201
ए मोचो मीतमन, आमी सीखलु कि जीसु चो नंजर ने जूहन्‍ना बपतिस्मा देतो बीता सबुले बड़े अगमजानी रये, जोन गोटोक बायले ले जनमु रये। जीसु आउर समोन, फरीसी घरे भात खाते रये, हुदलदांय गोटोक बायले एउन आंसू ले जीसु चो पांय के भीजाली आउर आपलो चुंदी ले पोछुन हुनचो पांय के चूमली आउर हुता बास तेल रिकाली। एदांय आमी दखलु कि हुन बायले चो पापमन चो खेमा करलो काजे जीसु के धन-धन करेसे।
एदांय आमी जीसु चो टोंड ले खिंडिक कटावमन ले सिखीया पावां आउर हुनचो अचरित बुतामन चो बारे ने पढ़वां:
बीच बुनतो बीता चो कटाव;
दिया बारुन कहां मंडातोर आय;
जीसु ले नाता संगातो चो बारे ने।
फेर आमी पढ़वां, जीसु लेहरा-धुका के दागा देउन ओगाय करतोर। जीसु, जाईर चो बेटी के बेमार ले चेकरातो काजे हुनचो घरे जायसे। हुनी समया ने गोटोक लोउ बोहतो बेमार बायले हुनचो फटई के छिंउन चेकरली।
जीसु चो सेवा बुता ले खुबे लोग हुनके पतेयाते रओत, जोनमन ले बड़े-बड़े हकदारमन बले आत।
बीच बुनतो बीता चो कटाव
3 आउर हेरोद राजा चो भंडारी खुजा चो बायले जोअन्‍ना, सूसन्ना आउर खुबे आउर बायलेमन, जोनमन आपलो धन-माल ले जीसु आउर चेलामन चो सेवा-सुस्‍तारा करते रओत।
एता बीच बुनु, जीसु किरिस्‍त आय आउर बीच, महापरभु चो बचन आय। चड़ई, सयतान चो चिना आय। गोटरली भुंई, सुनतो लोग आत जोन बचन के हरिक ले सुनसोत। मानतर दुख-तकलीस ईली जाले, हुनमन चो हरिक सीतर पड़ेसे। असन लोग डंडिक काजे हरिक होयसोत। मानतर दुख-तकलीस इले हुनमन बिसवास ने निमल होयसोत, खिंडिक चे असन बीच नंगत भुंई ने घसरुन खुबे फर धरसोत। ए हुन सुनतो लोग आत जोन महापरभु चो बचन सुनून सते मन बोहड़ायसोत।
दीया बारुन कहां मंडातोर आय?
16 कोनी दीया बारुन पयली ले नी ढाकोत, नोहले खटेया खाले नी मंडाउआत, मानतर रूखी ने मंडाउआत। एईकाजे कि भीतरे एतो लोग के उजर मिरो।
17 काई बले लुकालोर नीआय जेके दखुक नी होयदे, आउर काई बले लुकुन नीआय, जेके जानुक नी होयदे आउर दखा नी देयदे।
18 एईकाजे तुमी धियान दिया कि तुमी मोचो गोट के कसन सुनसाहास?
