतो काजे तुमके सुवागत करेंसे। इआ, आमी ए सुंदर मोहका काजे महापरभु के धन-धन करुं आउर हुनचो ले बर पावतो काजे पारथना करुं।
ए मोचो मीतमन, आजी आमी लूका 9:57-10:42 अमरत ले पढ़वां, लूका 9:57-62 पदमन ने परभु जीसु चेलामन के परखेसे। ए भाग ने परभु चो चेला होउक मन करतो तीन लोग के दखुंसे। धिया‍न दियास, ए मुक्‍ति चो बाट के नी दखायसे। पठालो लोग चो बुता 16:30 पद चो हिसाब ने, “मुक्‍ति पावतो काजे मोके का‍य करतोर आय?” हुनमन ए सुवाल नी पूछला। मानतर परभु जीसु चो चेला होतो काजे हुनचो पाट-पाट जाउक चे लागेदे।
पईल मनुक, सकत बीता आउर सोज जुवान रये।
57 एबे हुनमन बाटे हिंडते ची रला, तेबे कोनी हुनके बललो: “कहांय बले तुय जासे, मय तुचो संगे एयंदे।”
58 जीसु हुनके बललो:
“कोलेयामन काजे फोंगाड़ आउर बादरी चो चड़ईमन काजे गूड़ा आसे;
मानतर मय मनुक चो बेटा के, मुंड संगातो काजे बले ठान नीआय।”
आमचो परभु जीसु चो उत्तर ने, हुन मंजपुर ने रलो बेरा गरीब रलो हाल के दखायसे। हुनमन कहांय होओ जाते रला, हुनमन काजे होटल ने ठेबतो उआट नी बनाते रये। गरीब होतोर गोटोक सराप आय, जोन आमचो काजे हुन सहलो। काय, हुन जुवान हुनचो पाट-पाट गेलो? आमके नी सांगलोर आसे। मय बिचारेंसे हुन, हुनचो पाट-पाट गेलो।
59 जीसु कोनी दुसर के बललो: “मोचो संगे आव।” हुन बललो: “ए परभु, मोके आगे जाउन मोचो बुआ के माटी देउक देस।”
60 जीसु हुनके बललो:
“मोरलो लोगमन के आपलो मोरलोमन के माटी देउक देस; मानतर तुय जाउन महापरभु चो राज चो गोट के सांग।”
दुसर मनुक, जीसु चो पाट-पाट जातो मन पक्‍का करलो। मानतर हुन आगे आपलो बुआ के माटी देउआंय बललो। ए बचन के लोग खुबे अडरा समजुआत। परभु जीसु, ए जुवान के आपलो बुआ चो माटी देतो बाटे जातो काजे नाई नी बललो। मानतर हुन जुवान असन बलते रये कि हुनके आपलो बुआ चो दखा-रखा हुनचो मोरत-काट ले करतोर आय। हुनचो बुआ मोरलो पाछे, हुनके परभु जीसु चो पाट-पाट जातो काजे छुट मिरेदे। जिदलदांय चेला होतो गोट होयसे, तेबे मनुक आपलो नाता-पंता के पुरे आनेसे। जिदलदांय मनुक चो नाता-पंता नोहले परभु जीसु किरिस्‍त के चुनतो गोट होयसे, तेबे परभु जीसु आपने के पईल चुनतो बारे ने बलेसे। परभु चो इछा आउर मनुक चो मन-इछा अमदेया गोटकी नी होये।
61 कोनी आउर गोटोक मनुक जीसु के बललो: “ए परभु, मय तुचो संगे एयंदे, मानतर मय जाउन आपलो कुटुम चो लोगमन ले बिदा धरुन एयंदे।”
62 जीसु हुनके बललो:
“जोन कोनी बले आपलो हाथे नांगर धरुन भाति पाटकुती उलटुन दखेसे जाले, हुन महापरभु राज चो लाईक नोआय।”
तीसर मनुक आपलो मया करतो लोग ले बिदा धरतो काजे डंडिक छुट मांगेसे।
हुन खिंडिक दिन काजे आउर दुक-पुछ मन ले जीसु चो चेला होतो मन करते रये।
