200
ए मोचो भाई-बईनमन, परभु चो बाट ने चलतो लोगमन के मोचो जुहार! आगे चो पाठ ने आमी दखलु कि जीसु सवकारमन ले हरिक नी रलो। मानतर हुन, सवकार पलटन-मुखिया चो बिसवास के सहरालो आउर हुनचो कमेया के मोरलो थान ले जियालो। जीसु मन करेसे कि आमी सिलपट ने घर बनाउं आउर हुनी आमचो सिलपट आय। एई सिलपट नाईन चो रांडी बायले के थामली आउर हुनचो बेटा के मोरलो थान ले जियालो।
एबे दखवां, जूहन्‍ना बपतिस्‍मा देतो बीता चो चेलामन के जीसु काय उत्‍तर देयसे आउर कसन बरन ले पापी बायले हुनचो इजित करतोके मानलो।
19 तेबे जूहन्‍ना आपलो दुयझन चेलामन के ए पूछतो काजे परभु लगे पठालो, “काय, हुन एतो बीता तुय आस कि आमी दुसर चो बाट दखुं आंव?”
20 हुनमन परभु लगे एउन बलला, “बपतिस्‍मा देतो बीता जूहन्‍ना आमके ए गोट पूछतो काजे तुचो लगे पठालोसे:
‘काय हुन एतो बीता तुय ची आस कि नाई, नोहले आमी दुसर चो बाट दखुं आंव’?”
मत्‍ती आउर मरकुस चो नंगत खबरमन ने, आमी जूहन्‍ना बपतिस्‍मा देतो बीता चो बारे ने सीखलुसे।
हुनचो परचार खुबे अचरित आउर नंगत रये।
हुनचो पींदावाड़ा बले अचरित रये।
मानतर आजी चो ढोंग दखाउ धरम बीतामन असन नोआय।
एमन बुद नोहलो लोग असन आत।
मानतर जूहन्‍ना, पींदावाड़ा ने हुनमन असन नी होलो।
हुनचो गोट-बात आउर परचार अचरित चो रली।
महापरभु हुनके, नी जनमलो आगे ले बाछुन रलो।
आमी बले महापरभु चो हागदेतोके जानले नंगत होयदे, तेबे धारनिक फटई के पींदवां।
कोनी-कोनी लोग चो बिचार आय कि नंगत-नंगत फटई पींदलोने धारनिक दखा देउक होयदे। खुबे बरक आगे, गोटोक बायले आमचो रेडियो कारीकरम चो मुखियालय चो बाहरे सरवे करते रली। हुन मोके पूछली, “तुय काय बुता करुआस?” “मय सेवक आंय” बलले। मय हुनके पूछले, “किरिस्‍ती बनतो काजे काय करतोर आय?” तेबे हुन बलली, “आपलो घर-लग चो लोग संगे नंगत बेबार करतोर आय, कोकई अडरा आय बलुन नी बलतोर आय, सपाय ले मया करतोर आय।” असन बरन ले हुन किरिस्‍ती लोग चो चलनी-बुलनी चो बारे ने सांगली। मय हुनके पूछले, “काय, तुचो हिसाब ले किरिस्‍ती जीवना बाहरी दखावा आय? नाई, किरिस्‍ती बिसवास परभु जीसु संगे खुद चो नाता आय।” ए किरिस्‍त चो नकल करतोले आगर आय बललोने, धारनिक पींदावाड़ा ले बले खुबे खास गोट आय। ए नवा जीवन आय। “कोनी किरिस्‍त ने आसे जाले हुन नवा बनलोर आय।” (2 कुरिंथी 5:17 पद)
जूहन्‍ना बपतिस्‍मा देतो बीता नवा नियम चो नाई, मानतर सते, हुन जुना नियम चो सरासरी अगमजानी आय। हुन, जूना आउर नवा नियम के जोड़तो काजे बनलो पुलिया असन आय। हुन मान पावलो समुएल, एलिया, जसाया आउर जरमिया कटार आय। मत्‍ती लिखलो नंगत खबर ने धरम-पंडितमन ले जीसु काय बलेसे? दखा, मत्‍ती 23:29-31 पदमन, “ए कपटी धरम-पंडितमन आउर फरीसीमन तुमचो उपरे हाय! तुमी अगमजानीमन चो मोठमन के जतनाउआहास आउर धरमकारीमन चो मोठमन के सजारुआहास। तुमी बलुआहास, “आमी आमचो पुरखामन बेरा रतु जाले, अगमजानीमन के मोरते मारतोने संग नी देतु।” असन बरन ले तुमी आपलेई बिरुद ने गवई देयसास कि तुमी अगमजानीमन के मोरते मारुमन चो