कसनबलले जेचो लगे आसे, हुनके आउर देउआय;
आउर जेचो लगे नीआय, हुनचो ले हुनके बले नेयदे, जेके हुन आपलो खुद चो आय बलेसे।”
ए गोटोक चोखा होतो सिखिया आय। उजर, जुमे चो बारे ने सूरता करायसे। सत के जानलो पाछे मनुक के बुता करते रतोर आय। आमके जितरो उजर मिरलीसे उतलेई करतोर आमचो जुमे आय। नंगत खबर बाटले उजर पावतो ले आगे आमी अंधार ने रलु। केबे-केबे आमी बिचारुआंव कि मनुक आपलो निमल आउर ओगियान किरता पापी आय। मानतर पउलुस, रोमी अध्या 1 ने, रोमीमन चो मंडली के लिखेसे, “लोगमन महापरभु के जानुन बले हुनके महापरभु नी मानला। असन लोगमन आपलो इछा ले पाप करसोत।” आमी सपाय असने पापी आंव। आमी ए संवसार ने रलो बेरा हाजु रलु। आमी उजर के बललोने, जीसु किरिस्‍त के नी मानलु जाले नास होवां। आमके जितरो उजर मिरलीसे आमी उतलेई ची जुमे आंव।
नाता-पंता चो बारे ने
19 जीसु चो आया आउर हुनचो भाई हुनचो लगे ईला, मानतर लोग-कुड़ा किरता हुनके भेटुक नी सकला।
20 आउर कोनी जीसु के बललो, “तुचो आया आउर तुचो भाईमन, तुके भेटतो काजे बाहरे उबा आसोत।”
21 जीसु हुन लोगमन के बललो:
“मोचो आया आउर भाईमन हुनमन आत जोन महापरभु चो गोट के सुनसोत आउर मानसोत।”
जीसु आपलो लोगमन ले नाता नी टुटाये। मानतर हुन नाता के जुग-जुग काजे, चमकट बनाउक मन करेसे, जोन लोउ चो नाता ले बले आगर आय। एचोले गोटोक बिसवासी जीसु संगे खास नाता चो होयसे।
जीसु, लेहरा-धुका के दागा देतोर
22 फेर गोटोक दिने, जीसु आउर हुनचो चेलामन डोंगा ने चेगला; आउर हुन, हुनमन के बललो: “इआ, समूंद चो हुन पाट जावां।” तेबे हुनमन डोंगा के ढीलुन दिला।
23 जिदलदांय हुनमन डोंगा घाटते रला जीसु सोवलो, तेबे समूंद ने लेहरा धुका ईली, आउर हलकामन के खुबे उदलाउन डोंगा पानी ले भोरुक मुरियाली आउर हुनमन संगे गराहां होतो असन होली।
24 तेबे चेलामन, लगे एउन जीसु के चेताला आउर बलला, “ए मालिक!
ए मालिक!
आमी बुड़ून मोरुंदेबे।” तेबे जीसु उठुन लेहरा धुका के आउर उदलतो हलकामन के दागा देउन बललो “ठेब”, तेबे लेहरा-धुका चिमनाय मांडली आउर अस्‍तिर होली।
25 आउर जीसु चेलामन के पूछलो:
“तुमचो बिसवास कहां आसे?”
मानतर हुनमन डरुन गेला आउर अचरित होउन गोटोक-दुसर के बलुक मुरियाला:
“ए कोन आय?
हुन, लेहरा धुका के आउर पानी के बले हुकुम देयसे, आउर हुनमन हुनके मानसोत?”
जीसु, चेलामन के गलील समदूर चो हुन पाट जातो काजे बललो। हुन, डोंगा ने सोवतो बेरा बड़े लेहरा-धुका उठली। लेहरा-धुका सयतान बाटले होतो गराहां आय। डोंगा बुड़तो असन होते रये गुने चेलामन डरला। जीसु लेहरा-धुका के, पोसलो कुकुर के दागा दिलो असन दागा दिलो। लेहरा-धुका तुरते ठेबली आउर समदूर चो बड़े-बड़े हलका ओगाय होली। जीसु लेहरा-धुका किरता फिकिर नी करे। मानतर चेलामन चो बिसवास उना किरता फिकिर करते रये। खुबे हार जीसु आमके आपलो लगे आनतो काजे आउर हुनके चितातो काजे लेहरा-धुका चो मंजी छाड़ुआय।
गिरासेनियों चो देस ने जीसु अडरा आत्मा के निकरातोर
एदांय जीसु समदूर चो हुन पाट गिरासेनियों चो देस ने ईलो, हुता गोटोक अडरा आत्मा धरलो मनुक रये। लूका गोटोक बईद रये, एईकाजे हुन काना‍मन चो पलटा ए घटलो गोट उपरे जुगे धियान देयसे।
26 फेर जीसु आउर चेलामन समूंद के नाहकुन गिरासेन देस ने अमरला, जोन गलील समूंद चो हुन पाट पुरे आसे।
27 जिदलदांय जीसु आउर हुनचो चेलामन समूंद कटा ने उतरला, तेबे हुन सहर चो गोटोक मनुक एउन जीसु के भेटलो, जेके देव-भूतमन समाउन रओत आउर खुबे दिन ले फटई नी पींदते रये आउर घरे नी रते रये, मानतर मोड़ा-भाटा ने रते रये।
असन लागेसे हुता दुय झन अडरा आत्मा धरलो मनुकमन रला।
मानतर लूका एकलाय चो बारे ने लिखेसे, काय काजे?