हुन परभु जीसु चो चेला बनुक तो मन करते रये, मानतर काई तीज के छाड़ुक मन नी करे।
हुन नंगत खबर के सांगतोर खास गोट आउर जरुरत आय बलुन हरबर नी होये।
सूरता करा, हुदलदांय आमचो परभु जीसु, कुरुस चो मोरना काजे जरूसलेम बाटे जातो पक्‍का बिचार करु रये।
मोचो मीतमन, चेला होतो काजे खुबे बड़े मोल देउक पड़ेसे, एचो काजे आमके आपलो समपुरन छाड़ुक लागेसे। पठालो बीता पउलुस, फिलिपी 3:13-14 पदमन ने लिखलोसे, “ए मोचो भाईमन, मय इनाम पावले बलुन नी बिचारें, मानतर आगे चो गोटमन के भुलकुन इनाम मिरतो बाटे सोरिक ने परायंसे कि हुन इनाम के पाउक होओ जेचो काजे महापरभु मोके किरिस्‍त जीसु बाटले सरगपुरे हागदिलोसे।”
ए मोचो मीतमन, लूका अध्‍या 9 एता सरेसे, इआ आमी एदांय लूका अध्‍या 10 के पढ़वां। ए अध्‍या चो पाठ आय:
परभु जीसु 70 चेलामन के पठायसे;
परभु जीसु खुराजीन, बेतसयदा आउर कफरनहूम चो नियाव चो बारे ने सांगेसे;
परभु जीसु नंगत सामरी चो कटाव सांगेसे;
परभु जीसु मरियम आउर मारथा घरे जायसे।
ए मोचो मीतमन, इआ एदांय ‘परभु जीसु 70 चेलामन के पठातो’चो बारे ने पढ़वां।
1 एचो पाछे जीसु परभु, सत्‍तर आउर मनुकमन के बाछुन तियार करलो, आउर जोन-जोन सहर-गांव ने हुन आपने जाउक मन करु रये हुता हुनमन के दुय-दुय करुन आपलो पुरे-पुरे पठालो।
2 आउर जीसु हुनमन के गोटोक कहका बललो:
“धान पाकलो बेड़ामन खुबे आसोत; मानतर भूतियारमन जुगे नीआत; एईकाजे फसल देउ परभु ले गुहारा कि हुन आपलो बेड़ा ने भूतियारमन के पठाओ।
परभु जीसु आपलो सेवा-बुता चो बाट तियार करतो काजे 70 चेलामन के पठालो, एकलाय लूका ची आमके ए गोट सांगेसे। ए बुता चुनलो समया काजे रली आउर हुनमन चो बुता डंडिक काजे रली। कसनबलले परभु जीसु, जरूसलेम बाटे जाते रये। आजी आमी एचो बारे ने खुबे गोटमन सुनुसे, “बेड़ा चो मालिक ले पारथना करा कि हुन आपलो फसल काटतो काजे भूतियारमन के पठाओ, महापरभु संवसार के दखेसे कि हुन कटई करतो काजे पाकलीसे आउर आमचो बुता हुनके रुंडातोर आय। तुमचो काजे ए गोट अटेयांग लागुक सके। मानतर मोचो बिचार ने, मोचो बुता फसल रुंडातोर नोआय। मोचो बुता, बीच के पेरतोर आय। तुमी खेतीयार आहास जाले ए गोट के जानास, पेरतो बीच आउर पाकलो पाछे फसल काटलो चो बीच ने खुबे फरक रयसे। कोनी बिरुद करेसे, “मानतर परभु जीसु बलेसे, फसल खुबे आसे आउर भूतियार खिंडिक असन आसोत।” आमके सूरता करतोर आय कि परभु जीसु असन बलतो बेरा कहां रये। हुदलदांय हुन कुरुस मोरना लगे अमरु रये आउर गोटोक जुग चो सरासरी होते रये। सपाय जुग चो सरासरी ने नियाव होउआय। जुग चो सरासरी ने नियाव होयसे, जोन गोटोक फसल आय आउर फेर एतो जुग काजे