सरग ने आसनगादी
4
ए गोटमन चो पाछे, मय सरग ने गोटोक उगाड़लो कपाट के दखले! आउर जेके मय पईल हार तोड़ी राग ले गोटेयातो के सुनुन रये, हुन बललो: “एता उपरे आव, मय तुके हुन गोटमन के दखायंदे, जोन एचो पाछे होउ ची आय।”
2 तूरते मोके पवितर आत्मा समाली। तेबे मय सरग ने गोटोक आसनगादी के दखले, हुन थाने कोनी बसुन रये,
3 जोन हुता बसुन रये, हुन जसब पकना आउर मनी-मोती बरलो असन दखा देते रये, आउर हुन आसनगादी चो चारो कुती पन्ना पकना बललोने, पाना रंग चो महांग बिती पकना बरतो असन गोटोक पानी-धनु दखा देते रये।†
4 हुन आसनगादी चो चारो कुती चवबीस ठन आसनगादी रये, आउर हुता चवबीस झन धरम-सियानमन पंडरा फटई आउर सोन चो मुकुट पींदुन बसु रओत।
5 हुन आसनगादी ले पानी जागली आउर बादरी घुड़लली, आउर हुनचो पुरे सातठन होलामन बरते रये, जोन महापरभु चो सातठन आत्मामन आत,
6 हुन आसनगादी चो पुरे छुक-छुका झकमकतो कांच चो समदूर असन रये।
आउर हुन आसनगादी चो मंजिगता आउर हुनचो चारो कुती चारझन जीवमन रओत, जोनमन के भोंवरक आंईक चे आंईकमन रये।
7 पईल जीव बीजापुलिया-बाग असन रये, दुसर जीव बाछा असन रये, आउर तीसर जीव चो थमना मनुक असन रये, आउर चवथा जीव उड़तो बिती सारंया असन रये।†
8 चारो जीवमन चो छय-छयठन पाटकीमन रये, आउर हुनमन चो भोंवरक भीतरे-बाहरे आंईक ची आंईक रये; हुनमन रात-मंजन सरलगा बलते रओत,
“पवितर, पवितर, पवितर सबुले सकत परभु महापरभु,
जोन रये, जोन आसे आउर जोन एउआय।”
9 जोन आसनगादी ने बसलोसे, आउर जोन जुग-जुग काजे जीव आसे, आउर जिदलदांय हुन जीवमन हुनचो मयमा, मान आउर धन-धन बलला;
10 तेबे चवबीस झन धरम-सियानमन, आसनगादी ने बसलो महापरभु चो पुरे डंडासरन करला, आउर हुनके, जोन जुग-जुग काजे जीव आसे, जुहार करला; आउर आपलाहान मुकुट के निकराउन आसनगादी चो पुरे असन बलते मंडाला,
11 “ए आमचो परभु महापरभु,
तुय ची मयमा, मान आउर सकत चो लाईक आस;
कसनबलले तुय ची सपाय जाकमन के बनालिसीस
आउर हुनमन तुचेई मन-इछा ले रली आउर बनली”।