लूका गोटोक बईद रलो आउर हुन गोटोक सिखिया देउक मन करते रये।
खुबे बरक ले किरिस्‍ती लोग असने बिचारते रओत कि अडरा आत्मामन आगे रला आउर एबे नीआत। मोचो बिचार ने आमी एबे चो जुग ने हुनमन चो फेर ले एतोके दखुंसे।
बईदकार लूका, अडरा आत्मामन चो बारे ने बिगियानी नंजर ले नाई, मानतर आपलो मन भीतर चो बईद नंजर ले दखुन समजेसे। मत्ती लिखलो नंगत खबर ने एचो सत चो बारे ने लिखलोर आसे आउर मरकुस हुनके जीवता आउर मनभावतो असन बनायसे। लूका आगे ची अडरा आत्मामन के बेमार ले भिने दखायसे। अडरा आत्‍मामन बले बेमार असन सत आय। दुसट आत्मा, मनुक चो देहें, आत्मा आउर मन के तकलीस देयसे। हुन मनुक चो जीव आत्मा के नास करुन सत्यानास बाटे नेयसे। एदांय चो अध्या ने लूका आमके सांगेदे कि अडरा आत्मामन, असुद आत्मामन आत।
ए मनुक चो दसा सपाय ले आगर दुख-डंड चो रये। आमी एता खिंडिक सत गोट सीखवां। एता चो रतो लोगमन गाद बंस चो रओत, जोनमन जरदन नंदी चो ए पाट रला। ए माने फटई नी पींदते रये। मोचो बिचार ने नांगड़ा रतोर अडरा आत्‍मामन धरलो किरता आय। हुन माने, घरे नी रउन मोड़ा-भाटा ने रते रये। हुन माने चो मनुक-गुन नास होउ रये। हुन आपलो मन-इछा ले नी जीवते रये मानतर अडरा आत्‍मा चो हक ने रये।
28 हुन जीसु के दखुन किरकिरलो आउर हुनचो पुरे पांय पड़ुन जोर ले चिचियालो:
“ए सपाय ले बड़े महापरभु चो बेटा जीसु!
मोचो ले तुचो काय काम आय? मय तुके गुहारेंसे: मोके तकलीस नी कर।”
29 जीसु, देव-भूतमन के हुन मनुक ले निकरुन जातो हुकुम दिलो।
(एचोले आगे, देव-भूतमन हुनके घन-घन झाकते रये, आउर हुनके सिकरामन ले हाथ-पांयमन के बांदुन राखा दिलोने बले हुन सिकरामन के टुटाते रलो, आउर देव-भूतमन हुनके रान ने बुलाते रला।)
ए अडरा आत्मामन जीसु के तुरते चिताला।
जाकूब 2:19 पद ने बलेसे, “गोटकी ची महापरभु आय बलुन, तुय पतेयायसीस जाले ए नंगत गोट आय।
अडरा आत्मामन बले पतेयायसोत आउर थरथरेसोत।” अडरा आत्मामन महापरभु चो बयरी आत। हुनमन के डंड मिरेदे।
अडरा आत्मामन चो उबजास कहां ले आय? ए संवसार ने काई नी लुकलीसे आउर नानी ले नानी ‘अनु’ बले आमचो जीवना ने असर करेसे। असने बरन ले आमी आत्मिक संवसार ने कोकेई आपलो आंईक ले नी दखुक सकुं। सरगदूत सत जीव आय। मानतर आमी हुनके नी दखुक सकुं। सरगदूतमन चो दुय भाग आसे: गोटोक भाग, महापरभु चो सेवा करुमन आत आउर दुसर भाग के सयतान संगे खाले घसराला। जूनानी बिचार बीता हेसियाद बलेसे, “सपाय अडरा आत्मामन नंगत आत।” दुसर जूनानी बिचार बीता एम्‍पेदोखल्‍स बलेसे, “अडरा आत्मामन भला आउर अडरा दुनो आत।” मुरत सेवा आउर जुना धरममन ने अडरा आत्मामन चो राज रये।