बीच पेरतो समया आय। मय पतेयांयसे कि आमी एबे बीच पेरुंसे आउर ए जुग चो सरासरी ने फसल होयदे। मत्‍ती 13:30 पद ने लाटा-बुटा चो बीच आउर गउं चो कटाव ने परभु जीसु बललो, “गउं पाकत ले संगे बाड़ुक दियास, काटतो बेरा मय भूतियारमन के सांगेंदे, आगे लाटा-बुटामन के काटुन डसातो काजे भारा बांदा आउर गउं के मोचो कोटार ने कुड़ाहा।” मोचो बुता महापरभु चो बचन बीच के बुनतोर आय। एई सपाय किरिस्‍ती लोग चो बुता आय।
3 जाहा, मय तुमके मेंडामन चो असन डुरकीमन चो मंजिगता पठायंसे।
4 एईकाजे जातो बेरा थयली, झोरा, पनई आउर काई नी निया, बाटे-घाटे कोकई जुहार करुन बेरा के नी कटाहा।
5 जसने तुमी कोनी घरे ओलासे, आगे बला, ‘ महापरभु ए घर ने अस्‍तिर देओ’।
6 हुन घरे कोनी अस्‍तिर चो बाट दखतो बीता आसे जाले, तुमचो अस्‍तिर चो बर हुनके मिरेदे; नोहले हुन बर तुमचो लगे बोहड़ुन एयदे।
7 हुनी घरे ठेबा, आउर जोन बले हुता मिरेदे, हुनी खाहा; कसनबलले भूतियारमन के आपलो भूती मिरतोर जरुर आय: घर-घर ने नी बुला।
8 जोन बले सहर-गांव ने तुमी जाहासे आउर हुनमन तुमचो इजित-मान करुन जोन बले तुमके देदे, हुनके खाहा।
9 हुता चो बेमारमन के उजराहा;
आउर हुनमन के बला, ‘ महापरभु चो राज तुमचो लगे अमरलीसे’।
परभु जीसु हुनमन के चेतायसे कि हुनमन झंझट आउर मसकिल ने पड़ुक सकोत, हुनमन डुरकामन चो मंजी बोकड़ी पिला असन होदे। हुनमन के खिंडिक चे असन बोजा धरुन बाट हिंडतोर आय आउर फोकाहा गोट-बात ने समया के नी सारतोर आय। हुनमन के गोटोक नंगत उआट बनाउन बुता करतोर आय कि हुनमन परभु जीसु चो फेर एतो दिन काजे लोगमन चो मन के तियार करोत।
ए मोचो मीतमन, एदांय आमी ‘खुराजीन, बेतसयदा आउर कफरनहूम चो नियाव चो बारे ने परभु जीसु सांगतो’ गोट के पढ़वां।
10 मानतर सहर-गांव चो लोग तुमचो इजित-मान करतो काजे मन नी करलोने, हुनमन चो हाट-पसरा ने जाउन बला,
11 ‘तुमचो सहर चो धुरला बले जोन आमचो पांयमन ने होलीसे, आमी तुमचो पुरे तुमचो उलटा गवई होतो काजे फापड़ुंसे; तेबले बले ए गोट के जाना, महापरभु चो राज तुमचो लगे अमरलीसे’।
12 मय तुमके बलेंसे: नियाव चो दिने हुन सहर चो हाल ले सदोम चो हाल अदिक कटलातो लाईक होयदे।”
13 “ए खुराजीन, तुचो उपरे काय डंड पड़ुआयबे!
ए बेतसयदा, तुचो उपरे काय डंड पड़ुआयबे!
कसनबलले जोन बड़े सकत चो बुतामन तुमचो ने होली; मानतर तुमी नी खिसियालास। हुन सकत चो बुतामन सूर आउर सयदा सहरमन ने होलोने, हुनमन पोता ओड़ुन आउर लाकड़ी ने बसुन खिसियाउन महापरभु चो बाटे एता।
14 नियाव चो दिने तुमचो हाल ले सूर आउर सयदा चो हाल खुबे कटलातो लाईक होयदे।
15 आउर ए कफरनहूम, काय, तुय बिचारसीस कि तुके सरग ने इजित-मान मिरुआय?
