जीवत पकना आउर पवितर रयत
2
एईकाजे सपाय बरन चो बईर-बात, जटतोर, कपट, ईरका-कुचर आउर बदी देतोर के छांडुन,
2 जसन नवा जनमलो पिलामन निरवा गोरस खातो काजे खुबे मन करसोत, उसने तुमी निरवा गोरस असन बचन के मन करा, जेचोले तुमी मुक्ति पावतोने बाड़ते जाहासे।
3 कसनबलले “तुमी परभु चो दया के चाकलासाहास।”†
4 एदांय तुमी हुन जीवत पकना लगे इआ, जेके संवसारी लोग काई काम चो नोआय बलला। मानतर हुन, महापरभु चो बाछलो आउर खुबे मोल बिती पकना आय।
5 हुनचो संगे तुमी बले जीवत पकनामन असन आत्मिक घर बनते जायसास, जेचोले तुमी पवितर पुजारीमन होउन जीसु किरिस्त बाटले महापरभु के भावतो लाईक आत्मिक भेंट चेगाउक सकास।
6 एईकाजे पवितर सास्तर ने लिखलोर आसे,
“दखा, सियोन ने मय, गोटोक बाछलो आउर खुबे मोल बिती
कोना चो पकना मंडायंसे
आउर जोन बले हुनके पतेयायदे, हुन केबई लाज नी पड़ेदे।”†
7 तुमी पतेयातो लोग काजे हुन खुबे मोल चो आय, मानतर नी पतेयातो लोगमन काजे:
“जोन पकना के राज-मिस्तरीमन काई काम चो नोआय बलला,
हुनी कोना चो मुंडी-पकना होली”।†
8 आउर हुनी:
“गोटोक हकनतो पकना
आउर गोटोक अड़ंगा होतो सिलपट होली।”†
हुनमन बचन के नी मानतो किरता धोका खायसोत, आउर एचई काजे हुनमन के बचालोसे।
9 मानतर तुमी बाछलो बंस, राजा घरो पुजारीमन, पवितर रयत, आउर महापरभु चो खुद चो लोग आहास। एईकाजे तुमी, अंधार ले अचरित उजर ने हागदिलो चो गुन के दखाहा।
10 “तुमी आगे तो केहेंके नोहलो रलास,
मानतर एदांय तुमी महापरभु चो लोग आहास;
तुमचो उपरे दया नी होउन रली,
मानतर एबे तुमचो उपरे महापरभु चो दया होलीसे।”†
किरिस्तीमन चो जीवना
11 ए मोचो मीत भाईमन, मय तुमके गुहारेंसे कि तुमी आपने के परदेसिया आउर बाट हिंडतो लोग जानुन तुमचो आत्मा ले लड़तो, हुन संवसारी लालचमन ले बाचुन राहा।
12 बिजातीमन चो मंजिगता तुमचो चलनी-बुलनी नंगत होओ; एईकाजे जोन गोटमन काजे हुनमन तुमके ओधरमी बलसोत, तुमचो भलई बुतामन के दखुन हुनमन परभु एतो दिने महापरभु चो मयमा करोत।
महापरभु चो कमेया
13 परभु, मन करेसे कि तुमी सपाय, राज करतोमन चो हक ने राहा आउर राजा चो बले। कसनबलले राजा सपाय चो मुखिया आय,
14 आउर राजपालमन चो बले हक ने राहा, जोनमन के ओनियाव करतोमन के डंड देतो काजे आउर भलई करतोमन के सहरातो काजे राजा पठालोसे।
15 कसनबलले महापरभु मन करेसे कि तुमी आपलो भलई बुतामन ले बुद नोहलो लोगमन चो फोकाहा गोटमन के दबाहा।
16 तुमी छुट ने आसुं जानुन जिया, मानतर छुट मिरलीसे बलुन अडरा बुता नी करा। तुमी आपने के महापरभु चो कमेया जानुन चला।
17 सपाय चो इजित-मान करा, भाईमन के मया करा, महापरभु के डरा, राजा चो इजित-मान करा।
आमके बाट-दखाउ किरिस्त
18 ए कमेयामन, तुमी डर संगे आपलो मालिकमन चो हक ने राहा, सोजे हुनमनचेई नाई, जोनमन भला आउर सोज आत, मानतर हुनमन चो बले जोनमन रीसाहा आत।
19 कोनी महापरभु के मानलो किरता, ओनियाव ले डंड आउर तकलीस पायसे जाले, हुन बड़ाई करतो लाईक आय।
20 कसनबलले तुमी ओधरम करुन मार खादले आउर धीरजा धरले, हुता बड़ाई चो काई गोट नोआय। मानतर भलई बुता करुन डंड पायसास आउर धीरजा धरसास जाले हुनके महापरभु मन करेसे।
21 आउर तुमके एईकाजे हागदिलोसे; कसनबलले किरिस्त बले तुमचो काजे डंड पाउन तुमके गोटोक बाट दखालोसे कि तुमी बले हुनचो पांय-खोज के दखुन चला।
22 “हुन काई पाप नी करलो,
आउर काई कपट गोट नी गोटेयालो।”†
23 हुनचो इजित धरतो के बले हुन नी खीजलो, आउर डंड पाउन बले, कोचई उपरे नी गेलो। मानतर सत नियाव करु महापरभु चो हाथे आपने के सोपलोे।
24 हुन आमचो पापमन के, आपलो देहें ने धरुन कुरूस चो डंड पावलो कि आमी पापमन काजे मोरुन धारनिक जीवना जीउं; हुन मार खादलोके तुमी चेकरलास।
25 कसनबलले तुमी आगे भुलकलो मेंडामन असन रलास, मानतर एदांय तुमी आत्मा के बचाउ आउर धोरई मुखिया लगे बोहड़ुन ईलास।