पिला-झीलामन आहास। हुन गोट के जीसु एता पक्‍का करलो। जूहन्‍ना, सरासरी अगमजानी आय आउर जयल घरे रलो आउर हुनचो मोरना झटके होतोर रये। जूहन्‍ना, किरिस्‍त चो बाट दखते रलो आउर हुन जीसु के पूछुन पक्‍का करुक मन करते रलो। कोनी-कोनी असन बलुआत कि जूहन्‍ना खुबे मुरमुरा होउ रलो, कसनबलले हुनके जयल घरे ढाकु रला। मोके ए गोट खुबे अचरित लागेसे। जूहन्‍ना, किरिस्‍त चो एतो खबर देउ रये आउर महापरभु चो राज काजे राजा एतो बाट तियार करते रये। जूहन्‍ना, किरिस्‍त के चितालो आउर लूका 3:16 पद ने बललो, “मय तुमके पानी ले बपतिस्‍मा देयंसे, मानतर हुन एयसे जोन मोचोले खुबे बड़े आय। मय हुनचो पनई डोरी के ढीलतो लाईक बले नीआंय। हुन तुमके पवितर आत्‍मा आउर आईग ले बपतिस्‍मा देयदे।”
ए मोचो मीतमन, जूहन्‍ना, महापरभु चो राज के समपुरन मयमा आउर सकत ले दखुक मन करलो। एईकाजे हुन आपलो चेलामन के जीसु के पूछुक पठालो।
दखा, जूहन्‍ना चो चेलामन के जीसु काय बलेसे।
21 हुदलीदांय जीसु खुबे लोगमन के बेमार ले आउर दुखामन ले उजरालो, आउर भूतमन ले छंडालो आउर खुबे कानामन के दखतो सकत दिलो,
22 आउर जीसु, जूहन्‍ना चो चेलामन के बललो: जोन बले तुमी दखलासाहास आउर सुनलासाहास, जाउन जूहन्‍ना के सांगुन दियास। कानामन दखसोत, खोड़ेयामन हिंडसोत, कोढ़ बेमारमन छुक-छुका होयसोत, भयरामन सुनसोत, मोरलो लोगमन फेर जीव पड़सोत; आउर गरीब-धुरीबमन के नंगत खबर सांगेसे।
23 भाइगमानी आय हुन, जोन मोचो किरता धोका नी खाये।
जीसु, जूहन्‍ना चो चेलामन पुरे अचरित बुतामन करलो कि हुनमन बोहड़ुन सपाय घटलो गोट जूहन्‌ना के सांगोत।
जसाया हुनचो अचरित बुतामन चो अगमगोट सांगु रये। जसाया 35:5-6 पदमन, “तेबे कानामन दखदे आउर भयरामन सुनदे, खोडे़यामन चीतर असन डगादे आउर कोंदामन जय-जय करदे।” जीसु, जूहन्‍ना चो चेलामन के बललो, “जाउन भाती होलो गोट के जूहन्‍ना के सांगा।” अगमगोट असन जीसु चो बुता के आमी खुदे दखलु। जसन जूहन्‍ना मन करलो उतरो झपके जीसु आपलो बुता नी करलो। मानतर हुन जूहन्‍ना के हुनचो उपरे भोरसा संगातो काजे बललो।
आजी हुन तुमचोले आउर मोचोले एई मन करेसे कि आमी नी समजले बले हुनचो उपरे बिसवास करुं। दुक-पुछ करतो चो अरथ ए नुआय कि आमके खुबे बुद आसे। 1कुरिंथी 1:18 पद ने पउलुस, कुरिंथी चो मंडली के लिखलो, “कसनबलले कुरुस चो खबर नास होतो लोगमन काजे फोकाहा गोट आय, मानतर आमी मुक्‍ति पावतो लोगमन काजे महापरभु चो सकत आय।” कसनबलले दुक-पुछ करतो किरता तुमी नास होतो लोगमन संगे मिसासे। खुबे बुद बीतामन किताप-घरमन ने बसुन भाती बाईबल के मानलोने होतो झंझटमन चो बारे ने सांगते रउआत। हुनमन किरिस्‍त चो महापरभु गुन आउर हुनचो लोउ ले मुक्‍ति मिरतो गोट के नी पतेयायसोत। ए मोचो मीतमन, मय तो महापरभु चो बचन के पतोयायंसे आउर मय आसा करेंसे, तुमी बले पतेयायसास होती।
24 जिदलदांय जूहन्‍ना चो बाटले ईलो लोगमन गेला, तेबे जीसु, जूहन्‍ना चो बारे ने लोगमन के बलुक मुरियालो:
तुमी रान ने काय दखुक जाउ रलास? काय, लेहरा ले हलतो रोंडा-बुटा के?