तुय पतालपुर ले खाले जासे।
16 जोन तुमचो के सुनेसे, हुन मोचो सुनेसे, आउर जोन तुमके निंदरेसे, हुन मोके निंदरेसे;
आउर जोन मोके निंदरेसे, हुन मोचो पठाउ के बले निंदरेसे।”
आमचो परभु जीसु नंगत ले बिचारुन आपलो कमेया के निंदरतो चो बारे ने बलेसे। कमेया के निंदरतोर बललोने, मोके निंदरतोर आय।
17 हुन सत्‍तर चेलामन हरिक ले बोहड़ुन ईला, आउर बलला: परभु, तुचो नाव ने देव-भूतमन बले आमचो गोट के मानसोत।
18 हुन, हुनमन के बललो: “मय सयतान के पानी जागलो असन रोस ने सरग ले घसरतो के दखते रयें,
19 दखा, मय तुमके सापमन के आउर बिचु-काकड़ामन के रमंदुन देतो चो आउर बयरी (सयतान) चो सपाय सकत उपरे हक दिलेसे, आउर कोनी जिनीस ले तुमचो काई नोकसान नी होयदे।
20 तेबले बले हरिक नी होआ कि भूतमन तुमचो गोट के मानसोत, मानतर सरग ने तुमचो नाव लिखलोर आसे बलते अदिक हरिक होआ।”
70 चेलामन चो कहनी के पुरा करतो काजे लूका, हुनमन चो बोहड़ुन एतो चो बारे ने सांगेसे। हुनमन हरिक-उदीम आउर हरिक ले बोहड़ुन ईला। जिदलदांय आमी परभु चो बचन सुनाउंसे आउर कोनी बले हुनके मानेसे, तेबे आमके कितलो मान मिरलो असन लागेसे। एमन के बले उसने लागली जसन आमके लागुआय। परभु जीसु चो बचन के सूरता करतो काजे ए कितलो बड़े सिखिया‍ आय, “तुचो हक ने आत्मा आसे बलुन हरिक नी हो, मानतर सरग ने तुचो नाव लिखलोर आसे एईकाजे हरिक हो।” आमी सेवा बुता नंगत ले करुंसे जाले ए आमचो बाटले नोआय, मानतर हुनचेई बाटले करलो बुता आय।
21 हुदलीदांय जीसु पवितर आत्‍मा ने हरिक होलो आउर बललो: “ए बुआ, मंजपुर आउर सरग चो मालिक, मय तुचो जय-जय करेंसे, कसनबलले तुय ए गोटमन के अकल बीतामन आउर गियानकारीमन ले लुकाउन संगालीस आउर हुन गोटमन के पिलामन के दखाउन दिलीस।
22 मोचो बुआ जमाय के मोचो हाथे सोपुन दिलोसे, बुआ के छांडुन आउर कोनी बले बेटा कोन आय बलुन नी जानोत, आउर बेटा के छांडुन आउर कोनी बले नी जानोत कि बुआ कोन आय, मानतर सोजे हुनी जाने, जेके बेटा सांगलोसे।”
23 जीसु तेबे चेलामन बाटे उलटुन हुनीचीमन के बललो: “हुन आंईकमन धन-धन आत, जोन ए गोटमन के दखसोत, जेके तुमी दखसास।
24 कसनबलले मय तुमके बलेंसे:
खुबे *अगमजानीमन आउर राजामन जोन गोटमन के तुमी दखसाहास हुनके दखतो काजे मन करला; मानतर दखुक नी सकला; आउर जोन गोटमन के तुमी सुनसास, हुनके सुनतो काजे मन करला मानतर सुनुक नी सकला।”
ए मोचो मीतमन, एदांय आमी, ‘परभु जीसु, नंगत सामरी चो कटाव सांगतो’ बारे ने पढ़वां। एदांय लूका, नंगत खबर चो खास गोटमन चो बारे ने सांगेसे। बईद लूका कटावमन ने जोर देयसे, जसन बरन ले मरकुस अचरित बुतामन उपरे जोर देयसे। बईद लूका चुनलो कटावमन चो बारे ने लिखलोसे, जोन बाईबल चो सबुले जुगे जानतो भाग आय। मोचो अंताज ने नंगत सामरी चो कटाव सबुले जुगे जानतो कटाव आय। गियानी लोग एके सबुले बड़े कहनी बलुआत।
25 तेबे गोटोक धरम-पंडित उबा होलो;
आउर जीसु के परखतो काजे पूछलो:
“गुरुजी, जुग-जुग चो जीव पावतो काजे मोके काय करतोर आंय?