अडरा आत्मा लोगमन के आपलो हक ने करुआय आउर पाछे, हुनमन आपलो मन-इछा ले काई बले करुक नी सकोत। अडरा आत्‍मा, लोगमन ले डरतो लाईक बुता करायसे। हुन, लोगमन ले आत्मा के नास करतो बुता करायसे - माय आपलो पिलामन के मारेसे, मनुक आपलो बायले के मारेसे, पिलामन आपलो आया-बुआमन के मारसोत। हुनचो हक ने रलो लोग बुद नोहलो बुता करेसोत आउर नी समजुक सकोत कि काय काजे करेसोत। आजी बले असन होयसे आउर डाक्‍टर बरन-बरन चो गोट सांगसोत। मानतर अडरा आत्मा चो बारे ने नी सांगोत।
30 जीसु हुनके पूछलो:
“तुचो काय नाव आय?” हुन बललो: “पलटन”; कसनबलले हुनके खुबे देव-भूतमन समाउन रओत।
31 आउर भूतमन जीसु के घन-घन गुहारला, आमके हुन *नरक-कुंड ने जातो हुकुम नी देस, जोन थाने आमचो डंड होयसे।
32 हुन थाने डोंगरी ने बरांहामन चो गोटोक बड़े गोहड़ी चरते रओत, एईकाजे भूतमन जीसु के घन-घन गुहारला: आमके हुनमन ने ओलुक देस, तेबे जीसु हुनमन के जाउक दिलो।
33 तेबे देव-भूतमन हुन मनुक ले निकरुन बरांहामन ने ओलला, आउर हुन गोहड़ी उतरानी ले पराउन समूंद ने घसरला, आउर बुड़ून मोरला।
गोटोक रोमी सेना ने, तीन हजार ले धरुन छयक हजार पाईकमन रते रला। बलतो अरथ ए आय कि हुन मनुक भीतरे अडरा आत्मामन चो बड़े गोहड़ी ओलु रये। हुनमन पेंदी नोहलो गड़ेया खोदरा ने जाउक मन नी करते रओत जोन थाने सरग ले घसरलो दूतमन जरते रओत। जहूदा 6 पद ने एई बलेसे, “जोन सरगदूतमन, महापरभु दिलो पन आउर आपलो संद के नाकला, परभु हुनमन के बड़े नियाव चो दिन होओतले जुग-जुग काजे सिकरा ले बांधुन अंधार चो कुंड ने संगालोसे।” अडरा आत्मामन मनुक चो देहें ने रउक मन करुआत। अडरा आत्मा के, मनुक देहें ले निकरालोने हुन, ए बाटे हुन बाटे बुलते रयसे आउर फेर ले हुनचो देहें ने नोहले कोनी दुसर चो देहें ने ओलतो काजे होयसे। हुनमन खोदरा ने जातो पलटा बरांहामन ने ओलतो हुकुम मांगला। बराहांमन बले आपलो भीतरे अडरा आत्मामन के मने नी करते रओत, एईकाजे हुनमन पानी ने बुड़ुन मोरला।
34 जोन बले होउन रये एके दखुन धोरईमन पराला, आउर सहर ने आउर गांवमन ने जाउन ए गोट के सांगुन दिला।
35 आउर लोगमन एके, जोन होउन रली दखतो काजे निकरला, आउर जीसु चो लगे एउन, जोन मनुक ले देव-भूतमन निकरुन रला, हुनके जीसु चो पांयमन लगे फटई पींदुन नंगत बुद ने बसलोर के दखुन डरला।
36 एके दखलो लोगमन दुसर के सांगला कि कसन जीसु हुन मनुक के उजरालो जेके देव-भूतमन समाउन रला।