25 तेबे फेर तुमी काय दखुकलाय जाउ रलास?
काय, मोल बिती फटई पींदलोर मनुक के?
नाई।
दखा, जोन मलमल फटई पींदेसोत, आउर खुबे हरिक-उदीम ने रयसोत, हुनमन राजा-माहाल ने रयसोत।
काय, जूहन्‍ना लेहरा ले हलतो रोंडा-बुटा असन रये? नाई, हुन बरसक आउर चमकट रये।
26 तेबे फेर काय दखुक जाउ रलास?
काय, कोनी अगमजानी के?
हव, मय तुमके सांगेंसे: अगमजानी ले बले बड़े के दखुक जाउ रलास।
27 ए हुनी आय जेचो बारे ने लिखलोर आसे:
दख, मय आपलो दूत के तुचो पुरे-पुरे पठायंसे,
जोन तुचो पुरे बाट तियार करेदे।
एके मलाकी 3:1 पद ने लिखलोर आसे। ए पक्‍का आय कि जूहन्‍ना, किरिस्‍त काजे बाट तियार करतो बीता रये।
28 मय तुमके सांगेंसे कि बायलेमन ले जनमलोर बीतामन चो मंजिगता, जूहन्‍ना ले बड़े कोनी नीआत, मानतर जोन महापरभु चो राज ने नानी ले नानी आय, हुन जूहन्‍ना ले बले बड़े आय।
29 तेबे जमाय सोज लोगमन आउर पट्‍टी उसील करतो बीतामन बले जीसु चो गोट के सुनुन जूहन्‍ना ले बपतिस्‍मा धरुन ए गोट के मानला कि महापरभु सत आय।
सपाय लोग जूहन्‍ना के आदर-मान करला।
30 मानतर फरीसीमन आउर धरम-पंडितमन जूहन्‍ना ले बपतिस्‍मा नी धरुन महापरभु चो मन करतो गोट के आपलाहान काजे छांडुन दिला।
31 तेबे मय ए जुग चो लोग के काय संगे कटारेंदे कि हुनमन कोचो असन आत?
32 हुनमन हुन लेकामन चो असन आत, जोन हाट ने बसुन गोटोक दुसर के किरकिरुन बलेसोत:
आमी तुमचो काजे बांवसी फूकलु,
मानतर तुमी नी नाचलास;
आमी खिसियालु,
मानतर तुमी नी गागलास!