जुग-जुग चो जीवन चो बारे ने पूछलो सुवाल चो उत्तर देतो काजे जीसु, नंगत सामरी चो कटाव सांगलो। ए गोटोक नंगत आउर चमकट सुवाल रये। ए सुवाल कोनी उकील पूछु रये, मानतर हुन आमचो बिचारतो असन उकील नोआय।
आमचो नियाव-दांव होतो कचरी ने गोटोक उकील चो बारे ने नानी असन कहनी सुनले। दुय झन उकील कचरी ने रला, गोटोक मसकिल गोट रये आउर हुता खुबे दुसर-दुसर बिचारमन रये। कचरी खुलली आउर हुनमन ले गोटोक उकील उबा होउन दुसर के फंदी बललो। दुसर उकील पलटा धरतो काजे उबा होउन पईल उकील के चोर बललो। तेबे नियाव करु, हुनमन के ओगाय करालो आउर बललो, एदांय उकीलमन गोटोक दुसर चो बारे ने जानला, तेबे इआ, आमी पेसी मुरियाउं। मानतर ए कटाव ने उकील के नियाव-दांव करतो काई हक नी रली। सत गोट ए आय, हुन मोसा चो नियम-कानुन के जानतो बीता रये आउर हुन असन बरन चो उकील रलो। एदांय ए सुवाल चो उत्तर देतो काजे परभु जीसु लगे अचरित उआट रये। हुन सुवाल चो उत्तर देतो काजे सुवाल पूछलो। एके सोकरटीक नीती चो रुप ने जानोत, कसनबलले सोकरटीक नीती हिसाब ले, सुवाल ले सुवाल चो उत्तर देउआत। असने लोग के आपलेई सुवाल चो उत्तर मिरुआय। उकील, जीसु के उत्‍तर देतो काजे बेरपेला करलो। मानतर जीसु, उकील चो सुवाल के पलटलो।
26 आउर जीसु हुनके पूछलो:
नियम-कानुन चो किताप ने काय लिखलोर आसे?
तुय हुनके कसन समजसीस?”
परभु जीसु जानते रये कि हुन उकील, मोसा चो नियम-कानुन के जानतो बीता रये।
27 हुन जीसु के बललो: “तुय आपलो महापरभु के आपलो सपाय मन ले, आउर आपलो सपाय जीव ले, आउर आपलो सपाय बल ले आउर आपलो बुद ले मया कर; आपलो घर-लग चो लोगमन के आपलो असन मया कर।”
28 तेबे जीसु हुनके बललो:
“तुय सते सांगलीस; असनी ची कर; तेबे तुय जीव रसे।”
मय बिचारेंसे, तुमी एता लिखलो बचन के धियान दिलास होती।
29 मानतर हुन पंडित, आपने के सिद दखातो काजे जीसु के पूछलो:
“मोचो घर लगे चो लोग कोन आय?”
धियान दियास, आमचो परभु जीसु बललो, “हुन नंगत उत्तर दिलो।”
ए मोचो मीतमन, ए सपाय गोटमन परभु जीसु चो कुरुस ने मोरतो ले आगे होली।
काय, एचो अरथ ए आय कि कोनी मनुक नियम-कानुन के मानतो बाटले मुक्‍ति पाउक सके? हव, मानतर इआ आमी एचो बारे ने आउर बिचार करवां। नियम-कानुन के सुनतो बीता नाई, मानतर नियम-कानुन ने चलतो बीता धरमी होयसे। तुमी नियम-कानुन हिसाब ले चलुक सकुं बलसाहास जाले, मय तुमके सूरता करायंसे कि महापरभु तुमचो बिरुद करेसे। नियम-कानुन बाटले धरमी होउक चे नी सके। कसनबलले कोनी बले नियम-कानुन के पुरा करुक नी सकोत। गलाती 2:16 पद ने लिखलोर आसे, “नियम-कानुन चो बुतामन ले कोनी बले धरमी नी होदे।” रोमी 8:3-4 पदमन ने लिखलोर आसे, “कसनबलले देहें चो लालच किरता