हुन मनुक अचरित ले बदललो। एकलाय परभु जीसु ची सयतान चो हाथ ले छंडाउक सके। आजी चो समया ने आमी अडरा आत्मामन के फेर ले एतोके दखुंसे। ए गोटोक डरतो आउर दुखतो लाईक गोट आय। एईकाजे महापरभु ले साहरा पावतो काजे आमके गुहारतोर आय।
37 तेबे गिरासेन देस चो जमाय लोगमन एउन जीसु के गुहारला कि हुनमन चो राज के छांडुन जाओ, कसनबलले हुनमन खुबे डरुन रला। एईकाजे जीसु गलील परघन ने बोहड़तो काजे डोंगा ने चेगलो, तेबे
38 हुन मनुक जेचो थान ले देव-भूतमन निकरुन रला, जीसु संगे जातो काजे गुहारलो; मानतर जीसु हुनके बललो:
39 “जा, घरे बोहड़ुन जा आउर सपाय के सांगुन देस कि महापरभु तुचो काजे कितरो बड़े बुता करलोसे।” हुन मनुक गेलो आउर जमाय सहर ने सांगुन दिलो कि जीसु हुनचो काजे काय-काय बुता करलोसे।
40 जेबे जीसु गलील परघन ने बोहड़ुन ईलो तेबे जमाय लोगमन जीसु के दखुन खुबे हरिक होला, कसनबलले हुनमन हुनचो बाट दखते रला।
ए खुबे अचरित चो गोट आय कि हुता रतो लोग जीसु के हुता ले जातो काजे गुहारला।
हुनमन जीसु चो पलटा बरांहामन के मन करते रओत। आजी चो समया ने बले लोग आपलो बारे ने खुबे बिचारसोत। कसनबलले एबे चो लोगमन जीसु चो पलटा बरांहामन असन खुबे लालचमन ने आसोत।
जीसु, लोउ बोहतो बेमार बायले के उजरायसे
गलील समदूर चो दुसर खंडे बले बड़े भीड़ जीसु चो भंवरक उबु रओत। हुता दुय झन खुबे मुरमुरा रओत।
41 तेबे मंडली-घर चो मुखिया एउन जीसु चो पांय पड़लो। हुनचो नाव जाईर रये, आउर हुन जीसु के आपलो घरे एतो काजे गुहारलो,
42 कसनबलले हुनचो बारा बरक चो गोटकी ची बेटी एबे-तेबे मोरतो असन होउन रली।
जसन जीसु जाते रलो, तेबे लोग-कुड़ा उपरा-पेला होते रओत।
43 हुन लोग-कुड़ा ने गोटोक बायले रली जेके बारा बरक ले लोउ बोहतो बेमार रये। हुन बईदमन लगे आपलो जमाय धन-माल के सारली, मानतर कोनी हुनके उजराउक नी सकला।
44 हुन जीसु चो पाटकुती ले एउन हुनचो फटई चो आंचरा के छिंवली आउर हुदलीदांय हुनचो लोउ बोहतोर छुकनाय छांडली।
हुता मंडली घर चो गोटोक मुखिया जाईर रये। हुनचो बेटी खुबे बेमार रये। हुन जीसु के घरे नेते रये, मानतर हुनचो बिसवास उतलो चमकट नी रये। हुन मुरमुरा होउन जीसु लगे ईलो। हुन बिचारते रये कि जीसु हुनचो बेटी के छिंवले हुनचो बेटी चेकरेदे। जीसु, जाईर संगे गोटेयाते रये हुदलीदांय गोटोक बायले पाटकुती ले एउन हुनचो फटई के छिंवली। ए बायले बारा बरक ले लोउ बोहतो बेमार ले डंड-तकलीस ने रये। जाईर चो बेटी बारा बरक चो रली। एता दुय बरन चो गोट आसे। गोटोक, बारा बरक चो अंधार गुचेसे आउर दुसर, बारा बरक चो दिया लिबेसे।