एचो अरथ ए आय कि हुनमन नसलो पिलामन रओत। मय 40 बरक असन मंडली चो सेवक रले आउर मोचो पुरा समय आत्‍मिक पिलामन के बचन बिती गोरस खुआतो काजे लागली। असने धारनिक पंडितमन चो बारे ने जीसु सांगेसे। हुनमन हरिक ने नोहले दुख ने रतो काजे मन नी करला। आजी चो मंडलीमन बले असनी ची आय बलुन मोके अचरित नी लागे।
33 कसनबलले जूहन्‍ना बपतिस्‍मा देतो बीता केबई रोटी नी खादलो, आउर केबई अंगुर-मंद नी खादलो, आउर तुमी बलासाहास कि हुनचोने देव-भूत आसे।
34 मय मनुक चो बेटा, खाते-पीवते ईलेसे; आउर तुमी बलासाहास कि दखा, ढोर आउर मंदाहा मनुक; पट्‍टी उसील करतो बीतामन चो आउर पापीमन चो संगवारी।
35 मानतर महापरभु चो गियान आपलो जमाय पिलामन ले सिद होयसे।
मय खुबे लोगमन के असन बलतोके सुनलेसे, “मोके हुन सेवक नंगत नी लागेसे, कसनबलले हुन नंगत ले गोटेयाउक नी जाने आउर हुनचो राग सुनतो लाईक नीआय।” आउर हुन दुसर सेवक चो बारे ने बलेसे, “मोके हुनचो परचार नंगत नी लागे, कसनबलले हुन घन-घन टेबुल उपरे पेटते रउआय आउर खुबे चिचीयाउआय।” एता झंझट सेवकमन चो नोआय, मानतर हुन अडरा लोगमन चो आय, जोन हुनमन के सोजे बदी देउक ची जानोत। एई गोट जीसु हुनमन के बलते रये आउर आजी बले बलेसे।
फरीसी घरे जीसु काजे भोज
36 फेर कोनी फरीसी, जीसु के गुहारलो, मोचो संगे खाउकलाय आव:
एईकाजे हुन, हुन फरीसी चो घरे जाउन खाउक बसलो।
जीसु भोज काजे गेलो बेरा गोटोक खास घटना होली। जीसु, फरीसीमन के दागा देते रये, तेबले बले फरीसीमन जीसु के भोज ने नेवता देतोर अचरित गोट आय। हुन फरीसी, जीसु चो काई नीस डगरातो काजे हुनके नेवतु रये।
37 आउर दखा, हुन सहर चो गोटोक अडरा बायले एके जानली कि जीसु, फरीसी चो घरे खाउकलाय बसलोसे, तेबे महांग बिती संगमरमर पकना चो कोंडी ने खुबे महांग बिती बासतेल आनली,
38 आउर जीसु चो पाटकुती पांय लगे उबा होउन गागुन-गागुन हुनचो पांयमन के आंसू ले भीजाउन आपलो चूंदी ले पोछुक मुरियाली, आउर हुनचो पांयमन के घन-घन चूमुन भाति बासतेल घसली।
39 एके दखुन हुन फरीसी जोन जीसु के हागदेउन रये, आपलो मने बिचारुक मुरियालो, ए अगमजानी होलोने जानतो कि ए बायले जोन हुनके छिंयेसे, हुन कोन आय आउर कसन बरन चो बायले आय।
कसनबलले हुन अडरा बायले आय।
जिदलदांय जीसु हुन फरीसी घरे रलो, तेबे गोटोक बायले बासतेल धरुन हुता ईली। हुन जुग ने, घर-लग चो लोगमन के आपलो घर-लग चो घरे जाउन हुता ईलो सगामन के दखतो हक रली। हुन दिनमन ने कुरसी नी रली। लोगमन दरीमन ने ओंदकुन बसते रओत। उसनेची जीसु बले गाले हाथ थापुन बसु रये। हुनचो पांय दरी चो रेटे रये, हुन आपलो नेवतलो बीता संगे गोटेयाते रये। तेबे गोटोक बायले हुनचो पांय लगे उबुन गागते रली। कसनबलले हुनचो पाप खेमा होउ रली। हुन बायले आपलो आंसु ले जीसु चो पांयमन के भीजाली आउर चूंदी संगे हुनचो पांयमन के पोछली आउर पांयमन के चूमुन भाती हुन थाने बास तेल घसली।
फरीसीमन असन बायलेमन संगे मंजन बेरा नी गोटेयाते रओत। राती होलोने ची हुनमन ले भेट होते रओत। जेबे हुन दखलो कि जीसु हुन बायले के छुआ-छुत नी मानेसे, तेबे हुन मने-मन बललो, ‘जीसु फंद अगमजानी आय नोहले हुन जानतो, ए कसन बायले आय’।
जीसु, दुय झन लागा बीतामन चो कटाव सांगेसे
40 एके सुनुन जीसु हुनके बललो: “ए समोन, मोके तुचो ले काई बलतोर आसे।” हुन बललो: “ए गुरुजी, बल।”
41 जीसु बललो: “कोनी सवकार चो दुयझन लागा बीता रओत। गोटोक चो लागा पांच सव आउर दुसर चो, पचास चांदी चो सिक्‍का (दीनार) रये।
42 मानतर हुन दुनो चो लगे लागा बोहड़ातो काजे काई सकत नी रली; तेबे हुन सवकार हुनमन के खेमा करलो। तेबे हुनमन ले कोन हुनके जुगे मया करुआय?”