नियम-कानुन निमल होउन, जोन बुता करुक नी सकली, हुनके पुरा करतो काजे महापरभु आपलेई बेटा के मनुक-रूप ने पापी असन पाप-जतरा होतो काजे संवसार ने पठालो। महापरभु, हुनचो देहें ने पाप चो डंड पावतो हुकुम दिलो। एईकाजे एदांय, नियम-कानुन चो नीती पुरा करतो काजे आमी देहें चो हिसाब ले नाई, मानतर आत्‍मा चो हिसाब ले चलुं।” उकील गोटोक नंगत मनुक रलो, हुन असन गोट बलतो, “परभु, मय सत-मन ले आउर बुद ले महापरभु के मया करुन दखले आउर आपलो घर-लग चो लोग के बले मया करुन दखले, मानतर मय करुक नी सकले। एईकाजे मय कसन ने जुग-जुग चो जीवना पाउक सकेंदे?” मानतर नंगत ले सांगुक छाड़ुन गोट के भुरलातो उआट ले हुन बललो, “मोचो घर लग चो लोग कोन आय? ” एदांय परभु जीसु हुनचो सुवाल चो उत्तर दिलो आउर एई, नंगत सामरी चो कटाव आय। ए सोजे कहनी आय मानतर अचरित कहनी आय।
30 जीसु हुनके बललो: “गोटोक मनुक, जरूसलेम ले जरीहो सहर जाते रलो, खंगारमन हुनके छेकुन हुनचो फटई के झीकुन निसकाला, आउर मुछियातले मारला आउर दड़-मड़या छांडुन जाते गेला।
31 आउर असन होली कि हुनी बाट ले गोटोक जहूदीमन चो पुजारी जाते रलो, मानतर हुन, हुन मनुक के दखुन लापी ले जाते गेलो।
32 असने, मंदिर ने साहरा करतो गोटोक लेवी बंस बीता बले हुन थाने ईलो, आउर हुन मनुक के दखुन बाट रेटे ले जाते गेलो।
असन होउक सके कि हुन उकील गोटोक लेवी रलो आउर ए गोट हुनचो जीव के भेदली एईकाजे हुन डरु रलो।
33 मानतर नानी जात चो गोटोक *सामरेया मनुक हुता अमरलो, आउर हुनके दखुन हुनचो जीव दुखली।
34 आउर हुनचो लगे जाउन हुनचो घावमन ने तेल आउर अंगुर-मंद रिकाउन पट्‍टा बांदलो; हुनके आपलो गदहा ने लतुन आसरम ने नीलो आउर हुनचो सेवा-जतन करलो।
35 दुसर दिने आसरम मालिक के दुयठन चांदी चो सिक्‍का (दीनार) दिलो आउर हुनचो सेवा-जतन करतो काजे सोपुन बललो, ‘जितरो बले आगर खरचा होयदे, मय बोहड़ुन ईलोने देयंदे’।
36 तेबे जीसु हुनके पूछलो: तुचो बिचार ने जोन मनुक के खंगारमन छेकुन रला, हुनचो काजे ए तीनो झन ने कोन नंगत घर-लग चो लोग आय?”
37 हुन पंडित बललो:
“हुनी जोन हुनचो उपरे दया दखालो।”
जीसु हुनके बललो:
“जा, तुय बले असने ची कर।”
ए मोचो मीतमन, वेलस विस्‍व विदयालय चो डीन बराउन बललोसे, ए कटाव ने भिने-भिने बिचार चो तीन भाग चो लोग आसोत।
1.
चोर चो बिचार बलेसे, “जोन तुमचो लगे आसे, हुन मोचो आय।”
ए समाज-वादी नोहले साम्‍य-वादी बिचार आय।
2.
पुजारी आउर लेवी चो बिचार बलेसे, “जोन मोचो लगे आसे हुन मोचो आय।”
ए नी होउक सकतो असन गुमान आय, जोन संवसार ने बिगरेसे।
हुनमन बलसोत, “संव‍सार मोरो नोहले सरो, मोचोके मय धरेंदे।”
ए परभु के नी पतेयातो लोगमन चो धन रुंडातो बिचार आय।
3.
