पतरस
चो पईल चिटी
मूर चो गोट
1
जीसु किरिस्‍त चो पठालो-बीता पतरस बाटले, पुन्‍तुस, गलाती, कपदुकिया, आसिया आउर बितुनिया राजमन ने जत-खत रतो, महापरभु बाछलो लोगमन चो नाव ने चिटी:
2 तुमके बुआ महापरभु आपलो अगमगियान हिसाब ले आउर आत्‍मा ले पवितर होतो बाटले जीसु किरिस्‍त चो हुकुम मानतो काजे आउर हुनचो लोउ तुमचो उपरे छीचतो काजे बाछलोसे।
तुमके दया आउर अस्‍तिर खुबे मिरते रओ।
नवा जीवत आसा
3 आमचो परभु जीसु किरिस्‍त चो बुआ, महापरभु चो धन-धन होओ। हुन जीसु किरिस्‍त के मोरलोमन ले जीव उठातो बाटले, आपलो खुबे दया ले, आमके नवा जीवत आसा काजे नवा जनम दिलो,
4 बललोने, केबई नास नी होतो, पवितर आउर जुग-जुग चो हक, तुमचो काजे बिसवास बाटले, सरग ने जगारित संगालोसे।
5 महापरभु आपलो सकत ले तुमचो रखेया करेसे कि पतेयातो बाटले तुमचो मुक्‍ति होओ, जेके सरासरी समया ने सपाय के दखा देतो काजे तियार करलोसे।
6 एईकाजे तुमी हरिक होयसास, तेबले बले खिंडिक दिन काजे बरन-बरन चो जचई ने पड़ुन, डंड-तकलीस पायसाहास;
7 कि तुमचो परखलो बिसवास, आईग ने ताव दिलो नास होतो सोन ले बले खुबे आगर मोल चो आय, जेचो किरता जीसु किरिस्‍त फेर एतोदांय महापरभु ले सहरातोर, मयमा आउर इजित-मान होयदे।
8 तुमी हुनके नी दखुन बले मया करसास आउर एबे नी दखुन बले हुनके पतेयायसाहास; तुमी सांगुक नी होतो असन मयमा चो हरिक ले भोरलासाहास।
9 आउर हुनके पतेयातो चो पलटा, तुमी आपलो आत्‍मा चो मुक्‍ति पायसाहास।
10 अगमजानीमन तुमके मिरतो एई दया चो बारे ने अगमगोट सांगला, आउर एई मुक्‍ति के जाचुन-परखुन डगराला।
11 हुनमन किरिस्‍त चो आत्‍मा ले, आगे ले ची किरिस्‍त चो उपरे एतो डंडमन आउर हुनचो पाछे होतो मयमा चो बारे ने गवई दिला। ए गोट संवसार ने केबे होयदे आउर हुनी समया ने संवसार ने काय गती होयदे एचो बारे ने खोजला।
12 हुनमन के ए गोट दखालो कि हुनमन आपलो खुद चो सेवा नाई, मानतर तुमचो काजे ए गोटमन सांगते रओत। जेके सरग ले पठालो पवितर आत्‍मा चो सकत ले, एदांय सुनाउ बीतामन बाटले तुमके नंगत खबर सुनाला। ए गोटमन के सरगदूतमन बले धियान देउन दखुक मन करसोत।
पवितर जीवना काजे हागदेतोर
13 एईकाजे तुमी नंगत बुद ले चेत ने रउन आउर जीसु किरिस्‍त चो एतोदांय तुमके मिरतो दया चो आसा करते राहा।
14 तुमी गोट मानतो पिलामन असन राहा; आउर काई नी जानतो ललचाहा पिलामन असन नी होआ।
15 मानतर जसन तुमके हागदेउ महापरभु पवितर आय, उसनेची तुमी बले आपलो सपाय चलनी-बुलनी ने पवितर होआ।
16 सास्‍तर ने लिखलोर आसे: “पवितर होआ, कसनबलले मय पवितर आंय।”
17 आउर तुमी, सपाय चो नियाव, माने-जानुन नी करतो महापरभु के, ए बुआ बलुन हागदेउआहास जाले, आपलो परदेसिया जीवना के डर संगे जिया।
18 कसनबलले तुमी जानास, तुमचो अडरा चलनी-बुलनी जोन पुरखा-पाटी बेरा ले जीवसास, हुनचो ले तुमचो छंडावा, नसुन जातो सोन-रूप ले नी होलीसे;
19 मानतर दोख नोहलो आउर दाग नोहलो मेंडा बललोने किरिस्‍त चो खुबे मोल चो लोउ बाटले होलीसे।
20 संवसार चो मूर ले आगे ची हुनके बाछुन रलो, मानतर एदांय ए सरासरी जुग ने तुमचो काजे दखा दिलो।
21 तुमी किरिस्‍त बाटले महापरभु के पतेयायसाहास, जोन जीसु के मोरलोमन ले जीव उठालो आउर हुनके मयमा दिलो कि तुमचो बिसवास आउर आसा महापरभु उपरे ची होओ।
22 तुमी सत के मानतो किरता, भाईमन के मया करतो काजे आपलो मन के सुद करलास। एईकाजे सत मन ले गोटोक-दुसर ले मया करा।
23 कसनबलले तुमी नास होतो बीचा ले नाई मानतर केबई नास नी होतो बीचा ले, बललोने जीवत आउर अमदेया रतो महापरभु चो बचन बाटले नवा जनम पावलासाहास।
24-25 कसनबलले
“सपाय चो जीव रोंडा चो असन आय
आउर हुनमन चो फोबानी, रोंडा चो फूल कटार आय।
रोंडा सुकुन जायसे,
आउर फूल झड़ुन जायसे।
मानतर परभु चो बचन जुग-जुग काजे चमकट रयसे।”
आउर एई नंगत खबर आय, जेके तुमके सुनाउ रलु।