45 तेबे जीसु पूछलो:
कोन आय मोके छिंवलो? लोगमन मय नोआंय बलते रओत, तेबे पतरस, जीसु के बललो: “गुरुजी, लोगमन तुके चेपायसोत आउर उपरा-पेला होयसोत।”
46 मानतर जीसु बललो: “कोनी मोके छिंवलोसे, कसनबलले मय जानले कि सकत मोचो ले निकरलीसे।”
47 हुन बायले जानली कि हुन लुकुक नी सके, तेबे हुन थरथरते एउन जीसु चो पुरे मांडिखुटा दिली। हुन जमाय गोट के सांगली कि हुन काय काजे जीसु के छिंवली आउर कसन ने हुदलीदांय आपलो बेमार ले उजरुन गेली।
48 जीसु हुन बायले के बललो:
“बेटी, तुचो बिसवास किरता एबे तुय उजरलीस, अस्‍तिर ने जा।”
हुन बायले के जीसु नी छिंवलो। हुन बायले, जीसु के छिंवली आउर तुरते छुक-छुका होली। जीसु के खुबे लोग छिंवते रओत। मानतर एई चे बायले चेकरली।
जाईर चो बेटी के जियातोर
49 जीसु गोटेयातोदांय ची जहूदी मंडली-घर चो मुखिया जाईर चो घर ले कोनी एउन बललो: “तुचो बेटी मोरली; गुरुजी के असकट नी कर।”
50 मानतर जिदलदांय जीसु ए गोट के सुनलो, तेबे जाईर के बललो: “मुरे नी डर, सोजे पतेयाते रा आउर तुचो बेटी उजरुन जायदे।”
51 जीसु जाईर चो घरे गेलो।
आउर पतरस, जूहन्‍ना, जाकूब आउर हुन लेकी चो आया-बुआ के छांडुन आउर कोकई आपलो संगे घर भीतरे एउक नी दिलो।
हुता भुती काजे गागतो लोग एउ रला आउर हुनमन गागा-बोगा होते रओत। जीसु चो गोट सुनुन हुनमन ओगाय होला आउर जीसु बललो गोट ले हांसुक मुरियाला।
52 जमाय लोग हुन लेकी काजे गागा-रुआं होते रओत। मानतर जीसु बललो: “नी गागा, लेकी नी मोरलीसे, हुन सोजे सोयसे।”
53 लोगमन जीसु के हांसला कसनबलले हुनमन जानला कि हुन लेकी मोरुन गेलीसे।
जीसु, जाईर आउर हुनचो बायले संगे, पतरस, जाकूब आउर जूहन्‍ना के धरुन हुन लेकी चो मोड़ी लगे गेलो।
लूका लिखलोसे, जीसु हुनके कसन गोटेयालो, जेचो अरथ आय, “ए लेकी पिला उठ!” हुन उठली। हुनचो आया-बुआ किरता हुन पिला के दुख-तकलीस चो संवसार ने बोहड़ाउन आनलो, हुन पिला किरता नोआय।
54 मानतर जीसु हुनचो हाथ के धरुन बड़े राग ने बललो: “ए लेकी, उठ!”
55 तेबे हुनचो जीव बोहड़ुन ईली। आउर हुन तूरते उठली। जीसु हुनमन के बललो, हुनके काई बले खाउक दियास।
56 हुनचो आया-बुआमन भक्‍याउन गेला, मानतर जीसु, हुनमन के हुकुम दिलो कि ए गोट के कोकई नी सांगा।
ए मोचो मीतमन, जीसु, हुन पिला के असनी बरन ले जियालो। हुन हागदिलो आउर हुनचो जीव बोहड़ुन ईली । आमचो परभु सते महापरभु आय।