नंगत सामरी चो बिचार बलेसे, “जोन मोचो लगे आसे हुन तुमचो आय।”
ए किरिस्‍ती जीवना चो बिचार आय।
“मय तुमके साहरा करुक सकें जाले, जोन बले मोचो लगे आसे हुन तुमचो आय।”
किरिस्‍ती समाज चो लोग ए गोट नी जानोत कि हुन दुनो, दुय बरन चो बिचार चो जीवना आय।
एदांय आमचो परभु जीसु चो मन-इछा आय कि आमी ए कटाव चो गोट के आपलो जीवना ने मानुं। आमके सांगलोर आसे कि गोटोक मनुक जरूसलेम ले जरीहो जाते रये आउर हुन खंगारमन चो हाथे पड़लो। ए मनुक-गुन के दखायसे जोन गुन आदम ले ईली। मनुक-जात जरूसलेम ले ईला, जोन थाने हुनमन महापरभु लगे ईला आउर जरीहो ने अमरली जोन सराप पावलो सहर आय। ए थाने मनुक जात पाप ने घसरली। मनुक जात आपने के साहरा नोहलो, आसा नोहलो आउर आपने के नी बचाउक सकतो असन पावला। मनुक जात पाप आउर दोख ने मरु रये। खंगारमन चो हाथे पड़लो मनुक अदमड़ेया होउ रये। खंगार, सयतान चो चिना आय। जूहन्‍ना 8:44 पद ने आमके सांगेसे, “सयतान मूर ले माने मारा आय।”
मत्‍ती 26:55 पद ने, जिदलदांय लोग-कुड़ा जीसु के धरुक ईला, तेबे जीसु हुनमन के बललो, “काय, तुमी मोके चोर-खंगार समजुन खांडा बड़गामन धरुन ईलासाहास? मय रोजे दिने मंदिर ने बसुन महापरभु चो गोट सांगते रयें आउर तुमी मोके हुदलदांय नी धरलास।” सयतान गोटोक चोर आय आउर आमचो परभु जीसु के दुय झन खंगारमन चो मंजी कुरुस ने चेगाला। ए खुबे अचरित गोट आय, आय कि नाई?
एबे आमके सांगला कि पुजारी हुनके दखुन लापी ले जाते गेलो। हुन पुजारी, धारनिक नीती आउर रीति-बिधी के दखायसे, जेचोले कोनी बले मुक्‍ति पाउक नी सकोत। कोनी बललो, पुजारी हुनचो ले लापी ले जाते गेलो। कसनबलले हुन दखलो कि हुन मनुक के आगतले झिका-उड़मा करलासे। हुनचो पाछे, लेवी ईलो आउर हुन बले हुनचो ले लापी ले जाते गेलो। ए लेवी, नियम-कानुन बाटले रये। रीति-बिधी, धारनिक-नीती, नोहले नियम-कानुन बले कोकेई बचाउक नी सके। तेबे गोटोक नंगत सामरी हुता ईलो। हुन नंगत सामरी कोन आय? ए कटाव सांगलो हुन एई आय। जेबे रीति-बिधी, धारनिक-नीती आउर नियम-कानुन काई करुक नी सकली, तेबे परभु जीसु ईलो। हुन आमचो टुटलो मन ने पटी बांधुक सके। हुन हाजलो पापी, अदमड़ेया, अडरा बुता ने पड़लो लोग के बचाउन हुनचो साहरा करतो लाईक आसे।
आजी तुमचो आउर मोचो काजे ए कटाव ने सीखतो गोट आसे, जोन बले मनुक चो तुमी साहरा करुक सकास हुन तुमचो घर लगे चो लोग आय। एचो अरथ ए नोआय कि तुमचो घर लगे रतो लोग ची तुमचो घर लगे चो लोग आत। लोगमन के नंगत सामरी बललोने,जीसु चो जरुरत आसे।
संवसार ने नंगत खबर सुनाउमन खुबे गोटमन गोटेयाउआत, मानतर लोग परभु जीसु के जानोत एचो काजे मसागत नी करोत। ए हुन जुवान असन आय जोन कोनी लेकी के मया करते रये। हुन हुनके गोटोक चिटी लिखलो आउर बललो, “मय तुचो काजे सबुले डेंग डोंगरी चेगुक सकें, तुचो काजे सबुले गड़ेंया नंदी ने पोंहरुक सकें, तुचो काजे सबुले ओसार समदूर के नकुक सकें आउर तुचो काजे बरतो घाम ने बारु सरा के नकुक सकें।” तेबे हुन आउर गोटोक गोट के जोड़लो एके धियान दियास, “एतो बुधवार के पानी नी ईली जाले मय तुके भेटुक एयंदे।” असनेची, आजी चो खुबे किरिस्‍तीमन बले परभु जीसु काजे आपने के इतलेई सोपसोत।