43 समोन बललो:
“मोचो अंताज ने हुन, जेचो जुगे लागा के सवकार खेमा करलो।”
जीसु हुनके बललो:
“तुय नंगत अंताजलीस”।
जीसु बललो, “समोन! काय, मय तुके गोटोक कहनी सांगुआय?” हुन बललो, “हव, गुरुजी सांग!” लूका लिखलो नंगत खबर ने खुबे नंगत कटावमन आसे। एचोले तुमके जीसु चो बलतो अरथ समजुक होयदे।
44 आउर जीसु किंदरुन, हुन बायले के दखुन समोन के बललो:
“काय तुय ए बायले के दखसीस?
मय तुचो घरे ईले, मानतर तुय मोके पांय धोअतो काजे पानी नी दिलीस, मानतर हुन मोचो पांयमन के आंसू ले भीजाली, आउर आपलो चूंदी ले पोछली।
जीसु एबतले ए बायले के काई खास धियान नी देउ रये।
मानतर एबे हुन बायले चो बारे ने गोटेयायसे।
कसनबलले समोन चो मन ने अडरा बिचार उबजते रये।
जीसु, हुन फरीसी के गोट उलटाउन बललो, “समोन! काय, तुय ए बायले के दखसीस? नाई! तुय ए बायले के धियान ले नी दखसीस?” एचोई किरता मोके लागेसे कि हुन फरीसी चो भोज सत मन ले नी रली।
45 तुय मोके नी पोटारलीस, मानतर जिदलदांय ले मय ईलेसे हुदलदांय ले हुन मोचो पांयमन के चूमुक नी छांडली।
46 तुय मोचो मुंडे तेल नी घसलीस; मानतर हुन मोचो पांयमन ने बासतेल घसलीसे।
47 कसनबलले मय तुके सांगेंसे: एचो पाप जोन खुबे रली, खेमा होली, एईकाजे ए खुबे मया करली। मानतर जेचो खिंडिक खेमा होलीसे, हुन खिंडिक मया करेसे।”
48 आउर जीसु हुन बायले के बललो:
“तुचो पाप खेमा होलीसे।”
जीसु चो बलतो अरथ ए आय, हुन फरीसी चो बेबार नंगत नी रये। कसनबलले नीती हिसाब ले हुन जीसु के पांय धोवतो काजे पानी नी दिलो। हुन आपलो सगा चो मुंडे तेल नी घसलो आउर हुनके नी चूमलो आउर समोन बले काई नंगत बेबार नी करलो। मय ए भोज ने रतो काजे खुबे मन करेंसे। जीसु चो गोट के सुनुन समोन चो थोतना चो पानी उतरली। हुन बायले पापमन ले खेमा पाउक मन करली आउर परभु हुनके खेमा करलो। हुन जीसु के सत उत्‍तर दिली। मानतर हुन ढोंगी, पाप ले खेमा पाउक मन नी करलो आउर पाप ने पड़ु रये।
49 तेबे जोनमन जीसु लगे खाउक बसुन रओत, हुनमन आपलाहान मन ने बिचारुक मुरियाला कि ए कोन आय जोन पापमन के बले खेमा करेसे?
50 मानतर जीसु हुन बायले के बललो:
“तुचो बिसवास तुके बचालीसे, अस्‍तिर ने जा।”
ए आजी काली चो सत गोट आय, तुमी कोनीचे मंडली चो होले बले जीसु ले आपलो पाप चो खेमा नी मांगले, तुमी नास होआसे।