ए मोचो मीतमन, आजी ए संवसार खंगारमन चो मंजी फसलो मनुक असन होलीसे, आउर हुन आमचोले साहरा डगरायसे। संवसार के परभु चो जरुरत आसे, परभु जीसु आमके बुड़तो ले बचाउक सके आउर पोंहरुक बले सिखाउक सके। रीति-बिधी मानतो बीता आउर उपरचित ले बोलतो लोग, बुड़तो लोग के दखुन असन बलदे, “पोंहर भाई पोंहर।” मानतर हुन पोंहरुक नी सके। कटुर बिचार बीता आउर कोचई फिकिर नी करु बीता पुरे जायसोत आउर बलसोत, “ठेब भाई ठेब, ठेबु रा।” मानतर हुन ठेबुक नी सके। गोटोक गीत असन बलेसे, “अस्‍तीर चो खंड ले लापी, मय पाप ने बुड़ते रले, मय केबई निकरुक नी सकतो असन खुबे गड़ेयां ने बुड़ते रले। मानतर समदूर चो मा‍लिक, मोचो मुरमुरा होउन हागदेतो के सुनलो, एदांय मय बाचलेसे।”
ए मोचो मीतमन, परभु जीसु मोके बचालो आउर हुन तुमके बले बचाउक सके। एई नंगत सामरी कटाव चो सिखिया आय।
इआ, एदांय आमी ‘परभु जीसु, मारथा आउर मरियम घरे जातो’ बारे ने पढ़वां।
38 जीसु आउर हुनचो चेलामन जाते-जाते गोटोक गांव ने अमरला। आउर मारथा नाव चो गोटोक बायले जीसु के आपलो घरे हागदिली।
39 हुनचो बईन मरियम परभु जीसु चो पांय लगे बसुन हुनचो गोट के सुनते रली।
40 मानतर मारथा सेवा-सुस्‍तारा करुन असकट होली आउर जीसु लगे एउन बलुक मुरियाली:
“ए परभु, काय, तुके काई फिकिर नीआय कि मोचो बईन मोके सेवा-जतन करतो काजे एकला छांडुन दिलीसे? हुनके, मोचो साहरा करतो काजे बलुन देस।”
41 परभु हुनके बललो: “मारथा, ए मारथा, तुय खुबे गोटमन काजे फिकिर करसीस आउर मुरमुरा होलीसीस।
42 मानतर गोटोक गोट पक्‍का आय, हुन नंगत बाटा के मरियम बाछलीसे जेके हुनचो ले कोनी झीकुक नी सकदे।”
खुबे सांगतो पलटा इतलेई ची सांगतोर खुबे आय कि मरियम आपलो बुता करली, पाछे हुन परभु जीसु चो पांय लगे बसली।
हुनचो बईन मारथा खुबे दया करतो बीती रये, हुन असन नी होलोने राती बेरा चो रांदा-बाड़ा नी होती।
हुन बुता‍ ने भुरलली आउर झटके रीस होली। मोचो हिसाब ने हुन गोटोक चड़वा निकराली आउर बिचारली कि हुन ना‍नी होयदे, तेबे बड़े चड़वा के निकराउक मुरियाली, हुदलीदांय गोटोक नकी उपर ले घसरली। ए हुनचो काजे खुबे बुता रये आउर हुन रांदा खोली ले बाहरे निकरली आउर असन गोट बलली, जोन सोजे बेरा होले नी बलती। आमचो परभु जीसु हुनचो गोट के नंगत ले सुनलो आउर हुनके बललो, “मरियम सबुले नंगत बाटा चुनलीसे।” ए मोचो मुरमुरा होलो मीतमन, काय, तुमचो जीवना ने बले असने होयसे? जेबे तुमचो बुद काम नी करे कि काय करतोर आय आउर कांहा जातोर आय, तेबे तुमी परभु जीसु चो पांय लगे बसा, हुनचो बचन के पढ़ा आउर दखा कि हुन काय बलेसे। हुन तुमचो घर चो बुता ने साहरा करेदे। हुन तुमके गोटोक नंगत बुता करतो बीता बनायदे।
तुमी खुबे नंगत ले पढ़ुक सकासे, तुमचो बुता आगे ले सरसरा होयदे। मरियम असन तुमी बले परभु जीसु चो सुना। ए मोचो मीतमन, आमचो आजी चो समया एताय सरेसे, परभु तुमके बर देओ।